اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۲۶ آذر ۱٣۹۱ -  ۱۶ دسامبر ۲۰۱۲

هموطنان:
ازدیدگاه بسیاری ازنو اندیشان،روندتوسعه مترقیانه تمدن بشری معطوف به نیل آزادی برای کل ابناءبشربوده است. درین رهگذرارزش های جهانشمول وقت چون آزادی،حقوق بشر،مردم سالاری وحکومت قانون ازیک سوفرآیندقرنها کشش وکوشش متفکران،نواندیشان،جنگ هاوانقلابهای اجتماعی-سیاسی وازسوی دیگرزائیده ی مقتضیات گریزناپذیر انقلاب های علمی،تکنولوژی،اطلاعات وارتباطات متبلوردرروند جهانی شدن بوده است.بی شک ارزشهای جهانشمول موردبحث به ویژه حقوق بشرغیرقابل تفکیک وتقسیم به شاخصه های مختلف عقیدتی چون هندوئیسم،مسیحی ایسم، بودئیسم وغیره میباشد.دراین رابطه برخی ازجوامع متصف به فرهنگهای تک بعدی وخودکفا ومتکلف ومتعهدگرابسبب تعارض باارزش های مذکور،بانوعی تعلل وتوقف تاریخی روبرو بوده ونظام های استبدادی آنهابا نهادهای بین المللی که متولی حمایت از ارزش های یادشده اند دست به گریبان هستند.دراین رابطه کشورهای جهان عرب به غیرازیکی دوکشور،بقیه به دلیل ساختارسیاسی استبداد زده با اصول ومضامین نهادینه شده ی آزادی ودموکراسی بیگانه بوده اند. گذشته ازنظام های استبدادی فردی مبنی برساختار قبیله ای وسلطنتی اقتدارگرا که اکنون متصفان به نظام جمهوری هستندوبعضا مبارزات ضداستعماری واستقلال طلبانه رادرکارنامه سیاسی خوددارنداکثربصورت جمهوریهای مادام العمر وموروثی واشکالی از این دست بوده اند. بی شک جنبش های مردمی،متجلی دربهار عرب افق سیاسی- اجتماعی جدیدی درجهت پایان بخشی به نحله های استبدادی موجود وبرقراری نوعی نظام مبتنی برآزادی ومردم سالاری پدیدارساخته است.دراین رابطه درکشورباستانی مصرکه جایگاه کانونی ومحوری ویژه ای درجهان عرب دارد و دردهه های اخیرداعیه داررهبری مصر در سه مدارجهان عرب،اسلام وآفریقا بوده است.پیروزی اولیه مبارزان راه آزادی اش که بامشارکت وهمدلی گروههای سیاسی انجام گردید،و این نوید آن بود که نظام دموکراتیک آینده می بایست براساس نوعی موازنه منصفانه بین نظرات گروه های مختلف ذیمدخل درجریان انقلاب باشد وبه نحوی انجام گیرد که زمینه ساز آینده ای درخشان برای مردم مصروالگوئی برای دیگر کشورهای عرب گردد. ولی ازآن جائیکه درنظام های استبدادی اجازه داده نمیشودجوامع مدنی سازمان یافته ازاحزاب وگروههای سیاسی درعرصه ی سیاست حضورفعالی داشته باشند،ازاین رو هنگام بروزبحران های سیاسی وانقلاب های مردمی به دلیل فقدان نهادسیاسی سازمان یافته درجهت مدیریت انقلاب وسوق آن به مقاصدموردنظر،ناچارنوعی همبستگی رنگین کمانی متشکل ازگروههای سیاسی مختلف به منظورتغییروضع موجودبه وجود می آید.که معمولاپس ازسرنگونی نظام استبدادی،ادامه این همبستگی برای استقرار نظم ونسق سیاسی آینده وموردقبول همه گروه ها،کارآسانی نبوده وغالبابادشواریهایی روبرومیشود.به ویژه اگرگروه سنتی سازمان یافته متصف به ارزشهای سیاسی- اجتماعی متعارض، به جرگه مبارزان کسب آزلدی ومردم سالاری ملحق شود،بازیرکی تمام میتواندبراساس درایت تشکیلاتی جریان انقلاب رابه کژراهه کشانده وفرایندآنرابه نفع خودمصادره نماید.این واقعیتی است که درروابط بین اخوان المسلمین وهمراهان وطراحان و هادیان اولیه ی انفلاب مصرظاهرگردیده است.اخوان المسلمین که ریشه دیرینه درحیات سیاسی مصردارد،از۱۹۵۲ به بعدبافراز وفرود هائی روبروبوده است .درزمان انورالسادات اگرچه رسما غیرقانونی بود ولی عملاازنوعی تساهل وسازگاری وآزادی عمل نسبی برای فعالیت های آرام بهره مندشدحکومت مبارک تاحدودی راه مدارا وزنهار رابا اخوان درپیش گرفت ولی نقطه عطف دربرنامه سیاسی اخوان درسال ۱۹٨۴ ظاهرگردیدوقتی که توسل به خشونت رادرروندسیاسی مردوددانست وتصمیم گرفت درانتخابات پارلمان شرکت نماید.