• باید کار کرد و تلاش کرد و به هم وصل شد. محاکمه دوباره کارگر شرکت واحد یا هر مرکز کارگری دیگر نباید تنها امر شرکت واحدیها باشد... باید با هم باشیم راه دیگر وجود ندارد. دانشجو و قشر جوان و زن و مردم ستمدیده در این جامعه همه با هم همسرنوشتیم. باید مدافع هم باشیم. برای ایجاد دنیای انسانی و شاد به هم محتاجیم ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۴ مرداد ۱٣٨۵ -  ۱۵ اوت ۲۰۰۶

منصور اسالو آزاد شد و این موفقیتی برای کارگران شرکت واحد و همه ما بود. اما وضع فرق چندانی نکرده است. نه تنها شکنجه و زندان و سرکوب و خفقان به قوت خود باقی است، بلکه مطالبات کارگران شرکت واحد هم برآورد نشده است.   منصور اسانلو و دیگر اعضای هیت مدیره سندیکای شرکت واحد تهران برای ایجاد تشکل آزاد و مستقل کارگران بهای زیادی را پرداختند. ما در همین مدت چند ماه گذشته شاهد تلاشهای قابل تحسین کارگران شرکت واحد بودیم. قضیه سر این است، که جز این راهی نیست. با زندان و تهدید و ارعاب شکم گرسنه سیر نمیشه، فقر و بی خانمانی کارگر و جهنم هدیه نظام سرمایه داری قابل تحملتر نمیشه. مبارزه و اعتراض کارگر ضرورت بقا است و تنها راه تامین زندگی قابل تحمل. این است که کارگران برای   بدست آوردن مطالبات و خواستهای انسانی خود تلاش خواهند کرد و نه تهدید و زندان و نه اعدام نمی تواند جلوی آنها را بگیرد. طبقه کارگر از بدو شروع تاریخ مبارزاتی خویش تاکنون   بهای سنگینی را در راه آزادی و برابری پرداخت کرده تا به امروز رسیده است. مبارزات کارگران شرکت واحد در همین دوره اخیر خود   تاریخی پراز فراز و نشیب را پشت سر گذاشت. دولت ایران در همین مدت از بمب گذاری و بریدن زبان رهبر این سندیکا تا زندان و به گروگان گرفتن همسران و کودکان دوساله اشان و اخراج های صد نفره و دویست نفره از رانندگان به جرم شرکت در اعتصاب کوتاهی نکرد. هنوز هم   ٦٠ نفر از کارگران شرکت واحد به سر کار باز نگشته اند و بلاتکلیفند. هزاران موانع جدی و اساسی را پیش پای این فعالین گذاشتند تا از هدف خود دلسرد شوند و یا به نوعی با دولت کنار بیایند اما نتوانستند موفق بشوند. ایستادگی این مدت شرکت واحدیها یک افتخار و یک پیروزی برای طبقه کارگر ایران محسوب میشود .
  کارگران شرکت واحد در مقابل اقدامات دولت و مراکز پلیسی و زندان و انواع ارگانهای ضد کارگری آنها تا مدیریت شرکت واحد، بیکار ننشستند و یک دوره تلاش پر بار و پر تجربه و یک اتحاد قابل تحسین را به نمایش گذاشتند. در این مدت   برای تحقق خواستهای خود از آزادی اسالو تا باز آزادی فعالیت تشکل خود و تا بازگشت به کار همکاران خود،   از اعتصاب و خواباندن ترافیک تهران که دولت را لرزاند تا تحصن، روشن کردن چراغ اتوبوسهای خود، تجمع جلو زندان و دهها ابتکار دیگر را بکار گرفتند و جامعه ایران و میلیونها انسان در سراسر جهان را متوجه خود کردند. شرکت واحدیها با وجود مسدود شدن حساب های بانکی این سندیکا و تحت فشار شدید مالی از مواضع خود کوتاه نیامدند آنها بدرست با دادن اطلاعیه های خبری و مصاحبه های مختلف با انواع   تی وی ها و رادیو و سایتهای خبری و اتحادیه های کارگری، خواست و مطالبه خود را طرح، اجحافات اعمال شده را افشا و ذهنها را متوجه خود کردند. توجه داشته باشید که یک روز اعتصاب کارگر شرکت واحد بورژوازی ایران و دولت اسلامی آنها را لرزاند. از سپاه پاسداران تا بسیج و نیروی انتظامی را برای جواب به این مشکل بکار گرفتند ولی ممکن نبود. این ماجرا نشان داد که قدرت کارگر کجا است و اگر بکار گرفته شود چه میزان موثر است. یک روز اعتصاب تازه بخشهایی از کارگران تهران بزرگ، یک شهر ١٣ میلیونی را نیمه فلج کرد. که با بسیج تمامی نیروهای سرکوب گر خود از بسیج گرفته تا نیروی انتظامی و سپاه نتوانستند مشکل حمل و نقل را که بر اثر اعتصاب رانندگان بوجود آمده بود حل کنند .
