اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۴ مرداد ۱٣٨۵ -  ۵ اوت ۲۰۰۶

 
اعلامیه سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
به مناسبت یک‌صدمین سالگرد انقلاب مشروطیت ایران
دموکراسی و مدرنیسم، این آرمان‌های مشروطیت، هم‌چنان در دستور روز هستند!

چهاردهم مرداد ماه امسال، یک سده از انقلاب مشروطیت ایران گذشت. سده‌ای پر تلاطم در میهن‌مان، با جنبش‌ها و انقلاباتی متعدد در دل خود، که پرتو انقلاب مشروطه همواره بر فراز آن نور انداخته  است؛ و انقلاب مشروطه‌ای، با پس‌زمینه چنددهه کار فکری و بسترسازی فرهنگی توسط اندیشمندان متجدد و آزادی‌خواه ایرانی، که در پی وقوع، با خود بیداری ملی، حاکمیت قانون، رهایی از یوغ تحجر دینی، نوگرایی، آزادی و دموکراسی را همراه آورد و آنها را وارد زندگی سیاسی ایرانیان کرد.
 مشروطیت، والاترین دستآورد و ارزشمندترین یادگار نیاکان ما در سال‌های نخستین قرن دوران‌ساز بیستم است که پیروزمندانه و سرفرازانه توانستند با اندیشه و اقدام خود نیروی نوینی را وارد حیات سیاسی و فرهنگی کشور نمایند و حاکمیت مطلق را از دو اقتدار مستبد سیاسی و دینی سلب کنند. انقلاب مشروطیت، اگر چه نتوانست دموکراسی را در حیات سیاسی کشور نهادینه نماید و با آنکه موفق نشد نواندیشی و نوگرایی را به روان جمعی مسلط در جامعه ما بدل نماید، اما در مقیاس تاریخی توانست توازن قوای نوینی را در ایران ایجاد کند. با انقلاب مشروطیت، آنچنان آرایش فکری و سیاسی جدیدی در جامعه ما شکل گرفت که نیروی شکست‌خورده متعلق به سلطنت مطلقه و نیز مرجعیت دینی پاسدار فقه و شریعت، مجبور به پذیرش موجودیت ایده و نیروی دموکراسی و مدرن در کنار خود شدند، هر چند که یک دم از سرکوب آن غافل نماندند. مهمترین و بزرگترین پیروزی این انقلاب را در همین زایش تاریخی میتوان باز یافت. رسالت تداوم و تکامل انقلاب مشروطیت نیز که همانا نهادینه شدن دموکراسی و تثبیت و تعمیق تجدّد در ایران بود، بر عهده این نیرو قرار داشت و اکنون هم که این آرمان‌های مشروطیت در فرازی بالا همچنان در دستور روز جامعه ایران قرار دارند، باز این نیرو است که میتواند و باید با ایفای نقش تاریخی خود و بر زمینه نقد همه کجروی‌ها و نارسائی‌هایش طی یکصدسال گذشته، این رسالت را به فرجام برساند.
 تأثیر انقلاب مشروطیت بر فضای سیاسی و فکری کشور ما آنچنان ماندگار و نیرومند بود که نهادهای قدرت سیاسی و دینی پس از آن نیز، برای حفظ موقعیت خود همیشه پشت آن سنگر گرفتند ولی در همانحال از آرمان‌ها و روح واقعی آن  همواره تفسیری مطابق منافع خود ارائه نمودند.
 پهلوی‌ها، مشروطیت را تنها در تجدّدخواهی آن معنی کردند و به‌خاطر آنکه تناقض دیکتاتوری فردی‌شان با روح دموکراتیک مشروطیت عیان نشود مانع از استمرار روشنگری درباره مشروطیت و ارزش‌های تاریخ‌ساز آن شدند. آنها طی ۵۷ سال سلطنت‌شان نیروی واقعی انقلاب مشروطیت را سرکوب کردند. در فاجعه استحاله مشروطیت به مشروعیت  پس از هفتاد سال، مسئولیت اصلی متوجه پهلوی‌های دیکتاتور است که با ویران کردن دستاوردهای دموکراتیک انقلاب مشروطیت و نابودی فرزندان و نوادگان اصیل این انقلاب  مانع از تکامل طبیعی و منطقی آن شدند. اهل فقه و شرع نیز که نزدیک به ۳۰ سال است که بر توسن قدرت سوارند پیوسته مشروطیت را نتیجه فتوا و رهبری آیت‌الله‌ها تعریف کرده‌اند و شکست آنرا با جدائی شیخ فضل‌الله نوری از آن توضیح داده‌اند. برای اینان، انقلاب مشروطه، برای مشروعیت فقها و آزادی مطلق اهل شرع بود و چون مشروطیت  درست پیامی خلاف آن داشت  هم از سوی اینان انگ انحراف خورد!
انقلاب مشروطیت را باید بزرگ داشت. نه تنها از این‌رو که واقعه ای بسیار با اهمیت در تاریخ اخیر مردم ایران و آسیا بود و توانست کشور ما را در مسیر پیوستن به دنیای معاصر، نو، آزاد و دموکراتیک قرار دهد، بلکه بیشتر از این‌رو که مطالبات آن همچنان نافرجام مانده‌اند و تحقق آنها هم‌چنان در دستور روز هستند. برای آنان که ادامه سنت مشروطیت را امروز جمهوریت مردم می‌خواهند  و نوگرائی آن را رشد و توسعه ملی ایران کنونی می‌فهمند، یک دنیا کار باقی است تا که این انقلاب دورانساز بتواند به مرحله تکاملی خود دست یابد. با عمل به وظایف معوقه و پاسخگوئی به وظایف نوین و امروزین است که خواهیم توانست وارثان و ادامه‌دهندگان سنت ارزشمند مشروطیت باشیم.
در صدمین سال صدور فرمان مشروطیت که جنبش مشروطه بر بستر اعتراض مدنی آنرا بر شاه قجر تحمیل کرد، نام بزرگان اندیشه‌ساز مشروطیت چون میرزا فتحعلی آخوندزاده، مستشارالدوله، طالبوف تبریزی، زین‌العابدین مراغه‌ای، میرزا آقاخان کرمانی، شیخ احمد روحی و. .. را با احترام بر زبان جاری  می‌کنیم و یاد مردان اقدام بزرگ چون ستارخان، باقرخان، ثقه‌السلام، علی مسیو، عمو اوغلی، تقی‌زاده، باسکرویل، کوچک خان و. ..و هزاران فدائی گمنام تبریز، تهران، رشت، بختیاری و دیگر ایرانیان آزادیخواه  سلحشور و نیز یاران قفقازی آنان را  گرامی می‌داریم.
 
هیئت سیاسی-اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
چهاردهم مرداد ماه ۱۳۸۵