اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲۱ ارديبهشت ۱٣۹۱ -  ۱۰ می ۲۰۱۲

مادران پارک لاله: بنیاد الکساندر لانگر از پرستو فرهر در روزهای ۳ و ۴ ماه می ۲۰۱۲ دعوت کرده بود تا برای معرفی کتابش به نام“در سرزمینی که پدر و مادرم در آن به قتل رسیدند“، به ایتالیا و شهر های بولزانو و مرانو سفر کند. اما این دو روز، به دو روز پرستو فروهر، نرگس محمدی ، نسرین ستوده و زندانیان سیاسی تبدیل شد.
در کنار کتابخوانی و معرفی کتاب پرستو فروهر در دو شهر بولزانو و مرانو، شرح حال نرگس محمدی و نسرین ستوده و جرم آنان که دفاع از حقوق بشر است نیز به گفت و گو گذاشته شد. همچنین در صبح روز ۴ ماه می کنفرانس مطبوعاتی در حمایت از نرگس محمدی و نسرین ستوده و همه زندانیان سیاسی برگزار شد.
بنیاد الکساندر لانگر، حقوق بشر بین الملل شهر بولزانو، امنستی اینترنشنال و مادران پارک لاله ایتالیا ضمن محکوم کردن حکم و اتهام نرگس محمدی و نسرین ستوده ، خواستار آزادی آنان و تمام زندانیان سیاسی شدند.
نرگس محمدی چند روز پیش از زندانی شدنش، پیامی را به در خواست بنیاد برای خوانده شدن در کنفرانس مطبوعاتی فرستاده بود. او در پیام خود در تاریخ ۱۴ آوریل یعنی یک هفته قبل از زندانی شدنش، نوشت:
“پیروزی انسان ها نزدیک است هر چند راه سختی پیش روست.
مطمئنا این راه دشوار را می توان پیمود، اگر پیوند میان ما انسان ها برای تبدیل شدن به قدرتی موثر و تعیین کننده بر اساس حقوق بشر باشد.
شاید بتوان گفت گل سر سبد اعلامیه جهانی حقوق بشر آزادی بیان است. اگر هر انسانی با هر گرایش فکری بتواند آزادانه آرا و نظرات خود را بازگوید و در باز گو کردن آن دچار ترس و شکنجه و محرومیت از حقوق انسانیش نشود و اگر همه انسانها تفکر و نظریات دیگران را محترم شمرده و بتوانند به آن گوش فرا دهند، راه جنگ و خشونت و خونریزی بسته خواهد شد. آکنون شاهد چنین دنیایی نیستیم. متاسفانه جنگ و خونریزی، تجاوز، زندان و شکنجه در سراسر جهان کم نیست اما می توان امیدوار بود چرا که اگر صدایی در جهان خاموش می شود یا زورمندان جلوی بر خاستن آنرا می گیرند، انسانهایی آزاده در سایر سرزمین ها پژواک آن صدا می شوند و به نشر و انعکاس آن یاری می رسانند .چه اتفاق مبارکی. در این صورت کسانی که دل به خاموش کردن صدا ها خوش نموده اند، نا امید خواهند شد و به بی حاصلی ایجاد خفقان با توسل به زور و خشونت پی خواهند برد.
این کنفرانس مطبوعاتی و اقدام انسانی بنیاد الکساندر لانگر، پژواک صدای محبوس ماست که اکنون از سرزمین آزاد اندیشان به گوش می رسد.”
رضا خندان، همسر نسرین ستوده نیز در پیامی به این کنفرانس مطبوعاتی درباره لزوم حمایت از کودکان زندانیان سخن گفت. او در این پیام نوشت:
“خانمها و آقایان
یکی از دلایل خوشبختی ما زیستن در زمانه‌ای است که به لطف وجود رسانه های قدرتمند، فعالین حقوق بشر در هر گوشه از جهان می‌توانند همدیگر را پیدا کنند، از مسائل و دشواری‌های هم آگاه شوند و صدای همدیگر باشند.
