یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

تهاجم سرمایه داری
مانتلی ریوو


• سرمایه چطور اینکار را می کند سوالی است که توجه همه‍ی متفکران پیشرو از مارکس گرفته تا امِا گولدمن، آنتونیو گرامشی، ای-پی-تامپسون و پییر بوردو را بخود جلب کرده است. ممکن است ما ندانیم که این روند چگونه کار می کند، اما کار می کند. یکی از اثرات بیداد از بین بردن ظرفیتِ درک بیداد است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۲۰ شهريور ۱٣۹۱ -  ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۲


سرمایه به آنچه که می خواهد دست نخواهد یافت اگر تهاجمش مداوم نباشد. اما تهاجم طبقاتی مانند هر چیز دیگری باید با تجزیه و تحلیل سود و زیان همراه باشد. بنابراین، هر چه کارکنان کمتر مخالفت کنند هزینه‍ی تهاجم طبقاتی پایین تر است. برای اینکه استخراج ارزش اضافی با بالاترین بازده انجام پذیرد، این تهاجم باید جامه‍ی مبدل بپوشد.
تولید و اشاعه‍ی توهم از کارکردهای اولیه‍ی سرمایه است. این امر باید این باور را رواج دهد که "ثروت و امتیازاتِ جمعی قلیل بر پایه برتری طبیعی و ذاتی آنها است،" باوری که طبقه‍ی کار آزادانه انتخاب میکنند، که سیستم موجود کارآمد و عادلانه است. یا اگر دقیقاً کارآمد و عادلانه نیست، اهمیتی ندارد، چون تنها گزینه است. بنا براین، این سیستم نه تنها کارآمد است، بلکه جایگزینی هم ندارد. حتی فکر کردن به سیستم دیگری، دعوت به هرج و مرج است. با توجه به آنچه در خطر است، برای سرمایه بهتر آنست که منکر شود که اصلاً سیسمتی وجود دارد. و این در واقع باور عمومی است که سیستمی وجود ندارد، سرمایه داری بسادگی واقعیت است، یا طبیعت، و یا کارکرد طبیعی وجود. شاید همیشه وجود نداشته اما تا ابد خواهد بود. حتی کلمه‍ی "سرمایه داری" باید با احتیاط ذکر شود: سرمایه داری عین "حقیقت" است!
از آنجا که سرمایه داری یک سیستم نیست، هر امر غلطی که اتفاق می افتد یا تصادفی است یا نتیجه‍ی "انتخاب بدی" است که بطرز عجیبی در میان قربانیان احمق رایج است. برای تداوم، سرمایه باید مرتباً توهماتی را القا کند که حاصلشان از کار انداختن روند تفکر و قدرت عمل مردم است تا فقط آنگونه عمل کنند که سرمایه می خواهد، یا بگونه ای عمل کنند که به خود – نابودی بیانجامد.
سرمایه چطور اینکار را می کند سوالی است که توجه همه‍ی متفکران پیشرو از مارکس گرفته تا امِا گولدمن، آنتونیو گرامشی، ای-پی-تامپسون و پییر بوردو را بخود جلب کرده است. ممکن است ما ندانیم که این روند چگونه کار می کند، اما کار می کند. یکی از اثرات بیداد از بین بردن ظرفیتِ درک بیداد است. شدت شستشوی مغزی را نمی توان دست کم گرفت.

Mervyn Nicholson
MR – Jan 2012 – Alfred Hitchcock Presents Class Struggle    


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست