• غرب تا کی می تواند از زیر بار مسئولیت جهانی خود شانه خالی کند؟ اینکه باراک اوباما از آزادی رامیل صفروف، اظهار نگرانی کند، کافی است؟ و یا دولت مجارستان برای توجیه عمل خود اظهار دارد که قرار نبود، در مجازات رامیل صفروف، تغییری ایجاد شود و او آزاد گردد، می توان بر بی مسئولیتی ها سرپوش گذاشت؟ ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۴ شهريور ۱٣۹۱ -  ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۲

در تاریخ ۱۹.۰۲.۲۰۰۴ رامیل صفروف نظامی شرکت کننده از طرف دولت باکو، ـ در دوره آموزش زبان انگلیسی که ناتو در بوداپست پایتخت مجارستان، برگزار کرده بود ـ گورگن مارگاریان (۲۴ ساله) نظامی ارمنی شرکت کننده در همان دوره آموزش زبان انگلیسی را، در حالیکه در خواب بود، با ۱۶ ضربه تبر می کشد. وی در حالیکه قصد کشتن هایک ماکوچیان، نظامی دیگری از ارمنستان را داشت، با مداخله یک نظامی لیتوانیایی،ماکوچیان در حالیکه بشدت زخمی شده بود، از مرگ نجات می یابد.
پلیس مجارستان، در تحقیقات خود به این نتیجه می رسد که قتل گورگن مارگاریان، و اقدام ناموفق به قتل هایک ماکوچیان، یک جنایت نژادی و اتنیکی برنامه ریزی شده در خارج از مجارستان بود که از طرف قاتل به اجرا گذاشته می شود. گرچه در این تحقیقات معلوم می گردد که تبر در مجارستان خریداری نشده، ولی چگونگی تهیه تبر و وارد کردن آن به ساختمانی که تحت پوشش امنیتی ناتو قرار داشت، در پرده ابهام، باقی می ماند.
از طرفی دیگر، دستگاههای تبلیغاتی پانترکیستی در باکو و آنکارا، ضمن تجلیل و تایید این جنایت، رامیل صفروف را "قهرمان ملی" نامیده و سرودهایی بنام و افتخار وی پخش می گردد! و برای رهایی قاتل از مجازات، مجارستان را تحت فشار قرار می دهند!
ولی دستگاه قضایی مجارستان، بی اعتنا به این تبلیغات و فشار سیاسی، رامیل صفروف را ـ در حالیکه نه تنها حاضر به اظهار پشیمانی نبود، بلکه بی شرمانه اظهار می داشت که بازهم دست به کشتن ارامنه خواهد زد ـ در تاریخ ۱٣.۰۴.۲۰۰۶ طبق ماده ۱۲۲، بند دوم قانون مجازات عمومی مجارستان، به ٣۰ سال حبس محکوم می کند. این حکم نیز در تاریخ ۲۲.۰۲.۲۰۰۷ ، در دادگاه تجدید نظر، تایید می شود.
***
اما علیرغم همه اینها، دولت مجارستان در یک اقدام بی سابقه و دور از انتظار، در تاریخ ٣۱.۰٨.۲۰۱۲ در بوداپست، رامیل صفروف را به فرستادگان دولت باکو، تحویل می دهد. ماموران دولت باکو نیز، در حالیکه قاتل را به یک هواپیمای اختصاصی هدایت می کردند، به وی اطلاع می دهند که الهام علییف وی را مورد عفو قرار داده و به درجه سرگردی، مفتخر نموده است!
با ورود قاتل به باکو، جمع کثیری در فرودگاه از وی همانند یک قهرمان استقبال می کنند. وی نیز ضمن تشکر از دولت خود و دولت ترکیه، که برای آزادی وی، تلاش نمودند، از کسانیکه به استقبالش آمده بودند، سپاسگذاری می کند. از طرف دولت علییف نیز حقوق ۷ سال گذشته به انضمام یک خانه به عنوان پاداش این جنایت، به وی اعطا می گردد.
البته رامیل صفروف برای پانترکیستهای ترکیه فرد ناشناخته ای نیست، زیرا وی به مدت ٨ سال (۱۹۹۶ ـ ۱۹۹۲ در کالج نظامی و ۲۰۰۰ ـ ۱۹۹۶ در آکادمی نظامی) ترکیه، به تحصیل نظامی پرداخته، و در این مدت با نژادپرستان ترک رابطه نزدیکی برقرار کرده بود. او در مصاحبه مطبوعاتی، ضمن افتخار به این جنایت، خود را سربازی می داند که وظیفه ای جز کشتن ارامنه ندارد!
پس از آزادی رامیل صفروف، مطبوعات از قول لازچلو بوربل، رئیس سازمان اوراق قرضه دولتی مجارستان، خبر از خرید اوراق قرضه دولتی مجارستان به مبلغ ٣ میلیارد یورو، از طرف دولت الهام علیف می دهند، که می تواند برای نجات اقتصاد بیمار مجارستان، مسکن باشد. از طرفی سفیر باکو در بوداپست نیز ضمن مصاحبه مطبوعاتی خبر از گسترش روابط بین بوداپست و باکو می دهد.