علی‌رغم فشار طاقت فرسایی که اینک بسیاری از خانواده‌ها در کشور ما تحمل می‌کنند، به ویژه خانواده‌هایی که دارای فرزندان خردسال هستند، این هم‌صدایی غنیمتی است برای آنها و قوت قلبی برای ادامه‌ راه.
همانطور که می‌دانید حقوق کودکان اولین و بدیهی ترین حقوقی است که همواره توسط صاحبان قدرت خواسته یا ناخواسته نادیده گرفته می‌شود. بر همه‌ فعالین حقوق بشر است که اهمیت بیشتری به این مهم بدهند.
بدون اغراق باید عرض کنم که حداقل در کشور ما هیچ نهاد و سازمانی، چه دولتی و یا مردم نهاد برای حمایت از کودکانی که حداقل یکی از والدین‌شان در بازداشت هستند، وجود ندارد. نهادهایی هم که در زمینه‌ی حقوق کودکان فعال هستند نه تنها هیچ فعالیتی در این زمینه ندارند بلکه اساسا مشکلات این کودکان را هیچوقت ندیده‌اند.
این موضوع حتی برای سازمان خوشنام و جهانی مانند صندوق حمایت از کودکان (یونیسف) با وجود سابقه‌ درخشان در زمینه‌کودکان، به عنوان معضلی که باید برای آن برنامه‌ریزی کرد حداقل در ایران مطرح نبوده است.
سازمان زندان‌ها و مراجع قانونی و قضایی هیچ نوع شرایطی را جهت کاستن از عمق فشار روحی و جسمی کودکان زندانیان و ایجاد محیطی امن برای کودکان آنان فراهم و یا پیش‌بینی نکرده‌اند. کودک دو یا سه ساله همانند فردی ۵۰ یا ۶۰ ساله و در همان محیط خشن در حضور ماموران با لباس فرم‌های مختلف از پشت شیشه‌های کابین و نرده‌های محل ملاقات باید با پدر یا مادرشان دیدار کنند. اینگونه است که دنیای شاد و زیبای آنان فرو می‌ریزد و آنها ناخواسته وارد دنیایی دیگر با کابوس‌های وحشتناک و تخیلات سهمگین می‌شوند.کودکان مرتکب هیچ گناهی نشده‌اند که مستوجب چنین عقوبتی باشند.
این شرایط در مورد کودکان زندانیان سیاسی به مراتب بدتر و سخت‌گیری‌ها شدید‌تر است. کودکانی که بسیاری از آنها در لحظه‌ بازداشت والدین‌شان حاضر بودند و آن را به چشم دیده‌اند. و اکنون نه تنها هیچ حمایتی نمی‌شوند بلکه از آنان به عنوان اهرم فشار برای به زانو درآوردن پدر یا مادرش زندانی‌شان سو استفاده می‌شود.
ایجاد شرایط مناسب برای کودکان به نفع همه است و تنها شامل کودکان زندانیان و منتقدین فعلی نیست. چرا که در کشوری مثل ایران روزی پای همه به آنجا می‌رسد. هیچ مقامی نمی‌تواند ادعا کند که به دلیل موقعیت فعلی‌اش گذر او به زندان نخواهد افتاد.
یادمان باشد که بسیاری از مسوولین دیروز هم اکنون در زندان هستند و عده‌ای از مسوولین امروزی هم در گذشته‌های نه چندان دور در زندان بوده‌اند و تکرار زندان هم در ایران امری بدیهی است.
در یکی از ملاقات‌ها، سربازی از نیما، پسر ۴ ساله ما می‌خواهد پیش او برود (البته به قصد بازی و صحبت کردن)ولی نیما از رفتن به نزد او خودداری می‌کند. بعدا که علت نرفتن‌اش به پیش آن سرباز را از او پرسیدم نیما جواب داد که “آخه ترسیدم منو دستگیر کنه“…
تفسیر ذهنی کودکان از وقایع “خوب” و “بد” با بزرگسالان فرق اساسی دارد. آنها زیبایی‌ها و زشتی‌های اطراف خود را نسبت به بزرگسالان به مراتب زیباتر و یا زشت‌تر تفسیر می‌کنند. و از نشانه‌های “خوب” و “بد” در ذهن خود, “فرشته” و “دیو” می‌سازند.
