اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۲ ارديبهشت ۱٣۹۱ -  ۱ می ۲۰۱۲

کارگران¬و زحمتکشان کردستان¬و ایران!

اولین روز از ماه مه‌ یادآور مبارزات طبقه‌ای از جامعه‌ است که‌ سکان تولید جامعه به‌ شمار می آیند. به‌ منظور گرامیداشت مبارزه‌ی کارگران برای رسیدن به‌ آزادی و عدالت اجتماعی این روز، روز جهانی کارگر نام گرفت. از آن تاریخ عموم کارگران جهان و همچنین کارگران ایران این روز را گرامی داشته و اعتراضات و خواسته های خود را به ویژه در این روز اعلام می کنند.
امسال در شرایطی روز جهانی کارگر برگزار می‌گردد که میلیون ها کارگر کرد و ایرانی در شرایط بسیار سخت معیشتی به سر می برند و اعتراض خود را به اشکال گوناگون همچون سالیان گذشته ابراز می دارند و همچنین تعدادی از فعالین سندیکاها و دیگر تشکل های کارگری هم اکنون در سالگرد روز جهانی کارگر در زندان بسر می برند.
کارگر بهمثابهی بخشی مهم و اساسی از پتانسیل و نیروی انسانی جامعهی بشری که توانایی تولید و فرآوری را برای جامعه داراست، از اقشار مهم و وتأثیرگذار هر جامعهای به شمار می آید. این ویژگی تلاش کارگران برای مطرح ساختن و دستیابی به حقوق مشروعشان را به دنبال دارد که سبب میگردد جنبشی پویا و برابری طلب به نام جنبش کارگری در عرصهی جنبش های اجتماعی پدید آید و تاکنون نیز به حیات و مبارزهی خویش تداوم بخشد. جنبش کارگری با تاریخچه و پیشینهای مبارزاتی که از خود برجای گذاشته در چارچوب جنبش های سیاسی -اجتماعی کلان نگر طبقه‌بندی گشته‌ و هم اکنون بخشی ازمبارزات مدنی مردم کردستان نیز محسوب می شود. این جنبش در سالهای آغازین دههی ۱٣۷۰ شمسی خود را سازماندهی نموده و در مدت کوتاهی توانست با ایجاد سندیکاها، اتحادیهها و تشکل های مستقل صنفی و کارگری گسترش یافتهو در بخشی از کارخانجات و کارگاهها و آجرپزی ها و... به زبان حال واقعی طبقهی کارگر مبدل شود و مطالبات طبقهی کارگر را از زبان کارگر و برای کارگر بگوید. رهبران عملی جنبش کارگری در داخل کردستان درمدت زمان کوتاهی کارخانهها را به سنگر اصلی مبارزه مبدل ساختند. کرستان این بار نیز به مثابهی اولین وآخرین سنگر مقاومت و مبارزه مانند همیشه قافله سالار این عرصهی مبارزه بوده‌ است. مبارزات بی وقفهی کارگران در کردستان بیانگر این واقعیت است که جنبش کارگری به مثابهی جنبشی فعال و پویا سازماندهی گشته و دارای برنامه و طرحهای ویژه برای پیشبرد مبارزات خویش است و به شیوهای رادیکال و سازش ناپذیر در مقابل سیاست های استثمارگرانهی رژیم جمهوری اسلامی ایستاده است. ایجاد صدها سندیکا و سازمان وانجمن و شورا و تشکلهای مستقل کارگری که به عنوان آلترناتیو خنثی کنندهی سازمان ها و تشکل های زرد به اصطلاح کارگری نظیر «خانهی کارگر» که بهشیوهی مصنوعی و دست ساز از سوی جمهوری اسلامی ایجاد شدهاند، موید پویایی این جنبش اجتماعی- سیاسی است که دوشادوش جنبش کارگری سراسری در ایران حرکت نموده و یکی از شالودههای اساسی و استوار جنبش کارگری ایران را نیز تشکیل داده‌ است.

