اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۴ آبان ۱٣۹۱ -  ۴ نوامبر ۲۰۱۲

عدالت برای ایران، ۱۴ آبان ۱٣۹۱: زندانیان سیاسی زن محبوس در بند قرنطینه زندان اوین، سه شنبه هفته گذشته در پی یورش ماموران گارد ویژه حفاظت زندان اوین به بند که با توهین، تفتیش وسایل و بازرسی بدنی همراه بوده، مورد آزار جنسی قرار گرفته اند. بستگان این زندانیان سیاسی زن به نقل از خود آنها به عدالت برای ایران گفته اند که سه مامور زن در هنگام بازرسی بدنی، به حریم خصوصی این زندانیان تعرض کرده اند.

در اعتراض به آزار جنسی، نه تن از زندانیان اعتصاب غذا کرده اند و هم اکنون بهاره هدایت (فعال دانشجویی)، حکیمه شکری (عضو گروه مادران عزادار)، ژیلا بنی یعقوب (روزنامه نگار)، ژیلا کرم زاده مکوندی (عضو گروه مادران عزادار)، شیوا نظرآهاری (فعال حقوق بشر)،مهسا امرآبادی (روزنامه نگار)، نازنین دیهیمی (مترجم کتابهای کودکان) و نسیم سلطان بیگی (فعال دانشجویی) در اعتصاب غذا به سر می برند.

پیش از این هشت نفر، نسرین ستوده، وکیل مدافع حقوق بشر و برنده جایزه بین المللی ساخاروف در اعتراض به ممنوع الخروج شدن دختر ۱۲ ساله و محدودیت ملاقات با فرزندان و اعضای خانواده اش از روز ۲۶ مهر ماه دست به اعتصاب غذا زده بود. آخرین خبرهای موثق حاکی از آن است که نسرین ستوده از چهارشنبه گذشته و پس از یورش ماموران، به سلول انفرادی منتقل شده، ممنوع الملاقات است و هیچگونه خبری درباره وضعیت سلامتی او در دست نیست.

زندانیان سیاسی زن در نامه ای به علی اشرف رشیدی اقدم رییس سازمان زندانهای استان تهران که در وب سایت کلمه منتشر شده نوشته اند: “چیزی که قابل گذشت نیست رفتار وحشیانه بعضی از ماموران در بازرسی بدنی است که دور از شان و مصداق بارز تعرض و هتک حرمت به شمار می‌آید و قلم از بیان صریح آن شرم دارد. باتوجه به انواع دوربین‌های امنیتی و سختگیری در رفت آمد‌ها و نقل و انتقال وسایل و غیره و با توجه به وجود ابزار الکترونیکی مناسب که می‌توانست برای بازرسی بدنی بکار رود و یا دست کم محترمانه باشد بر ما معلوم نیست که چرا چنین رفتار توهین آمیزی صورت گرفته است.”

آنها اعلام کرده اند که “از این پس اجازه چنین بازرسی‌های نا‌معمول و توهین آمیزی را نخواهد داد و مصرانه خواستار عذرخواهی مقامات مسوول، تعهد ایشان دربارهٔ عدم تکرار چنین رفتاری با زنان زندانی وعودت وسایل بازداشت شده به زندانیان یا به خانواده” هایشان شده اند.

نتایج تحقیقات عدالت برای ایران در پروژه “جنایت بی عقوبت” که با هدف مستند سازی موارد شکنجه و آزار جنسی زندانیان سیاسی زن انجام شده است، نشان می دهد بازرسی بدنی واژینال زندانیان سیاسی زن در برخی از بازداشتگاه ها، از جمله بند ۲۰۹ زندان اوین که تحت کنترل وزارت اطلاعات است، عمومیت دارد. نحوه بازرسی به اینگونه است که زندانی زن هر بار که می خواهد وارد بازداشتگاه یا زندان شود، باید سراپا و به طور کامل لخت شود و علاوه بر بازرسی عادی بدنی، داخل واژن وی نیز مورد بازرسی قرار می گیرد. این تحقیق همچنین نشان می دهد برخی از زندانیان سیاسی زن، از بازرسی بدنی کامل خود به عنوان یک “آزار جنسی” یاد کرده اند.

این در حالی است که براساس قوانین ایران، بازرسی بدنی تنها در زمان ورود و خروج زندانی از زندان به منظور جلوگیری از ورود یا خروج اشیا ممنوعه مجاز است (مواد ٣۰ و ٣۱ و ۷۹ آیین نامه اجرایی سازان زندانها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور). براساس همین قوانین، مسئولان زندان می توانند محل زندگی، لوازم و اشیا محکومان را بازرسی کنند اما این قوانین حق بازرسی بدنی زندانیان را جز در زمان ورود و خروج از زندان به آنها نداده است. (مواد ٨۱ و ٨۲ همان آیین نامه). بنابراین، بازرسی بدنی زندانیان سیاسی زن در بند قرنطینه زندان اوین در هفته گذشته، مصداق بارز تنبیه و اعمال خشونت علیه زندانیان بوده که نه فقط طبق موازین بین المللی حقوق بشر که طبق قوانین داخلی ایران نیز ممنوع است (ماده ۱۶۹ همان آیین نامه). این حملات تنبیهی و آزارهای جنسی در درون زندان و هم زمان، انتشار مطالب حاوی توهین های جنسی از سوی وب سایتهای دولتی درباره نسرین ستوده پس از دریافت جایزه معتبر ساخاروف نشان از تدارک برنامه ای وسیعتر برای سرکوب زندانیان سیاسی زن و تحریک افکار عمومی علیه آنان دارد.

عدالت برای ایران ضمن پشتیبانی از خواسته به حق زندانیان سیاسی زن در لزوم پاسخگویی مقامات مسئول، به خصوص علی اشرف رشیدی اقدم، رییس سازمان زندانهای استان تهران، درمورد آزار و اذیت و هتک حرمت آنان، تلاش خود را برای اطلاع رسانی پیرامون وضعیت زندانیان سیاسی زن در بند قرنطینه ۲۰۹ اوین ادامه خواهد داد.

عدالت برای ایران همچنین ضمن ابراز نگرانی شدید درباره سلامتی نه زندانی سیاسی زن که هم اکنون در اعتصاب غذا هستند، از نهادهای بین المللی می خواهد که ضمن نظارت دقیق بر وضعیت زندانیان سیاسی زن، جمهوری اسلامی را وادار به رعایت حقوق زندانیان سیاسی و پذیرش مطالبات به حق آنان کند. این فشارها باید تا زمانی که تمامی زندانیان سیاسی که تنها به دلیل دفاع خود از عدالت، حقوق بشر و دموکراسی با محکومیتهای سنگین مواجه شده اند آزاد نشوند ادامه داشته باشد.