• دولت آلمان در ارتباط با فعالیت های خود در مورد سوریه از دادن هرنوع اطلاعی به پارلمان خودداری می کند. بسیاری از امور با اشاره به علائق امنیتی در رده محرمانه قرار داده می شود. دولت در مورد کشتارها، در مورد سقوط هواپیمای ترکیه و یا حوادث مرزی بلافاصله رژیم سوریه را متهم می کند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۶ مهر ۱٣۹۱ -  ۷ اکتبر ۲۰۱۲

* خانم سویم داگدلن سخنگوی فراکسیون حزب چپ در امور بین المللی در مجلس آلمان است

ترکیه از روز چهار شنبه به اهدافی در سوریه حمله می کند این حملات گویا "واکنش" در برابر شلیک خمپاره هائی هستند که موجب مرگ پنج نفر در خاک ترکیه شده اند. این توضیح تا چه حد منطقی است؟

ــ شلیک خمپاره واقعیت دارد. دولت سوریه عذرخواهی هم کرده و اعلام کرده که کمسیونی را مامور تحقیق در این باره خواهد کرد. این که باز هم مردم کشته شده اند بسیار تاسف انگیز است. اما غیرممکن بنظر نمی رسد که گروهای شورشی مسلح عامل شلیک بوده باشند، زیرا خمپاره از یک منطقه مرزی شلیک شده که در تصرف شورشیان است. از گفتار و رفتار اردوغان و دولت ترکیه چنین بر می آید که آنها فقط منتظر وقوع چنین رویدادی بوده اند. آنها ماههاست که هدفمند در سوریه ثبات شکنی می کنند. ارسال اسلحه با کمک عربستان و دیگر دیکتاتورهای منطقه خلیج فارس، ایجاد اردوگاههای آموزشی برای شورشیان و فضای عقب نشینی در اختیار آنها گذاشتن ــ گرچه نه بطور مستقیم ــ ، اما کارهائی در حد دخالت نظامی است که به دستور ناتو صورت می گیرد. از منظر حقوق بین المللی ترکیه و حامیان آمریکائی و آلمانی اش متجاوز هستند.

پارلمان ترکیه روز پنجشنبه به دولت و ارتش برای دخالت در سوریه چراغ سبز نشان داد. صدر اعظم مرکل نیز در همان روز گفت :" ما درکنار ترکیه ایستاده ایم." آیا ما در آستانه شرکت در جنگی تازه هستیم؟

ــ آقای وستر وله وزیر خارجه آلمان حتی پیش از حمله به سوریه و قبل از آن که کمترین تحقیقی در مورد چگونگی وقوع حادثه صورت گرفته و مسئله تا حدی روشن شده باشد با همکار ترک خود صحبت کرده و یک جانبه موضع گرفته بود. در حالی که همین ترکیه و همپیمانهایش در ماه ژوئن با این دعوی که گویا سوریه به یک هواپیمای ترکیه در آبهای بین المللی تیراندازی و آن را ساقط کرده با شیوه ای دور از صداقت خواستار تشدید   بیشتر برخورد به سوریه شده بود. این بار ناتو با صراحت بیشتری جانب آنکارا را گرفت. مجلس ملی ترکیه بر اساس "نبرد ضدتروریستی" فرامرزی علیه حزب کارگران کردستان، حزبی که پیوسته با نقض قوانین بین المللی، هدف بمباران های نیروی هوائی ترکیه در خاک عراق قرار می گیرد، برای دخالت نظامی در سوریه چراغ سبز نشان داد. به این صورت دو هدف دنبال می شود یکی آن است که دولت ترکیه دنبال می کند و می خواهد جنگ علیه کردها را به خاک سوریه نیز بکشاند، هدف دیگر در جهت تامین خواست همپیمان های ناتو برای "تغییر رژیم" در سوریه است که در صورت لزوم از این طریق به گروههای مسلح شورشی کمک شود. وضعیت بسیار خطرناکی است و من خوشحالم که بخش عظیمی از مردم ترکیه مخالف جنگ هستند. تظاهرات عظیم در استانبول نشان بسیار امیدوار کننده ایست و حکایت از آن دارد که حزب جنگ طلب توسعه و عدالت و دولت آن موفق به اجرای سیاست تشدید نخواهند شد.

ناتو روز چهارشنبه مدت ماموریت دبیرکل ناتو را تا تابستان سال 2014 تمدید کرد. این تمدید نامنتظر را چگونه باید تفسیر کرد؟

ــ این البته یک نشان آرام بخش است. این که ناتو نمی خواهد مخاطره کند و رهبری را تغییر دهد حاکی از آنست که از نظر ناتو اوضاع بسیار وخیم است. در عین حال این گمان هم به خاطر خطور می کند که این امتیاز تازه ایست که به ترکیه داده می شود. ترکیه حتی در سال 2009 به انتخاب راسموسن نقادانه می نگریست و پس از آن که چند پست در ساختار ناتو برای ژنرال های ترک گرفت با انتخاب او موافقت کرد.

برغم همه این ها بنظر می رسد مجلس آلمان خیلی آرام است. چرا دست کم کمسیون سیاست خارجی جلسه فوق العاده تشکیل نمی دهد و از دولت اطلاع بیشتری درباره "حال چه باید کرد" نمی خواهد؟

ــ پس از آن که حادثه مرزی اخیر رخ داد، من بلافاصله به فراکسیون حزب خود پیشنهاد کردم تقاضای اجلاس فوق العاده برای کمسیون سیاست خارجی بکند. زیرا دولت آلمان از طریق دیپلماسی پنهانکار در ثبات شکنی در سوریه سهیم است. دولت در ارتباط با فعالیت های خود در مورد سوریه از دادن هرنوع اطلاعی به پارلمان خودداری می کند. بسیاری از امور با اشاره به علائق امنیتی در رده محرمانه قرار داده می شود. دولت در مورد کشتارها، در مورد سقوط هواپیمای ترکیه و یا حوادث مرزی بلافاصله رژیم سوریه را متهم می کند، ولی وقتی برای اثبات اتهامات مدرکی خواسته شود که تا حدی قابل اتکا باشد دیگر نمی خواهد حرفی بزند. با این روش از همان آغاز تجاوزاتی که "ارتش آزاد سوریه"، واحدهای القاعده و دیگر گروه های اسلامی به حقوق بشر می کردند، ترورهائی که می کردند، اقلیت های مذهبی که تحت تعقیب قرار می دادند، انکار می شد و تا امروز هم با صراحت محکوم نشده است. این ها هم بخشی از "ثبات شکنی" هدفمند است، سیاست "تغییر رژیم" خلاف قوانین بین المللی است و مانع حل مسالمت آمیز چالش سوریه می گردد.


www.jungewelt.de