سیاسی دیدگاه ادبیات جهان - مقالات و خبرها بخش خبر آرشیو  
   

طبقه یا طلبه؟ مسئله این است!


کاوه بنایی


• ارتش گرسنگان امروز, اعضایش به میلیونها بالغ گردیده است. گرانی مایحتاج اولیه زندگی, تورم, تحریم ها, تهدیدها, تعطیلی واحدهای تولیدی و بیکاری ناشی از آن نیروی فزاینده ای به ارتش منتظر در خیابان ها می بخشد و علامت خاص خود را می دهد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ٨ مرداد ۱٣۹۱ -  ۲۹ ژوئيه ۲۰۱۲


برای اینکه ما را بشناسید! نیاز نیست دعا بخوانید, اسطرلاب ببینید, همه جا هستیم, نیروی ما در باهم بودن در مسیر کار و تولید و ارزش هاست! آنچه اضافی است را شما می توانید از سر سفره‍ی خود تا گورستان ما شاهد باشید. وقتی که کاملا شیره‍ی جان مارا نظام سرمایه داری مکید و رمقی برای بازآفرینی وجود نداشت, با چندین بیماری ناشی از کار, از کار ساقط (بازنشسته) شده با اندک روزی, پایان حیات ما که, آنهم چند صباحی را در بر نمی گیرد, میهمان چاله ای و حمد سوره ای نثارمان می شود!
در مسیری که سرمایه داری با حکومت حامی اش برای ما گشوده , برای هشت ساعت, ده ساعت, دوازده ساعت کار, چندین شیوه استثمار را بر قالب ما هموار می کنند.و دربسته‍ی سبد زندگی ما, بیماری , بیکاری , نقض عضو , بی خانمانی ,عاقبت انا لله و انا الیه... قرار میگیرد.      
در این مسیرهمراهان ما, پیروان راستینِ دفاع ازحقوق کارگران وزحمتکشان راعقوبتی بمراتب سخت ترو خشن تر, اعم از بیکاری , زندان , شکنجه , تبعید , اعدام و..پرداخت می کنند.
برای شناخت ما لازم نیست به خانه‍ی مارکس بروید یا مزار گرامشی را طواف کنید.
ما همه جا هستیم. در کنارتان, نزدیک تان, اما بسیار دور از آرزوهایتان , گوئی در سیاره‍ی دیگری سیر می کنیم.
انکارمان نکنید. اگر دیده نمی شویم, تقصیر و گناهش از ما نیست, باید کمی جابجا شوید. اِشکال از کانون دید شماست که , در مرکز آن هنوز قرار نگرفته ایم!
چراکه , شرایط ها تغییرات خاص خود را بوجود آورده اند.
امروز همه از پیگیری حقوق بشر سخن می گویند. و از نیروئی صحبت می کنند که حقوق اش مورد تعرض واقع شده است.لابد تعیین سیاست کنندگان احزاب و سازمانهای سیاسی , ما کارگران را بخاطر داشتن پوست کلفت که , بار امانت سرمایه را که همان مدرن شدن فضا و دوتا شدن قامت ما است   مرحله گذار می دانند؟ اند کی صبر , سحر نزدیک است.
در بهره مندی سرمایه مالی از ارزش اضافی هموار شده بر شانه های ما , از تهوع بی حد انباشت در معده اش سرمایه دار , طبقه متوسط در سرزمین ما زائیده شد.
قامت دوتا شده ی ما پس از سی سال حاکمیت سرمایه , دین و استبداد , طبقه متوسط شانه سواری اش بر ما, شما را بوجد آورد ه است. بدنبال طره‍ی مو , رنگ مو , لاک ناخن و .....سرکوب را وقتی رنگ اش آشکار شد , توانستید ببینید.
در زمانی که طبقه متوسط توانائی تسخیر فضائی در میدان عمومی را یافت , با شعارهائی که برایمان لمس آن دشوار بود ـ (چرا که در این زمان نان آهو و ما تازی) ــ آنها دیده شدند.
