اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۰ مرداد ۱٣٨۵ -  ۱ اوت ۲۰۰۶

احزاب، گروه ها، انجمن های مختلف و تعدادی از زندانیان سیاسی اعلامیه ها و نوشته هایی به مناسبت درگذشت اکبر محمدی دانشجوی زندانی در زندان اوین منتشر کردند، که برخی از آن ها در پی آمده است:
 
اطلاعیه دفتر تحکیم وحدت
خبر رهایی جاودان اکبر محمدی از ظلم دستگاه قضایی آنچنان نابهنگام بود که همه را در بهت و حیرت فروبرد. اکبر محمدی درحالی که در مرخصی استعلاجی به سر می برد، ربایش گردید و به زندان فرستاده شد، در اعتراض به ظلمی که به وی روا می گشت مورد مهر ورزی قرار گرفت و به صف شهدای راه آزادی و عدالت پیوست. البته اکبر محمدی تنها نمونه از بی عدالتی گسترده دستگاه مدعی گسترش عدالت نیست.دستگاهی که هر روز در حالی بر تعداد زندانیان سیاسی می افزاید که در حفظ سلامت آنان ناتوان است و این کوتاهی را می توان به واقع زمینه سازی برای قتل زندانیان سیاسی دانست . البته این اولین بی کفایتی مسئولین قضایی در این زمینه نمی باشد و پرونده زهرا کاظمی و نمونه های دیگر از آین دست نیز در سالهای گذشته شاهدی بر بی کفایتی مسئولین قضایی کشور است وعدم مجازات عاملان نیز خود چراغ سبزی برای ادامه این روند می باشد بی شک اگر در پرونده زهرا کاظی متخلفان به سزای عمل خویش می رسیدند امروز شاهد وقوع قتلی دیگر نبودیم.
روابط عمومی دفتر تحکیم وحدت ضمن تسلیت به بازماندگان اکبر محمدی خواهان مجازات مسئولین بی کفایتی است که زمینه ساز قتل اکبر محمدی شدند تا دیگر شاهد وقوع چنین حوادث تلخی نباشیم.
روابط عمومی دفتر تحکیم وحدت
 
عبدالله مومنی: حکم اولیه اعدام برای اکبر محمدی را بعد از ۷ سال اجرا کردند
ادوارنیوز: سخنگوی سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی (ادوار تحکیم وحدت) گفت: بالاترین مقام قضایی کشور باید درباره درگذشت اکبر محمدی، دانشجوی زندانی پاسخگو باشد.
عبدالله مومنی با اشاره به سابقه بازداشت محمدی در جریان کوی دانشگاه تهران گفت: با سپری شدن هفت سال از مدت محکومیت این دانشجو، وی پس از یک دوره اعتصاب غذا در گذشته است و مقصر اصلی این مسائل هم کسانی هستند که از یک سو در دادگاه‌‏های ناعادلانه بخشی از دانشجویان مظلوم را زندانی و محکوم به اعدام و زندانهای طویل المدت نمودند و آنها را از حقوق شهروندی و قانونیشان در زندان محروم کردند ، حقوق بدیهی که دیگر زندانیان غیر سیاسی از آنها برخوردار هستند و از سوی دیگر آمران و عاملان جنایات کوی دانشگاه را تبرئه نمودند.
وی با بیان اینکه وقتی یک زندانی برای احقاق حقوق خود دست به حرکت مدنی می زند باید به خواسته های قانونی و بدیهی وی توجه شود، گفت: این که یک زندانی سیاسی به خاطر طرح یک خواسته مدنی اعتصاب غذا کند و نهایتا به دلیل بی اعتنایی کار به جایی بکشد که وی جان خود را از دست دهد بی کفایتی مسوولان امر را می رساند.
