• چه حالتی ست در آرایشِ تپانِ صدایت؟!
که ناگهان به یادم می آورد
                         که من
چه قدر* دورم از خویش!
چه قدر دیگر ناتوان شده ام! ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
چهارشنبه  ۲۵ بهمن ۱٣۹۱ -  ۱٣ فوريه ۲۰۱٣

 چه حالتی ست در آرایشِ صدایت،
                               شهرام جان؟!
که می سُرانَدَم انگار بر سطحِ صیقلینه ای از نور؛
و می گشاید
      بر من
          گوش نواز
             چشم اندازی از شنیدیدن،
فرای شادی واندوه،
که هر چه در آن
         آمیزه ی خجسته ای از خوشترینه های جهان های رنگ و آهنگ است؛
و می رسانَدَم،
          آن سوی واژگان،
به کی کجایی بیگانه آشنا
                   از بافه های سرخوشِ آهنگ و رنگ،
به کهکشانی افشان
که انفجاری از سرایشِ آهنگ در فرا آهنگ
و شارشاری از همایشِ رقصانِ رنگ با فرا رنگ است.

چه می کنی با من،
               شهرام جان؟!

چه حالتی ست در آرایشِ تپانِ صدایت؟!
که ناگهان به یادم می آورد
                         که من
چه قدر* دورم از خویش!
چه قدر دیگر ناتوان شده ام!
چه قدر،دیگر، "پا" یعنی "سنگ"!
چه قدر گام ، به دوری، فرای فرسنگ است!
چه قدر دلهره دارم!
چه قدر ایران در من به معنی ی ویران،
چه قدر واژه که در من به معنی ی "جنگ" است!
چه قدر تنهایم!
چه قدر عشق نورزیده ام!
چه قدر،
    آه،
         چه قدر
دل ام برای دل ام تنگ است!



                                                 یکم آذرماه ۱٣۹۱،
بیدرکجای لندن



*من یکی، در همه ی مصرع های این فرگرد، "چه مایه" را خوشتر می دارم از "چه قدر" . اگر شما نیز با من همپسندید ، خودتان "چه قدر" را بردارید و به جایش بگذارید "چه مایه".
با سپاس
ا.خ