اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۹ خرداد ۱٣۹۱ -  ۱٨ ژوئن ۲۰۱۲

دادگاه نمادین (تربیونال )- در پی کدامین داد ، بیداد ؟ عنوان مقاله ایست که توسط فردی بنام « نامدار بینام » نوشته و در چند سایت اینترنتی منتشر شده است . نویسنده این مقاله با یادآوری جنایت رژیم جمهوری اسلامی ، حمایت و یا سکوت بین المللی در مورد نقض حقوق انسانها در ایران به ضرورت محاکمه تمامی دست اندرکاران و مسئولین گذشته و حال رژیم اسلامی ایران ، در یک دادگاه مستقل اشاره می کند .
در قسمتی از این مقاله در ارتباط با کاستیهای اپوزیسیون دمکرات و انقلابی ایران می نویسد:" اپوزیسیون دمکرات و انقلابی ایران؛ گذشته از تمام بایدها و نبایدها؛ بی تجربگی ها و از جان گذشتگیها؛ کاستیها و غفلتهایی را نیز در کارنامه خود بهمراه داشته است! باید پذیرفت در بسیاری از زمینه ها برای به چالش کشاندن رژیم جنایتکار اسلامی در ایران کوتاهی نموده ایم. هر چند موارد قابل ذکر بسیاری وجود دارد که می توان در باب آن سخن گفت اما یکی از مشخص ترین نمونه هایی که تاکنون در پیگیری آن غافل بوده و یا قصور ورزیده ایم افشای بخش وسیعی از جنایات رژیم است که در دهه شصت در مورد زندانیان سیاسی و خانوادهای آنها صورت گرفته است. کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت؛ خصوصا کشتار سراسری سال ۱۳۶۷ توسط رژیم جنایتکار اسلامی یکی از موارد نقض حقوق انسانی بود و هست که می بایست توسط نیروهای سیاسی و زندانیان نجات یافته و خانواده های شهدای راه آزادی و برابری در ایران بطور مستقل و جدی پیگری می شد. این میدان می توانست و هنوز هم می تواند گامی مثبت و محکم برای افشا و محاکمه رژیم اسلامی در پیشگاه ملتهای آزاد جهان باشد. طرح و اجرای این پروژه نه تنها می توانست سبب همکاریها و نزدیکی های عملی مثبتی در بین عناصر مختلف اپوزیسیون گردد بلکه این پیام را به بدنه و سران رژیم می داد که بابت اعمال جنایتکارانه خود در امان نخواهند ماند." (از مقاله دادگاه نمادین (تربیونال )- در پی کدامین داد ، بیداد )
و هدف دادگاه پیشنهادی خود را این چنین بیان می کند : " هدف از برگزاری چنین دادگاه و کارزاری افشای کم و کیف تاریخی جنایات؛ دفاع از ایده و تفکرات آزادیخواهانه و برابری طلبانه ای که جانباختگان را به مخالفت و مقاومت با رژیم کشاند؛ اعاده حیثیت از جانباختگان و خانواده ها؛ افشای مقاصد رژیم اسلامی از این کشتارها؛ دلایل سکوت مجامع بین المللی و یا رضایت دولتهای بیگانه مدعی حقوق بشر؛ معرفی عناصری که بطور مستقیم یا غیر مستقیم در آن کشتارها سهیم بودند. " (از مقاله دادگاه نمادین (تربیونال )- در پی کدامین داد ، بیداد )
تا اینجا مقاله چه بعنوان طرح کمبودها و کاستیهای نیروهای سیاسی مخالف رژیم جمهوری اسلامی ، و چه بعنوان پیشنهادی برای برگزاری یک دادگاه مستقل جهت افشای کم و کیف تاریخی جنایات ، دفاع از ایده و تفکرات آزادی خواهانه و برابری طالبانه ... می توان به عنوان یک طرح و پیشنهاد در نظر گرفت . آنچه که بعد از این نوشته می شود ، نشان از کم اطلاعی و یا بیماری فرد نویسنده را دارد . ایشان می نویسد : " طرح تشکیل دادگاهی که طی چند سال اخیر از طرف مرکز اسناد حقوق بشر ایران و سایت ایران تریبونال مطرح شده است شاید از حمایت تعدادی از زندانیان سیاسی و خانواده های جانباختگان کشتارهای دهه شصت توسط رژیم جنایتکار اسلامی برخوردار باشد اما تشکیل این دادگاه در هر سطح و مقیاسی نمی تواند بیانگر دفاع از حقوق زندانیان سیاسی و جانباختگانی باشد که توسط حکومت جنایتکار اسلامی در ایران زندان و یا کشتار شده اند. زمانی می توان در دادگاهی صحبت از حقیقت و کشف حقیقت نمود که خود آن دادگاه در شکل سمبلیک و یا واقعی استقلال قضایی و استقلال به رای داشته باشد و هدف از برگزاری دادگاه و عناصر تشکیل دهنده آن برای همگان شفاف و مشخص باشد." " (از مقاله دادگاه نمادین (تربیونال )- در پی کدامین داد ، بیداد )
