• در این هفته بیش از آنچه جوانان میدان تحریر قاهره و دمکراسی خواهان تونسی تیتر اول خبرها باشند می بایست با سفر به شهر "کویته" در ایالت بلوچستان پاکستان شط خونی را دنبال کرد که افراط گرایان سنی و مرتبط با القاعده با کشتار شیعیان هزاره جاری ساختند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ٣ اسفند ۱٣۹۱ -  ۲۱ فوريه ۲۰۱٣

یک هفته به دنبال وقایع اتفاقیه در عرصه بین المللی دویدن و بازگویی آن برای مخاطبین کم حوصله هر چند که مروری است بر ذهن سپرده های هفتگی یک ژورنالیست اما به جهت مسیر ناخوشایند حوادث، آخر هفته را به سرجمع تلخی های روزانه تبدیل می کند. البته روزنامه نگار ایرانی به لحاظ پاره یی ناملایمات همیشگی در حرفه کاری خود دیگر پوست کلفت تر از آن شده است که مزه تلخ این قهوه بدجوش بتواند وی را از نوشیدن آن بازدارد. کشاندن پای مخاطب به دنیایی که تصویر زشت و زیبای آن واقعیت زیست سیاسی – اجتماعی بشریت امروز است به دلیل آنکه بخش زشت تصویر بسیار واضع تر از بخش زیبای آن می باشد می تواند مایه تاسف گزارشگر برای آزردن خاطر مخاطب خود باشد. در این هفته بیش از آنچه جوانان میدان تحریر قاهره و دمکراسی خواهان تونسی تیتر اول خبرها باشند می بایست با سفر به شهر "کویته" در ایالت بلوچستان پاکستان شط خونی را دنبال کرد که افراط گرایان سنی و مرتبط با القاعده با کشتار شیعیان هزاره جاری ساختند.
پاکستان : بررسی رخدادهای پاکستان به لحاظ میراث دوران استعمار و ذات وجودی این کشور که استقلال خود را مدیون گسست قومی - مذهبی و مطالبات ایدئولوژیک از شبه قاره هند بوده است همواره در چارچوب تنش و خشونت های فرقه یی می بایست دنبال کرد. جغرافیای نامتجانس در کنار قدرت نظامیان در تمامی عرصه های زیست سیاسی – اجتماعی پاکستان تاکنون مجالی برای نهادینه شدن دمکراسی و توسعه متوازن در این حوزه ملی و منطقه یی فراهم نکرده است. بنیادگرایان مرتبط با نظامیان این کشور هر زمان که از نقش پارازیتی خود در قبال محیط پیرامونی فارغ یا تا حدودی وقت اضافه پیدا می کنند تازه به یاد اقلیت قومی – مذهبی ساکن در کشور خود افتاده و خون بهای این فراغت را از آنان با کشتارهای خونین طلب می کنند. حملات هفته های اخیر و به خصوص حمله تروریستی روز شنبه ۱۶ فوریه توسط گروه تندرو و مرتبط با القاعده "لشکر جنگوی" به شیعیان هزاره در شهر کویته که منجر به قتل ۹۰ تن و زخمی شدن ده ها تن دیگر شد بار دیگر نشان داد که پاکستان کانون اصلی بنیادگرایی و تروریسم بین المللی است. عکس العمل خانواده های قربانیان و عدم خاکسپاری کشته شدگان غیرنظامی که در اعتراض به همکاری پلیس و نیروهای امنیتی یا حداقل بی تفاوتی آنان نسبت به افراطیون انجام گردید این بار صدای مقامات سیاسی این کشور را درآورد و موجب شد تا "راجه پرویز اشرف" نخست وزیر این کشور دستور انجام عملیات علیه گروه های تروریستی در شهر کویته را صادر کند. این در حالی است که معترضان هزاره در شهرهای کویته و کراچی در خیابان ها بست نشسته اند و همکیشان دیگرشان در افغانستان و سراسر جهان با تجمعات مسالمت آمیز خود در جلوی دفاتر سازمان ملل متحد خواهان گنجانیدن لشکر جنگوی در لیست سیاه تروریست می باشند.
افغانستان : در حالی که هزاره های افغانی در سوک هم مسلکان خود در پاکستان قرار داشتند ظاهرا صبر "حامد کرزای" رئیس جمهوری افغانستان از عملیات هوایی ناتو به بهانه مبارزه با شورشیان طالبان که در آخرین مورد منجر به قتل تعدادی کودک و زن گردید را هم به سر آورد. وی به طور رسمی طی فرمانی به نیروهای امنیتی ابلاغ و تاکید کرده است "ارتش، پلیس و نیروهای امنیت ملی دیگر "به هیچ عنوان" در جریان عملیات خود، از نیروهای بین‌المللی درخواست حمله هوایی در مناطق مسکونی نکنند".
