اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۴ مرداد ۱٣٨۵ -  ۲۶ ژوئيه ۲۰۰۶

شرق: سهراب بختیاری زاده هم دیگر به تمرین تیم ملی نخواهد رفت. حقیقتش این است که دیگر حال و حوصله تمرین در تیم ملی برایش نمانده است. مخصوصاً این تیم ملی که به قول خودش بوی بیست سال پیش را می دهد. او در تمرین روز دوشنبه آفتابی نشد تا معلوم شود سهراب هم دیگر با تیم ملی نخواهد ماند. سهراب خبر نیامدنش را به اطلاع افشین پیروانی رسانده است. ظاهراً سهراب به پیروانی گفته است که هر کاری می کند نمی تواند رابطه شاگرد و استادی با قلعه نویی داشته باشد و به همین دلیل نمی تواند زیر نظر او کار کند. جدا از سرمربی تیم ملی، سهراب حتی دل خوشی با دیگر اعضای کادر فنی هم ندارد. سهراب به دیگران گفته «بازیکن همین که ناصر ابراهیمی را وسط زمین تمرین می بیند، یاد ۲۰ سال پیش می افتد و انگیزه اش را از دست می دهد. ضمن اینکه پرویز کماسی نه پرسیده که آیا کسی تمرین دارد یا ندارد و یا اینکه بازیکنی مصدوم هست یا نه. فقط شروع کرده است به دواندن بازیکن ها و فشار آوردن بیش از حد به آنها. این جور تمرین کردن و اردو گذاشتن به آسانی می تواند هر کسی را از پا بیندازد؛ اردوهای طولانی مدتی که فقط از پس مربیان ایرانی برمی آید. این تمرینات به حدی روی روحیه بازیکن ها تاثیر منفی می گذارد که خود من از ترس این که نکند با کسی دعوا کنم، راهم را کشیدم و رفتم. اگر هم می ماندم به احتمال زیاد رباط پاره می   کردم و این ۳ - ۲ سال آخر فوتبالم خراب می شد.» سهراب در حالی به تیم ملی فعلی پشت کرده که اگر می ماند جزء ستون های تیم به حساب می آمد و کاپیتان دوم محسوب می شد. با رفتن او حالا تیم ملی در پست دفاع آخر فقط محمود فکری ۳۷ ساله را دارد که خیلی ها با بودنش در تیم ملی چندان موافق نیستند. پیش از سهراب نیز کریم باقری خداحافظی اش را از بازی های ملی اعلام کرده بود و پست دفاع آخر فقط محدود به این دو نفر می شد. سهراب با این وجود ترجیح داده که دو سال آخر فوتبالش را با آسودگی به اتمام برساند. او تلویحاً به دوستانش فهمانده است همین که افرادی مثل پرویز مظلومی سر تمرین تیم ملی هستند نشان می دهد عیار کادر فنی و توان کنونی تیم ملی بر چه میزانی است، مربیانی که در سطح بین المللی حرفی برای گفتن ندارند. به خاطر همین بود که سهراب رفت و امروز و فردا هم باید منتظر رفتن حسین کعبی باشیم.