کارگران¬و زحمتکشان کردستان¬و ایران!
جمهوری اسلامی نیز در این بین از هیچ گونه تلاشی برای منحرف ساختن جنبش کارگری از خط مشی اصلیش فروگذارننمودهاست. جمهوری اسلامی برخلاف قوانین و موازین جهانی و با استناد به‌ تصویب قانون کار در ۱۳۶۷ در مجمع تشخیص مصلحت نظام رژیم و ماده ۱۳۱ آن که کارگران را ملزم کرده فقط در انجمن‌‌های صنفی یا در شوراهای اسلامی عضو شوند،این اجازه‌ را به‌ کارگران نمی دهد که‌ تشکل مستقل خود را تشکیل دهند و آن‌ها را از حق تشکیل سندیکا منع کرده است . اما اهمیت این جنبش و زیرکی و کاردانی رهبران عملی آن زمانی نمایان می گردد که بدانیم جنبش کارگری همچون همهی جنبش های سیاسی- اجتماعی دیگر در داخل کشور به نیروی طبقهی کارگر ایران و کردستان اتکا نموده و علیرغم تمامی فشارهای وارده براین جنبش و فعالان آن از سوی جمهوری اسلامی، توانسته مطالبات مشروع خویش را در سطح ایران مطرح نموده و حتی به گوش جهانیان برساند.
وضعیت نابسامان اقتصاد ایران، عدم توجه دولت مرکزی به کردستان و نبود پروژههای صنعتی و مهیا نساختن فرصت شغلی برای نیروی کار جوان کردستان سبب گشته‌ بسیاری از جوانان کرد برای تامین مایحتاج زندگی و قوت روزانه‌ی خود و خانواده‌هایشان به‌ مشاغل طاقت فرسا و پرمخاطره‌ای نظیر کولبری روی بیاورند که‌ متاسفانه‌ در طی سالیان اخیر ده‌ها تن از این کولبران با شلیک مستقیم گلوله‌ی نیروهای مزدور رژیم در نواحی مرزی جان باخته‌اند. دستمزد کم کارگران که اکثر آنها در زیر خط فقر زندگی میکنند، عدم تأمین بیمه، ساعات بسیار کار روزانه، نبود امنیت جانی برای کارگران در حین انجام کار، قراردادهای سفید امضا، تعطیلی کارگاههاو کارخانجات تولیدکننده بدون هیچ دلیل موجه و اخراج دهها و حتی صدها تن از کارگران، که از هیچگونه حمایت شغلی و اقتصادی برخوردار نیستند، پدیدهی کارگران فصلی که از تمامی حقوق ابتدایی یک کارگر معمولی محرومند، معضلات مربوط به اشتغال زنان و اضافه بر تمام موارد فوق فشارهای جمهوری اسلامی اعم از زندان، ترور و تهدید و ارعاب بر فعالان کارگری، کار این جنبش را دشوار ساخته و موانع متعددی را پیش روی این جنبش قرار داده است ولی با تمام این اوصاف جنبش کارگری حقیقتی عینی است که به عنوان بخشی از مبارزات مدنی مردم کردستان میتوان و باید از طرق مختلف و موثر آن را کانالیزه نمود.
حزب دمکرات کردستان که‌ یکی از محورهای مبارزات خود را بر پایه‌ تامین عدالت اجتماعی بنیان نهاده‌ است، از دیرباز مدافع حقوق کارگران¬و زحمتکشان¬و رفع ستم از این طبقه‌ ستمدیده‌ به‌ ویژه‌ در کردستان بوده‌ است. از نگاه حزب ما علاوه‌ بر ستمهایی که به‌ ‌ این طبقه‌ در سطح ایران روا داشته‌ میشود، کارگران و زحمتکشان کردستان در نتیجه‌ سیاستهای تبعیض آمیز اقتصادی حکومتهای مرکزی در کردستان با ستم و محرومیتهای بیشتری گریبانگیر هستند.
حزب دمکرات کردستان در این مناسبت ضمن گرامیداشت اول ماه‌ مه و‌ارج نهادن تلاش و مبارزه‌ فعالین کارگری در راستای تامین حقوق انسانی این طبقه‌ ستمدیده‌‌، حمایت خود را از جنبش کارگران ایران و کردستان علیه‌ سیاستهای ستمگرانه‌ جمهوری اسلامی اعلام می¬دارد.
خجسته‌ باد اول ما، روز جهانی همبستگی کارگران جهان

حزب دمکرات کردستان
دفتر سیاسی
۱/۵/۲۰۱۲
۱۲/۲/۱٣۹۱