اخبار روز: www.iran-chabar.de
شنبه  ۱۹ اسفند ۱٣۹۱ -  ۹ مارس ۲۰۱٣

زنان نیمی از جمعیتِ جهان هستند. نقش تعیین‌کننده‌شان در تولید و بازتولیدِ هر آنچه مورد نیاز حیات نوع بشر است، انکارناپذیر است. با این وصف، حقوق پایمال¬شده‌یِ زنان در طول تاریخِ نظام‌هایِ مبتنی بر نابرابری به رسمیت شناخته نشده است مگر با مبارزه‌یِ پیگیرِ جمعی و متشکّل؛ و روز جهانی زن یکی از نقطه¬یِ عطف‌های این مبارزه‌یِ پیگیرِ زنان در راه بازپس‌گیریِ حقوق انسانی‌شان است. زنان در کشور ما نیز از گذشته‌هایِ دور برای کسب برابری انسانی و رفع هر نوع تبعیض تلاش‌های شایان توجّهی کرده‌اند. محدودیّت¬های موجود و قوانینِ تثبیت¬کننده¬یِ این محدودیّت¬ها، یافتن اشتغال مناسب و کار در شرایط بهتر را برای زنان ناممکن کرده است. برایِ نمونه، زنان همچنان در مورد گرفتن تابعیّت ایرانی برای همسر خارجی و فرزندان خود گرفتار تبعیض هستند؛ چندان که فرزندان این زنان نه فقط از حدّاقل کمک‌هایِ دولتی که به نام یارانه‌یِ نقدی پرداخت می‌شود، بلکه حتّی از داشتن شناسنامه‌یِ ایرانی هم محروم هستند و امکان تحصیل در مدارس ایرانی از این کودکان سلب شده است. زنان زحمت¬کش ایرانی علاوه بر محرومیت‌های ناشی از زن بودن که زنانِ همه‌یِ طبقات اجتماعی از آن در رنج هستند بارِ محرومیت‌هایِ طبقاتی را هم که سهمگین‌تر از هر ستمی است بر دوش می‌کشند و در تهیه‌ی خوراک، پوشاک، اجاره منزل، سلامت، بهداشت و تحصیل فرزندان بیش‌ترین فشار را متحمل می‌شوند. زنان زحمتکش علاوه بر انجام کار بی‌مزدِ خانه به هزار زحمت، شغلی می‌گیرند و علیرغم دقت بسیار در کار و ساعت کار برابر با مردان از حقوق کمتر برخوردار می‌شوند. زنانی که شوهر شاغل و بیمه‌شده دارند حقّ بیمه کردن فرزندان خود را ندارند، گو این که بیشتر کارگاه‌هایی که زنان در آن به کار می‌پردازند به این دلیل که اغلب زیر ده پرسنل دارد مشمول حدّاقل‌های قانونی هم نیست و این بدان معناست که کارفرما می‌تواند خودِ زنِ شاغل را هم بیمه نکند. بیشتر زنان شاغل در کارگاه‌هایی که زیر ده نفر پرسنل دارد از حدّاقلِ دستمزد اعلام‌شده¬ی دولتی هم بی‌بهره هستند.
با توجه به این که نیروی انسانی جدّی‌ترین سرمایه‌ی هر جامعه برای رشد و پیشرفت آن محسوب می‌شود، کانون مدافعان حقوق کارگر برای مسیر تعالیِ جامعه و استفاده از همه‌ی ظرفیت‌های انسانی برای تکامل اجتماعی، پیشنهادهای زیر را به معرض قضاوت عمومی می‌گذارد تا در صورت تأیید، به عنوان کفِ خواسته‌ی عمومی زنان و به ویژه زنان زحمت¬کش مطرح شود.   
۱- تساوی کامل در مقابل قانون
۲- الزامی کردن دستمزد برابر با مردان در مقابل کار برابر
٣- حق داشتن تشکّل مستقل برای فعالیّت‌های اجتماعی و مشارکت در مدیریّت جامعه
۴- مشارکت در تدوین قوانین به طور عام و حضور تعیین‌کننده در موارد مربوط به حقوق زنان از طریق نمایندگان واقعی تشکّل‌های مستقل زنان
۵- رفع تبعیض در تمامی زمینه‌ها به خصوص در اشتغال و تحصیل در همه‌ی سطوح
۶- آزادی در انتخاب مشاغل و حرفه‌ها و حذف ممنوعیّت‌های قانونی که ریشه در تبعیض جنسیتی دارد
۷- حذف قوانینی که مسافرت زنان را منوط به موافقت همسر یا پدر می‌کند
٨- به رسمیت شناخته شدن حق حاکمیّت زنان بر بدن خویش
۹- حمایت‌های قانونی و عملی از زنان در مقابل خشونت‌های خانوادگی و بردگی جنسی
۱۰- به رسمیت شناختن حقوق فردی در انتخاب شغل، رشته تحصیلی، همسرگزینی و نوع لباس و پوشش بدون در نظر گرفتن جنسیت
۱۱- برابری با مردان در استفاده از حقوق تابعیت و شهروندی
۱۲- ایجاد شیرخوارگاه‌های عمومی و مهدهای کودک در همه‌ی بنگاه‌های تولیدی و خدماتی و محلّات با هزینه¬ی دولت.
۱٣- به رسمیّت شناختن اولویّت مادر برای سرپرستی فرزندان در موارد جدایی یا مرگ همسر و حمایت قانونی برای تأمین معاش و سرپناه زنان سرپرست خانوار
۱۴- بیمه‌ی کامل زنان خانه‌دار و امکان استفاده از خدمات درمانی و مستمرّی بازنشستگی
۱۵- ایجاد آشپزخانه‌های عمومی برای پخت¬و¬پز موادّ خوراکی باکیفیّت، به¬طوری که قیمت غذا متناسب با حدّاقل دستمزد باشد
۱۶- ایجاد رختشوی‌خانه‌های عمومی برای نجات زنان از بردگی خانگی و کنترل بهداشت عمومی
۱۷- ممانعت قانونی از ازدواج‌های اجباری و ازدواج‌های زیر سن قانونی (۱٨ سال)
۱٨- ممنوعیّت تعدّد زوجات
۱۹- قانونی شدن برابری در استفاده از حق طلاق
۲۰- به رسمیّت شناخته شدن حقّ مالکیّت برابر با مرد در خانواده و در حین جدایی

کانون مدافعان حقوق کارگر
اسفند ۱٣۹۱