گرسنگی کشیده اید؟؟ چه مدت با طعم تلخ بیکاری که پنج حس انسانی ات را به تاراج می برد مواجه شده اید؟؟ شب ها و روزها با شکنجه نداشتن ها ,کنار همسر و فرزندانت که قادر نیستی پاسخ تپیدن قلب هایشان را بدهی روبرو گشته ای؟
شب های طولانی دیر گذر, در کنار بستر همسرت آرمیده ای بی هیچ فردائی ؟ با همه‍ی عشقی که به هم بالینت داری , توان دراز کردن دست برای لمس های موهای پریشا نش را نداری , چراکه آشوب درونش را به هم می زنی وقتی عشق بوی نان را در سفره زندگی شاهد نیست , دوستت دارم در دهان , فضائی نمی یابد تا از سینه‍ی پردرد ت آزاد شود.
در خیابان , کودکانت را , که نظام سرمایه داری , با درنده خوئی , از خانه و مدرسه می رباید تا ارزش اضافی را هویتی دیگر از کار کودک , تن فروشان اجباری , دختران خیابانی   به نمایش بگذارد, شاهد بوده ای ؟
کار ناشی از استثماروحشیانه , با اندام تو , آنچنان انتقامی می گیرد که از تو قالبی دیگر تولید می کند.از خودت و شکل زندگی ات تا حالا منتفر شده ای ؟ چرا که انسان هستی و دوپا نامیده می شوی اما مانند چهار پایان هم حق زندگی نداری!
همه‍ی تلاش تو صرف این می شود که , به حداقل حیات , توان هویت بخشیدن بدهی , آن وقت در کدام مدار , توان اندیشیدن به قانون اعتصاب , پیگیری حقوق عقب افتاده , دستمزد , تقلیل ساعات کار , مرخصی , فراهم نمودن اوقات فراغت و.... را داری؟
مثل اینکه فراموش شد به چه سمتی هدایت شدیم. به عوض آشنائی با" قانون الیویه"* سر از "دعای کمیل" **در آوردیم.!!
وقتی طلبه با طبقه تاق زده شد! عبای روحانیون را با لباس کار , نعلین را با کفش کار , در اهداف و برنامه حداقل و حداکثری نهاده شد , ما چه می کردیم در آن کولاک دل آشفته ی دم سرد. امروز فاصله دستمزد با تورم واقعی دره عظیمی دهان گشوده است که صدایش در فضای عمومی قابل شنیدن شده است. کارگران و زحمتکشان با حداقل دستمزدی که برایش در نظر گرفته اند قادرند فقط ده روز, زندگی کنند. بیست روز دیگر جنگ واقعی نان جبهه می گشاید. به همین دلیل , مجلس حکومتی جلسه "غیرعلنی" پشت درب های به اصطلاح خانه ی مردم تشکیل می دهد. "ستاد اقتصاد مقاومتی "را در دستور کارش می گذارد و خود را آماده حوادث پیش رو می نماید. ازچه به وحشت افتاده اند؟
در چند شهر بانگ مرغی خواب شان را آشفته کرده است.
ارتش گرسنگان امروز, اعضایش به میلیونها بالغ گردیده است. گرانی مایحتاج اولیه زندگی, تورم, تحریم ها, تهدیدها, تعطیلی واحدهای تولیدی و بیکاری ناشی از آن نیروی فزاینده ای به ارتش منتظر در خیابان ها می بخشد و علامت خاص خود را می دهد.
این بار زنگ ها برای که بصدا در خواهد آمد؟

کاوه بنائی ــ رم
*قانون الیویه. در تاریخ ۲۵ ماه مه ۱٨۶۴ در کشور فرانسه, حق اعتصاب تحت عنوان قانون الیویه به رسمیت شناخته شد. در نتیجه اعتصاب تحت هیچ شرایطی دستگیری و مسئوایت کیفری به دنبال ندارد.
**دعا کمیل. دعائی که امام اول شیعیان به کمیل ابن زیاد آموخت. دارای مضامین بلند عرفانی که خواننده از خداوند طلب بخشایش گناهانش را می کند. 


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست