• اثرات مخرب تحریمها در عراق، جامعه عراق را دچار یک دوره پنجاه ساله عقب ماندگی و رکود کرد. آیا این سرنوشت تراژیک (تراژدی – تحریم)، مانند آنچه که بر مردم بی پناه عراق رفت بر مردم کشور ما- که هم اکنون قربانی تحریمها و تهدیدات بین المللی از یک سو و از سوی دیگر قربانی سیاستهای سرکوبگرانه رژیم ایران هستند - نیز خواهد رفت؟ چنین مباد! ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۵ آبان ۱٣۹۱ -  ۵ نوامبر ۲۰۱۲

در آخرین مناظره انتخاباتی میان «بارک اوباما» رییس جمهور امریکا و رقیب او «میت رامنی» از حزب جمهوری خواه ، بر ای " متوقف کردن فعالیت های اتمی ایران" هر دو رقیب خواهان تحریم های گسترده تر و علیه ایران شدند. به همین خاطر در روزها و ماههای آینده، دامنه تحریمها ی اقتصادی چه بسا گسترده تر خواهد شد.
تحریم هایی که بنا به ادعای اتحادیه اروپا و امریکا قرار بود "هدفمند و هوشیارانه" باشند و تنها رژیم و نهاد های امنیتی و آن را مورد هدف قرار دهند اکنون بر اساس شواهدی که به مرور به سطح اخبار می آیند اعمال تحریمها،زندگی روز مره مردم ایران را مورد هدف اصلی قرار داده است .
از دیگر سو، سیاست های فلاکت بار اقتصادی رژیم ، خصوصا طی هشت سال گذشته و حرکت قطار اقتصادی کشور بر روی ریل سیاست های اقتصاد سرمایه داری نئو لیبرال و پیروی آنان از نسخه های صندوق جهانی پول و حذف یارانه ها و سقوط بی سابقه ارزش ریال به همراه سرکوب بی امان مردم و منتقدین ، رنج مضاعفی را به مردم ایران تحمیل کرده است. در چنین شرایطی اکثریت مردم ایران شامل کارگران و کارمندان و معلمین و زنان و کودکان و سالمندان و باز نشستگان و سایر مزد بگیران کشورمان و همچنین افرادی که به بیماریهای خطرناک گرفتار هستند بخاطر کمبودها و افزایش بی سابقه گرانی و تورم ، مورد هدف واقعی هم تحریمهای بین المللی و هم سیاست های ویرانگر اقتصادی رژیم قرار گرفته اند.

