اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۵ مهر ۱٣۹۱ -  ۶ اکتبر ۲۰۱۲

اعتماد: علی مطهری روز پنجشنبه در گفت‌وگو با هفته‌نامه نگاه پنجشنبه، از مواضع احمدی‌نژاد درباره آزادی بیان و مطبوعات دفاع کرد، اما مجددا از رویکرد دولت احمدی‌نژاد درباره مساله حجاب انتقادات پیشین خود را مطرح کرد و گفت که احمدی‌نژاد و مشایی چون از قشر حزب‌اللهی بیرون آمدند، با عملکرد خود تعصب و غیرت این قشر را از بین برده‌اند. او همچنین بخشی از فضای کشور پس از انتخابات سال ٨٨ را محصول عملکرد نیروهای خارج از اراده دولت دانست و برای اثبات سخن خود از دو تقاضای احمدی‌نژاد جهت رفع حصر از میرحسین موسوی و حجت‌الاسلام کروبی خبر داد. اما همچنان تاکید کرد که احمدی‌نژاد باید پیش از آغاز فشارها به حلقه اطرافیانش و زمانی که با مردم برخورد می‌شد هم همین مواضع را اتخاذ می‌کرد تا موضع امروزش قابل باور باشد. گزیده سخنان مطهری را در زیر می‌خوانید:


در مجموع به نظرم می‌رسد فضای آزادی بیان در دولت دهم به خوبی دولت نهم نیست. البته ممکن است که بعد از بحران سال ٨٨ همه اختیارات درباره این موضوع، در دست دولت نبوده باشد و نهادهای دیگر هم در این زمینه نقش دارند و چه بسا در مواردی دولت هم با آنها همسو نباشد، همچنان که از یک منبع موثق شنیدم که آقای احمدی‌نژاد دو بار درخواست رفع حصر خانگی آقایان موسوی و کروبی را کرده است. ولی بالاخره رییس‌جمهور به عنوان رییس شورای عالی امنیت ملی، در این زمینه مسوول است. البته آقای احمدی‌نژاد در جاهایی صحبت از دفاع از حقوق مردم و محدود نکردن آزادی آنها داشته و جایی هم گفته ما نمی‌توانیم به بهانه امنیت ملی آزادی‌های مردم را محدود کنیم. این حرف، حرف خوبی بود. مستند به قانون اساسی هم بود ولی خب ایشان کی این حرف‌ها را زد؟ زمانی که اطرافیان و دوستان خودشان تحت فشار قرار گرفتند، حکم بازداشت آقای جوانفکر صادر شد و بازجویی شد و الان هم که محکوم و بازداشت شده است. گرچه من حکم آقای جوانفکر را سختگیرانه و تا حدی مخالف آزادی بیان می‌دانم. بنابراین تاکید آقای احمدی‌نژاد بر بحث آزادی، دیرهنگام بود. یعنی چون بعد از فشار قضایی بر دوستان‌شان این نکته را طرح کرد، خیلی قابل باور نیست. اگر ایشان در اوج بحران ٨٨، گاهی هم از حقوق زندانیان سیاسی و معترضان دفاع می‌کرد، این حرف‌شان امروز خیلی قابل باورتر بود.

اینکه قدرت در یک جایی به وجود بیاید و متمرکز شود و هیچ نظارتی بر آن وجود نداشته باشد، همیشه خطرساز است. این جمله مشهور را شنیده‌اید که مطبوعات رکن چهارم دموکراسی است. این حرف درستی است و مطبوعات در واقع همیشه قدرت را کنترل می‌کنند. در همه حکومت‌ها قدرت در دست دولت متمرکز است و قدرت متمرکز هم فسادآور است، مگر در مورد معصومین و افراد ویژه‌یی که از نظر تربیتی و روحی ساخته شده باشند. ولی به‌طور کلی اکثریت قریب به اتفاق انسان‌ها وقتی در قله قدرت قرار می‌گیرند، در معرض لغزش هستند و اگر رسانه‌ها وجود نداشته باشند، کم‌کم میل به تخلف در آنها ایجاد می‌شود و حقوق مردم ضایع می‌شود. بنابراین خیلی مهم است که یک مسوول بداند که اگر تخلفی کرد، بلافاصله در روزنامه‌یی، در سایتی مطرح خواهد شد. در بعضی از کشورهایی که از نظر آزادی در سطح خوبی قرار دارند گاهی یک خبرنگار، یک وزیر را از مقامش عزل می‌کند. اگر آن وزیر مرتکب اشتباه یا تخلفی شده باشد، خبرنگار آن را رسانه‌یی می‌کند تا وزیر مجبور به عذرخواهی و حتی استعفا شود. برخلاف کشور ما که مرسوم نیست بابت اشتباهات عذرخواهی کنند یا استعفا بدهند در آنجا وقتی تخلفی افشا می‌شود، عذرخواهی می‌کنند و استعفا می‌دهند. همین چند سال پیش بود که در آلمان یکی از وزرا با هزینه دولتی سفری به امریکا کرده بود و خبرنگاری این موضوع را افشا کرد و همین باعث شد آن وزیر استعفا بدهد و برکنار شود.

