• ایجاد معدن گرانیت در منطقه روستای رزجرد قزوین، که بنا به گفته ی کارشناسان و طرفداران محیط زیست به نابودی آبشار دونچال این منطقه می انجامد، اعتراض نهادهای مدنی قزوین را به دنبال داشته است. گروه های ورزشی، کوهنوردی و سایر نهادهای مدنی استان قزوین با نوشتن نامه هایی به مقامات مسئول استان و همچنین مقامات حکومت در تهران، کوشیده اند مانع اجرای پروژه ایجاد معدن گرانیت و نابودی آبشار دونچال شوند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ٣ مرداد ۱٣٨۵ -  ۲۵ ژوئيه ۲۰۰۶

اشاره: ایجاد معدن گرانیت در منطقه روستای رزجرد قزوین، که بنا به گفته ی کارشناسان و طرفداران محیط زیست به نابودی آبشار دونچال این منطقه می انجامد، اعتراض نهادهای مدنی قزوین را به دنبال داشته است. گروه های ورزشی، کوهنوردی و سایر نهادهای مدنی استان قزوین با نوشتن نامه هایی به مقامات مسئول استان و همچنین مقامات حکومت در تهران، کوشیده اند مانع اجرای پروژه ایجاد معدن گرانیت و نابودی آبشار دونچال شوند.
متن زیر توسط آقای نادر کاکاوند مدیر هیات کوهنوردی استان قزوین نوشته شده و در آن به موقعیت این آبشار، زیبایی های آن و همچنین غیراقتصادی بودن طرح ایجاد معدن سنگ گرانیت اشاره شده است:
 
