• همه این اتفاق‌ها در چارچوب فضای انتخاباتی ریاست جمهوری معنا می‌یابد، انتخاباتی که آیت الله خامنه‌ای نشان داده که در مهندسی کردن آن عزمی جزم دارد، به خصوص در مواردی خاص مثل نسرین ستوده مسلماً از جایی خارج از بیت رهبری صورت نگرفته است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۵ آبان ۱٣۹۱ -  ۵ نوامبر ۲۰۱۲

حمله هماهنگ شاخه‌های رسانه‌ای وابسته به نیروهای امنیتی (بخوانید بیت رهبری) به نسرین ستوده، جدای از جنبه غیر اخلاقی آن از جنبه دیگری نیز واجد اهمیت است. این که یک سری رسانه مدعی اسلام و رهبری، پا بر روی بدیهیات اخلاقی و حتی منویات! رهبری بگذارند و به زنی شریف اما اسیر در زندان به شکلی بی شرمانه اتهامات اخلاقی بزنند اتفاقی تازه نیست. در این نوشته ضمن ابراز انزجار از ماهیت این کار، قصد بر توجه دادن به موضوع از زاویه‌ای دیگر است.
مجموعه‌ای از وقایع، وضعیت نسرین ستوده را به طور مشخص به وضعیتی ویژه تبدیل می‌سازد. نسرین ستوده مستقل از جریانات سیاسی روز، اکنون به سمبل مقاومت و آزادگی برای بسیاری از مردم ایران تبدیل شده است. نام نسرین ستوده تداعی کننده روحیه آزادگی است که برای آرمان خود و آن چه به آن معتقد است، چون کوه در برابر انسان‌های مسلح به انواع قدرت‌های ظاهری اما تهی از هرگونه قدرت واقعی ایستاده است. گرچه به ناحق اسیر دست زندانبانان گردیده است اما برای برقراری قانون در همان زندان هم با روی آوردن به اعتصاب غذا مبارزه می‌کند. به خاطر داریم زمانی که می‌خواستند چادر را به اجبار بر او تحمیل کنند، از حق ملاقات خود انصراف داد تا بگوید برای محقق شدن آن چه به آن اعتقاد دارد، درس ایثار را نیز به خوبی آموخته است. در فرصت کوتاه مدت ملاقات در دادگاه و در حالی که دستبند در دست دارد، با در آغوش کشیدن همسر خود به همه درس وفاداری و عشق می‌دهد. و در کنار همه این‌ها او زنی بی‌ادعاست که اگر اصرار جمهوری اسلامی بر آزار رسانی و نهایتا اسیر کردن او نبود، او اکنون کماکان ساکت و بی‌ادعا شغل خود، یعنی وکالت را دنبال می‌کرد. همین ویژه بودن نسرین ستوده است که او را در کانون توجه همگان و من جمله بیت رهبری قرار داده است.
جمهوری اسلامی در تب و تاب ورود به فضای انتخابات ریاست جمهوری قرار دارد. حکومت به شدت از تجربه قبلی در این خصوص هراسان است و به هیچ وجه نمی‌خواهد آن را مجددا تجربه کند. چند روزی نمی‌گذرد که آیت الله خامنه‌ای در اظهار نظری بی سابقه علنی شدن اختلافات را «خیانت» دانست. به یاد داشته باشیم که درواقع همین علنی شدن‌ برخی وقایع در جریان مناظره‌های تلویزیونی بود که آتش بر انبار باروت جمهوری اسلامی انداخت. به وضوح روشن است که رهبر جمهوری اسلامی برای کنترل هرچه بیشتر فضای انتخاباتی کمر خویش را محکم بسته است. از دیگر نشانه‌ها قانون جدید به تصویب رسیده برای نامزدی ریاست جمهوری است که عملا دو یا سه لایه فیلتر جدید برای مطمئن شدن از بی دردسر بودن نامزدها تعیین کرده است. اما نشانه‌ها به موارد ذکر شده محدود نمی‌گردد. دستگیری حدود ۶۰ نفر (از جمله مهدی خزعلی) در جلسه سران اهل قلم نیز پیام واحدی را ارسال می‌کند. جمهوری اسلامی هیچ گونه اقدامی خارج از فضای مهندسی شده مطلوب خود را تحمل نمی‌کند.
در این میان اما، یک زن به نام نسرین ستوده، در داخل زندان بازی را بر هم می‌زند. اقدام او که خیلی ساده درخواست حق قانونی خود است که به رسانه‌ها کشیده می‌شود. اندکی بعد نه زن زندانی دیگر پس از ارسال نامه به رییس قوه قضاییه دست به اعتصاب غذا می‌زنند، با اعتراض به برخورد غیراخلاقی هنگام تفتیش بدنی. وضعیت نگران کننده نسرین ستوده و دیگران به گوش مقامات بین المللی می‌رسد. گزارشگر حقوق بشر سازمان ملل از موضوع مطلع می‌شود و پارلمان اروپا جایزه ساخاروف را به او و جعفر پناهی می‌دهد. معنای دیگر این اتفاق این است که از نظر پارلمان اروپا اینان قهرمانان امسال دفاع از آزادی بیان و حقوق بشر هستند. الان دیگر نسرین ستوده در اوج توجه رسانه‌ها قرار دارد. هیات پارلمانی اروپا برای سفر خود به ایران پیش شرط می‌گذارد و آن ملاقات با نسرین ستوده و جعفر پناهی در زندان است. درخواستی که جواب آن از قبل معلوم است و بنابراین سفر هیئت پارلمانی لغو می‌شود. نسرین ستوده (وجعفر پناهی) الان ضربه خود را به جمهوری اسلامی زده‌اند. واکنش جمهوری اسلامی از قبل معلوم است: تخریب بر علیه نسرین ستوده.
گرچه تخریب کردن افراد با ایراد انواع اتهامات اخلاقی اتفاقی جدید نیست اما طرح آن بر علیه یک زن، ‌آن هم زنی که اکنون در عالی‌ترین سطوح در کانون توجهات قرار دارد، پیامی در دل خود دارد. نسرین ستوده دیگر الان یک زندانی سیاسی معمولی نیست. حکومت بلافاصله واکنش نشان می‌دهد تا چهره او را در داخل کشور تخریب کند. چرا که طرح شدن مسائل حقوق بشری، حقوق زنان و سمبل شدن افراد هزینه‌های زیادی را به حکومت تحمیل خواهد کرد. همه این اتفاق‌ها در چارچوب فضای انتخاباتی ریاست جمهوری معنا می‌یابد، انتخاباتی که آیت الله خامنه‌ای نشان داده که در مهندسی کردن آن عزمی جزم دارد، به خصوص در مواردی خاص مثل نسرین ستوده که با توجه به فضای سیاسی و هرم قدرت در ایران و همچنین موقعیت منحصر به فرد نسرین ستوده، تصمیم‌گیری در مورد او مسلماً از جایی خارج از بیت رهبری صورت نگرفته است.