• سران نظام جنایتکار اسلامی می خواهند با اجرای سیاست سرکوب و فشار به فعالین جنبش کارگری ایران یادآور شوند که باید سکوت کنند و درباره این همه ظلم و استثماری که بر علیه شان و جنبش کارگری ایران روا می شود حرف نزنند، اما این سیاست دیگر کارائی ندارد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۹ ارديبهشت ۱٣۹۱ -  ۲٨ آوريل ۲۰۱۲

رضا شهابی از فعالین کارگری سندیکایی شرکت واحد و از موسسان این سندیکا که یکی از سازمان دهنگان اعتصاب قدرتمند و با شکوه شرکت بوسیله ماموران وزارت اطلاعات ایران بازداشت گردید.
شهابی بشدت بیمار و محتاج رسیدگی فوری و آنی می باشد. خطر فلج شدن فوری او را تهدید می کند. جدا از رنج زندان و شکنجه های وحشیانه جسمی و روحی وارده بر او و غم دوری از خانواده و مرگ مادر پیرش بر شدت بیماری و اندوهش افزوده است و علیرغم تاکید پزشکان درون زندان مبنی بر اعزام فوری او برای معالجه در خارج از زندان، مسئولان رندان به توصیه پزشکان عمل نکردند و وی را در همان وضعیت تاسف بار بیماریش رها کردند و این از سیاست های ضد انسانی نظام سرمایه داری اسلامی حاکم بر ایران است که فعالین سیاسی و کارگری را آنقدر در زندان نگه می دارد که بعلت شکنجه فراوان و دچار شدن به انواع بیماری های مختلف و بعد از چندین سال فشار با جسمی بشدت بیمار و فرسوده آزادشان می نمایند تا دیگر فرصتی برای فعالیت نداشته باشند. در آخرین جلسه دادگاهی که به ریاست قاضی جنایتکار صلواتی برگزار گردید، رضا شهابی بعد از ۲۲ ماه بازداشت به ۶ سال زندان و ۵ سال سکوت در باره فعالیت های سندیکائی و دفاع از حقوق کارگران محکوم شده است.
رضا شهابی در اعتراض به بازداشت ۲۲ ماهه خود بارها دست به اعتصاب زده است، از اعتصاب غذا گرفته تا اعتراض به شکنجه های اعمال شده بر او. فشارهایی که بر خانواده اش وارد می شود در این راستا است و در اعتراض به بازداشت رضا شهابی کمیته دفاع از او شکل گرفت که هزاران نفر از این کمپین حمایت کردند و خواستار آزادی فوری و بی قید و شرط رضا شهابی شدند. این کمپین اعتراضی مورد حمایت هزاران نفر از فعالین انسان دوست مبارز و چپ کمونیست در داخل و خارج کشور قرار گرفت و دهها اتحادیه کارگری و نهادهای حقوق بشری هم خواستار آزادی شهابی شدند. صدور ده ها بیانیه اعترضی که نسبت به وضع وخیم جسمانی شهابی و درخواست آزادی او تاکنون بی نتیجه مانده و رژیم ضد کارگری اسلامی ایران در آستانه اول مه روز جهانی کارگر، رضا شهابی را محکوم به ۶ سال زندان و ۵ سال ممنوعیت از فعالیتهای سندیکائی نمود است. پرسش اصلی اینجاست که جرم رضا شهابی چه بوده و چرا رژیم در آستانه اول مه روز جهانی کارگران چنین حکمی را علیه او صادر کرده است؟
رضا شهابی خواستار حق ایجاد تشکل بوده است، خواستار مطالبات معوقه کارگران سندیکای شرکت واحد بوده است. خواستار این بوده است که کارگران هم همانند بقیه انسانها حق زندگی داشته باشند، بتوانند اجاره مسکن شان را بپردازند، حق استفاده از آموزش و بهداشت و تفریح را داشته باشند. چرا کارگران باید از چنین امکانات ابتدایی و معمولی محروم باشند؟ چرا باید هر روز شاهد اخراج و بیکاری طیف گسترده ای از کارگران باشیم و در چنین حالی کارگران اخراجی و بیکار شده از بیمه بیکاری که در قانون خود جمهوری اسلامی هم به آن اشاره شده محروم بمانند. دفاع از این حقوق از دید جمهوری اسلامی جرم محسوب می شود و باید به دلیل مطرح کردن چنین خواسته هایی شکنجه شد و چندین سال را در زندان گذراند. دهها فعال کارگری دیگر هم به چنین جرم هایی در زندان هستند و یا در معرض تهدید زندان و شکنجه و اداره اطلاعات و دادگاه های انقلاب میباشند.
رژیم جمهوری اسلامی به خوبی از خطرات جنبش کارگری آگاه است و در اوضاع فعلی که با آن دست به گریبان است و به دلیل بحران های داخلی و خارجی و جنگ قدرت در بین جناح هایش و تحریم های گسترده از جانب کشورهای غربی، بشدت از جنبش کارگری ایران و فعالین این جنبش هراس دارد و می داند که اعتراضات گسترده و متحدانه جنبش کارگری می تواند در کوتاه ترین زمان ممکن بساط ظلم و استثمار و خفقانش را در هم بپیچد و جمهوری اسلامی را سرنگون سازد، لذا از هر گونه فشار و تهدیدی بر علیه فعالین کارگری ایران ابایی ندارد و در طی عمر ننگین اش هزاران نفر از فعالین کمونیست و چپ را اعدام کرده است و حتی در اعتراضات آرام کارگران آنها را به گلوله بسته و تعداد زیادی از کارگران معترض (کارگران خاتون آباد) را فقط به جرم درخواست حقوقشان به قتل رسانده است.