نمونه آخر بدنبال تحص کارگران جهت بازگشت به کار کارگران اخراجی، شرکت واحدیها در دفاع از همکاران خود چراغ اتوبوسها را روش کردند. جمهوری اسلامی در کمال وقاحت تلاش کرد این کار را حمایت از حزبالله لبنان وانمود کند و بعضا هم گفته بودند به مناسبت روز پدر است. اما کارگران به صراحت این ترفند رژیم را رد کردند و اعلام کردند که در حمایت از همکاران خویش این کار را انجام داده ایم .
حمایت و پشتیبانی خانواده های کارگران مخصوصا زنان و فرزندان آنان مهم و جدی بود. آنها جدا از شرکت در تحرکات و اعتراضات مختلف، در دوره بازداشت کارگران مرتب در مقابل زندان به بازداشت اسالو و دیگر اعضای هیت مدیره و همسرانشان اعتراض کردند .
  اطلاع رسانی و تلاش برای رساندن خواست و مطالبه خود به جهانیان، تلاش برای باخبر کردن کارگران و مردم از ماجرای شرکت واحد و تماس با رسانه های ارتباط جمی یک نقطه قوت مهم و یک درس این دوره مبارزه کارگر شرکت واحد است. کارگران با مصاحبه و خبر رسانی به موقع افکار عمومی جهان را از مبارزات خود، مطالبات و فشار وارده بر فعالین سندیکا آگاه نمودند. شرکت کردن خانواده های کارگران دربند بسیار تاثیر بزرگی بر نحوه خبر رسانی و آگاه کردن جامعه جهانی دارد. در جریان دستگیری ٧ نفر از فعالین کارگری در اول ماه مه سقز در سال ٨٣ که خود من یکی از آنان بودم و در جریان دستگیری دوباره خودم در مرداد ٨٤   اهمیت این امر را نشان داده است .
عضویت در کنفدارسیون اتحادیه های حمل و نقل جهانی خود قدمی به پیش در وصل شدن به هم طبقه ای های خود در سطح جهان بود. این اقدام مهم نقش زیادی در فشار جهانی به جمهوری اسلامی برای آزادی شرکت واحد و علیه تهدید و ارعاب رژیم داشت .
برای آزادی اسالو و در دفاع از کارگران شرکت واحد موج بسیار وسیعی از کمپینهای حمایتی و تلاشهات صمیمانه از جانب جریانات و محافل چپ و اتحادیه های کارگری و مردم آزادیخواه در ایران و سراسر جهان صورت گرفت که ستودنی بود. یک همبستگی جهانی و قدرتمند در سراسر جهان از کارگر شرکت واحد و برای آزادی اسالو، آزادی تشکل و ... خودنمایی کرد که مایه امید کارگران ایران بود و ستودنی بود. این ماجرا اهمیت اتحاد طبقه کارگر، هم سرنوشتی آن، منفعت مشترک آن و اهمیت اتحاد جهانی آن را به نمایش گذاشت که دستاوردی بزرگ بود .
حمایتها و پشتیبانی   اتحادیه های کارگری، احزاب چپ و   محافل روشنفکری، زنان، و شخصیتهای مختلف در ایران و سراسر جهان باعث بوجود آمدن یک زنجیر بزرگ حمایت انسانی از اروپا گرفته تا آسیا و آمریکا و آفریقا و استرالیا از   کارگران بود. این تحرک دست آخر رژیم را وادار به عقب نشینی مذبوحانه ای نمود. آزادی منصور خیلی دیر اتفاق افتاد،   کارگران هنوز به تمام خواسته های خود نرسیده اند، سرکوب و   توطئه بر علیه سندیکا و اعضایش ادامه دارد و   اسالو و دیگر اعضای هیت مدیره سندیکا با قرار وثیقه های سنگین آزاد شده اند. اما آزادی اسالو   واقعیت انحاد و همبستگی بین المللی و داخلی را نشان داد. نشان داد که با فشار می توان نظام های ضد انسانی مثل جمهوری اسلامی را وادار به تمکین نمود. اگر این تحرک و این همبستگی نبود، اسالو را و نه تنها او بلکه دهها فعال شرکت واحد را دار زده بودند و زندگی کارگران را به خاک سیاه نشانده بودند .
کار تمام نشده است! هنوز ابتدایی ترین خواستهای کارگران بی جواب مانده است. هنوز اول کاریم. باید ادامه داد و راه پیشروی و موفقیت بیشتر و شکست صاحب کاران و دولت حامی آنها را پیدا کرد. این حمایتها و پشتیبانی ها باید ادامه یابد اما با حدت و شدت بیشتری. اسالو و دیگر اعضای هیت مدیره با قرار وثیقه آزاد شده اند تا هر زمان فرصتی پیدا کردن دوباره دستگیر شوند. باید برعلیه این اقدام ضد کارگری جمهوری اسلامی با تمام قوا قد علم کنیم و نگذاریم که رژیم موفق بشود و کارگران را به جرم ناکرده محکوم نماید. البته فشار و اعتراض به جمهوری اسلامی فقط در مورد پروسه محاکمات فعالین سندیکا نیست باز گشت به کار اخراجیون سندیکا و آزادی حق تشکل های آزاد کارگری در ایران هم باید در دستور کار نهادها و اتحادیه های کارگری قرار بگیرد .
 
نکته دیگری در این میان وجود دارد که بسیار بر افق مبارزات کارگران تاثیر گذاشته است. و آن حمایت طیف های مختلف دانشجوئی، روشنفکران، نویسندگان و سازمانهای مدافع حقوق زنان و کودکان در ایران و مردم تهران و شهرهای مختلف بود، که یک اتحاد و همبستگی بزرگی را بوجود آورده است. این اتحاد برای بوجود آوردن یک دنیای پر از شادی و رفاه و آزادی و برابری لازم است. طبقه کارگر به اتحاد و همبستگی با دانشجویان، زنان و طیفهای مختلف جامعه نیاز دارد و بهتر میتوانند به اهداف انسانی خود برسند .
  مساله دیگری را که نباید فراموش نمود وجود منصور اسالو بود که در قبل از دوران بازداشت و بعد از دوران بازداشت علیرغم فشارهای زیادی که متحمل شد، دست از استقامت و کوتاه امدن از اهداف و برنامه های این تشکل نوپای   شرکت واحد برنداشت. و به یک سمبل برای دیگر اعضای هیت مدیره و رانندگان عضو سندیکا تبدیل شده بود. رژِیم تمام تلاش خود را از شکنجه های روحی و جسمی گرفته تا پرونده سازی و طولانی کردن دوران بازداشت بدون هیچ دلیل و اتهامی [صورت داد اما] نتوانست به هدف شوم خود برسد و اسالو را   وادار به عقب نشینی نماید. این کار منصور برای دیگر اعضای سندیکای شرکت واحد یک تجربه و یک درس بزرگ بود. (یادم هست   یک بار که با عده ای از دوستان برای دیدار و احوال پرسی در مورد حمله شورای اسلامی کار و خانه کارگر که منجر به بریدن زبان اسالو شده بود به محل تجمع هیت مدیره در خیابان حسن آباد رفتیم و اتفاقا شب قبل از رفتن ما باز هم عوامل ضد کارگری خانه کارگر با بمب آتش زا به محل نشسن آنها حمله کرده بودند و   ساختمان مذکور بیشتر به یک اردوگاه نظامی که تازه پاتک خورده باشد شباهت داشت تا محل نشست   اعضای هیت مدیره یک تشکل   کارگری   وقتی منصور را دیدم و با او احوال پرسی کردم طبق معمول با روحیه ای شاد و قوی به استقبال ما امد و ضمن تشکر از   امدن ما به محل نشست شان   گفت ما هنوز در اول راه هستیم و چون می دانند که خودشان در میان کارگران جای ندارند و دستشان برای کارگران رو شده است دست به این گونه اقدامات زبونانه میزنند. منظورش خانه کارگر بود .)
 
ولی سندیکای شرکت واحد به عنوان یک تشکل آزاد و مستقل کارگری هنوز راه پراز فراز و نشیبی را در بردارد. به خواستهای اصلی خود هنوز نرسیده. تعداد ٦٠ نفر از کارگران به جرم شرکت در اعتصاب اخراج شده اند و به سر کار بازنگشته اند. با وجود اعتراض و تحصن های گسترده هنور قول درستی از جانب هیچ کدام از سران دولت "مهر پرور" مبنی بر بازگشت به کار   نگرفته اند. هر چند قالیباف شهردار پایتخت با دادن وعده و وعیدهای دروغین سعی در به عقب انداختن و حتی انجام ندادن حرکتهای اعتراضی کارگران شرکت واحد می کند، اما کارگران دیگر فهمیده اند که مسئولین دولتی جمهوری اسلامی از اصلاح طلب گرفته تا محافظه کاران طرفدار کارگران و زحمتکشان نیستند. سندیکا هنوز غیرقانونی و به رسمیت نشناخته شده است. پروسه محاکمات فعالین سندیکا که با قرار وثیقه آزاد شده اند در آینده برگزار میشود. باید فعالین سندیکا از هم اکنون به فکر یک برنامه برای جلوگیری و خنثی سازی توطئه های رژیم باشند. اتحاد مراکز کارگری بزرگ از جمله نفت، پتروشیمی، و خودرو سازی را در برابر رژیم برای خود دست و پا نمایند. کارگران برای رسیدن به ایجاد یک تشکل کاملا مستقل و آزاد و بدون وابستگی به دولت و کارفرما باید از هفت خوان سرمایه داری اسلامی ایران گذر کنند. و در این راه باید با استفاده از تجربه تاکنونیشان متکی به اتحاد و همبستگی در بین تمام   محافل کارگری دانشجوی و دیگر آزادیخواهان باشند تا بتوانند در این پروسه موفق و سر بلند بیرون بیایند .
همچنانکه که اشاره کردم در این توازن که میان ما مردم و جمهوری اسلامی و صاحبان سرمایه موجود است، نمیتوان زیاد امیدوار بود. ایجاد شرایط مناسبتر و توازن بهتری به نفع طبقه کارگر و مردم احتیاج به تکانی دیگر دارد. آزادی، رفاه، بهداشت، درمان و زندگی انسانی در ایران امر کل طبقه کارگر و اقشار وسیعی از مردم است. گفتم که تمام تلاشهای ارزنده و ارزشمند شرکت واحدیها و کل حمایتهای محلی و جهانی، با تمام عزیز بودنشان ولی هنوز نتوانسته جمهوری اسلامی را وادار به عقب نشینی جدی کند. کلید این معضل در دست ماست. قدرت ما کارگران در اتحاد ماست. یک روز اعتصاب شرکت واحد در تهران نشان داد راه ما چیست. اهرم اقتصاد مملکت در دست ماست. همین قدرت ماست. باید کار کرد و تلاش کرد و به هم وصل شد. محاکمه دوباره کارگر شرکت واحد یا هر مرکز کارگری دیگر نباید تنها امر شرکت واحدیها باشد. امروز زبان اسالو را خواهند برید فردا کارگر نفت را اگر لازم داشتند آتش میزنند. کارگر معدن را در زیر زمینها زیر آوار میکنند. باید با هم باشیم راه دیگر وجود ندارد. مراکز بزرگ تولیدی مرکز قدرت ماست. کارگر نفت و اعتصابش رژیم شاه را به زانو در آورد. قدرت ما هم همینجاست. گفتم رفاه و امنیت و آسایش امر طبقه کارگر است. دانشجو و قشر جوان و زن و مردم ستمدید در این جامعه همه با هم همسرنوشتیم. باید مدافع هم باشیم. برای ایجاد دنیای انسانی و شاد به هم محتاجیم .
در جریان اعتراضات کارگران شرکت واحد و کشمکشهای این مدت بخشهای زیادی از کارگران به شیوهای مختلف حمایت خود را از شرکت واحدیها نشان دادند. از اطلاعیه های مخفی تا حمایتهای علنی. اما یک نکته اینکه با ارزشی که برای همه اینها باید قائل شد ولی هنوز این اقدامات زیاد موثر نیستند. کاری دیگر کرد. اعتراض به اینکه آقا حق من است دور هم جمع شوم و پاتوقی داشته باشم دیگر چرا باید مخفی ازش حمایت شود؟ اینها هنوز سنتهای غلطی هستند که باید اصلاح کنیم .
در خود همین اتفاقات هم که برای شرکت واحد اتفاق افتاد، گفتم که شرکت واحدیها سنگ تمام گذاشتند و شخصا به همه آنها درود میفرستم. اما یک نکته و آن اینکه خوب بود آنها هم به نفت، به ماشین سازیها، به ایران خودرو سر میزدند و از هم طبقه ایهای خود میخواستند که حمایتشان کنند. فکر میکنم این نکته مهمی است که باید در ادامه مبارزاتمان باید به آن توجه جدی داشته باشیم .
 
در حال حاضر فعالین سندیکا باید با درایت و تیز هوشی توطئه های رژیم را خنثی نمایند و برای ایجاد تشکل آزاد و مستقل از تمام توان خود بهره بگیرند و این مسله هم همچنان که در بالا نوشتم فقط با اتحاد و همبستگی میان کارگران شرکت واحد و بخشهای کلیدی و مراکز مهم کارگری ممکن است. در صورت چنین اتحادی دیگر شاهد هجوم وحشیانه نظام سرمایه داری به معیشت و امنیت کارگران، و تراژدی کارگران خاتون آباد و دستگیری و گروگان گرفتن زنان و کودکان دوساله کارگران نخواهیم بود .
در پایان بار دیگر آزادی منصور اسالو را به خودش، به همسرش و کودکان آنها، به همه فعالین و کارگران شرکت واحد و تمام کسانی که برای آزادی او تلاش کردند   تبریک میگویم .
  به امید   برقراری یک دنیای   پر از شادی و رفاه
 
[email protected]