اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲٣ فروردين ۱٣۹۱ -  ۱۱ آوريل ۲۰۱۲

رنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر:
کوهیار گودرزی و سعید جلالی فر را فوری آزاد کنید
به آزار شیوا نظرآهاری، نوید خانجانی و پروین مخترع پایان دهید

www.fidh.org

برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر، که برنامه مشترک «فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر» (FIDH) و «سازمان جهانی مبارزه با شکنجه» (OMCT) است، اطلاعات تازه ای دریافت کرده و از شما درخواست می کند فورا در باره مساله زیر در ایران اقدام کنید.

اطلاعات تازه

برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر از طریق «جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران» (LDDHI) از آزار قضایی چندین عضو کمیته گزارشگران حقوق بشر مطلع شده است، از جمله آقای کوهیار گودرزی، آقای سعید جلالی فر، که در گذشته عضو جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان نیز بود، خانم شیوا نظرآهاری، که در عین حال عضو کمپین یک میلیون امضا است، و آقای نوید خانجانی، که فرد شاخصی در زمینه آگاهی از حق تحصیل به شمار می رود .

بر اساس اطلاعات دریافتی، شعبه 26 دادگاه انقلاب اسلامی در تاریخ 8 اسفند 1390 آقای کوهیار گودرزی را به 5 سال زندان در تبعید در شهر زابل در جنوب شرقی ایران محکوم کرد. محکومیت او به اتهام «تبلیغ علیه نظام» از طریق مصاحبه با مجله آلمانی اشپیگل (که در آن او در باره اعتصاب غذای خود در همبستگی با زندانیان و هم بندیان پیشین خود سخن گفت)، و «اجتماع و تبانی علیه نظام» صورت گرفت. با وجود اعتراض به حکم، او هنوز در بند 209 وزارت اطلاعات در زندان اوین به سر می برد. او پس از دستگیری در تیر ماه 1390، بیش از دو ماه را در سلول انفرادی به سر برده است.

به علاوه، دادگاه انقلاب اسلامی در کرمان مادر او پروین مخترع را در اواخر آذر ماه 1390 پس از 5 ماه حبس در زندان کرمان، به اتهام «اجتماع، تبانی و تبلیغ علیه نظام» به 23 ماه زندان محکوم کرد. این حکم در تجدید نظر به 23 ماه حبس تعلیقی تبدیل شد. در عین حال، او به اتهام «توهین به شهدا» به جریمه نقدی محکوم شد که پیش از آزادی در تاریخ 28 اسفند 1390 آن را پرداخت کرد. برنامه نظارت از آزادی خانم پروین مخترع استقبال می کند، اما از دولتمردان ایران می خواهد به آزار قضایی او پایان دهند، زیرا محکومیت او مستقیما با فعالیت های برحق او در دفاع از فرزندش ارتباط دارد.

علاوه بر این، حکم سه سال زندان آقای سعید جلالی فر به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» در مرحله تجدید نظر در ماه بهمن تایید شد. در زمان صدور این فراخوان فوری، او در زندان اوین محکومیت خود را می گذراند.

سرانجام، خانم شیوا نظرآهاری و آقای نوید خانجانی پس از تایید حکم های زندان خود، به ترتیب، در دی 1389 و مرداد 1390، هر لحظه در خطر بازداشت خودسرانه به سر می برند (نگاه کنید به اطلاعات پیشینه ای).

برنامه نظارت به شدت بازداشت های خودسرانه و آزار و اذیت اعضای نامبرده کمیته گزارشگران حقوق بشر را که در چارچوب سرکوب ادامه دار جامعه مدنی ایران و ظاهرا تنها به قصد تنبیه فعالیت مسالمت آمیز و برحق حقوق بشری آنها انجام می شود محکوم می کند.



اطلاعات پیشینه ای[1]

آقای کوهیار گودرزی در آذر 1388 دستگیر و سپس به اتهام هایی از جمله «تبلیغ علیه نظام از طریق همکاری موثر با وبسایت کمیته گزارشگران حقوق بشر»، «گردآوری و انتشار اخبار مغرضانه علیه نظام و انتقال اطلاعات به سازمان های تروریستی مستقر در خارج» و «مصاحبه با رسانه های بیگانه و نشر مقاله در وبسایت ها» بر اساس قانون مجازات اسلامی ایران به یک سال زندان محکوم شد. او پس از گذراندن مدت محکومیت در 23 آذر 1389 آزاد شد.[2] آقای کوهیار گودرزی دوباره در تاریخ 8 یا 9 مرداد 1390 در شهر تهران دستگیر شد و درچند هفته اول در وضعیتی معادل با ناپدید شدن قهری، محل بازداشت او نامعلوم بود. یک روز بعد، در تاریخ 9 یا 10 مرداد، چهار مامور لباس شخصی مادر او، خانم پروین مخترع، را بدون حکم بازداشت در خانه اش در کرمان خودسرانه بازداشت کردند. خانم مخترع در زندان مطلع شد که به «توهین به مقام رهبری»، «تبلیغ علیه نظام» و «اقدام علیه امنیت ملی» متهم است، در حالی که او در هیچ فعالیت سیاسی یا حقوق بشری شرکت نداشته است.