عضو شورای مرکزی ادوار تحکیم با اشاره به مرگ زهرا کاظمی، گفت: مرگ اکبر محمدی دومین حادثه از این دست حوادث در ٣ سال گذشته در زندان هاست و رئیس قوه قضاییه باید در این باره پاسخگو باشد و به نظر می رسد که مسئولانی که وظیفه آنها برخورد با ناقضین حقوق بشر و خاطیان است و در این خصوص مسامحه کاری نموده اند ، مقصر اصلی شناخته می شوند و در پیشگاه وجدان بشری باید پاسخگو باشند.
وی همچنین به هشدار فعالان حقوق بشر و فعالان دانشجویی نسبت به نحوه بررسی پرونده کوی دانشگاه اشاره کرد و گفت: در حادثه ای که همه مسوولان آن را فاجعه نامیدند ودر حالی که به ساحت دانشگاه تعرض شدو دانشجویان مورد ضرب و شتم قرار گرفته بودند در یک دادگاه ناعادلانه عاملان حادثه تبرئه و دانشجویان محکوم شدند، طبیعی است که فرجام حمایت های پیدا و پنهان بیدادگاههای حاکمیت از جریانات فشار و نیروهای شبه نظامی حادثه آفرین کوی دانشگاه و محکوم نمودن دانشجویان مظلوم ، مرگ یک دانشجوی زندانی به خاطر طرح حقوق انسانی و شهروندی اش می شود. دانشجویی که خود در ابتدا محکوم به اعدام بود اما به دلیل مصلحت سنجی های حکومتی این حکم به ۱۵ سال زندان تقلیل یافت اما به نظر می رسد با فوت اکبر محمدی در زندان ، بر اثر بی تدبیری حکم اعدام اولیه بعد از ۷ سال تاخیر اجرا شده است و از این جهت باید به حاکمیت تبریک گفت که برای نفس انسان و شهروندان خویش اینگونه حرمت قائل است.
مومنی با تاکید بر لزوم بازخوانی پرونده کوی دانشگاه گفت: باید مقصران حادثه و بی کفایتی های رخ داده در ان موضوع برای افکار عمومی روشن شود و به اطلاع مردم برسد و در صورت برخورد قاطع با مسببین این فجایع است که می توانیم امیدوار باشیم که زندانهای جمهوری اسلامی محیط امنی برای ناقضین حقوق بشر نیستند
وی افزود: ادوار تحکیم نیز با توجه به حساسیت این تشکل نسبت به مسائل دانشجویی و موضوعات حقوق بشر امروز یک نشست اضطراری دارد و در این باره موضع گیری می کند.
 
بیانیه جبهه دمکراتیک ایران به مناسبت شهادت اکبر محمدی
اکبرمحمدی شهید راه آزادی شد. باردیگر اهمال حکومتگران جمهوری اسلامی موجب جان باختن یکی ازرهپویان نستوه راه آزادی شد. اکبرمحمدی که درزمره مبارزین بازداشت شده پس ازفاجعه ۱٨ تیر۷٨ بود پس ازسالها رنج زندان ومرارتهای بسیار سرانجام درپی یک اعتصاب غذای ۹روزه وبطور مشکوکی جان سپرد. کسانیکه دستوربازداشت اخیروی راصادر نموده وآنانکه پس ازتشخیص پزشکان متخصص مانع ازاعزام وی جهت معالجه به خارج ازکشورشدند وزندانبانانی که درشدیدترین حالت بیماری واغماء اورا به حبس کشاندند وبلکه با زنجیربه تخت بستند تا فریاد او را حتی درچاردیواری سلول هم خفه کنند، مسئول این حادثه اند ومی بایست دردادگاههای صالحه وبی طرف بین المللی به محاکمه کشیده شوند .
حکومتگران می بایست پیکر اکبرمحمدی را دراسرع وقت به متخصصین بی طرف نظیر پزشکان بدون مرز سپرده تا علت واقعی جان دادن اومشخص شود .
باید مشخص شود اکبرمحمدی تا چه میزان تحت شکنجه های قرون وسطایی قرارگرفته و این امرتا چه حدی درمرگ زود رس او موثر بوده است .
