اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ٣ مرداد ۱٣٨۵ -  ۲۵ ژوئيه ۲۰۰۶

ظرف چند روز گذشته بریس بین, مرکز ایالت کویینزلند, میزبان شماری از نخبگان جهان بود   که برای شرکت در کنفرانس "گفتگوهای زمین" گرد هم آمده بودند. این جلسات   که بخشی از جشنواره بریزبین است, در محل تالار بزرگ شهر, با سخنان نخست وزیر ایالت شروع شد و با سخنرانی میخاییل گورباچف, رهبر پیشین اتحاد جماهیر شوروی, بنمایندگی از طرف سازمان صلیب سبز, ادامه یافت.
هدف اصلی این همایش, یافتن راه حلهایی برای توسعه و صلح پایدار جهانی است و سخنرانان آن را از میان محققان شناخته شده, هنرمندان متعهد, سیاستمداران نامدار, مسولان سازمانهای امداد رسانی و نیز فعالان حقوق بشر انتخاب کرده بودند تا هر کدام از زاویه ای به مساله نگاه کند و راه حل خود را بگوید. در میان این جمع, چندین برنده جایزه صلح نوبل هم حضور داشتند.
 
بعد از ظهر شنبه گذشته, خانم دکتر معصومه ابتکار سخنان خود را به موضوع "حکومت و مسولیت های آن" اختصاص داده بود. هرچند که این سخن رانی دارای جنبه های مثبت و با ارزش بود ولی نکات منفی آنرا هم نمی توان ندیده گرفت.  
کاش خانم سخنران, موضوع صحبتش را به بیان مباحث فنی محیط زیست محدود کرده بود, که   این هم برای خودش بهتر بود و هم برای صدها شنونده آگاه   و بخصوص معدود هموطنان حاضر در جلسه.
اگر ایشان به ارایه کارنامه موفقش در زمینه حفاظت محیط زیست پرداخته بود, جای گله ای باقی نمی گذاشت و   مثلا می توانست به جایزه ای اشاره کند از طرف سازمان ملل به او داده شد, که کسب عنوان "قهرمان زمین" براستی دستاورد با ارزشی است.
  اما ایشان ترجیح داد که بر سمت سیاسی قبلی خود, بعنوان معاونت ریاست جمهوری, تکیه کند و سپس پا را فراتر گذاشته و وارد حوزه دیانت شده و به تبلیغ مذهبی بپردازد. در مورد دوم, کاش ایشان رسالت را بعهده جلوه گران   محراب و منبر گذاشته بود که هر   روزه   تعدادشان   بیشتر شده و هیچ   فرصتی را هم   برای موعظه کردن از دست نمی دهند.       
اما در مورد اول و دوره هشت ساله جکومت اصلاح طلبان دست به عصا. هر چند که نمی توان برخی از دست آوردهایشان را ندیده گرفت, اما فرصت سوزی ها و وعده شکنی ها یشان را هم نمی توان فراموش کرد.
جاداشت که در این فضای مناسب, حکومت هشت ساله به نقدی منصفانه کشیده شود و نقاط ضعف و قوت آن مورد تحلیل قرار گیرد.
خانم ابتکار می توانست به نیابت از طرف خودی ها, از خالقان حماسه دوم خرداد تشکر کند و از بی مهری و بی مسولیتی همکارانش در فاجعه هجدهم تیر پوزش بطلبد. ایشان   از محاسن   انتخابات آزاد سخن گفت, اما کوچکترین   اشاره ای به مسولیت ها و خطاهای دولت شان در انتخابات هفتم نکرد, همان انتخاباتی که زمینه نظامی گرهای امروزه را فراهم آورد.
خانم ابتکار می توانست از آرزوهایش برای توسعه اجتماعی کشور و بهبود کیفیت زندگی زنان بگوید, می توانست از مشکلاتی که متحجران در مقابل حرکت هایشان ایجاد میکردند, بگوید ولی نگفت. اگر این گونه سخن گفتن در گذشته در حد جانفشانی بود, حالا دیگر چنین نیست, چرا که   به لطف همت و شجاعت روشنفکران و از جمله   اشخاصی چون ناصر زرافشان, اکبر گنجی, محمد ملکی, شیرین عبادی, هاشم آغاجری, سیمین بهبهانی, فریبرز رییس دانا و بسیاری دیگر, طلسم سکوت شکسته شده و   سیم های خاردار خفقان به عقب رانده شده است.
باشد که در آینده سخنان دلنشین تری از ایشان و همفکرانشان بشنویم.
 
جلسه بعدازظهر یکشنبه حال و هوای دیگری داشت و به فضای سرد و گرفته زمستان و سخنرانی قبل گرمی بخشید. خانم دکتر عبادی در سخنان سنجیده و صمیمانه خود به بررسی موضوع عدالت فردی و اجتماعی, دموکراسی و تاثیر آنها بر صلح جهانی پرداخت و خاطر نشان کرد که عدالت ماهیتی پوینده دارد و معیارهای سنجش آن با گذشت زمان و انجام تحولات اجتماعی تغییر کرده و لاجرم همواره نیازمند به بازنگری می باشد. در ادامه سخنان خود, برنده جایزه صلح نوبل, به موارد آشکار نقض حقوق بشر در جهان پرداخت و ستمهایی را که به مردم فلسطین و لبنان میشود محکوم کرد.    
سپس نوبت به موضوع پایمال شدن حقوق مردم در ایران رسید و این حقوقدان, قاضی و وکیل شجاع به نقد عملکرد حکومت اسلامی پرداخت. خانم عبادی بیان کرد که حاکمان مذهبی ایران, چشم های خود را بر واقعیت های زندگی بسته و کوشش می کنند که تمام مسایل و مشکلات امروزی را با روشها و معیارهای منسوخ حل و فصل کنند که نتیجه آن از بین رفتن حقوق مردم, برگزاری انتخابات غیرآزاد و به قدرت رسیدن گروهی خاص است. وی وجود و اقدامات شورای نگهبان را مغایر با اصول مردمسالاری دانست.
در پایان جلسه به چند پرسش نیز پاسخ داده شد از جمله موضوع فعالیت های هسته ای در ایران. خانم عبادی توضیح داد که تصمیمات کلان در پشت درهای بسته گرفته می شود و اطلاعات او محدود به مطالبی است که در اختیار رسانه ها قراده می شود و از آنجایی که در ایران آزادی بیان وجود ندارد و سانسور به شدت اعمال می شود, به رسانه ها هم اعتماد چندانی نمی شود کرد. او سپس اضافه کرد که هیچ کشوری در جهان از جمله آمریکا, اسراییل و پاکستان هم   نیازمند سلاح اتمی نیستند و مسابقه تسلیحات اتمی باید خاتمه یابد. در طول سخنرانی که به طور همزبان به انگلیسی ترجمه می شد, بارها شنوندگان با کف زدن خرسندی و قدردانی خود را از این بانوی فرهیخته ایرانی نشان دادند. در خاتمه سخنرانی, وزیر هنر و فرهنگ کویینزلند که مدیریت حلسه را بعهده داشت اظهار کرد که او اکنون علت اعطای جایزه صلح نوبل به شیرین عبادی   را بهتر درک می کند.