بنا به گزارش 5 اکتبر 2012،« رویتر»، به نقل از "بان کی مون" دبیر کل سازمان ملل میخوانیم:
« تحریمهای اعمال شده علیه جمهوری اسلامی ایران آثار و عوارض قابل توجهی بر مردم ایران داشته است که باعث بالا رفتن قیمت کالاهای مصرفی و مخارج انرژی ، افزایش نرخ بیکاری و کمبود مایحتاج عمومی _ نظیر دارو، از جمله آنهاست ... بخاطر تحریم بانکها و مشکل پرداخت بهای اجناس ، برخی از شرکت های بزرگ دارویی فرستادن دارو به ایران را متوقف کرده اند. به همین خاطر داروهای مهمی که برای بیماریهای عفونی و قلبی و برای افراد مبتلا به سرطان و بیماران مبتلا به مشکلات تنفسی و" مولتیپل اسکروزیس" ( بیماری ناتوان کننده مغز و اعصاب که زنان را سه برابر مردان مبتلا میکند) استفاده میشد با کمبود جدی روبرو شده است...»(1)
در گزارش دیگری که بخاطر تحریمها علیه ایران توسط رادیو -" سی، بی ،سی-÷ کانادا تهیه شده است گوشه دیگری از اثرات تحریمها بر زندگی مردم آشکار می شود. در ابتدا مجری برنامه از کمبود دارو گزارش کوتاهی ارائه میدهد:
«...هم کنون دارو برای افراد مبتلا به سرطان و بیماریهای کبدی و دیالیز بشدت دچار کمبود شده است.» در ادامه این برنامه گزارشگر ، با دو کارگر در یکی از پارکهای تهران، گفتگوی کوتاهی انجام داده است. آنها شرایط کنونی را چنین توصیف میکنند:
« سهراب ... می گوید: بیکاری ، تورم ، گرانی بیداد میکند. هیچکس به من کار نمیدهد. من کارگر کارخانه بودم . صاحبکار گفت: " همه چیز گران شده است . باید کارخانه را تعطیل کنم بخاطر اینکه همه چیز صد در صد گران شده است." سهراب میگوید: این دفعه با دفعات دیگر فرق میکند . مردم زیر فشار شدید هستند. مردم نمیدانند چه باید بکنند. واقعا گیر کردیم. نمیدانیم چه کار کنیم. پیش کی برویم...»
فرد دیگری که کار گر اخراج شده شهرداری است و در پارک چای فروشی می کند به خبر نگار میگوید :
« ایران کشوری ثروتمند است. ولی من از این ثروت سهمی ندارم. من یک زحمتکش هستم. من بلد نیستم که برای پول گدایی کنم. من بلد نیستم که برای پول در آوردن تقلب کنم. من شرمنده ی بچه هایم هستم...» (2)
در گزارش "واشینگتن پست" که در موررد اثرات تحریم بر زندگی مردم و کمبود دارو در ایران تهیه شده است، میخوانیم:
«تشدید تحریمها ی بر بانک مرکزی ایران بخاطر برنامه ای هسته ای تاثیرات خود را برهمه جنبه های اقتصادی ایران گذاشته است. بیشترین این تاثیرات بر افراد ضعیفی است که به شدت بیمار هستند... بیماران مبتلا به سرطان و همو فیلی و تالاسمی و بیماران دیالیزی کلیه ، با کمبود دارو مواجهه هستند.»
در ادامه این گزارش میخوانیم :
« میلاد پسر 8 ساله ای که از بیماری هموفیلی رنج میبرد در کوهدشت در 400 کیلومتری جنوب غربی تهران زندگی میکند . او به یک داروی تزریقی نیاز دارد که در امریکا تهیه میشود و اکنون در بازار ایران نا یاب شده است. والدین میلاد برای پیدا کردن دارو ی مورد نیاز با اتوبوس راهی تهران میشوند. اما این دارو در تهران نیز کمیاب است... میلاد بطور مرتب دچار خون ریزی بینی است و هر لحظه ممکن است که پای راست خود را از دست بدهد.
"افسانه" مادر " میلاد" میگوید: من نگران جان فرزندم هستم . من نمیدانم کدام کشور ما را تحریم کرده است. اما به نظر من هیچ انسانی نباید به افراد بیمار چنین ظلم و ستمی بکند...» (3)
کاهش یا توقف واردات داروهای مربوط به "بیماران هموفیلی " در حالی صورت میگیرد که بنا به گزارش خبرگزاری "فرا رو" وضعیت بیماران هموفیلی در ایران قبل از شدت یافتن تحریمها بسیار وخیم بوده است. در گزارش خبرگزاری " فرارو" میخوانیم:
« بنا به گفته عضو کمیسیون و بهداشت و درمان مجلس، آنها ( بیماران هموفیلی)با وجود ابتلا به بیماری خطرناک ، دچار بیماریهای دیگری نیز هستند...برای نمونه خرید و انتقال خون آلوده به ویروس ایدز و تزریق آنان به بیماران هموفیلی تعداد زیادی از آنان را آلوده به ویروس ایدز کرده است..."(4)
در نشست خبری نماینده یونیسف" محمد منیر صفی الدین" که امور مربوط به صندوق کودکان سازمان ملل متحد در ایران را هماهنگ میکند در مورد تاثیر تحریمها بر مردم و خصوصا کودکان میگوید:
« تحریم ها هم برای مردم ایران مهم است و هم برای ما به عنوان نماینده های سازمان ملل مهم است. همانطور که می دانید تحریم ها دو نوع هستند؛ یکی آنهایی که توسط سازمان ملل تصویب شده اند و یکسری که کاملا یکطرفه است که شورای امنیت سازمان ملل نقشی در تصویب آنها نداشته است. شما احتمالا بیانیه ای که دبیر کل سازمان ملل منتشر کرد و در آن ابراز نگرانی کرد از این تحریم ها و تاثیر آن بر مردم ایران را دیده اید.
او درباره تاثیر تحریم ها بر بازار دارویی ایران گفت: "یک سری تاثیرات را دیده ایم که توانایی کشور در واردات و تامین یکسری داروهای خاص برای بیماران سرطانی و برخی بیماری‌های کودکان، دچار خلل شده و این موضوع را به دفتر مرکزی سازمان ملل گزارش کرده‌ایم و یکی از دلایل بیانیه اخیر دبیرکل نیز همین گزارش‌ها بود.»(4)