بی توجهی حکومت نسبت به جان زندانیان سیاسی وبلکه احیای مجدد بازداشتهای خودسرانه واعمال فشارنسبت به زندانیان سیاسی این ظن را تقویت می کند که آیا هیاهوی حکومت برای قربانیان جنگ خاورمیانه خود حاشیه امنی برای تسویه حساب با نیروهای اپوزیسیون درداخل کشور نیست؟ چگونه می توان ادعای دفاع ازحقوق انسانها را درجنگ تبلیغی خاورمیانه باورنمود درحالیکه انسانهای بیگناه زیرچکمه هاو تازیانه های ستم حکومت دست وپا می زنند وآنانکه جرمی جزبیان عقیده واندیشه ندارند درسلولهای جمهوری اسلامی سالهای سال بدون مراعات حقوق انسانی به حبس آمده بلکه درچنین وضعیتی جان می سپارند .
جبهه دمکراتیک ایران ضمن عرض تسلیت به پیشگاه ملت ایران وآرزوی صبرواستقامت برای خانواده ارجمند این فرزند آزاده میهن   اعلام می دارد درپبمان خود باملت ایران برسرتداوم مبارزه برای آزادی وعدالت همچنان استوارخواهد ماند. واین سخنان اکبرمحمدی را که درآخرین نامه مشترک خود با تنی چند اززندانیان سیاسی   به مناسبت سالگرد ۱٨ تیرمنتشر ساخت تکرارمی کنیم :
« اعتقاد ما بر این است که تغییر رژیم ، تشکیل مجلس موسسان قانون اساسی از طریق مراجعه مستقیم به ارای عمومی مردم از طریق یک رفراندوم ازاد بمنظور تصویب قوانین آن مجلس تنها طریق ممکن خواهد بود .
بنابراین جنبش جریان سوم یعنی گزینش استراتژی مبارزات بدور از خشونت تا حد امکان ، برای رسیدن به یک ساختار سکولار و دمکراتیک با هد ف تحقق دمکراسی و حقوق بشر و احترام به حقوق قومیتها ، تنها هدفی است که مسیر جنبش ۱٨ تیر ۷٨ را طی و تکمیل خواهد نمود .
نباید در این راه ناشکیبا باشیم . مهم این است که از مسیر اصلی منحرف نشده و برای نیل به اهداف اساسی تلاش خردمندانه و مستمر داشته باشیم . اینک بیش از هر زمان دیگر ، این جنبش را مستظهر به حمایتهای بین المللی و اپوزیسیون داخل و خارج از کشور و ازادیخواهان راستین میدانیم .
پس ۱٨ تیر ماه و شعارها و مطالبات آنرا از همیشه زنده تر میبایم . اگرچه دولت پادگانی نیز بر شد ت سرکوب خود بیافزاید »
زنده باد آزادی – برقرار باد دمکراسی – گسسته باد زنجیراستبداد
نهم مرداد ٨۵
 
راه کارگر: رژیم جمهوری اسلامی در آستانه هیجدمین سالگرد کشتار تابستان خونین ۶۷، بار دیگر جنایت آفرید!
احمد باطبی رااز منزلش   ربودند و به نکته نامعلومی بردند و اکبر محمدی را در زندان اوین
کُشتند!