آقای سعید جلالی فر در تاریخ 29 آبان 1388 به خاطر «فعالیت های تبلیغی علیه نظام» دستگیر و در تاریخ 25 اسفند 1388 با وثیقه صد میلیون تومان آزاد شد. او در تاریخ 9 مرداد 1390 به خاطر همان پرونده دوباره دستگیر و به زندان اوین منتقل شد. شعبه 28 دادگاه انقلاب اسلامی در اوایل شهریور 1390 او را به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» به سه سال زندان محکوم کرد.

آقای نوید خانجانی در اسفند 1388 در اصفهان دستگیر شد و برای مصاحبه و اعتراف علیه خود در برابر دوربین زیر فشار قرار گرفت. او 65 روز در زندان اوین به سر برد و در تاریخ 13 اردیبهشت 1389 با وثیقه صد میلیون تومان آزاد شد. وکیل او در تاریخ 10 بهمن 1389 مطلع شد که شعبه 26 دادگاه انقلاب اسلامی وی را به اتهام «نشر اکاذیب»، «تشویش اذهان عمومی و تبلیغ علیه نظام از طریق مصاحبه با رسانه های بیگانه» و «عضویت در کمیته گزارشگران حقوق بشر» به 12 سال زندان محکوم کرده است. آقای خانجانی که پیشتر به خاطر تعلق به اقلیت مذهبی بهایی در ایران از ادامه تحصیل در دانشگاه محروم شده بود، به تشکیل سازمانی برای افراد محروم از ادامه آموزش عالی نیز متهم و در یک پرونده دیگر از سفر به خارج نیز محروم شده بود. او به این حکم اعتراض کرد، اما دادگاه تجدید نظر در مرداد 1390 حکم را تایید و یک جریمه نقدی به مبلغ چهار میلیون ریال به آن افزود. از آن پس، او هر لحظه در خطر بازداشت خودسرانه به سر می برد.

خانم شیوا نظرآهاری در تاریخ 24 خرداد 1388 دستگیر و در تاریخ اول مهر 1388 با وثیقه دویست میلیون تومان آزاد شد. سپس نیروهای امنیتی دوباره او را در تاریخ 30 آذر 1388 دستگیر و زندان اوین منتقل کردند. در پی فشارهای بین المللی، او در تاریخ 21 شهریور 1389 با وثیقه پانصد میلیون تومان آزاد شد. او در تاریخ 27 شهریور 1389، به اتهام «تلاش برای بدنام کردن نظام اسلامی»، «اجتماع و تبانی علیه نظام اسلامی»، «تشویش اذهان عمومی» و «محاربه علیه خدا» به شش سال زندان در تبعید در ایذه در جنوب غربی ایران و 74 ضربه شلاق محکوم شد. دادگاه تجدید نظر در تاریخ 18 دی 1389، حکم او را به چهار سال زندان در کرج و 74 ضربه شلاق تبدیل کرد. از آن پس، او آزاد است اما هر لحظه در خطر بازداشت خودسرانه به سر می برد.



اقدام های مورد درخواست:

لطفا به دولتمردان ایران نامه بنویسید و از آنها بخواهید:

1 – تحت هر شرایطی، سلامت روحی و جسمانی خانم شیوا نظرآهاری، خانم پروین مخترع و آقایان کوهیار گودرزی، سعید جلالی فر و نوید خانجانی و نیز تمام مدافعان حقوق بشر و خانواده هایشان را در ایران تضمین کنند؛

2 ـ آقایان کوهیار گودرزی، سعید جلالی فر را فوری و بدون قید و شرط آزاد کنند، زیرا بازداشت آنها تنها به قصد تنبیه فعالیت های حقوق بشری ایشان است.

3 ـ به هر گونه آزار و اذیت ـ از جمله در سطح قضایی ـ علیه خانم شیوا نظرآهاری، خانم پروین مخترع و آقایان کوهیار گودرزی، سعید جلالی فر و نوید خانجانی و نیز تمام مدافعان حقوق بشر در ایران پایان دهند؛

4 ـ در هر شرایطی اعلامیه سازمان ملل در باره مدافعان حقوق بشر را، که در تاریخ ۱۸ آذر ۱۳۷۷ (۹ دسامبر ۱۹۹۸) در مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شده، رعایت کنند، به ویژه:

·         ماده 1 آن که می گوید: «همه افراد حق دارند به صورت فردی یا گروهی در سطوح ملی و بین المللی برای حمایت از حقوق بشر و آزادی های اساسی و تحقق این حقوق و آزادی ها فعالیت کنند،»

·         ماده ۵ (ب) که می گوید: «همه افراد حق دارند برای حمایت از حقوق بشر و آزادی های اساسی و تحقق این حقوق و آزادی ها به صورت فردی یا گروهی در سطوح ملی و بین المللی (...) برای تشکیل سازمان های غیردولتی، انجمن ها یا گروه ها، عضویت یا شرکت در آنها اقدام کنند،»

·         ماده 2ـ12 که می گوید: «دولت باید کلیه تدبیرهای لازم را به کار گیرد تا حمایت مراجع ذیصلاح از همه افراد به صورت فردی و گروهی در برابر خشونت، تهدید، اقدامات تلافی جویانه، تبعیض منفی عملی و یا قانونی، فشار یا هرگونه اقدام خودسرانه دیگر در پی استفاده مشروع و قانونی این افراد از حقوق مذکور در اعلامیه حاضر، تضمین گردد.»

5 ـ به طور کلی، در هر شرایطی تضمین کنند که حقوق بشر و آزادی های اساسی مطابق با عهدنامه های بین المللی حقوق بشر و موازین بین المللی که ایران نیز متعاهد آنهاست رعایت خواهند شد