امیرالمومنین هم مقدس است اما خود ایشان می‌گویند به من انتقاد کنید؛ چه در خفا و چه در علن. می‌فرمایند با من مثل سلاطین صحبت نکنید و حرف‌تان را راحت بزنید. ما نباید مسائل را با هم خلط کنیم. حتی نیروی انتظامی تا زمانی که از امنیت مردم دفاع می‌کند در جایگاه خوبی قرار دارد ولی این دلیل نمی‌شود که به نیروی انتظامی هیچ انتقادی نشود. این مساله درباره سایر نهادها هم صادق است. جمله خوبی گفتید که در مقام نظر همه با انتقاد موافقند اما در مقام عمل نه. این جمله را علی با تعبیر رساتری بیان کرده‌اند که حق در مقام توصیف وسیع‌ترین میدان‌هاست اما در مقام عمل تنگ‌ترین میدان‌ها.

شما اگر جایی احساس کنید، سپاه، نیروی انتظامی یا ارتش، تخلفی انجام می‌دهند، اگر این تخلفات کتمان شود، فساد را به دنبال دارد. این موارد باید گفته شود. کسانی هم که این موارد را ذکر می‌کنند، خیرخواه این نهادها هستند. سخن صریح امام خمینی است که نیروهای نظامی نباید در امور سیاسی دخالت کنند، با این حال همین چند روز پیش از آقای جعفری، فرمانده سپاه پرسیده بودند که آیا اصلاح‌طلب‌ها می‌توانند در انتخابات شرکت کنند؟ ایشان پاسخ داده بود که اگر چنین و چنان باشد، می‌توانند. در حالی که ایشان اصلا باید بگوید این موضوع به من ارتباطی ندارد. نباید وارد سیاست شوند. نباید وارد حوزه اقتصاد شوند. چنین مواردی فسادآور و موجب تفرقه در نیروهای نظامی است. کسی که چنین حرفی بزند در واقع خیر نیروهای نظامی را می‌خواهد و نباید بگوییم حرف زدن درباره این مراکز و نهادها ممنوع است. البته روشن است که انتقاد دلسوزانه و خیرخواهانه با تخریب و تضعیف متفاوت است و مردم هم فرق این دو را می‌دانند. به نظر من ما نباید بت‌سازی کنیم. شهید مطهری جمله مشهوری دارند و بنده چند جا آن را نقل کرده‌ام که «هر مقام غیرمعصومی اگر در جایگاه غیرقابل انتقاد قرار بگیرد، هم خودش فاسد می‌شود و هم جامعه را فاسد می‌کند.» و این واقعا حرف درستی است. ما باید توجه داشته باشیم که مفهوم آزادی بیان از نظر ما، با مفهوم آزادی بیان از منظر غرب متفاوت است. اخیرا سر فیلمی توهین‌آمیز به مقام حضرت رسول بین ما و غرب مشکل به وجود آمده اما مساله این است که در غرب چنین عملی را مشمول آزادی بیان می‌دانند درحالی که برای ما این‌طور نیست.

بحث من این است که دولت هیچ وقت نباید به مساله حجاب دهن‌کجی کند. ولی متاسفانه مشکل ما در دولت فعلی این است که رییس‌جمهور می‌آید توی تلویزیون می‌گوید ما اصلا اعتقادی به این نظارت‌ها نداریم و اصلا این مسائل به ما ربطی ندارد و صرفا باید کار فرهنگی کرد. برخوردهایی از این دست، رعایت حجاب را سست می‌کند. یا اینکه در مجلس دیدید وقتی از رییس‌جمهور در این باره سوال شد، ایشان در جواب گفتند این قدر به جوان‌ها گیر ندهید. بگذارید مردم خوش باشند. مگر خودتان گناه نمی‌کنید؟ واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند/ چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند. خب وقتی رییس‌جمهور کشور این طور حرف بزند، یک جور چراغ سبز نشان داده است که آقا رها کنید این چیزها را، این چیزها مهم نیست. در مسائل فرهنگی، من معتقدم که آقایان مشایی و احمدی‌نژاد تعصب مثبت و غیرت قشر متدین و حزب‌اللهی را از بین بردند؛ کاری که آقای خاتمی نمی‌توانست انجام دهد، چون اینها به نام حزب‌اللهی وارد شدند.