بر اساس گزارش ایلنا:   «یکشنبه شب، هشتم مرداد ماه (٣۰ ژوئیه ) براثراعتصاب غذا در زندان اوین درگذشت.» در این رابطه   سهراب سلیمانی،‌‏ مدیرکل زندان‌‏های استان تهران در گفت‌‏وگو با خبرنگار "ایلنا" با تأیید این خبر، گفت: «ایشان هر روز تحت نظر پزشک زندان بود و شب گذشته نیز فشارش ۱۲ بر روی هفت بود.» اما خلیل بهرامیان، وکیل مدافع اکبر محمدی نیز در گفت‌‏وگو با خبرنگار "ایلنا" با بیان اینکه موکلش دراعتصاب غذا به سر می‌‏برده است، گفت:« بنده وقتی شنیدم که موکلم قصد اعتصاب غذا دارد، به زندان مراجعه کردم تا بتوانم محمدی را از این اقدام منصرف کنم اما متأسفانه مسوولان زندان اوین با این امر مخالفت کردند که این اقدام برخلاف کنوانسیون‌‏های بین‌‏المللی و قوانین داخلی ایران است. » وی ادامه داد: « موکلم یک سال را به صورت نامحدود به مرخصی آمده بود اما اخیراً بدون هیچ اخطاری از سوی مأموران بازداشت و به زندان منتقل ‏شد.» وی افزود« اکبرمحمدی در جریان حوادث کوی دانشگاه تهران در سال ۷٨ بازداشت و در دادگاه بدوی به اعدام محکوم شد اما بعدها با دو درجه تخفیف رهبری به ۱۵ سال حبس تعزیری تبدیل شد که از این مدت ۱۰ سال زندان و پنج سال آن تعلیقی بود.
ما با سر دادن شعار آزادی بی قید و شرط همه زندانیان سیاسی در سراسر ایران ، این جنایت هولناک را محکوم می کنیم و به همراه مردم سراسر ایران وهمه زندانیان سیاسی تالم خود رابه خانواده محمدی ها اعلام میداریم .
کمیته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
 
اطلاعیه کمیته دانشجویی گزارشگران حقوق بشر
اکبرمحمدی دانشجوی زندانی دیشب در نهمین روز اعتصاب غذای خود در حالی که از دو روز پیش دست به اعتصاب غذای خشک زده بود، در حمام زندان اوین دچار ایست قلبش شده و تلاش پزشکان زندان نیز برای احیای وی بی نتیجه ماند. اکبر محمدی در ساعات پایانی شب گذشته از دنیا رفت.
هم اکنون پیکر وی برای کالبدشکافی به بیمارستانی در سعادت آباد منتقل شده است.
دیروز همزمان با بازدید هیئتی ازمجلس از زندان اوین، اکبر محمدی را در اتاقش با غل و زنجیر به تخت بسته و دهان وی را نیز بستند و در حالی که او را کتک زده بوده به بند ٣۵۰ بازگرداندند . به گفته ی زندانیان آثار ضرب و شتم بر بدن وی کاملا مشهود بود.
کمیته دانشجویی گزارشگران حقوق بشر این ضایعه را به جامعه آزادیخواهی ایران تسلیت گفته و دستگاه قضایی ایران را مسئول مستقیم این فاجعه میداند.

کانون زندانیان سیاسی ایران (در تبعید): مرگ یک دانشجوی زندانی به دست رژیم
براساس گزارش های منتشر شده، اکبر محمدی دانشجویی که در جریان شورش دانشجوئی هجده تیر سال ۷۸ دستگیر و در زندان به سر می برد، روز یکشنبه هشت مرداد در زندان اوین درگذشت. محمدی با دو درجه تخفیف به پانزده سال زندان محکوم شده   بود و سال گذشته به دلیل بیماریهای زیادی که داشت به توصیه پزشکان برای معالجه   به مرخصی رفته بود،   اما دو ماه پیش مجددا دستگیر و به زندان اوین انتقال یافت. او از ۹ روز پیش در اعتراض به دستگیری مجددش و با خواست آزادی از زندان برای پیگیری معالجاتش اعتصاب غذا کرده بود که در اثر ضعف بدنی قلبش از تپش ایستاد.
به گزارش هم بندیها و خانواده اش، زندانبانان رژیم نه تنها اعتصاب غذای وی را انکار می کردند، از مداوای وی نیز خودداری کرده و علی رغم آگاهی به وضعیت جسمانی و بیماریهای وی از آزاد   کردن وی خودداری کردند. اکبر محمدی، تنها زندانی زندانهای جنایات کاران رژیم اسلامی حاکم بر ایران نیست که به مرگ تدریجی و براثر شکنجه و بدرفتاری شکنجه گران رژیم در زندان جان می بازد.