بیایید برای جلوگیری از تخریب دنیای زیبای کودکان تلاش بیشتری کنیم.
با آرزوی دنیایی شاد و پر از امید برای کودکان زمین
رضا خندان
اردیبهشت ۱۳۹۱″
در ادامه این برنامه ها بنیاد الکساندر لانگر در یک اطلاعیه مطبوعاتی از برنده جایزه اش حمایت و خواستار آزادی نرگس محمدی و تمام زندانیانی شد که به دلیل ایده در ایران در زندان هستند.
انزو نیکولودی، پرزیدنت بنیاد الکساندر لانگر گفت: این زندانیان سیاسی زن و مرد یک خطر برای امنیت کشور نیستند بلکه ثروتی هستند که ایران نمی تواند و نباید برای پیشرفت سیاسی اش وبرای دموکراسی کشور نادیده بگیرد.
ادی پفیشر، سخنگوی حقوق بشر بین الملل شهر بولزانو نیز در سخنانش از افزایش نقض حقوق بشر در ایران سخن گفت و خواهان آزادی نسرین ستوده، نرگس محمدی و همه زندانیان سیاسی در ایران شد.
صبری نجفی به نمایندگی از طرف حامیان مادران پارک لاله ایتالیا ضمن درخواست آزادی نسرین ستوده و نرگس محمدی، از افزایش شماره اعدام ها سخن گفت. همچنین او از افزونی زندانیان سیاسی و زندانیانی که هم اکنون منتظرند تا حکم اعدامشان اجرا شود، سخن گفت. وی سه خواسته مادران پارک لاله را که آزادی زندانیان سیاسی، محاکمه عاملان و آمران همه جنایات سیاسی انجام شده در زمان جمهوری اسلامی تا کنون و لغو قانون اعدام و هر نوع شکنجه است را اعلام کرد.
بنابراین در این دو روز بنیاد الکساندر لانگر، امنستی بین الملل و حقوق بشر بین الملل و مادران پارک لاله در حمایت و برای آزادی نرگس محمدی، نسرین ستوده و همه زندانیان سیاسی فراخوانی برای جمع کردن امضا تهیه کردند که به روسای مجلس شورا و سنای ایتالیا و همچنین برای وزیر امور خارجه ایتالیا فرستاده خواهد شد.
در این فراخوان آمده است: “آزار و اذیت زندانیان عقیدتی و همکاران شیرین عبادی هرروز بیشتر و سخت تر می شود و ادامه دارد. بعد از نسرین ستوده وکیل ، اکنون نرگس محمدی برنده جایزه ۲۰۰۹ بنیاد الکساندر لانگر در زندان است.
در ۵ مارس ۲۰۱۲ نرگس محمدی در دادگاه نهایی تجدید نظر به دلیل دفاع از حقوق بشر به ۶ سال حبس محکوم شد. حتی اگر حکم قبلی اا سال به اتهام فعالیت بر ضد امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام کاهش می یابد، نرگس از ۲۱ آوریل ۲۰۱۲ در سلول انفرادی در زندان اوین بسر می برد.
نرگس محمدی در سال ۱۹۷۲ در زنجان به دنیا آمد از همان سال های دانشگاه به فعالیت در مورد حقوق زنان و دانشجویان پرداخت، در سال ۲۰۰۱ با تقی رحمانی ازدواج می کند که صاحب دو فرزند می شوند، درست بعد از ازدواج تقی به زندان می افتد و دو سال در زندان باقی می ماند و اکنون مجبور به زندگی در تبعید شده است.
