• استانداران, فرمانداران, شهرداران و اتحادیه های کارگری و سایر نهاد های مردمی و محلی, در اعلام مواضع خود گفته اند: نخست وزیر با بسته ریاضتی خود جنگ با شهروندان را اعلام نموده است. بسته ریاضتی مونتی, فقر, ورشکستگی, بیکاری, خود کشی, تعطیلی کارخانجات و شرکت ها و... را بهمراه داشت ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ٣۰ مهر ۱٣۹۱ -  ۲۱ اکتبر ۲۰۱۲

دو روز است میدان " سن جووانی" به تسخیر تشکل های کارگران و زحمتکشان ایتالیائی در آمده است. از ساعت ۶.٣۰ عصر جمعه, تشکل های کارگری, (چی .جی. ال و اف .ال . جی) با نیروی قابل توجه ای در میدان "سن جووانی" شهر رم, دولت ماریو مونتی را به نقد کشانده اند. از عصر جمعه, شب هنوز چتر خود را نگسترانده بود, دسته, دسته, زحمتکشان از شهرهای دور ونزدیک خود را به رم رساندند و با تشکیل غرفه های خود, به توزیع تراکت ها, بیانیه ها و اعلامیه هایشان که بیانگر اعتراض شان به برنامه های ریاضت اقتصادی دولت فنی ماریو مونتی ست پرداختند. در ایتالیا هنوز دمکراسی نفس می کشد. هنوز کارگران و زحمتکشان با همراهی موزیک, شادی و شعف حاصل از هنر هنرمندان مردمی, می توانند با خنده ای بر لب, ستم فراهم شده بر خود را به دولت مردانشان باز گویند. حضور پررنگ جوانان, دانشجویان, فرزندان زحمتکشان ایتالیا که, کفش های پداران و مادران خود را به پا کرده اند, نیروی ویژه ای به جمع می بخشند. آنان به اتفاق هم, می خوانند, می رقصند و سرمایه مالی را به تمسخر می گیرند.
اکنون یکسال و چند روز است از همبستگی با تسخیر"وال استریت" در ایتالیا می گذرد.
روزی که شهر رم با ٣۰۰ هزار نفر از معترضین به قوانین ظالمانه سرمایه داری, صدای پرتوان خود را به گوش دولتمردان ایتالیائی رساند. علیرغم تهدید نخست وزیر وقت و خشونت پلیس در روز واقعه, پارلمان و مردان سیاسی, نخست وزیر, برلسکونی را به خانه اش فرستادند. آن دستاورد که روز فراموش ناشدنی برای زحمتکشان شده بود با آمدن "ماریو مونتی" به عنوان نخست وزیر و دولت فنی ایشان, پس از یکسال, امروز مجددا منجر به این گردیده است که نمی توان با "تبر دولت فنی" به جنگ زحمتکشان ایتالیائی رفت.
یک سال دولت ماریو مونتی مواجه با به میدان آمدن دفعات بی شمار زحمتکشان, با اعتصاب, اعتراض, تظاهرات و... بوده است. علیرغم حمایت پارلمان و احزاب راست و چپ دمکرات از برنامه های ریاضت طلبانه دولت فنی مونتی, نخست وزیر, نتوانست پاسخ شایسته ای به این نوع حمایت ها بدهد. و امروز, پس از یک سال, همه علیه او, مقابل اش صف کشیده اند.

امروز, انها, کارگران، زحمتکشان ایتالیا, به سخنان رهبران خود در تشکل هایشان گوش فرا میدهند, تشکل هائی که نخواهند و نتوانند, در کنار زحمتکشان پیگیر حقوق شان باشند, به تشکل های برفی تبدیل خواهند شد که با خیزش زحمتکشان, از گردونه مبارزه خارج خواهند گردید. اما در ایتالیا, علیرغم هجوم بی سابقه سرمایه مالی و توطئه های گوناگون شبکه های مافیائی, هنوز زحمتکشان توانائی پرداختن به اصلی ترین نیازشان در میدان جنگ طبقاتی با سرمایه داری را دارا هستند.
زبان آمارها, زبان رنج فراهم شده بر گرده زحمتکشان است.
با اقدامات یک سال اخیر دولت مونتی, امروز بر همه کس آشکار شده است که, تحمیل ریاضت اقتصادی نسخه اتحادیه اروپا بنا به گفته مطبوعات ایتالیا, اقتصاد ایتالیا را به نابودی خواهد کشاند.
استانداران, فرمانداران, شهرداران و اتحادیه های کارگری و سایر نهاد های مردمی و محلی, در اعلام مواضع خود گفته اند: نخست وزیر با بسته ریاضتی خود جنگ با شهروندان را اعلام نموده است. بسته ریاضتی مونتی, فقر, ورشکستگی, بیکاری, خود کشی, تعطیلی کارخانجات و شرکت ها و... را بهمراه داشت.
اما همچنان مونتی خواهان فرصت است تا نسبت به وضعیت کشاورزان و کار جوانان و... به توصیه هایش توجه نمایند.

یکسال پر تلاطمی را دولت مونتی طی نموده است که قریب به اتفاق به شکست سیاسی برنامه هایش همگی اذعان دارند و اقدامات اتحادیه های کارگری را در به خیابانها آمدن تائید می کنند. دیروز عصر جمعه و امروز شنبه ۲۰ اکتبر مشق کوچکی بود تا در ۲۷ اکتبر که هفته هاست تشکل ها, برای برنامه ریزی آن در تلاش هستند, زحمتکشان, بار دیگر به میدان بیایند و با طرح خواسته های خویش, اتحادیه اروپا و اقدامات مونتی را به چالش بکشند.

کاوه بنائی ـ رم