• نورالدین ثابت ایمانی نیز بمانند بسیاری از مهاجرین تبعیدی دیگر، با فرازها و فرودهای زندگی در غربت مواجه بود اما هرگز خاموشی و سکون را بر نتابید، او شیفته حرکت و کند و کاو بود و تنها در بستر اگاهی رسانی، فرهنگ سازی و فرهنگ پروری سرشار می شد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۱۵ شهريور ۱٣۹۱ -  ۵ سپتامبر ۲۰۱۲

هنوز یکسال ازمرگ ایرج گرگین نمی گذرد که یار و همکار دیرینه او نورالدین ثابت ایمانی نیز دیده از جهان فرو می بندد. هنگامی که پیام تسلیت بیژن خلیلی ناشر و موسس شرکت کتاب را از پیامگیرم شنیدم اندوه عمیقی بر دلم نشست. حدس زدم که پیام تسلیت در ارتباط با درگشت نورالدین ثابت ایمانی است. بی اختیار با خود گفتم که نخبگان و فرهیختگان جامعه ما یکی پس از دیگری از این عالم رخت بر می بندند و در گورستان های گمنام در غربت به خاک سپرده می شوند بی انکه فرصت دیدار از سرزمین مادری و بازگشت به وطن برایشان میسر بوده باشد... دلم میگیرد.
در عین حال اگر چه جامعه ایران از فقدان یکی دیگر از شخصیت های برجسته مطبوعاتی به سوگ می نشیند اما ماندگاری و جاودانگی نام نورالدین ثابت ایمانی، این تک ستاره دنیای خبر را در حافظه فرهنگی و اداراک جمعی پاسدار است.
نورالدین ثابت ایمانی، انسانی بود که با تعهد و امانتداری، حرفه گزارشگر خبری را همراه با تاسیس تلویزیون در ایران، و سپس در رادیو ایران و تلویزیون ملی آغار نمود و همواره نیز در امتداد راه و تا تا لحظات پایانی فعالیت حرفه ای خود، از مسیر اخلاق حرفه ای، و امانت داری خبری پای بیرون ننهاد.
نورالدین ثابت ایمانی با صدای رسا و پرتوانش از همان اغازین فعالیت حرفه ای خود مورد استقبال و پذیرش جامعه قرار گرفت و محبوب و مقبول خاص و عام شد. او در یک نظر سنجی مجله تماشا که از سوی سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران منتشر می شد با بیش از ٨ میلیون رای از سوی بینندگان تلویزیون به عنوان محبوب ترین چهره تلویزیونی برگزیده شد و این پذیرش، محبوبیت و مقبولیت را تا پایانه عمر تجربه نمود. چرا که حضور حرفه ای او در هر شبکه خبری ارمغان اور اعتبار بود
نورالدین ثابت ایمانی از تبار متانت و مهر بود. فردی که بقول دوستم هما سرشار آزارش به هیچکس نمیرسید. انسانی ارام و امدادگر. فردی که حرفه خبر را جدی میگرفت و اگاهی رسانی را رسالت می شمرد. فردی شریف و وطن دوست که به جامعه خود عشق می ورزید. فردی بی عقده و رها و متواضع که شهرت، محبوبیت و قدمت فعالیت های حرفه ای، برایش برج عاجی نبود که او از بالادست بلندای حضورش را با کم انگاری و حذف دیگران به فراز بود بنشاند. برعکس، او با لبخند مهربان و کلام پر مهر خود همواره دلگرم کننده و انگیزه بخش چهره های تازه و علاقمند بود و خود نیز با سخاوت تجریبات خود را با انان تقسیم می نمود. حضور و منش انسانی او تجلی مهربانی درونش بود و نه تظاهری انساندوستانه .
نورالدین ثابت ایمانی نیز بمانند بسیاری از مهاجرین تبعیدی دیگر، با فرازها و فرودهای زندگی در غربت مواجه بود اما هرگز خاموشی و سکون را بر نتابید، او شیفته حرکت و کند و کاو بود و تنها در بستر اگاهی رسانی، فرهنگ سازی و فرهنگ پروری سرشار می شد .
و همین حضورسرشار و استقامت و رسالت نخبگان تبعیدی چون او بود که با تمام تنگناهای سالهای نخستین مهاجرت، به خانه های خاموش جامعه مهاجر نور، انگیزه، امید و حیات می بخشید و براستی جامعه مهاجر وامدار این بزرگان است. انها بودند که امید و شکوفایی را در ادراک جمعی جامعه مهاجرین سوی ابها بارور نمودند، تا نسل های بعدی با اگاهی از کیستی و چیستی خود استوار و پرصلابت گام بردارند. او نیز بمانند ایرج گرگین یار و همکار دیرینه اش که تقریبا هشت ماه پیش دیده از جهان فروبست به ما اموزاند که با پذیرش تفاوتها میتوان شکوه زندگی را با مردمان به تجربه نشست. عشق به انسان، حرمت به کرامت انسان، تعهد به ازادی، اخلاق حرفه ای و اگاهی رسانی مهمترین رسالت او بود.
بدون شک، انسانهای بزرگ سرزمین ما، انسانهای متعهد و اگاه همواره رد پای تاریخی خود را در بستر اندیشه و عاطفه جامعه بر جای خواهند گذاشت.
طنین صدای رسا و با صلابت نورالدین ثابت ایمانی، از زمان نوجوانی در ذهن بسیاری چون من جاریست و یادمان او نیز در بستر تاریخ مطبوعات ایران همواره سبز خواهد ماند.
از صمیم قلب فقدان این فریخته انسان نازنین را به جامعه ایران، بـه بازمانـدگان او و یاران مطبوعــاتی تسلیت می گویم.

روانش شاد