اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۴ مرداد ۱٣٨۵ -  ۵ اوت ۲۰۰۶

 
رفتار ددمنشانه، وحشیانه و انتقام جویانه مزدوران استبداد یک بار دیگر تیر زهرآگین خود را بر قلب دانشگاه فرو برد، وقتی که دزدانه و در خاموشی شب به جان ساختمان انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر افتادند و با دست نابه کار خود از آن جز ویرانه ای باقی نگذاشتند.
آنها که حتی شجاعتش را نداشتند تا در روشنایی، چهره کریهشان را به نمایش گذارند، شاید به زعم خود اینگونه پندارند که با ویرانه کردن این ساختمان، ننگ تحقیرشان در انتخابات گذشته انجمن اسلامی این دانشگاه را که در آن با مقاومت هوشمندانه دانشجویان، سعی آنها در اقدام غیر قانونی و دخالتهای بی جا بی اعتبار شد، جبران کرده اند.
اما زهی خیال باطل!
آنچه در رویارویی میان دانشجویان و بعضی نهادهای حکومتی غیر مربوط به محیط دانشگاه! اتفاق افتاد، تبلور جریانی بود که آشکارتر از همیشه و در تمام سطوح جامعه خودنمایی می کند و بر خلاف تصور این کوته نظران نه فقط در دفتر انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر بلکه اندیشه ای است که در ذهن تمامی فعالین اجتماعی، دانشجویی و کارگری ریشه دوانیده.
به راستی آیا با خراب کردن و از بین بردن وسایل می توان اندیشه ای را از بین برد؟
باعث هزاران بار افسوس است که مجبوریم در یک بیانیه دو بار اعلام تاسف کنیم.
همواره یاد شهیدان راه آزادی را که هنوز سه دهه از پایمال شدن خونشان نمیگذرد گرامی داشته ایم، با این وصف چه دردناک بود وقتی خبر شهادت اکبر محمدی در اوین به گوشمان رسید.
او هر که بود وهر گرایش فکری که داشت رزمنده ای بود که اعمال بی شرمانه دژخیمان را برنتافت و به اعتصاب غذا دست زد.آری، آنقدر بر خواسته خود پای فشرد که به آن دست یافت! «آزادی!» این بود آرمان اکبر محمدی و بسیاری دیگراززندانیان دربند.
انجمن ایرانیان طلوع فردا با اعلام انزجار از عمل وقیحانه ی گروه های فشار در حمله به دفتر انجمن اسلامی دانشگاه امیر کبیر و پاسداشت یاد اکبر محمدی ،سران قدرت در نظام جمهوری اسلامی را بر حذر میدارد تادراین شرایط بحرانی کشور، آش را از آنچه هست شورتر نکنند و کارنامه ی خود را از آنچه هست سیاه تر!