جهت اطلاع ایشان و دیگران باید بنویسم : " دادگاه بین المللی رسیدگی به کشتار زندانیان سیاسی در ایران " نه توسط " مرکز اسناد حقوق بشر ایران " بلکه توسط " گروهی از خانواده های جان باختگان، بخشی از زندانیان سیاسی جان بدر برده از کشتارهای دهه ١٣۶٠، فعالان سیاسی، فعالان کارگری و دانشجوئی، مبارزان برابری خواه حقوق زنان، و فعالان عرصه هنر، ادبیات، حقوق، کودکان و دیگر زمینه های مبارزاتی، از پائیز ۲٠٠٧ با برگزاری جلسات و ارزیابی زمینه ها، کار خود را آغاز کرده است ". (از سایت ایران تربیونال ) و هدف خود را از برگزاری این دادگاه اینگونه بیان می کنند : " هدف این کارزار، تشکیل یک کمیسیون تحقیق، بررسی کشتار زندانیان سیاسی در دهه ۶٠ و محاکمه رژیم جمهوری اسلامی به جرم جنایت علیه بشریت در یک دادگاه نمادین بین المللی است. " (از سایت ایران تربیونال )
و ضمن تاکید بر نحوه برگزاری دادگاه به تاریخچه آن نیز اشاره کوتاه می کنند :
"این دادگاه، نمادین خواهد بود و در کلیت خود از قانون مندی های دادگاه راسل پیروی می کند. برترند راسل نویسنده سرشناس انگلیسی به همراه ژان پل سارتر نویسند و فیلسوف فرانسوی طی یک کارزار جهانی در سال های ۱٩۶۵ تا ۱۹۶۷، دادگاهی علیه حمله آمریکا به ویتنام و جنایاتش در این کشور تشکیل دادند، که بعدها به دادگاه راسل معروف شد. در پی این کارزار جهانی، دو جلسه دادرسی در استکهلم و کپنهاک در اواخر سال ۱۹۶۷ تشکیل شد. جلسه ای که در استکهلم سوئد تشکیل شد، پیش از آن قرار بود در پاریس برگزار شود، اما دولت فرانسه با آن مخالفت کرده بود. دادگاهی که در کپنهاک برگزار شد بیشتر شبیه به یک کمیسیون حقیقت یاب بود. پانلی متشکل از ۲۵ حقوقدان، نویسنده، شاعر، روزنامه نگار، استاد دانشگاه، فیلسوف، فعال کارگری و سیاسی سرشناس از هجده کشور به ریاست راسل و سارتر، و حضور نویسندگان سرشناسی چون سیمون دوبوار و چند تن از برندگان جایزه نوبل، جلسات دادرسی در استکهلم و کپنهاک را برگزار کردند . هر دوی این جلسات، دولت آمریکا را به خاطر حمله به ویتنام و جنایات جنگی که در این کشور مرتکب شده بود مقصر دانست و حکم به محکومیت آمریکا داد. " (از سایت ایران تربیونال )
www.irantribunal.com
اگر به صفحه مرکز اسناد حقوق بشر ایران مراجعه کنید ، هیچ اطلاعیه مبنای بر برگزاری دادگاه و یا همکاری میان این مرکز و سایت ایران تربیونال در آن درج نشده است . تنها مصاحبه پیام اخوان در سایت ایران تربیونال می باشد .
( www.irantribunal.com )
در این مصاحبه " پیام اخوان " به عنوان یک حقوق دان و از حامیان طرح برگزاری دادگاه یاد می شود . و مانند تمامی کسانی که در این پروژه دست اندرکار بوده و یا مسئولیتی دارند ، می توانند دارای شغل و یا مسئولیت در نهادی دیگر می باشند ، که هیچی ارتباطی به پروسه کل دادگاه ندارد . آنچه که اهمیت دارد ، اینست که در سایت ایران تربیونال اعلام شده ، برگزارکننده این دادگاه کیست ؟ روند بررسی و برگزاری دادگاه چگونه خواهد بود ؟
این دادگاه نمادین بر اساس آنچه که در سایت خود منتشر کرده ، همان قصدی را دنبال می کند که نویسنده مقاله یعنی " نامدار بینام " به آن اشاره کرده است . و مستقل بودن در بررسی و صدور حکم را تا زمانی که دادگاهی تشکیل نشده است ، چگونه می توان از آن ایراد گرفت ؟ و یا آن را زیرعلامت سئوال برد ؟
اگر واقعا نویسنده مقاله " دادگاه نمادین (تربیونال )- در پی کدامین داد ، بیداد ؟ " به آنچه نوشته شده است ، اعتقاد دارد ؟ یعنی محاکمه مسئولین رژیم جمهوری اسلامی و ... برای اولین بار فرصتی بدست آمده است ، که نظام جمهوری اسلامی را بخاطر آنچه که با فعالین سیاسی و خانواده های آنان انجام داده است . پای میز محاکمه ای حتی اگر نمادین و سمبلیک باشد ، کشیده شود .
برای اولین بار صدای مستقیم خانواده قربانیان و زندانیان سیاسی در یک دادگاه نمادین شنیده خواهد شد .
اگر قصد و غرضی نیست ، که با آسمان و ریسمان به هم بافتن بخواهید جو بدبینی ، آن هم در آستانه برگزاری این دادگاه بوجود آورید ؟
اگر تلاش ندارید ، با طرح مسایل بظاهر درست ، کلیات یک پروژه و تلاش چهارساله خانواده های قربانیان و زندانیان سیاسی دهه ۶۰ را زیر علامت سئوال ببریم ؟
اگر نمی خواهید با طرح سئوالاتی ، سئوال اصلی را پاک کنیم ؟
اگر مقصود نویسنده از طرح این سئوالات که در این فرصت کوتاه باقی مانده به زمان برگزاری دادگاه ، منعفل نمودن افرادیست که به یاری این دادگاه آمده اند ، نیست .
اگر قصد دارید به آنچه گفته اید ، آرزو دارید ، برسید . فقط کافی است یکقدم بردارید .

امیر نیلو