زندانهای رژیم در سال های اولیه دهه ۶۰ شاهد مرگ ده ها زندانی سیاسی بود که بر اثر شکنجه و بدرفتاری در زندان به انواع بیماریها مبتلا شده بودند و تعدادی که به بیماری روانی دچار آمده بودند خودکشی کردند. رژیم جمهوری اسلامی مسئول مستقیم مرگ این دانشجو است. جوخه مرگ و مرگ تدریجی در زندان هر دو جنایت حکومتی است که آگاهانه صورت می گیرد. مرگ مظلومانه اکبر محمدی   برگ تازه ای از جنایت رژیم در زندانها است که باید در دفتر جنایات آن ثبت و در دادگاه هایی که   توده مردم در فردای سرنگونی رژیم به پا خواهند کرد، به آن رسیدگی شود.
 
اطلاعیه کانون ره آورد – آخن – آلمان در رابطه با درگذشت اکبر محمدی در زندان
 مسئولیت مستقیم قتل سیاسی اکبر محمدی بر عهده حکومت ایران است
نگذاریم عاملین مستقیم این جنایت از محاکمه و مجازات بگریزن
 
بار دیگر جنایت تازه ای در زندان های ایران به وقوع پیوست. اکبر محمدی از دانشجویانی که در جریان حوادث کوی دانشگاه تهران بازداشت و ابتدا به حکم اعدام و سپس به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شده بود، یکشنبه شب، هشتم مرداد ماه برابر با سی ام ژوئیه بر اثر اعتصاب غذا در زندان اوین درگذشت .
  طبق اخبار رسیده گفته می شد که اکبر محمدی اعتصاب غذای نامحدود خود را از روز اول مرداد ماه در اعتراض به عدم اعطای مرخصی به وی، آغاز کرده بود. در روز سوم مرداد ماه برابر با بیست و پنجم ژوئیه طبق خبری که در خبرگزاری های رسمی ایران انتشار یافت موضوع اعتصاب غذای اکبر محمدی توسط خلیل بهرامیان، وکیل مدافع وی تائید شد اما سهراب سلیمانی، مدیر کل زندان‌های استان تهران شدیدا آن را تکذیب کرد و گفت: "اکبر محمدی در اعتصاب غذا به سر نمی برد ."
در این مدت مدافعین حقوق بشر با انتشار اطلاعیه هایی نگرانی خود را نسبت به وضعیت جسمانی اکبر محمدی در اعتصاب غذا، اعلام کردند اما مسئولین امر به این نگرانی ها اهمیتی ندادند. حتی گفته می شد مسئولین زندان اکبر محمدی را تهدید کرده بودند که در صورت ادامه اعتصاب غذا وی را به سلول انفرادی زندان رجایی شهر منتقل خواهند کرد. رئیس زندان اوین خواهان گفتگو با اکبر محمدی شده بود، اما محمدی با اعلام اینکه "برای آزادی او رئیس زندان دارای اختیار نمی باشد و دستور آزادی وی می بایست از سوی مقامات بالاتر صادر شود" از گفتگو با رئیس زندان اوین خودداری کرده و آن را بی حاصل دانسته بود. پس از شروع اعتصاب غذا کلیه ملاقات های اکبر محمدی قطع شده بود و حتی به وکیل مدافع وی اجازه دیدار با او را نداده بودند .
اکبر محمدی که به دلیل عوارض ناشی از شکنجه های دوران بازجویی و زندان، دچار بیماری های حاد شده بود، طبق تجویز پزشکی قانونی سال گذشته به مرخصی استعلاجی آمد و در حالی که پزشکی قانونی مدت این مرخصی را نامحدود ذکر کرده بود، وی ماه گذشته توسط نیروهای وزارت اطلاعات در منزلش در آمل بازداشت و بار دیگر به زندان اوین بازگردانده شد. اکبر محمدی علت این بازداشت را انتشار کتابی از او در خارج از کشور عنوان کرد که به خاطرات زندان وی اختصاص داشت .
