• نگارنده فکر میکند که بحث فدرالیسم نه تنها جنگ بین ملتها نیست بلکه دروازه ای نوین برای دیالوگ و تمرین دمکراسی برای همه هموطنان ایرانیست. سیستمی که قادر به حل گوشه ی مهم از مشکلات تاریخی، سیاسی و اجتماعی میهنمان خواهد بود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۰ ارديبهشت ۱٣۹۱ -  ۹ می ۲۰۱۲

به نظر نگارنده بحث فدرالیسم پتانسیل موضوع چالش برانگیزی را میتواند داشته باشد تا جایی که بعضی از فعالان سیاسی بحث فدرالیسم را همانند جنگ بین ملتها   مطرح کرده اند،و جای خرسندیست که بعضی از رسانه ها ،به شهروندان ایرانی فرصت تبادل نظر در مورد این موضوع را داده اند. برای شروع و همگانی کردن بیشتر این مهم و درکی متقابل، این نوع تبادل نظرها ،گامی در خور حسن نیت در جهت تمرین دمکراسی خواهد بود. شهروندان ایرانی سالهای متمادیست که به دلیل نبود یک سیستم سیاسی دمکراتیک از یک دیالوگ و درکی متقابل بی بهره بوده اند. سالهاست که در نتیجه نبود یک فضای دمکراتیک و همگانی طیف های مختلف قومی یا ملیتی ایران فرصت و وسیله دیالوگ کردن (برای نمونه شبکه رادیو و تلویزیون سراسری یا برگزاری کنفرانس و سمینار در داخل کشور) و همگانی کردن خواسته های خودشان را نداشته اند، به نحوی که سایر اقشار ایرانی بتوانند درکی صحیح از این خواسته ها داشته باشند.
در دگردیسی سیاسی و اجتماعی ایران برای مدتهای بسی طولانیست که از دمکراسی و متعاقب آن پروسه نهادینه کردن دمکراسی تعریفی جامع و عملی مطابق یا نزدیک به پیشینه تاریخی و فرهنگی و تجربه های سیاسی و اجتماعی مردمان ایران (دمکراسی ایرانی) ارائه نشده است. در این بستر هدف غایی از نهادینه شدن فرهنگ دمکراسی که همانا زندگی بهتر و شایسته تر برای همه شهروندان ایرانیست مهیا نشده است.

فدرالیسم به عنوان شکلی از سیستم اداری کشور در واقع در بستر یک سیستم و جامعه دمکراتیک میتواند جوابگوی بهینه ای باشد برای دیسانترالیز کردن قدرت، قدرتی مرکزی که در کشور ما یکی از ارکان اصلی باز تولید دیکتاتوری بوده است. پس فدرالیزم نه تنها باعث تجزیه ایران نخواهد شد، چه بسا بدلیل تجزیه قدرت، بانی مشارکت بیشتر شهروندان و ملیتهای مختلف ایران در اداره امور کشور خواهد شد. این مشارکت همه گیر و داوطلبانه نزدیکی و هم آوایی بیشتر حکومت فدرال ایران و مردم را در بر خواهد گرفت.

با کمی تامل میشود گفت که با این تغیر دمکراتیک در ادراه کشور همه اقشار مختلف اعم از ترک، فارس، بلوچ، کورد، عرب و ترکمن نسبت به آینده کشور مسئولانه تر از همیشه برخورد خواهند کرد، و همه هموطنان مورد اشاره از زندگی مسالمت آمیز بهتر و با احترام گذاشتن به حقوق و خواسته های همدیگر برخوردار خواهند شد. این سیستم اداری در واقع مکانیزمی خواهد بود که ملیتهای مختلف به خواسته های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی خودشان جامه عمل بپوشانند و در پر شکوه تر کردن ایران در وجهه داخلی و خارجی کوشاتر باشند. در این سیستم، پتانسیل بهتر کردن موقعیت اقتصادی شهروندان و رفاه اجتماعی هم بیشتر خواهد شد. برای نمونه شهروند اصفهانی و شیرازی و اراکی در یک سیستم فدرال از حقوق شهروندی بهتر و دمکراتیک و وضع اقتصادی بهتر بهره مند خواهند شد. در همان راستا شهروند تبریزی، کرمانشاهی، زاهدانی، اهوازی، مهابادی و ترکمنی فرصت یادگیری زبان و ادبیات مادری را به شیوه آکادمیک پیدا خواهند کرد و در شکوفایی استعدادهای بیشتر تاثیری بسزا خواهد داشت، که در نهایت به بازدهی و بهینه تر کردن وضع کشور در زمینه های مختلف ورزشی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و بطور کلی پیشرفت کشورکمک شایانی خواهد کرد.

هر چند که بعضی از فعالین سیاسی مسئله فدرالیسم را به مانند جنگ هفتاد و دو ملت عنوان کرده اند، ولی با خوشبینی و حسن نیت بیشتر میشود گفت که در پروسه دمکراتیزه کردن ایران راه آسانی در پیش نیست اما غیرممکن هم نیست. نگارنده فکر میکند که بحث فدرالیسم نه تنها جنگ بین ملتها نیست بلکه دروازهای نوین برای دیالوگ و تمرین دمکراسی برای همه هموطنان ایرانیست.
سیستمی که قادر به حل گوشه ی مهم از مشکلات تاریخی، سیاسی و اجتماعی میهنمان خواهد بود.
 
هیوا پورآذر- بریتانیا ٨/٥/٢٠١٢