چنانکه درانتخابات سال ۲۰۰۰ اخوان ۱۷ کرسی ودرسال ۲۰۰۵ موفق به اخذ ٨٨ کرسی گردید. درآغازبروز انقلاب مردمی علیه رژیم مبارک،اخوان سیاست حاشیه نشینی ونظاره گری رادرپیش گرفت وبانظامیان ودولت «احمدشفیق»نوعی همدلی نشان داد.ولی وقتی پیروزی مبارزان آزادی ودموکراسی رامسجل دید واردگردونه جنبش مردمی گردیدوبانمایشی حاکی ازتعدیل ارزشهاومواضع قبلی خود و همسویی وهمراهی باارزشهای دموکراتیک موفق گردیدبابهره گیری ازساختارتشکیلاتی سنتی خوددرانتخابات پارلمانی وریاست جمهوری ازائتلاف رنگین کمانی مرکب ازجبهه نجات ملی،انجمن ملی تغییر،حزب لیبرال وفد وگروه جوانان ۶ آوریل وغیره پیشی بگیرد.اولین اقدام پارلمان جدیدکه اکثریت آن رانمایندگان حزب آزادی وعدالت شاخه ی سیاسی اخوان ،حزب سلفی النوروحزب عذالثوره داشتند،انتخاب اکثراعضای کمیسیون پیش نویس قانون اساسی که ازهم اندیشان سلفی خودبودندودرنتیجه اصول مندرج درپیش نویس قانون اساسی عمدتاطبق نظرات ارزشی اخوان ودرتعارض جدی بامبانی آزادی ودموکراسی ظاهر گردیدکه مورد اعتراض نمایندگان احزاب مخالف وخروج آنهاازکمسیون مذکورگردید.ازسوی دیگر «محمدمرسی» درجهت همسویی باپارلمان نه تنهابادرخواست تاخیرزمان همه پرسی پیش نویس قانون اساسی درمقام مخالفت درآمده بلکه بااتخاذ تصمیمات عاجل ناظربه مهارنظامیان وبرکناری افسران ارشدومقابله جویی بادستگاه قضایی وتصفیه آن گامی فراتر برداشت وباصدورفرمان گسترش اختیارات ریاست جمهوری وتاکیدمجددناظر به برگذاری همه پرسی پیش نویس قانون اساسی درتاریخ موعودکه حاکی ازبی تجربگی، عجله ونداشتن درک درست ازموقعیت زمانی بود به یکباره زمینه سازبازگشت مردم معترض به خیابان هاشد،عدم اطمینان ازوضع پیش آمده وفرایندآن چنان دراذهان مخالفان جای گرفته که نه تنها درخواست «مرسی» برای مذاکرات فراگیرراردنمودند،بلکه لغوفرمان اختیارات رئیس جمهوررا نیز ناچیز انگاشتند. زیرامردم مصردربحبوحه فضای انقلابی ایجادشده انتظارداشتند که دولت منتخب شان خروش انقلابی آنان رادرجهت تحقق ارزش های مترقیانه ی روز سامان دهد.ولی باحیرت تمام شاهدپیدایش کژراهگی درروندانقلاب ازسوی اخوان وسوق دادن آن درجهت استقرار نظام استبدادی ازنوع دیگرشدندکه بی شک گزینه دیگری جزمقابله جویی وبه چرخش درآوردن گردونه انقلاب وبازگرداندن آن به مداراصلی خودندیدند.ازدیدگاه آنهاانرژی انقلابی حاصل ازدگرگونی ساختاربنیانی کشورنه تنهامیل به ایستائی و واپسگرایی نداردبلکه خواهان آنست که ازطریق اتصاف به ارزش های مترقیانه روزچون آزادی ودموکراسی آینده خودرا تضمین نماید.اینک درقبال تعارض ارزشی پیش آمده جامعه مصربرسردوراهی نگران کننده قرارگرفته است. یا باید بازگشت به فضای انقلابی ورویارویی بااخوان وهمگنان ارزشی اش رادرپیش گیرد یااز طریق گفتگوی سازنده براساس موازنه منصفانه بین ارزشهای موردنظرطرفین اختلاف ،ثبات وآرامش رابه کشوربازگرداند.ویاارتش به استنادحفظ پایه های استراتژیک وحیاتی کشوربعنوان محلل سیاسی واردمعرکه شده وظاهرا به طورموقت مدیریت بحران واداره کشور رادر دست گیرد.
جبهه ملی ایران درضمن پای بندی دیرینه خودبه آزادی،حقوق بشر،دموکراسی وحکومت قانون پشتیبانی همه جانبه خودراازپویندگان راه آزادی ودموکراسی متجلی درآراءواندیشه های جبهه نجات ملی وهمسویان اودرائتلاف دموکراتیک اعلام میدارد.ونیک میداندکه پیروزی متعرضان درکانون فرهنگی وسیاسی جهان عرب بازتاب مشابه خود را در دیگر کشورهای عربی درپی خواهد داشت. ما امیدواریم که کوشش ملت مصردرخیزش تحسین برانگیزخودبرای طرداستبداد که محورآمال ملی اوبوده است به نتیجه مطلوب نایل گردد.

۲۵ /۹ /۱٣۹۱
تــهـران – جبـهـه مــلی ایــران