در مقاله تحلیلی که در تارنمای "الجزیره" به چاپ رسیده است "دکتر سهیمی" تحلیل گر مسایل سیاسی و "اسکندر بروجردی " از پژوهشگران سابق اکسفورد" تصویر دقیق تری و از اثرات ویرانگر تحریمها بر مردم ایران ارایه میدهند در بخش هایی از این مقاله میخوانیم:
« بخش دارو سازی ایران بیشترین ضربه را از تحریمها خورده است. گرچه ایران میتواند بخش عظیمی از داروهای مورد نیز را بر اساس نمونه های ژنریک و ارزان قیمت تولید کند اما هنوز قادر به تولید داروهای بسیار پیشرقته نیست. طی 10 یا 15 سال گذشته ، نمونه داروهای مرغوب بسیار پیشرفته برای درمان سرطان ، ایدز و سایر بیماریهای خطرناک از خارج وارد میشد . تحریم بانک مرکزی و دیگر موسسات مالی باعث شده است که این داروها وارد ایران نشوند. با کاهش فروش نفت و کمبود منابع مالی ، قدرت خرید دارو نیز بشدت سقوط کرده است. به همین خاطر کمبود دارو نتیجه فاجعه باری به همراه خواهد داشت. بر اساس آخرین محاسبات در حال حاظر بخاطر تحریمها نزدیک به شش میلیون افراد بیمار بخاطر کمبود دارو دچار مشکل خواهند بود . اخیرا هییت مدیره" انجمن بیماران هموفیلی ایران" در گزارشی به "فدارسیون هموفیلی جهان " اعلام کرده است که به خاطر گستردگی تحریمها ی بین المللی زندگی و جان دهها هزار کودک مبتلا به بیماری همو فیلی در ایران در معرض خطر قرار دارد. در ادامه این گزارش تکان دهنده میخوانیم : دهها هزار کودک و نوجوان در ایران دچار بیماری هموفیلی هستند . برخی از آنان بنا با دلایل متفاوت احتیاج به عمل جراحی دارند اما بخاطر نبود یکسری داروهای مناسب که خونریزی را متوقف سازد قادر به انجام عمل جراحی نیستیم .» در ادامه گزارش آمده است : « در حال حاضر 37 هزار ایرانی مبتلا به « ام ، اس»(مولتیپل اسکروزیس) وجود دارد که نیاز مند داروهای پیشرفته هستند و تا کنون چندین تن بخاطر کمبود دارو جان خود را از دست داده اند. در یک شرایط عادی هر ساله 40 هزار ایرانی بخاطر مبتلا به بیماری سرطان جان خود را از دست میدهند. بر اساس یک بر آورد پزشکی کشور ایران تا سال 2015 با یک « سونامی سرطان» روبرو خواهد بود و هرساله بین 70 تا 80 هزار بیمار جدید سرطانی شناسایی خواهند شد .با چنین تحریمهایی با عواقب بسیار خطرناکی روبرو خواهیم بود.(5)
گزارش های بالا تنها گوشه ی کوچکی از اثرات ویرانگر تحریمهایی که مردم ایران را مورد هدف قرار داده است را بیان می کنند . بی شک اثر این تحریمها اگر به همین منوال ادامه یابد تمام عرصه های اجتماعی و زندگی و معیشت مردم را تحت تاثیر مصیبت بار خود قرار خواهد داد.
مطالعه تجربه تحریمهای گسترده ، که در بین سالهای 1989 تا 1996 از جانب امریکا و اروپا بر مردم عراق اعمال شد نشان میدهد که عواقب آن تحریمها تا به امروز نیز ادامه دارد. در طی تحریمهای عراق 500 هزار کودک عراقی جان خود را از دست دادند. دینار عراق به نازلترین سطح خود سقوط کرد. بنا به گزارش سازمان ملل متحد در دهه هشتاد طبقه متوسط عراق، فرش ، جواهرات و دیگر اجناس با ارزش خود را برای امرار معاش و خرید مایحتاج عمومی میفروختند. بخاطر تحریمها و کاهش فروش نفت خسارت جبران ناپذیری به سیستم آموزش و پرورش عراق که از طریق در آمدهای نفتی تامین میشد وارد آمد و از هر 5 کودک عراق یک کودکان از تحصیل محروم شدند. گسترش تحریمها در عراق باعث تخریب سیستم نسبتا خوب پزشکی عراق شد و بهداشت عمومی و سلامت جامعه مورد هدف قرار گرفت و پزشکان قادر به ارائه مناسب خدمات پزشکی نبودند و مرگ و میر نوزادان به 4 برابر افزایش یافت. فشارهای اقتصادی و فرو پاشی سیستم بهداشت عراق به طور همزمان صنعت تجهیزات تصفیه آب عراق را تضعیف و آسیب های جبران ناپذیری بر محیط زیست و سیستم های آب شیرین عراق گذاشت.در شرایطی که مردم عراق قربانی شدیدترین آسیب های تحریمها بودند در 20 مارس 2003 بمببارانهای شبانه روزی امریکا و بریتانیا و دیگرکشورهای اروپایی علیه مردم عراق آغاز شد. بنا به همین گزارش اثرات مخرب تحریمها در عراق، جامعه عراق را دچار یک دوره پنجاه ساله عقب ماندگی و رکود کرد. آیا این سرنوشت تراژیک (تراژدی – تحریم)، مانند آنچه که بر مردم بی پناه عراق رفت بر مردم کشور ما- که هم اکنون قربانی تحریمها و تهدیدات بین المللی از یک سو و از سوی دیگر قربانی سیاستهای سرکوبگرانه رژیم ایران هستند - نیز خواهد رفت؟ چنین مباد!


31 اکتبر 2012

منابع:
1- www.reuters.com
2- www.reuters.com
3- www.washingtonpost.com
4- 4 fararu.com
5- www.khabaronline.ir
6- www.aljazeera.com