تکرار زندانی شدن تقی رحمانی، باعث می شود که نرگس شرایط زندانیان سیاسی را محکوم کند و به دلیل همین متهم کردن ها دو بار به زندان می افتد، به خاطر تجربه زندان نرگس با شهامت بیشتر از زندانیان سیاسی و فامیلشان حمایت می کند.
در سال ۲۰۰۸ به ریاست کمیته اجرایی شورای صلح انتخاب می شود که در آن نویسندگان و هنرمندان، حقوقدانان، دانشجویان، مسئولان سندیکا ها، نمایندگان اقلیت های قومی و سیاسی، مخالف هر نوع ایده نظامی و تروریستی شرکت داشتند.
در ۲۰۰۹ برنده جایزه بنیاد الکساندر می شود. نرگس محمدی همکار نزدیک شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۰۳ است. در روزهای ۳ و ۴ ماه می فعال حقوق بشر پرستو فروهر در بولزانو خواهد بود . به این مناسبت بنیاد الکساندر لانگر، حقوق بشر بین الملل، امنستی اینترنشنال شهروندان، انجمن ها و نمایندگان نهاد های سیاسی را دعوت به امضای این فراخوان و پخش کردن آن برای اعاده حقوق بشر و آزادی نرگس محمدی و نسرین ستوده و دیگر زندانیان سیاسی که به جرم عقیده محکومیت دارند، می کند.
ما تک تک شهروندان، نماینگان نهاد ها و انجمن ها، رسانه ها را برای این فراخوان مخاطب قرار می دهیم تا با امضای این فراخوان شرکنت موثرتری برای در خواست آزادی نرگس محمدی و دیگر زندانیان عقیدتی در ایران داشته باشند.
امضا های جمع آوری شده بعد از ۵ ماه می به رئیس مجلس شورا و سنای ایتالیا و وزیر امور خارجه ایتالیا فرستاده خواهد شد.”
پیش از این نیز بنیاد الکساندر در اطلاعیه ای مطبوعاتی اعلام کرده بود:
“بنیاد الکساندر لانگر حکم سال ۶ زندان نرگس محمدی، روزنامه نگار و معاون و سخنگوی کانون مدافعان حقوقق بشر و پرزیدنت کمیته اجرایی شورای ملی صلح و برنده جایزه بنیاد الکساند لانگر ۲۰۰۹ را محکوم می کند.
نرگس محمدی مادر دو کودک خردسال در ماه مارس از طرف دادگاه به ۶ سال زندان به دلیل مبارزه برای دکوکراسی و حقوق بشر بر ایران محکوم شد و در تاریخ ۲۱ ماه آوریل به زندان افتاد.
پرستو فروهر، نقاش و فعال حقوق بشر ایرانی که مهمان ما در ۳ و ۴ ماه می در تیرول جنوبی است و برای صحبت در مورد کتابش “در سرزمینی که در آن پدر و مادرم به قتل رسیدند“، در این جلسه حاضر است ما را در خواستمان برای آزادی نرگس محمدی و همه زندانیان عقیدتی، حمایت می کند.
من یک جنایتکار نیستم، گناهی انجام نداده ام که برای آن تقاضای بخشش کنم
در ۵ مارس ۲۰۱۲ نرگس محمدی، برنده جایزه الکساندر لانگر ۲۰۰۹ برای فعالیت هایش در دفاع از حقوق بشر در ایران به ۶ سال زندان محکوم شد. نرگس محمدی، فعال حقوق بشر ایرانی نظر خودش را درمورد این حکم اینگونه بیان می کند: من یک جنایتکار نیستم و گناهی انجام نداده ام که برای آن تقاضای بخشش کنم. وی در سال ۲۰۱۱ به ۱۱ سال زندان به دلیل فعالیت علیه امنیت ملی، همکاری در کانون مدافعان حقوق بشر و تبلیغ علیه نظام محکوم شد و در در خواست تجدید نظر حکم به ۶ سال کاهش یافت و در تاریخ ۲۱ آوریل نرگس روانه زندان شد. نرگس محمدی دارای دو کودک خردسال است.