بازگرداندن زندانیان سابق به زندان رویه تازه ای است که مقامات قضایی ایران در پیش گرفته اند چند روز پیش نیز احمد باطبی، دیگر زندانی دستگیری های وقایع ۱۸ تیر که در مرخصی به سر می برد به مکان نامعلومی برده شد. وی یک سال پیش درپی گذراندن نیمی از دوران حبس پانزده ساله خود از زندان به مرخصی آمده بود و مقامات قضایی دستگیری دوباره وی را غیبت شش ماهه از زمان پایان مرخصی، اعلام کردند .
این که در زندان ها با این زندانیان سیاسی چگونه رفتار می کنند همچنان از دید همگان پنهان است.   همین امروز اعلام شد به نمایندگان اقلیت مجلس ایران که دیروز خواهان دیدار از زندان ها شده بودند؛ اجازه داده نشده که از بند ۲۰۹ زندان اوین، بند زندانیان سیاسی، بازدید کنند .
***
کانون ره آورد – آخن ضمن تاثر شدید از درگذشت اکبر محمدی، دانشجوی آزادی خواه ایران، همدردی عمیق خود را با خانواده ایشان اعلام می کند و همچنین تاکید می کند که مسئولیت مستقیم قتل سیاسی اکبر محمدی در زندان بر عهده مسئولین امر و حکومت ایران است. بازگردانیدن مجدد اکبر محمدی به زندان علیرغم وضعیت نامناسب جسمی، کتمان اعتصاب غذای وی توسط مسئولین، تهدیدهای مکرر محمدی در این امر، عدم پذیرش مسئولیت جان زندانی در زندان و ... همه و همه دلایل مبرهنی بر شریک بودن مستقیم مسئولین امر در این واقعه جانگداز است .
با درگذشت این دانشجوی مبارز، نگرانی دیگری ذهن مدافعین حقوق بشر را به خود مشغول داشته است. بیم آن که همچون نمونه های تجربه شده گذشته، این قتل نیز در پس پرده پنهان کاری های حکومت ایران به دست فراموشی سپرده شود و عاملین اصلی آن به مجازات نرسند. از این تجربه ها کم ندیدیم؛ قتل سعیدی سیرجانی در زندان، قتل های زنجیره ای روشنفکران و مبارزین ایران، واقعه کوی دانشگاه، قتل زهرا کاظمی و... تنها گوشه های آشکاری از جنایاتی است که مسببین اصلی آن ها نه تنها مجازات نشدند بلکه به مدارج بالای حکومتی نیز ترفیع مقام پیدا کردند .
تنها پی گیری مدافعین حقوق بشر در ماجرای قتل سیاسی اکبر محمدی می تواند مانع از تکرار چنین تجربه تلخی شود. نگذاریم عاملین مستقیم این جنایت از محاکمه و مجازات بگریزند .
کانون ره آورد – آخن – آلمان
دوشنبه ۹ مرداد ۱۳۸۵
 
پیام رضا پهلوی بمناسبت قتل اکبر محمدی در زندان جمهوری اسلامی
هم میهنان عزیزم،
پـس از هفـت سال شکنجـه و شـلاق، سرانجـام دانشجـوی دلیـرومقـاوم، اکبرمحمـدی، توسط رژیم جنون و جنایتِ جمهوری اسلامی بقتل رسید و بدین ترتیب: حکم اعدام وی – پس از هفت سال – توسط جانیان و زندانبانان جمهوری اسلامی بمرحله‍ی اجرا درآمد .
اکبرمحمدی، نمونـه‍ی برجستـه ای از دانشجویـان مشروطه خواهـی بود که علیرغـم سکوت سنگین اپوزیسیــون و بی توجه بـه عافیت طلبـی ها و عاقبت انــدیشی ها، قهرمانــانــه، پرچــم مبارزه و مقاومت در برابر استبداد سیاه حاکم را بردوش کشید .
