• به یقین فلسطن پس از ۲۹ نوامبر با فلسطین بدون هویت بین المللی قبل از آن تفاوت آشکاری دارد و در صورت بهره بردن درست از جایگاه حقوقی فعلی، آنان قادر می باشند جلوی بسیاری از تجاوزات سرد و گرم به سرزمین و حقوق ملت خود را گرفته و هزینه تجاوز را بالا ببرند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱٣ آذر ۱٣۹۱ -  ٣ دسامبر ۲۰۱۲

مجمع عمومی شورای امنیت سازمان ملل متحد در روز پنجشنبه ۲۹ نوامبر با رای قاطع خود فلسطین را از "نهاد ناظر عضو" بنا به درخواست "محمود عباس" رئیس دولت خودگردان به "کشور ناظر غیر عضو" ارتقا داده و راه را برای تشکیل کشور مستقل فلسطین هموار کرد. سخنان عباس در مقابل دیپلمات های حاضر در نشست مجمع عمومی ارائه منطق حقوق بین الملل و مطالبه حق تعیین سرنوشت در فاز حداقلی آن و در چارچوب مناسبات بین المللی بود که با توجه به سابقه تاریخی موضوع هیچ عنصر "سلبی" در مقابل آن نمی توانست نقض کننده درخواست معوق مانده به مدت ۶۵ سال، به حساب آید. درخواست فلسطینی ها با وجود مخالفت و هشدارهای جدی آمریکا و اسرائیل با ۱٣٨ رای موافق، ۹ رای مخالف و ۴۱ رای ممتنع به تصویب این مجمع رسید. این پیروزی حقوقی در بزرگترین نهاد جهانی که به نوعی نمایندگی "جامعه جهانی" را دارد نشاندهنده این واقعیت بود که حق تعیین سرنوشت که در تمامی منشورها و کنوانسیون های بین المللی بر آن تاکید شده است، تاکنون در مورد کشور و ملت فلسطینی برخلاف خواست عمومی کشورها و مردم جهان رعایت نشده است.
پاسخ قاطع مجمع عمومی برای پذیرش خواست محمود عباس هم چنین این واقعیت را نیز نشان داد که مخالفت اسرائیلی – آمریکایی مبنی بر نقش اخلالگر این تصمیم در روند صلح خاورمیانه و مذاکرات به بن بست رسیده بین رام الله – تل آویو بهانه دروغین و نخ نما شده یی است که دیگر کسی را قانع نمی کند. سخنان "هیلاری کلینتون" وزیر امور خارجه آمریکا در آستانه نشست مجمع عمومی در خصوص اینکه تشکیل کشور مستقل فلسطینی از رام الله و تل آویو و نه از راه نیویورک و با ادامه مذاکرات صلح می گذرد، با این تصمیم قاطع که ناشی از خرد جمعی و تمایل جهانی برای برون رفت از یک بن بست ۶۵ ساله بود گویای این است که مخالفین انگشت شمار درخواست فلسطینی ها و به خصوص دولت آمریکا در جای نادرست ماجرا قرار دارند. انزوای کامل اسرائیل و آمریکا در بین اعضای مجمع عمومی در این خصوص بار دیگر نشان داد که آغاز دوران جدید با عنصر "مطالبه محوری" در حوزه ژئوپلتیک بسیار قدرتمندتر از موقعیت هژمونیک یک قدرت برتر در رقابت با خواست بین المللی و نقض حقوق بشر یا مناسبات جهانی خواهد بود.
روز ۲۹ نوامبر تنها یک پیروزی برای ملت فلسطینی نبود بلکه در این روز خرد جمعی جهانیان نشان داد که دمکراسی واقعی یک مفهوم در چارچوب درک و رعایت مناسبات بین المللی برای احقاق حقوق مشروع ملت ها است و پارادوکس های موجود در مورد ادعاهای انتزاعی و بازی با کلمه دمکراسی داستان غمبار یک توهم عمومی و یک منفعت خصوصی در جهت تناقض "شکل" با " ماهیت" موضوع است.
