• امروز در ایتالیا, اِشغال خیابانها و میادین, حربه‍ی موثری در اعتراض و کنترل دولت و پارلمان از کار درآمده است. این همه انرژی را کارگران, زحمتکشان, دانش آموزان, دانشجویان, زنان, از چه منبعی بدست می آورند که هنوز ردّ پاها از مسیرهای رفته پاک نشده, مجددا, در خیابان اند؟ ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۵ آذر ۱٣۹۱ -  ۲۵ نوامبر ۲۰۱۲

امروز در ایتالیا, اِشغال خیابانها و میادین, حربه‍ی موثری در اعتراض و کنترل دولت و پارلمان از کار درآمده است. این همه انرژی را کارگران, زحمتکشان, دانش آموزان, دانشجویان, زنان, از چه منبعی بدست می آورند که هنوز ردّ پاها از مسیرهای رفته پاک نشده, مجددا, در خیابان اند؟
۲۴ نوامبر, مجددا میادین شهر رم و سایر شهرهای ایتالیا, شاهد به میدان آمدن مردمی شد که همچنان, با صبر و حوصله و در نهایت منش دموکراتیک, علیه ریاضت اقتصادی دولت ماریو مونتی, نیازهای خود را پی می گیرند. اعتراض می کنند, جلسات مشترک تشکل هایشان با دولت مردان را تعقیب می نمایند و بن بست ها را با به خیابان آمدن, با راهپیمائی و تحصن در میادین رنگی دیگر می بخشند.
در زیرسایه " تبر دولت ماریو مونتی ", گروه کوچکی از "نئوفاشیست ها" سر راست کرده اند.
ساعت ۹ صبح "میدان رپوبلیکا", راهپیمائی اعتراض به برنامه های دولت مونتی با شرکت تشکل های کارگری و کمیته های مدارس, با حضور گسترده ی خود ۴۴ خط اتوبوس رانی را مجددا مانند ۱۴ نوامبر از کار انداختند و تا ساعاتی از بعدازظهر با اشغال خیابانها و میادین مرکزی شهر رم, در اعتراض به کاهش بودجه مدارس دولتی و آموزش و پرورش, صدای خود را به عمارت های حکومتی رساندند.
"ما به تحقیر نسل محروم از کار و تحصیل تن نخواهیم داد". آنها در خیابانها, به پایمال شدن استقلال مدارس و پیمان اجتماعی با خانواده, عدم توجه به دسترسی به منابع برای بهبود آموزش, اعتراض می کنند و پیام به دولت مردان می دهند که دانش آموزان و مدارس حرارت جامعه هستند.
ساعت ۲.٣۰ بعد ازظهر دانش آموزان, دانشجویان و کارگران به خانه های خود باز نگشتند. چرا که "میدان ویتوریا" شاهد اعتراض و بهم پیوستن زنان و مردانی شد که با بجان خریدن رنج های بیشمار, توانستند خاکستر فاشیستم را, ۶۰ سال قبل به هوا بدهند. اما امروز زیر سایه ی "تبر دولت مونتی" گروه کوچکی از "نئوفاشیست ها" توانستند, خود را به جامعه ی تب دار ایتالیا نشان بدهند.
ضد فاشیست ها امروز , از "میدان ویتوریا ", خشم خود را , با تصرف فضائی که , مقاومت آنها را نشان می دهد , با فریاد بلندی اعلام داشتند, ما همه ضد فاشیست هستیم. جمعیت گرد آمده, سقف سنی ندارد, پیر و جوان و زن و مرد با هم, دست در دست هم حلقه زده و شعار میدهند و راه می پیمایند. طبال ها با کوبیدن بر طبل ها, حالت اعتراض را ریتمیک کرده, علیرغم عصبیت آمدن فاشیست ها به جرگه حضور میدانی, آنها, با تحمل و خونسردی اعتراض شان را بیان می کنند. خیابان کاوور از ۹ صبح که راهپیمائی مدارس و ضدفاشیست ها را بر بستر خود شاهد بود , کم کم در این ساعت عصرِ نفس گیر, شاهد عبور زنان و مردانی است که رد پای مانده شان , فریاد علیه فاشیست ها, دشمنان واقعی انترناسیونالیسم آزادی و عدالت اجتماعی را, می توان لمس کرد.

آنها, آرام, آرام , راه می پیمایند و با هم گفتگو می کنند. از نمادهای حزبی خبری نیست. فقط ابتدای صفوف بهم فشرده هزاران تن نیروهای ضد فاشیست, پلاکاردی در اعتراض به کشتار اسرائیل در غزّه و گاها پرچم های سرخ, رخ می نماید. پس از طی خیابان کاوور به سمت میدان کولوسوو, جمعیت با توقف چند دقیقه ای و هماهنگی با راهنمایان راه, حرکت را ادامه می دهند.
ساعت ۵ بعد از ظهر, آسمان خاکستری رم, چادر شب را بسر می کند. بر فراز بنای عظیم کولوسوو, ماه پریده رنگ در پوشش ابرهای بی باری, نور ضعیفی از خود ساطع می کند. صدای پرواز هلیکوپتر, از صبح لحظه ای قطع نشده است. مدام چرخ می زند و انبوه جمعیت را زیر نظر دارد. از نحوه کنترل و حضور پلیس ها می توان به اهمیت اعتراض ها پی برد. امروز نیروی ویژه پلیس, جایش را به پلیس های سیاه پوش کارابینری (ژاندارمها) داده است. با تجهیزات کامل و اداوات ضد شورش خود, جمعیت را کنترل می کنند. مسیرها را از چند کیلومتری صحنه ی اعتراض مسدود کرده اند. اما مردم بی اعتنا به آنها, خونسرد شعار می دهند و مسیر خود را می روند. هیچ حادثه ای پیش نیامد. ساعت ۶ عصر است. از ساعت ۹ صبح امروز, تا کنون, بیشتر از ٨ ساعت "روز کاری", مردم خیابانها و میادین را به اِشغال خود در آورده اند. این حضور قدرتمند, مسلما, نیروی متجاوز به حیات اجتماعی را به عقب خواهد راند.
پس از پایان روز اعتراض ها, همه به خانه هایشان می روند. هم پلیس ها, هم تماشاچی ها, هم مردمی که ساعت ها از وقت و انرژی خود را وقف دفاع از دستاوردهای دیرینه ی خود کرده اند. احزاب و سازمانها و سایر تشکل ها از این حضور مادی, نیرو می گیرند و قدم به قدم, دولت مردان را تعقیب می نمایند. در این جنگ تن به تن که, دولت, علیه شهروندان اعلام نموده است, تنها می توان با مقاومت و حضور مادی در متن, جلوی هجوم ددمنشانه سرداران سرمایه داری ایستاد و از زندگی دفاع کرد. این مردم قابل ستایش اند و نشان داده اند که توانائی اش را دارند.

کاوه بنائی ــ رم