• شکست حزب مردم آزادی به رهبری برلوسکونی در این انتخابات نیز می تواند تیر خلاص به زندگی سیاسی مرد بدنام ایتالیا تلقی شود و راستگرایان را برای سال ها به موقعیت وخیم تری سوق داده و موجب چنددستگی در اردوگاه آنان شود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۱ آذر ۱٣۹۱ -  ۱۱ دسامبر ۲۰۱۲

ایتالیا در شرایطی که در آستانه بحران اقتصادی دست و پا می زند هم اینک با خروج حزب راستگرای "مردم آزادی" از ائتلاف دولت تکنوکرات "ماریو مونتی" نخست وزیر این کشور وارد بحران سیاسی نیز شده است. روز پنجشنبه ۶ دسامبر با خروج اعضای حزب مردم آزادی (پی دی ال) از پارلمان در اعتراض به لایحه دولت مونتی و متهم کردن وی به عدم کارآیی که به نوعی رای عدم اعتماد به دولت تلقی می شد، راه برای سقوط دولت مونتی و برگزاری انتخابات زودرس پارلمانی هموار شد. این اقدام حزب پی دی ال هم زمان با اعلان "سیلویو برلوسکونی" رهبر اصلی این حزب برای ورود دوباره به صحنه سیاسی کشور و نامزدی وی جهت کسب پست نخست وزیری بود که نشاندهنده یک اقدام از پیش طراحی شده جهت بازی در راس قدرت توسط مرد بدنام ایتالیا بوده است. برلوسکونی که همواره مورد اتهام فساد، ارتشاء و سواستفاده جنسی از زنان و دختران زیر ۱٨ سال بوده و سریالی از پرونده های قضایی را در کارنامه سیاسی خود یدک می کشد در شرایط کنونی که بحران اقتصادی و برنامه های ریاضتی مونتی خشم مردم ایتالیا را برانگیخته است، ظاهرا فضای سیاسی – اجتماعی کشور را برای کسب قدرت مناسب می بیند. از آنجا که حزب راستگرای آزادی مردم هیچ اختلاف اساسی با برنامه های اقتصاد ریاضتی مونتی نداشته و حتی بعد از اعلام حضور در فضای سیاسی توسط برلوسکونی از طرف وی بیان شده است که این حزب به برنامه بودجه کنونی رای مثبت می دهد، هرگونه توهم جهت وجود اختلاف اساسی و حرکت به سمت پاسخگویی به مطالبات مردم معترض در این خصوص منتفی است. این حرکت حزب پی دی ال را تنها باید یک فرصت طلبی سیاسی از فضای موجود و کسب اعتبار از دست رفته برلوسکونی به حساب آورد. هر چند که در طی چند روز گذشته "جورجیو ناپولیتانو" رئیس جمهوری ایتالیا تلاش کرد تا شاید بتواند با قانع کردن رهبران حزب آزادی مردم و ادامه شراکت با ماریو مونتی این بحران سیاسی را ختم به خیر کند اما عزم حزم برلوسکونی برای شرکت در بازی قدرت تاکنون تمام رایزنی ها را با شکست مواجه کرده است. در بیانیه یی که بعد از این رایزنی ها توسط دفتر رئیس جمهوری منتشر شد به نقل از آقای مونتی گفته شده است "وی دیگر قادر به ادامه وظایف خود نیست و تاکید کرده است که قصد دارد استعفای خود را ارائه دهد". بحران کنونی در اقتصاد ایتالیا بیش از هر چیز نتیجه سیاست های دولت قبلی برلوسکونی بوده و حزب وی نیز شدیدا به ادامه برنامه های ریاضتی و دست راستی موجود معتقد است به همین دلیل اینجاست که ظاهرا "حاشیه" بر "متن" غلبه کرده است. . بنابراین بازگشت برلوسکونی به عرصه سیاسی که کاملا خلاف ادعاهای چند ماه گذشته وی می باشد، تنها در چارچوب یک بازی سیاسی و سندروم قدرت توسط این شیطان از بهشت رانده شده قابل تفسیر خواهد بود. از آنجا که جامعه سیاسی – اجتماعی ایتالیا هم اینک در شرایط جنبش اعتراضی نسبت به برنامه های اقتصاد ریاضتی قرار دارد به نظر می رسد که این بار مرد بدنام کشور دچار یک اشتباه محاسبه شده است و توده های رای دهنده دست رد بر سینه وی خواهند زد.