نام و خاطــره‍ی اکبرمحمــدی، در تاریــخ جنبش آزادیخواهی مردم ایــران – عموماً – و در تاریخ جنبش دانشجــویــی – خصوصــا – همــواره جاویــدان خواهــد مانــد و آزاد اندیشــی و شجاعت بی نظیروی، بی تردید،   چراغ راه همه‍ی مبارزان راه آزادی ایران خواهد بود .
من، ضمن همــدردی و همبستگی با خانــواده‍ی سـرفـــراز اکبرمحمدی، فقــدان این فرزند شجاع و فداکاروطن را به عموم ملت ایران و خصوصا دانشجویان، تسلیت می گویم .
خداوند نگهدار ایران باد
رضا پهلوی
 
به یاد اکبرشهید
اشک می ریزیم برای اکبرکه تنها رفت. اشک می ریزیم برای خودمان که با رفتن یک یک یاران تنها شدیم. اشک برای ملتی که تا به خود نیاید سایه سیاه استبداد شکنجه وسقوط را بایدهرروزسنگین ترازپیش متحمل شود .
  اکبررا اول باردردفتراتحادیه دانشجویان ودانش آموختگان دیدیم . پاییز۷۶ بود اما هنوزرنگ دوخرداد به زرد ونارنجی نگراییده بود. گرچه اکبرمحمدی جزو کسانی بود که ازهمان روزها بی پایگی وفریب آن ادعا هارا آشکارا بیان می کرد. اما درهرجمعی که بوی آزادیخواهی ازآن برمی خاست ودراین فضا امکان نشوونمای اندک داشت حضور می یافت. درکمیته ای که برای دفاع اززندانیان سیاسی توسط دانشجویان شکل گرفته بود. دراتحادیه ملی دانشجویان ، درجبهه متحد دانشجویی   که بعنوان عضو شورای مرکزی برگزیده شده وساعتهایی که با یکدیگر به بحث وگفتگو برای راهکارهای جنبش دانشجویی می نشستیم .
درمیتینگ ۴ خرداد ۷۷ پارک لاله که حرکتی بی نظیر درنوع خود درآن سالها بشمارمی رفت .
در سالگرد آن تجمع درسال ۷٨ دردانشگاه تهران و مهمترازآن دروقایعی که پس ازفاجعه ۱٨ تیرماه سال ۷٨ درکوی دانشگاه تهران رخ داد که پس ازآن قیام همگی بازداشت شدیم وبازدرشکنجه گاه توحید اکبرنمادی ازاستقامت درمیان زندانیان بود. او بمدت ۷ سال درحبس وآزار درزندانهای توحید واوین بسربرد.ازهمین روی بود که اکبررابه همراه سه تن دیگربعنی احمد باطبی ، دلدارولهراسبی سزاوار اعدام دانستند وبه واسطه تلاشهای وکیل زندانیان سیاسی زنده یاد محمد علی سفری و مجامع حقوق بشری این حکم به ۱۵ سال حبس تقلیل یافت . اکبر به سبب بیماریهای متعدد ناشی اززندان ازمدتی قبل به مرخصی برای مداوا آمده بود اما برغم محدویتهای امنیتی و حوادث مشکوکی که برای او وخانواده اش ایجاد کردند و پس ازانتشارکتاب خاطرات زندان باردیگروی را بازداشت وبه زندان بردند .
اکنون گرچه او رفته است . گرچه ازتیرکهای خیمه گاه مبارزان یکی کاسته اند . گرچه ازآسمان بیکران آزادیخوهان میهن یکان یکان ستاره به زیر می کشند اما به شهادت انبوه روزافزون زندانیان سیاسی که همچون مشعلهای پرفروغ روشنگر راه دشوارآزادی اند این   سپهر غرق ستاره واین راه همچنان پررهروست ...    
 
۹ مرداد ٨۵
دکترجواد امامی – پرویزسفری – محمد مسعود سلامتی