عراق : بازگشت هیولای جنگ های فرقه یی به عراق این بار با نقش آلترناتیوی القاعده و حمایت تلویحی جناح سنی این کشور در هفته ی اخیر نیز موجب حملات خونینی در شهرهای این کشور گردید. روز شنبه ۱۶ فوریه در حمله انتحاری به رئیس دانشگاه اطلاعات عراق در نزدیکی موصل موجب قتل وی و سه محافظ گردید و یک روز بعد با انفجار حداقل سه بمب در شهرک شیعه نشین "صدر" بیش از ۲۰ تن کشته و ده ها تن دیگر مجروح شدند. این حوادث تروریستی در حالی اتفاق می افتد که جناح های سیاسی در عراق بیش از پیش در تقابل با هم قرار گرفته اند و مسئولیت اقدامات اخیر را نیز به طور رسمی القاعده عراق به گردن گرفته است.
بحرین : به مناسبت دومین سالگرد قیام مردم بحرین علیه حاکمیت خاندان "آل خلیفه" در هفته اخیر بار دیگر معترضان این کشور در منامه و شهرک های شیعه نشین اعتراضات گسترده یی بر پا کردند که موجب کشته شدن حداقل یک نوجوان بحرینی گردید. دست باز نیروهای امنیتی بحرین در سرکوب معترضان این بار نیز دامان خبرنگاران و عکاسان مرتبط با رسانه های بین المللی را گرفت و موجب بازداشت و بازجویی از سه تن از آنان شد. دولت نیز در توجیه سرکوب ها طبق سنت مالوف دیگر همتایان خود در منطقه هم زمان با گسترش اعتراضات خبر از کشف یک شبکه هشت نفره از آشوبگران مرتبط با سه کشور منتقد خود گردیده است.
تونس : تلاش های سیاسی بعد از ترور "شکری بلعید" رهبر چپگرای جبهه مردمی برای رسیدن به یک مصالحه که در کانون آن "حمادی جبالی" قرار داشت، به جهت مخالفت "حزب النهضه" به رهبری "راشد الغنوشی" برای تشکیل یک کابینه تکنوکرات به شکست انجامید. آقای جبالی روز سه شنبه ۱۹ فوریه ضمن اعلان شکست تلاش های خود و تاکید بر قولی که به مردم تونس داده بود استعفای خود را تقدیم "منصف مزروقی" رئیس جمهوری کرد تا گره کور بحران این کشور پیچیده تر از قبل شود.
اسرائیل : با تبرئه "آویگدور لیبرمن" وزیر امور خارجه مستعفی و رهبر حزب "اسرائیل بنیتو" تلاش ها برای تشکیل یک دولت ائتلافی به جهت ادعای کسب پست پیشین توسط لیبرمن وارد مرحله دشوارتری شده است. از طرف دیگر بالاخره دولت بنیامین نتانیاهو پذیرفت که "بن زیگیر" یا همان زندانی ایکس مامور مخفی موساد با تابعیت استرالیایی در زندان امنیتی "آبالون" خودکشی کرده است و به دلیل همین تابعیت و استفاده موساد از پاسپورت استرالیایی در ماموریت های سری خود، بحران بین دو کشور تشدید گردید.
اروپا : در این هفته طبق معمول چند سال اخیر باز هم خیابان های مادرید و لیسبون و ده ها شهر دیگر اروپایی زیر گام های مردم معترض به سیاست های "ریاضت اقتصادی" به لرزه در آمد. ظاهرا برای اسپانیایی ها این بار نوبت کسانی بود تا به خیابان سرازیر شوند که به لحاظ عدم توانایی جهت پرداخت بدهی مسکن خود مجبور به ترک خانه های خویش شده بودند. در بلغارستان نیز به جهت اعتراض مردم خشمگین نسبت به سیاست های ریاضتی "بویکو بوریسوف" نخست وزیر این کشور، در روز چهارشنبه کابینه انحلال خود را اعلان کرد. انتخابات ریاست جمهوری قبرس نیز به دور دوم کشیده شد و باید روز ۲۴ فوریه "نیکوس آناستاسیادس" از جناح راست و "استاوروس مالاس" وزیر کنونی بهداشت و مورد حمایت حزب کمونیست برای کسب این پست با هم رقابت کنند.
اکوادور : در شرایطی که "هوگو چاوز" رئیس جمهوری بیمار ونزوئلا در صفحه توئیتر خود خبر از بازگشت به کشورش داده بود، در اکوادور "رافئل کورئا" برای بار سوم با کسب ۵۷ درصد آراء موفق شد بار دیگر به ریاست جمهوری این کشور برسد. سیاست های وی در جهت تثبیت ثبات سیاسی کشور و برنامه های موفق در خصوص بهداشت و آموزش وی که با استقبال مردم در طی یک انتخابات آزاد روبه رو گردید نشان داد که رویکرد سوسیالیستی وی با اتهام پوپولیستی بودن فاصله زیادی دارد. این پیروزی و بازگشت چاوز به ونزوئلا که هر دو متحدین نزدیک به هم می باشند موجب جشن و سرور در کیتو و کاراکاس گردید تا سوسیالیسم قرن بیست و یکم دوباره نفس تازه کند.