بنیاد الکساندر در حمایت از برنده جایزه اش، موضع گیری می کند و در خواست آزادی نرگس محمدی و تمام زندانیانی را که به دلیل ایده در ایران در زندان هستند را دارد.
انزو نیکولودی، پرزیدنت بنیاد الکساندر لانگر می گوید:این زندانیان زن و مرد یک خطر برای امنیت کشور نیستند بلکه ثروتی هستند که ایران نمی تواند و نباید برای پیشرفت سیاسی و دموکراتیک کشور نادیده بگیرد. برای حمایت از این در خواست جمع کردن امضا از طریق بنیاد الکساندر لانگر، امنستی بین الملل و حقوق بشر بین اللل انجام شد.
تمام زندگی در مبارزه برای احقاق حقوق بشر در ایران
نرگس محمدی در سال ۱۹۷۲ در زنجان به دنیا آمد. از همان سال های دانشگاه به فعالیت در مورد حقوق زنان و دانشجویان پرداخت، در سال ۲۰۰۱ با تقی رحمانی ازدواج می کند که صاحب دو فرزند می شوند، درست بعد از ازدواج تقی به زندان می افتد و دو سال در زندان باقی می ماند، تکرار زندانی شدن تقی رحمانی باعث می شود که نرگس شرایط زندانیان سیاسی را محکوم کند و به دلیل همین متهم کردن ها دو بار به زندان می افتد، به خاطر تجربه زندان نرگس با شهامت بیشتر از زندانیان سیاسی و فامیلشان حمایت می کند. در سال ۲۰۰۸ به ریاست کمیته اجرایی شورای صلح انتخاب می شود که مخالف هر نوع ایده نظامی و تروریستی است. شورای ملی صلح می خوهد یک ایران دیگر را بشناساند که متعهد به ایجاد صلح، امنیت و ثبات از طریق مدارا و دوستی است. در ۲۰۰۹ برنده جایزه بنیاد الکساندر می شود. نرگس محمدی همکار نزدیک شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۰۳ است.
تعداد بیشماری از فعلان حقوق بشر ایران در خارج از ایران زندگی می کنند. زنان زندانی سیاسی امروز ۵۲ نفر هستند. تیرول جنوبی از طرق مختلف با این دنیای فعالان در تبعید در تماس است و از آنها حمایت می کند.پرستو فروهر فعال حقوق بشر و هنرمند نقاش که سال ها در آلمان زندگی می کند در روزهای ۳ و ۴ ماه می ۲۰۱۲ مهمان بنیاد الکساندر لانگر در دو نشست است.
در این دو نشست از کتابش ” در سرزمینی که پدر و مادرم را کشتند” صحبتش را از قتل سیاسی پدر و مادرش شروع خواهد کرد که در اواخر سال های ۱۹۹۰ اتفاق افتاد و بعد اتفاقاتی را تعریف می کند که هر ساله در سفرهایش که برای سالگرد قتل پدر و مادرش در ایران رخ می دهند.
پرستو فروهر به همراه دیگر فعالان حقوق بشر مقیم تیرول جنوبی از نرگس محمدی، پشتیبانی و حمایت می کنند.
با این در خواست می خواهیم حمایت خود را از نرگس محمدی و همه مخالفان دگر اندیش در داخل و خارج از ایران که برای ایجاد حقوق و دموکراسی در کشورشان تلاش می کنند، اعلام داریم. ممکن نیست بتوانیم اسم همه را در این جا یاد آوری کنیم ولی شخصیت دیگری را که در تیرول جنوبی برنده جایزه حقوق بشر بین الملل شده را باید یاد آوری کرد و آن نسرین ستوده وکیل و مدافع حقوق بشر و فعال علیه اعدام، برنده جایزه حقوق بشر بین الملل ۲۰۰۸ است که از سپتامبر ۲۰۱۰ در زندان است.