اکنون در آستانه اول مه روز جهانی کارگر باز هم جمهوری اسلامی دارد این سیاست کهنه و بشدت غیر انسانی را در مورد رضا شهابی به کار می گیرد و چنین حکم ضد کارگری را صادر کرده است. رژِیم این را حق خود می داند که با فعالین کارگری چنین سیاست خصمانه ای را در پیش بگیرد. این سیاست سرکوبگرانه در قبال فعالین کارگری ایران از طرف تمامی طیف های حکومت چه اصلاح طلب و چه اصولگرا بشدت حمایت و دنبال میشود و بر سرکوب و فشار بر علیه جنبش کارگری ایران تاکید می کنند. رژیم می داند که نظام از طرف نیروهایی به ظاهر مخالف مانند موسوی و کروبی و خاتمی و ... تهدید نمی شود، چون اینان برای حفظ نظام ولایت فقیه حاضرند دهها برابر اصوالگرایان کشتار و اعدام و سرکوب را به کار بگیرند و تمام هم و غم خود را بر علیه جنبش کارگری ایران بکار بگیرند.
سران نظام جنایتکار اسلامی می خواهند با اجرای سیاست سرکوب و فشار به فعالین جنبش کارگری ایران یادآور شوند که باید سکوت کنند و درباره این همه ظلم و استثماری که بر علیه شان و جنبش کارگری ایران روا می شود حرف نزنند، اما این سیاست دیگر کارائی ندارد چون هزاران نفر را اعدام، شکنجه و تهدید کردند اما هربار تعداد بیشتری از فعالین کارگری به صف معترضین پیوستند و بر علیه سیاست های ضد مردمی جمهوری اسلامی اعتراض کردند و با به چالش کشیدن نظام منفور اسلامی ایران خواستار تغییر وضع موجود شدند و اعلام کردند دیگر سیاست بگیر و ببند کارائی خودش را از دست داده است.
جمهوری اسلامی به نیکی می داند که شاهرگ حیاتش در دست طبقه کارگر ایران می باشد، چرا که این طبقه است که با اتحاد و همبستگی طبقاتی اش می تواند شاهرگ حیات زالوصفتانه جمهوری اسلامی را برای همیشه قطع نماید.
امسال روز جهانی کارگر از یک جهت دیگر هم متمایزتر از سالهای دیگر است. این روز بر متن بحران های اقتصادی رخ داده در سراسر جهان برای نظام سرمایه داری، اعتراضات گسترده ای را در سراسر جهان شکل داده است که روز بروز ابعاد گسترده تری می یابد. از جنبش ۹۹ درصدی ها گرفته تا اعتراضات و اعتصابات در یونان، اسپانیا، ایتالیا، فرانسه و دهها کشور دیگر که همگی خواستار آزادی و برابری و تقسیم عادلانه ثروت در بین تمامی مردم شده اند. این اعتراضات هر چند در مکان ها و کشورهای مختلفی صورت گرفته است، اما یک همبستگی طبقاتی و انترناسیونالیستی را بوجود آورده است و لرزه بر اندام نظام سرمایه داری افکنده است و از هر راهی برای نجات موقعیت ضعیف کنونی شان تلاش می کنند. علیرغم اینکه صدای دفاع از حقوق بشر و دمکراسی خواهی کشورهای سرمایه داری غربی همچنان بلند است و ژست های عوامفریبانه آنها در دفاع از حقوق بشر دیگر کارائی اش را از دست داده است، از اولین روز اعتراضات کارگری سیاست سرکوب و زندان از طرف نظام سرمایه داری ادامه داشته است و خواهد داشت، اما این اعتراضات همچون سیلی بنیان کن روز بروز گسترده تر و با قدرتی بسیار بیشتر از قبل به پیش می رود و این یک دلگرمی و امیدواری برای جنبش کارگری ایران است».
رفقا و همرزمان کارگر!
چند روزی بیشتر به مارش طبقاتی و جهانی اول ماه مه نمانده است. دهها نفر از فعالین و رهبران جنبش مان در زندان و زیر فشار و شکنجه نظام ضد کارگری اسلامی ایران هستند و نبود و غیبت آنها کاملا واضح و آشکار می باشد. اما با این حال و در حالیکه رژیم در طی سالها حاکمیتش همواره تلاش کرده است که با زندانی کردن فعالین شناخته شده جنبش کارگری مانع از تداوم مبارزات کارگری و برپائی مراسم های باشکوه روز جهانی کارگری بشود، اما فعالین و کارگران آگاه و مبارز نگذاشته اند که خللی در اجرای مراسم های روز جهانی کارگر پیش بیاید و رزم و مبارزه شان را همچون گذشته ادامه داده اند و عملا سیاست های خصمانه و سرکوبگرانه رژیم جمهوری اسلامی ایران را ناکام گذاشته اند.
بیاید در مارش شکوهمند اول ماه مه، با برپائی مراسم روز جهانی کارگر همصدا و متحد خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط رضا شهابی از زندان بشویم و همچنین خواستار آزادی دیگر فعالین کارگری در بند همچون شاهرخ زمانی، محمد جراحی، منصور اسالو، علی نجاتی و دهها فعال کارگری دیگر باشیم و دیگر اجازه ندهیم نظام سرمایه داری فعالین و رهبران جنبش کارگری را در زندان نگه دارد و این کار هم جز با اتحاد و همبستگی طبقاتی ممکن نیست.
با گرامیداشت روز جهانی کارگر امیدوارم هر چه زودتر شاهد آزادی تمامی فعالین کارگری زندانی باشیم و تمامی زندانیان سیاسی هم به کنار خانواده هایشان برگردند.

آزادی برابری حکومت کارگری
زنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگر
برهان دیوارگر