• پاسخگو نبودن مسئولین در برابر خواست های مردم و توجه نکردن به خواست های عمومی و نبود آزادی تشکل های کارگری و حق آزادی اعتصاب، نبود تشکیلات مدنی و ازادی احزاب و آزادی مطبوعات و رسانه ها و امنیتی برخورد کردن با اعتراض های مردمی باعث شده که دولت ها بیایند و بروند بدون اینکه توجه ای به منافع ملی و عمومی داشته باشند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۲ شهريور ۱٣۹۱ -  ۲ سپتامبر ۲۰۱۲

در اکثر کشورها کاندیداهای ریاست جمهوری جهت تبلیغات و معرفی خودشان از شعارهائی استفاده میکنند که مورد تائید و نیاز جامعه است. اما احمدی نژاد از شعارهائی استفاده کرد که تاکنون کمتر کسی به این صراحت اعلام کرده بود. مثل اینکه پول نفت را بر سر سفره مردم خواهم اورد و یا اینکه تا پایان ریاست جمهوری همه صاحب خانه خواهند شد و دیگر مستاجری وجود نخواهد داشت و یا تورم را یک رقمی خواهیم کرد، بیکاری را ریشه کن خواهیم کرد. و یا اینکه به این زودی ها هیچ قیمتی افزایش نخواهد یافت. یادم است در همان ابتدای ریاست جمهوری احمدی نژاد، وزیر کار دولت ایشان اعلام کردند کارگران میتوانند تشکلهای مستقل کارگری خودشان را داشته باشند و ما حتی به تشکیل این تشکلها کمک هم خواهیم کرد. در آن زمان من در شرکت واحد مشغول بکار بودم به اتفاق همکارانمان در شرکت واحد اقدام به تشکیل سندیکای کارگران شرکت واحد کردیم که با برگزاری مجمع عمومی، انتخابات سندیکای کارگران شرکت واحد در حضور عوامل امنیتی و کارفرما شکل گرفت، پس از مدتی با مطرح کردن مشکلات کارگران چنان برخوردی با این سندیکای کارگری شد که منجر به دستگیری و اخراج صدها نفر از رانندگان و اعضای سندیکا گردید که تعدادی از اعضای این سندیکا سالها در زندان بودند و تعدادی از رانندگان سالها از کار بیکار شدند.
نمی خواهم سرگذشت سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی را بگویم، خواستم بگویم این شروع دولت احمدی نژاد بود که با برخورد سرکوبگرانه با سندیکای واحد برایمان مسجل شد که هیچ نانی از تنور این دولت برای کارگران بیرون نخواهد آمد.
یکی دیگر از شعارهائی که ایشان بسیار رویش مانور می کردند رو کردن اسامی مفسدین اقتصادی و کوتاه کردن دست آنها از منابع بیشمار و درآمد کشور بود، وضعیت کنونی اقتصادی ما کارگران نشانگر عملکرد و کارنامه ایشان در این مدت است. اگر کمی به حافظه خود فشار بیاوریم همان ابتدای کار ایشان، قیمت لبنیات تا پنجاه درصد افزایش یافت. بعد از کلی سر و صدا به سی در صد افزایش رضایت دادند. تکلیف تشکل های آزاد و انجمن صنفی های کارگری هم معلوم است، هنوز هم عده ای از کارگران و اعضای انجمن صنفی ها، مثل معلمان و اعضای سندیکای شرکت واحد و دیگر تشکل ها در زندان هستنند.
مسئله حل مسکن. هر چند در برخی از ادارات دولتی عده ای توانستنند از امکاناتی استفاده کنند و صاحب خانه شوند اما اگر نگاهی به اجاره مسکن در سال جاری داشته باشیم در اکثر نقاط شهر تهران اجاره بهای مسکن هر متر مربع به یک میلیون تومان رسیده البته در شمال شهر از این رقم هم بالاتر است در صورتی که در ابتدای ریاست جمهوری ایشان خرید خانه متری یک میلیون تومان هم کمتر بود در صورتی که طبق اظهار نظر کارشناسان درآمد ۷سال گذشته کشور از درامد کل دولت های قبلی بیشتر بوده. واقعا این تفاوت و افزایش چه دلیلی می تواند داشته باشد؟ با توجه به امارهای ارائه شده از طرف دولت و ساخت و ساز انبوه خانه های مسکن مهر، چرا این همه افزایش قیمت در بخش مسکن وجود دارد؟ بطوری که از سال گذشته تا به امروز مسکن متری یک میلیون تومان افزایش داشته یعنی نزدیک به ٨۵درصد افزایش!

اگر به وضعیت تورم بپردازیم؛ در ابتدای ریاست جمهوری احمدی نژاد امار و ارقامی که دولت ارائه میداد در حدود ۹ درصد و ۱٣ درصد بود که همان امارها را خیلی از کارشناسان اقتصادی قبول نداشتند. اما امروز خود کارشناسان دولتی تورم ۲۶ درصدی اعلام کرده اند و دلایل ان را هم سیاست های نادرست پولی و توقف چرخه تولید و هماهنگ نبودن نقدینگی با چرخه تولید و صنعت میدانند که باعث افزایش قیمت ها گردیده.
در مسئله بیکاری هم طرح بنگاه های زود بازده که بدون هیچ کارشناسی انجام شده بود باعث شد عده ای سود جو و خودمانی از این طرح نهایت سواستفاده را بکنند و این طرح هم سرنوشتش همچون طرح های نیمه کاره به فراموشی سپرده شد و با توجه به تعطیلی کارخانجات مختلف نرخ ۱۲ ویا ۱۱ درصد بیکاری هم جای سوال و کارشناسی دارد.
در مورد رو کردن دست مفسدین اقتصادی هم که همگان در جریان قرار دارند، بزرگترین اختلاس در طول تمام عمر جمهوری اسلامی در سال گذشته اتفاق افتاد که معروف به سه هزار میلیاردی است. و اگر به هدفمند کردن یارانه بخواهیم اشاره کنیم بخش بزرگی از مشکلات کنونی را در بر خواهد گرفت که این خود بخشی از شعارها و یا رویاهائی بود که احمدی نژاد در سرداشت که نه تنها تحقق نیافت بلکه نتیجه صد درصد معکوس هم داشت به این معنی که تمام شعارها برعکس عمل شد و بیشترین فشارها در این سالها به ما کارگران وارد شد. البته فکر میکنم پاسخگو نبودن مسئولین در برابر خواست های مردم و توجه نکردن به خواست های عمومی و نبود آزادی تشکل های کارگری وحق آزادی اعتصاب، نبود تشکیلات مدنی و ازادی احزاب و آزادی مطبوعات و رسانه ها و امنیتی برخورد کردن با اعتراض های مردمی باعث شده که دولت ها بیایند و بروند بدون اینکه توجه ای به منافع ملی و عمومی داشته باشند و همیشه ناکارامدی خودشان را بگردن عوامل ناشناخته بیاندازند و یا مثل خاتمی بگویند ما تدارک چی بوده ایم. شاید هم در کشور ما رئیس جمهورها فقط همان تدارکات چی باشند. باید منتظر بمانیم ببینیم احمدی نژاد پایان کارش را چگونه بیان خواهد کرد.

داود رضوی فعال سندیکائی ۱۲/۶/۹۱