اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۵ بهمن ۱٣۹۱ -  ٣ فوريه ۲۰۱٣

وقتی کسی بیمار است و به دکتر مراجعه می کند، گاهی اوقات پزشک معالج برای او مصرف برخی داروهای تلخ و ناخوش آیند را تجویز می کند که بیمار با مصرف این داروها و گذشت زمان، پس از گذراندن دوره ی درمان بهبود می یابد.
مساله ی انقلاب 1357 یکی از بحث انگیزترین مباحثی است که تعابیر و تفسیرهای گوناگون و گاها عجیبی از آن می شود و شاید بتوان گفت، موضع گیری جریانات و فعال سیاسی نسبت به انقلاب 57 و پاسخ آنها به این سوال می تواند تا حدود بسیار زیادی هویت سیاسی و فکری آنها را مشخص کند. 2 نوع تعبیر و برداشتی که بارها به گوش رسیده و اظهار پشیمانی و یا شرم از آن سر داده می شود را در نوشته های آقایان محمد نوری زاد و مجتبی واحدی می توان دید که نه تنها آنها که روزی درون سیستم جمهوری اسلامی جایگاهی داشته اند، بلکه بسیاری اشخاص دیگری که حتی از همان انقلاب 57 در ضدیت با آن بوده اند، از انقلاب 57 به عنوان اشتباه یاد می کنند. البته موضع آقای واحدی که در مقاله ی اخیر ایشان مندرج در سایت گویا با پاسخی در برابر آقای محمو نوری زاد تحت عنوان " آقای نوری زاد ! چه خوب شد انقلاب کردیم " – در پایان مقاله لینک مقاله ایشان را گذاشته ام – از دریچه ای سکولار به قضیه نگاه کرده است. البته پر واضح است که آقایان نوری زاد و واحدی مذهبی بوده و علیرغم مخالفت امروزشان با جمهوری اسلامی، نقش مذهبیون ملبس را در سیستم حکومتی منتفی نمی دانند. مثلا در قسمتی از نوشته ی آقای واحدی آمده است " تعجب نکنید ! من همچنان به گروه قلیلی از روحانیون علاقمندم و نقش آنان در کمک به جنبش های آزادیخواهانه ایرانیان را می ستایم. مگر می شود کسی آزادیخواه باشد وآزادگی آیت اله منتظری را نستاید؟ مگر خطر پذیری کروبی که برای دفاع از حقوق مردم باحکومت جائر ولی فقیه درگیر شد، قابل فراموشی است ؟ مگر کاظمینی بروجردی، روحانی نیست؟ اما حقیقت آنست که در یک صد سال گذشته اکثریت روحانیون، همواره با ظالمان همراهی کرده اند یا دربرابر ظلم، سکوت نموده اند. " تاریخ به خوبی مهر باطل بر پیشانی کروبی هایی زده که خود را مرید روح الله خمینی می دانند و طبق گفته های آقای واحدی می توان نتیجه گرفت که شاید اگر منتظری، کاظمینی بروجردی در مسند حکومت بودند همین رفتار را می توانستند با دیگران داشته باشند. دمکراسی و حقوق بشر معیارها و موازینی دارد که فارغ از نژاد، عقیده و تاریخ، سعی در کاستن فاصله ها و افزودن عدالت و آزادی دارد.
از سویی کسانی مانند صادق زیبا کلام در مصاحبه ی تلویزیونی می گوید، من مفهوم دین را از غزالی آموختم که به من گفت تنها وظیفه ی دین آگاهی از وجود جهان دیگر – آخرت – است و باز هم خوشبختانه سابقه ی آقای زیبا کلام و تاکید موکدش بر لفظ – حضرت امام خمینی – حتی امروز که خمینی نیست و طبق گفته های خودش باز هم علیرغم تحلیل های لیبرال اسلامی و انتقاد در رسانه های جمهوری اسلامی و نچشیدن طعم اوین و کهریزک ، بیانگر همزیستی توافقی او با سیستم جمهوری اسلامی است.
گفتن " چه خوب شد انقلاب کردیم " آقای مجتبی واحدی و همچنین " ای کاش انقلاب نمی کردیم " آقای محمد نوری زاد ، و " مرگ بر جمهوری اسلامی " اپوزیسیون شاید ما را گرفتار در دور باطل خوب، بد، زشت کند. جمهوری اسلامی انتخابی بود که بر اثر عوامل متعددی از قبیل سطح پایین آگاهی سیاسی و فرهنگی مردم ایران، نبود تجربه ی دمکراسی و جریانات پخته ی سیاسی با اندیشه های دمکراسی خواهانه، عدم تعامل، خود خواهی، تمامیت خواهی و عدم گفتمان روشن از سوی اپوزیسیون، اقتصاد توسعه نیافته و ناهمگون، نبودن رسانه و ابزارهای ارتباطات جمعی گسترده و قوی و همچنین اکثریت جامعه ی مذهبی، مهمترین عاملی بودند که زمینه ساز شکل گیری حکومت مذهبی جمهوری اسلامی شدند و اگر بارها به عقب برگردیم حتی با تغییر فرضی حاکمیت با توجه به فاکتورهای فوق، حکومت دیکتاتور دیگری را تجربه خواهیم کرد. تنها در نظر گرفتن هر کدام از این شعارهای خوب، بد و زشت کمکی به پیشبرد دمکراسی نمی کند و باید برای از میان برداشتن مشکلات و ارائه ی راهکار و آلترناتیو سیاسی به جامعه برای تغییر و براندازی تلاش کرد، البته با توجه به سیر تکاملی فرهنگ و اندیشه در بین مردم و اپوزیسیون و همچنین برطرف شدن اکثر مشکلات 57، زمینه های گذار از جمهوری اسلامی بصورت امیدوار کننده وجود دارد و تنها در صورتی که موازین دمکراسی و حقوق بشر پرچم جنبش شود، می توان بر جامعه ای که آمادگی خود را از سال 88 برای گذار از جمهوری اسلامی نشان داده است، تاثیر گذار بود و به فردایی بهتر امیدوار.
می توانید توضیحات بیشتر درباره ی اشتباهات ما را در مقاله ی قبلی من تحت عنوان " همگی مقصریم " مطالعه کنید.

لینک مقاله ی " همگی مقصریم " : www.akhbar-rooz.com
لینک مقاله ی آقای مجتبی واحدی : news.gooya.com