علیرغم اینکه مجارستان به عنوان عضو اتحادیه اروپا، و عضو ناتو، نسب به آزادی یک قاتل، باید پاسخگو باشد، ولی آنطور که معلوم است، الهام علییف در نظر دارد در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، به حامیان نژادپرست خود این اطمینان را بدهد، که او به هر شکل ممکن ـ حتی رهایی قاتل از چنگال عدالت در یک کشور اروپایی ـ به سیاست ارمنی ستیزی خود، ادامه خواهد داد! البته در جامعه بیمار تحت حاکمیت وی نیز، نژاد پرستان با نهادن نام "رامیل" بر نوزادان، حمایت خود از قاتل و سیاست نژادپرستانه و ارمنی ستیزی دولت الهام علییف را، اعلان کرده بودند!
متاسفانه الهام علییف با این اقدام خود نشان داد، که او خواهان نابودی ارامنه به "جرم" ارمنی بودن، می باشد! او با صحه گذاشتن بر قتل فجیع ارمنی ۲۴ ساله که زمان برقراری آتش بس جنگ ارتساخ (۱۹۹۴ ـ ۱۹٨٨)، ۱۰ سال بیشتر نداشت، نشان داد، که سربازان وی وظیفه دارند، ارامنه را در هر کجای جهان، نابود کنند! این اقدام الهام علییف، پیام روشنی به ارامنه به ویژه ارامنه آرتساخ دارد، که ارامنه از نظر وی محکوم به نابودی اند؛ چه در میدان جنگ و چه در کلاس درس زبان در یک سرزمین دیگر! او با این اقدام خود، آشکارا به مردم آرتساخ (قره باغ) پیام داد که اگر آرتساخ را چه با جنگ و چه با حیله و ترفند، به چنگ آورد، ارامنه را نابود خواهد نمود!
متاسفانه غرب نه تنها به گسترش سلطه دیکتاتوری الهام علییف، و اقدامات نژادپرستانه و ارمنی کشی وی، با بی اعتنایی می نگرد، بلکه این دولت را به عنوان شریک و متحد استراتژیک می پذیرد. من باب نمونه می توان به مطلبی در روزنامه گاردین به قلم سیمون تیسدال، اشاره نمود که نویسنده با تاکید بر گفته دیک چنیی، معاون رئیس جمهوری سابق ایالالت متحده آمریکا، که گفته بود: جمهوری آذربایجان یک کشور فوق العاده مهم است که برای تامین نفت و گاز برای غرب از اهمیت فراوان برخوردار است، به سرمایه گذاری ٣۵ میلیارد دلاری کمپانی های نفتی، و موقعیت جغرافیایی جمهوری آذربایجان و نقش این کشور در همگامی با آمریکا و اسرائیل بر علیه ایران، خرید ۱.۶ میلیارد دلار اسلحه در فوریه ۲۰۱۲ از اسرائیل و دستگیری ۲۲ نفر در باکو که از طرف ایران برای قتل دیپلمات های آمریکا و اسرائیل، ماموریت داشتند، بر اهمیت دولت الهام علییف برای غرب تاکید می کند.
ولی غرب تا کی می تواند از زیر بار مسئولیت جهانی خود شانه خالی کند؟ اینکه باراک اوباما از آزادی رامیل صفروف، اظهار نگرانی کند، کافی است؟ و یا دولت مجارستان برای توجیه عمل خود اظهار دارد که قرار نبود، در مجازات رامیل صفروف، تغییری ایجاد شود و او آزاد گردد، می توان بر بی مسئولیتی ها سرپوش گذاشت؟ کشور های غربی باید بدانند که با بی عملی خود، مهر تایید بر اقدامات نژادپرستانه و ارمنی ستیزی الهام علییف می زنند!
البته نباید فراموش کرد که حتی در سایه سکوت نهادهای بین المللی نظیر یونیسکو نیز، دولت باکو توانست به قصد نابودی فرهنگ کهن ارمنی در نخجوان، ٨.۰۰۰ سنگ قبر حجاری شده را در گورستانی در ورای رود ارس نابود کند، بی آنکه جهانیان از این موضوع باخبر گردند! در حالی که یونسکو با محکوم کردن اقدام طالبان در نابودی مجسمه های بودا، در بامیان، این موضوع را در ابعاد جهانی منعکس نمود.
حال که غرب با توجه به نیازهای نفتی خود، و اهمیت استراتژیک دولت الهام علییف در مقابل ایران، سعی دارد چشمان خود را بر سیاست های نژادپرستانه و ارمنی ستیزی دولت باکو، ببندد، ارامنه که هنوز کشتار و کوچ اجباری ارامنه در سومکایت، باکو، کیروآباد ـ در سال ۱۹٨٨ زمانی که هنوز جنگ بر سر آرتساخ، آغاز نشده بود ـ را فراموش نکرده اند، با توجه به گسترش تسلیحاتی دولت آذربایجان، و اقدامات تحریک آمیز و ارمنی ستیزی الهام علییف، وظیفه دارد تا افکار عمومی جهانیان به ویژه جوامع غربی را متوجه یک فاجعه انسانی تازه بنمایند!
دولت های غربی باید بدانند که دولت الهام علییف کمر به نابودی ارامنه بسته است. به همین دلیل ارامنه و دولت ارمنستان، بطوری که بارها اعلام گردیده، دول و مردم جهان را به "همکاری برای صلح" فرا می خواند! امروز تنها با اقدام به حل مسالمت آمیز، و استقلال آرتساخ، می توان مانع اقدامات جنگی دولت آذربایجان، گردید! و اگر جنگی به قصد نابودی ارامنه، آغاز گردد، بی تردید کل منطقه در آتش جنگ خواهد سوخت!