برگزاری انتخابات پیش از موعد پارلمانی در حالی قرار است برگزار شود که به تازگی جبهه چپ میانه در انتخابات درونی خود رهبری تازه یی را انتخاب کرده و هنوز زمان کافی برای تبلیغ جهت شناساندن وی به مردم ایتالیا نداشته است. مونتی نیز به واسطه سیاست های کنونی خود در بین طبقات و بخش های عمده جامعه ایتالیا اعتبار خود را از دست داده و چنانچه به صورت منفرد یا توسط احزاب کوچک وارد عرصه مبارزات انتخاباتی شود شانس کسب رای و بازگشت به کاخ نخست وزیری را نخواهد داشت. اما حضور مونتی می تواند در جناح راست و تکنوکرات حامی آن موجب یک شکاف و دو دستگی بزرگ شده و موقعیت برلوسکونی را برای کسب رای اکثریت بیش از پیش به خطر بیاندازد. فراتر از برگزاری انتخابات و نتایج آن در شرایطی که ایتالیا در لبه پرتگاه اقتصادی قرار گرفته است این بی ثباتی سیاسی می تواند اعتبار این کشور و اعتماد بازارهای مالی اروپایی را نسبت به سرمایه گذاری و کمک به اقتصاد این کشور دستخوش تغییر و وضعیت نامطلوب تری کند که برای رم فاجعه بار خواهد بود. اینکه برلوسکونی در روز اعلان نامزدی خود برای پست نخست وزیری ضمن تاکید بر مسئولیت پذیری خود در قبال شرایط سخت می گوید "به خاطر ایتالیا نامزد نخست وزیری می شوم" بعد از سه دوره نخست وزیری که همواره موجب بروز بحران سیاسی، اقتصادی و اخلاقی در ایتالیا شده است بدون تردید مهملاتی که توده های رای دهنده را دوباره فریب نمی دهد. اما باید در نظر داشت که برلوسکونی شاگرد زیرک مکتب "ماکیاولی" بوده و به جهت ثروت بزرگ خود و در اختیار داشتن اکثر رسانه های نوشتاری، گفتاری و دیداری ایتالیا از امکانات ویژه یی برخوردار است که مخالفان وی فاقد حداقل های آن می باشند. اما به نظر می رسد که یک نکته را برلوسکونی در محاسبات خود این بار در نظر نگرفته است و آن اینکه اعتراضات خیابانی ایتالیایی ها هم اکنون قطعه یی از پازل یک بازی و جنبش اعتراضی بزرگتر است که هم اینک در کل قاره سبز در حال تکوین و تعمیق بوده و رم دیگر آن شهر بی دفاعی نیست که هر مهاجمی به راحتی بر ویرانه های آن سرود فتح بخواند. جنبش اعتراضی ایتالیا و احزاب مخالف سیاست های ریاضتی با توجه به کاهش چشمگیر بودجه خدمات رفاهی و بهداشتی، افزایش سن بازنشستگی و تهدید خدمات بیمه های درمانی، افزایش شهریه های دانش آموزی و دانشجویی، افزایش مالیات بر درآمد طبقات کارگری و متوسط جامعه، کسری بودجه و بدهکاری بزرگ ملی و مهم تر از همه رشد بیکاری و رکود اقتصادی در شرایطی قرار دارد که احزاب راستگرای این کشور هیچ برنامه اقناع کننده یی را نمی توانند به مردم ارائه دهند. ایتالیا بعد از تحولات سیاسی چند روز گذشته وارد چرخه یک بحران بزرگ شده است که برون رفت از آن در وضعیت کنونی که اقتصاد این کشور در آستانه سقوط قرار گرفته است هیچ چشم انداز روشنی را نشان نمی دهد. در چنین شرایطی برگزاری انتخابات پارلمانی و رقابت های حول این انتخابات به وضعیت بی ثبات کنونی بیش از پیش دامن زده و قدرت مدیریت بحران توسط دولت آتی را به شدت محدود خواهد کرد. به همین دلیل پیروز انتخابات فردای ایتالیا هر حزب و جناحی که باشد می بایست میراث دار یک اقتصاد در هم فروپاشیده باشد که لذت پیروزی را برای آن بسیار تلخ می کند. سیاست در موقعیت کنونی در ایتالیا و شاید در اکثر کشورهای اروپایی تحت الشعاع اوضاع نابسامان اقتصادی قرار دارد و آنچه که در معادلات نهایی نقش اساسی را بازی می کند وضعیت اقتصادی خواهد بود. بنابراین برلوسکونی در انتخابات پارلمانی اگر هم پیروز شود از آنجا که برنامه های وی ضدرشد و شکوفایی اقتصادی کشور در شرایط بحران مزمن کنونی است بازنده نهایی میدان بازی خواهد بود. از طرف دیگر شکست حزب مردم آزادی به رهبری برلوسکونی در این انتخابات نیز می تواند تیر خلاص به زندگی سیاسی مرد بدنام ایتالیا تلقی شود و راستگرایان را برای سال ها به جهت بحران اقتصادی و محاسبات غلط برلوسکونی جهت آرایش یک میدان بازی جدید در این شرایط به موقعیت وخیم تری سوق داده و موجب چنددستگی در اردوگاه آنان شود.