• رسالتِ من چه می‌‌توانست بود
جز این که در گذر از گدار ِ میان ِ میلاد و مرگ
صلیب سرنوشت خویش را
تاب آرم، شانه‌ به شانه‌ ی زخم ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۷ مهر ۱٣۹۱ -  ٨ اکتبر ۲۰۱۲

 
 رسالتِ من چه می‌‌توانست بود

جز این که در گذر از گدار ِ میان ِ میلاد و مرگ

صلیب سرنوشت خویش را

تا ب آرم، شانه‌ به شانه‌ ی زخم

                               تا جل جتای ِ مقدّر،

                                                    تا مقصد عافیتی موهوم ؟



به جز تقلایی بی‌ عاقبت

رسالتِ بی‌ مایه چون منی چه می‌‌تواند بوده باشد؟

**

من قهرمان ِ بی‌ قدر ِ قصه‌ی تلخ ِ خود ِ خویشم:

سواری بی‌ غبار

                بر مرکبی بی‌ رمق

                                    در قلمرو تنگی بی‌ غرور،

با را یتی افراشته از بافه‌ی بوریا و کافور.

**

کور نبودم ؛

استیلای ظلمت را بر کوچه‌های شهر خفته می‌‌دیدم،

فانوس هستی‌‌ام را اما -

مگر تا حریم سراچه‌ی خشتِ خویش

                                  توان ِ تابیدن نبود.



کر نبودم ؛

ز آن سوی حصار ِ شتک زده از خون و سرشک

سرودِ سوگوار ِ مرثیه ها

خواب از چشمه‌ی چشم‌ام در می‌‌ربود

و با تشنج ِ هر تپش

                      احساسی‌ از شرم ِ بیهدگی

                                                به عذابِ بیداری‌ام بر می‌‌افزود.

[ و زبان

          به کام اندر از آن رو فرو هشتم

که کلام ا ش خطابه‌ی کفری بود ،

و گوش خدائی را به شنفتن بر نمی گشود. ]

**

.... و آن گاه دانستم که در این گذار

آرزوی خواستن

             به بازوی توانستن نمی انجامد.

                                                *********

جهانگیر صداقت فر

تیبوران - ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۲