بدون شک پذیرش فلسطین به عنوان "کشور ناظر غیر عضو" هر چند که هنوز حقوق کامل یک کشور مستقل تحت حمایت قوانین بین المللی را فاقد است اما این گام نخستین، راه را برای عضویت آنان در نهادهای زیر مجموعه سازمان ملل متحد باز می کند. با درخواست فلسطینی ها طبق مکانیزم حقوقی موجود برای عضویت فلسطین در دیوان بین المللی کیفری که شاید در وضعیت کنونی بزرگترین امتیاز برای جایگاه حقوقی آنان و یک چتر حمایت بین المللی جهت حفاظت حداقلی در شرایط جنگ و گسترش شهرک سازی های غیرقانونی در اراضی فلسطینی باشد، فراهم خواهد آمد. البته عضویت در دیوان کیفری یک شمشیر دولبه می باشد که در وضعیت خاص و اقدامات مقاومت خارج از عرف حقوق بین الملل می تواند تبعات حقوقی برای فلسطینی ها هم به دنبال داشته باشد که به همین دلیل با توجه به موقعیت و رویکرد "جنبش آزادیبخش فلسطین" و گروه رقیب آن "حماس" به نوعی می تواند وضعیت ساف در مقابل حماس را نیز تقویت کند. جدا از اینکه اسرائیل بازنده اصلی وضعیت جدیدی است که شامل حال فلسطینی ها شده اما شهرک های احداثی در مناطق اشغالی و شهرک نشینان در کرانه باختری رود اردن با توجه به موقعیت حقوقی آن ها می توانند قربانیان اصلی این تصمیم تلقی شوند. از آنجا که شهرک نشینان پایگاه اصلی قدرت تندروها و افراطی ها در ساخت سیاسی اسرائیل محسوب می شوند در صورت طرح دعوای حقوقی فلسطینی ها در دیوان کیفری این موضوع ضربه اساسی به جناح محافظه کار و تندرو درون اسرائیل وارد می کند. به همین دلیل عضویت فلسطین به عنوان کشور ناظر غیر عضو در موقعیت کنونی در درون ساخت فلسطینی – اسرائیلی می تواند نقش بازدارنده در مقابل جناح های تندرو و تقویت جناح های میانه رو به حساب آید.
رای قاطع مجمع عمومی به نفع فلسطینی ها به افکارعمومی و سیاستمداران غربی – آمریکایی نیز این نکته را گوشزد می کند که حمایت های یکجانبه آنان از اسرائیل در مناقشات منطقه یی و علیه فلسطینی ها نه تنها از حمایت مشروع جهانیان برخوردار نبوده است که حتی این یکجانبه نگری می تواند آنان را در انزوای بین المللی قرار داده و جایگاه اعتباری دولت های فوق را در نزد جهانیان به شدت کاهش دهد. مقایسه ۱٣٨ کشور حامی درخواست فلسطینی ها در مقابل ۹ کشور حامی اسرائیل به خوبی نشاندهنده مرز مشروعیت و اعتبار این دو گروه در بین کشورها و ملت های تشکیل دهنده جامعه جهانی است که درک تفاوت های کمی و کیفی بین دو سوی این مرز می تواند حاوی درس های بزرگی برای سیاست ورزان تلقی شود. واکنش "مارک رگو" سخنگوی دولت اسرائیل بلافاصله بعد از پذیرش درخواست فلسطینی ها مبنی بر اینکه هیچ چیزی تغییر نکرده است و بعد از جشن امشب وقتی فردا صبح آنان از خواب برخیزند می توانند این عدم تغییر را مشاهده کنند تصویر همان قمارباز بازنده یی است که در پایان بازی هنوز از امکان برد خود سخن می گوید. اقدام شتابزده و عکس العملی دولت راستگرای "بنیامین نتانیاهو" نیز یک روز بعد از پذیرش درخواست فلسطینی ها در مجمع عمومی، برای صدور مجوز ٣۰۰۰ واحد مسکونی در کرانه باختری و شرق بیت المقدس هر چند که یک دهن کجی آشکار به اراده جهانی تلقی می شود و در آینده انزوا و تبعات حقوقی بیشتری را نصیب تل آویو می کند اما اثبات کننده ی این نکته است که این تصمیم ضربه قاطعی به دولت راستگرای نتانیاهو بوده است.
در شرایطی که نتانیاهو جنگ هشت روزه غزه را بدون رسیدن به پیروزی با آتش بس به پایان برد و چند روز بعد هم فلسطینی ها خلاف تمام تلاش های تل آویو موفق شدند کرسی کشور ناظر غیر عضو در سازمان ملل متحد را کسب کنند، به نظر می رسد که به جای باد در بیرق وزیدن جناح تندروی اسرائیلی، هم اکنون توفانی وزیدن گرفته که میله های همان بیرق را می لرزاند. فلسطینی ها نیز آموختند که یک اقدام حقوقی به موقع و بازی در مسیر استفاده مشروع از حقوق ملی در همسویی با مناسبات بین المللی نتایج بهتری نسبت به جنگ و خشونت هایی دارد که به غیر از ویرانی و تقویت تندروها تاکنون هیچ تغییری را در معادله و سیکل معیوب منازعه به وجود نیاورده است. ارتقای جایگاه فلسطین به کشور ناظر غیر عضو از این پس به آنان اجازه می دهد که به طور فعال در نشست ها و تصمیم گیری های بین المللی مشارکت داشته و ضمن قبول مسئولیت های جدید از حقوق خاصی در مناسبات بین المللی برخوردار شده و از یک چتر حمایتی در مذاکرات صلح یا منازعات آینده بهره ببرند. به یقین فلسطن پس از ۲۹ نوامبر با فلسطین بدون هویت بین المللی قبل از آن تفاوت آشکاری دارد و در صورت بهره بردن درست از جایگاه حقوقی فعلی، آنان قادر می باشند جلوی بسیاری از تجاوزات سرد و گرم به سرزمین و حقوق ملت خود را گرفته و هزینه تجاوز را بالا ببرند.