به نام آن که جان را فکرت آموخت .
نمیدانم که بر سر این نیاخاک اهورایی چه آمده و می آید؟ نمیدانم که با این سرعت به کدامین سو میرویم؟ آیا هیچ نمیخواهیم به فکر آیندگان خود باشیم؟ یا اینکه اصلا به فکر خودمان هم نیستیم؟! علت این همه بی توجهی از کدام سو است؟ از سوی مردم یا مسئولان؟ چرا بسیاری از افراد بی تفاوت شده اند؟ چرا مسئولان بر دقت خود نمی افزایند؟ (البته ما فرض را بر این میگیریم که آنها کار خود را درست انجام میدهند و فقط دقتشان کم است!) چرا مردم در کارها خود را سهیم نمیدانند و درصد تعامل آنها با مسئولان بسیار پایین است؟
و چقدر زیاد است از این دست نمیدانم ها و چراها که شاید اگر آنها را در هر روز بشماریم، تعدادشان بسیار بالا میشود؟ !!!
و حالا نوبت به آخرین چرا میرسد؟
چرا میخواهیم آبشاری به زیبایی دومانچال را از بین ببریم؟ چه سود و منفعت هنگفتی در این پروژه خوابیده که ما نمیدانیم؟ اصلا بهتر است قبل از اینکه به این چرا بپردازیم، کمی در مورد آبشار توضیح بدهم و شما خواننده محترم را با این منطقه بیشتر آشنا کنم .
همان طور که در مقاله قبلی گفته ام، این آبشار زیبا در شمال شرقی روستای رزجرد قزوین واقع میباشد. پس از اینکه روستا را به سمت گردنه الموت پشت سر گذاشتیم، در اولین مسیر خاکی که در سمت راست وجود دارد باید به آن سمت بپیچیم و پس از گذشت ۱:٣۰ ساعت پیاده روی به دره آبشار میرسیم که زیبایی و لطافت فراوانی در آنجا قابل مشاهده است .
وقتی دره را فرود کرده و به پای آبشار میرسیم به گونه های گیاهی مختلف و نادری برمیخوریم که در نوع خود بی نظیرند .
از این گونه ها میتوان به خانواده گندمیان، درخت بید، سرو کوهی، درختچه ولیک، تمشک، گون، خاکشیر، سرخس، پونه و بادام وحشی (این درخت، جزو درختهای ممنوع القطع میباشد.) اشاره کرد .
اینجا همچنین زیستگاه بسیاری از جانوران میباشد .
جانورانی مانند شغال، روباه، گرگ، خرگوش، گراز، تشی (یک گونه خارپشت) که زیستگاه اصلی آنان همین جا میباشد .
پرندگان فراوانی هم در این منطقه به حیات خود ادامه میدهند که از جمله میتوان به سبزقبا، زنبورخوار، کبک، باقرقره شکم سیاه، فاخته، انواع گنجشک سانان، عقاب، سارگپه و دلیجه اشاره کرد .
( لازم به ذکر است که یک جفت عقاب، سالها در صخره های آبشار زندگی میکردند که با هجوم انسانها! و وسایل راهسازیشان، آنها از این محل فراری شدند .)
در ضمن صخره های آبشار، زیستگاه اصلی زادآوری بادخورک معمولی (پرستو) میباشد .
در کل با توجه به آب فراوان و اقلیم منطقه، شرایط به گونه ای است که بیشتر گونه های گیاهی خزری را میتوان در اینجا دید و این به دلیل آبشار و رطوبت موجود در این محل میباشد .
دبی آب آبشار هم در فصل خشک (تابستان و پاییز) حداقل ٣۰ لیتر در ثانیه میباشد .
حال باز هم با توجه به اشاراتی که داشتم و تمام زیباییهایی که نتوانستم نام ببرم، چند مطلب اساسی در ذهن من، بسیاری از افراد منطقه و همچنین خبره های کار دور میزند که بد نیست شما خوانندگان عزیز را هم در جریان این مطالب بگذارم، بلکه شاید شما عزیزان پاسخی برای آنها بیابید و به من و دوستان منعکس کنید .
۱- در بررسی که به تازگی صورت گرفته، سنگ گرانیت ارزش قدیم را نداشته و در بازار، خرید و فروش آن با رونق گذشته صورت نمیگیرد .
۲- در صورت استخراج سنگ گرانیت، به علت سختی و محکمی، ساییدن آن بسیار طول میکشد و هزینه بالایی در بر دارد .
٣- سنگ گرانیت از خود اشعه ساطع میکند که برای انسان مضر است .
۴- با توجه به این مساله که برای داشتن توجیه اقتصادی، یک معدن باید حداقل ۲۰ تا ٣۰ سال قابل بهره برداری باشد ولی کل سنگهای این آبشار حداکثر در طی مدت ٣ تا ۵ سال میتوان بهره برداری کرد، پس دیگر چه توجیه اقتصادی برای این موضوع وجود دارد؟ !
۵- یکی دیگر از مسائل این پروژه، جاده منتهی به آبشار میباشد که برای بهره برداری در آینده مناسب نمیباشد !
در صورتی که وقتی گروهی برای استفاده از یک معدن به یک نقطه ای میروند، باید مسیر را به بهترین نحو درست کنند که هزینه استهلاک را به حداقل برسانند .
حال با توجه به این مطالب و دیگر مسائلی که نمیتوان مطرح کرد و اینکه این طرح به نظر اصلا دارای توجیه اقتصادی نمیباشد، آیا قصد و غرض دیگری به ذهن شما عزیزان برای این پروژه در الموت باستانی به چشم نمیخورد؟
اگر جواب من و دیگر دوستانم را یافتید، خواهش میکنم برای روشن شدن موضوع، ما را هم مطلع کنید .
 
با سپاس
Nader_kakavand۲۰۰۲@yahoo.com
Kavehahangar_iran@yahoo.com
Tel:۰۲٨۱٣٣۴۵۷۰۴
Mobile:۰۹۱۲٣٨۲۶۴۰۷
Telefax:۰۲٨۱۲۲٣۹۶٣۹