• آمریکای تهی از قهرمان ملی که همواره از مانکن ها، هنرپیشگان، سیاستمداران و نظامیان خود سعی در قهرمان سازی دارد در این غوغای خون و ستم شرکای بین المللی خود، با بی تفاوتی آشکار، قهرمان ملی واقعی خویش را به برزخ فراموشی سپرد تا بازار عشوه و غمزه واشینگتن – تل آویو به هم نریزد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۹ شهريور ۱٣۹۱ -  ٣۰ اوت ۲۰۱۲

دخترک از آن سوی جهان به جهنم رفح و سرزمین ستم های پایان ناپذیر آمده بود، دخترک با قلبی سرشار از احساسات انسانی و دوست داشتن مردم تحت ستم برای دفاع از حقوق بشر بنیادین بدون هیچ چشم داشت و تطمیع مالی زنده آمده بود تا هم سرنوشت با قربانیان جنون نژادپرستی، پیکر بی جان و غرق در خونش به خانواده برگشت شود. سال ۲۰۰٣ پایان یک زندگی داوطلب سپر انسانی در مقابل ویران سازی خانه های فلسطینی ها بود که این بار گریبان زیبای ۲۲ ساله آمریکایی را در شرایطی گرفت که نئوکان های ساکن کاخ سفید با مهریه ی چک سفید امضای خود در آغوش همتایان اسرائیلی خویش نرد عشق می باختند. آمریکای تهی از قهرمان ملی که همواره از مانکن ها، هنرپیشگان، سیاستمداران و نظامیان خود سعی در قهرمان سازی دارد در این غوغای خون و ستم شرکای بین المللی خود، با بی تفاوتی آشکار، قهرمان ملی واقعی خویش را به برزخ فراموشی سپرد تا بازار عشوه و غمزه واشینگتن – تل آویو به هم نریزد. بله کسی که فراموش شده بود "راشل کوری" فعال صلح طلب آمریکایی بود که برای کمک به غیرنظامیان فلسطینی بیش از ۱۰ هزار کیلومتر پیمود تا نشان دهد که آمریکا تنها به سیاستمدارن، صاحبان سرمایه های کلان، نظامیان و لابی های سیاسی به خصوص "ایپک" تعلق ندارد و راشل ها هم هستند که چهره انسانی ملت خود را نمایندگی می کنند.
راشل ۹ سال پیش به همراه دیگر فعالان صلح در حالی که در منطقه هیچ عملیات نظامی در جریان نبود در جلوی بولدوزری اسرائیلی با دستان خالی و تنها یک دوربین آویزان به گردن ایستاد تا معادله "وجدان بیدار" را با "بی وجدانی انتقامجویانه" به مصالحه و محک آزمون بگذارد. اما این معادله نه تنها به مصالحه ختم نشد که چرخ های بولدوزر ویرانگر در کمال خونسردی راننده نظامی آن و نظارت دیگر سربازان اسرائیلی پیکر وی را له کرده تا کلکسیون قربانیان این مناقشه، این بار در تکمیل سیکل تاریخی موضوع "جنایت علیه بشریت" عکس یک آمریکایی جوان و بی دفاع را نیز به پرونده قطور خود الصاق کند.
دادگاه شهر حیفا به ریاست قاضی "اوود گرشان" پس از گذشت ۹ سال از زمان جنایت با صدور رای برائت ارتش و راننده بولدوزری که راشل را کشت با بی پروایی آشکار ضمن ابراز تاسف از حادثه در انشای رای خود گفته است که دخترک "از فردی تروریست در منطقه درگیری حمایت کرده بود". قاضی به این دلیل و توجیه اینکه راشل فاصله خود را با منطقه حفظ نکرد و هم چنین عدم دید کافی راننده بولدوزر، شکایت خانواده راشل را از اساس رد کرده و تقاضای غرامت یک دلاری آنان که به صورت نمادین طرح شده بود را فاقد وجاهت قانونی دانست. این حکم یکطرفه و کاملا جانبدارانه در شرایطی صادر شده است که شهادت صریح دیگر فعالان صلح که آن روز به همراه راشل بوده اند و هم چنین عکس ها و مدارک مستدل دیگر خلاف ادعای قاضی گرشان را نشان می دهد. در کشوری که قوه قضائیه آن گفته می شود از استقلال کافی برخوردار است و سیاستمداران ارشد اسرائیلی را در بازه زمانی چند ماهه و حداکثر دوساله به محاکمه و مجازات می کشاند، طولانی شدن روند محاکمه عاملان این جنایت بعد از ۹ سال خود می تواند گویای چربش مصالح سیاسی بر حوزه قضایی و رسیدگی به موارد نقض حقوق بشر باشد. به خلاف ادعای آنان که در دفاع از عدالت قضایی در اسرائیل و اثبات این مدعا مواردی چون محاکمه و به زندان انداختن "موشه کاتساو" رئیس جمهوری سابق این رژیم را مثال می زنند می توان گفت که زندانی شدن کاتساو هیچ مسئولیت بین المللی را بر آنان تحمیل نمی کند اما صدور رای عادلانه در پرونده راشل کوری چون به موجودیت نظام و ساخت کلان سیاسی آسیب جدی وارد می کرد، خط قرمزی بود که دادگاه های اسرائیلی مجاز به عبور از آن نیستند.
به گزارش رسانه ها "سندی کوری" مادر راشل در پایان دادگاه به خبرنگاران گفت "از شنیدن سخنان قاضی گرشون در حیفا متاثر و شدیدا اذیت شدیم. معتقدم امروز نه تنها روزی بد برای یک خانواده بلکه روزی بد برای حقوق بشر، انسانیت، حاکمیت قانون و نیز اسرائیل است". رای دادگاه قتل راشل کوری نشان داد که رژیم اسرائیل در تمامی ارکان خود هم چنان بر این پایه استوار است که وقتی پای هویت یهودی، ساخت سیاسی، معادله تنازعات فلسطینی – اسرائیلی و موضوعاتی که در آینده می تواند مورد نظر و استناد محاکم بین المللی حقوق بشری قرار گیرد در میان است، جایی برای عدالت قضایی وجود نخواهد داشت. در این میان یک نقطه ی شرمساری نیز برای دولت های حاکم در واشینگتن از جورج بوش تا باراک اوباما که در طی این ۹ سال تحقیق و رسیدگی پرونده، هیچ اعتراض رسمی به دولت و دستگاه قضایی اسرائیل نکرده و حتی کمک و یا حمایت کنسولی از شهروند مقتول خود انجام ندادند نیز وجود دارد که شاید همان تصویر بدون شرح روابط خاص دوجانبه بین واشینگتن – تل آویو را مفهوم می بخشد.