اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۹ فروردين ۱٣۹۲ -  ٨ آوريل ۲۰۱٣

رادیو فردا - مهدی رستم پور: محسن پودنکی قهرمان کشتی فرنگی ایران به دلیل بیماری در سن ۳۵ سالگی درگذشت. چهار روز قبل، پزشکان به همسرش گفته بودند او بیش از یکماه دوام نخواهد آورد.

سال ۸۸، مشکلی که قرار بود با پانزده جلسه رادیوتراپی حل شود تبدیل به بیماری صعب العلاج شد. طبق گفته شیرین شیرزاد همسر محسن، مسئولان بیمارستان گفتند که طی معالجات، دستگاه خراب شده. در ادامه علائمی از قبیل برهم خوردن تعادل به وجود آمد، پزشکان دلیلش را همان خرابی دستگاه دانستند که منجر به ضایعه مغزی شده.
غیر از خرابی دستگاه، خانم شیرزاد به روزنامه همشهری گفت: «متاسفانه داروهای بی کیفیت در مرحله شیمی درمانی، محسن را به "آی سی یو" کشاند و فقدان تحرک، مشکل زخم بستر را نیز اضافه کرد. در تعطیلات نوروز هم پزشکان حضور نداشتند و هیچکس جوابگوی ما نبود.»
سال گذشته که محسن پودنکی شرایط جسمانی بهتری داشت، فدراسیون کشتی اعلام کرد با هماهنگی وزارت ورزش او را برای معالجه به خارج از کشور اعزام خواهد کرد. طبق اعلام خانواده محسن پودنکی، وزیر ورزش که قول همکاری داده و گفته بود هرچقدر هزینه باشد دولت پرداخت خواهد کرد، در عمل هیچ اقدامی نکرد.
پس از درج گزارش «محسن پودنکی یک ماه دیگر میمیرد» در سایت رادیو فردا، تعدادی از ایرانیان خارج از کشور برای پرداخت هزینه ها و مشارکت در درمان پودنکی اعلام آمادگی کردند. جمعی از قهرمانان و پیشکسوتان کشتی از داخل کشور هم در تماس با نویسنده مطلب گفتند به دلیل عدم اطلاع رسانی صداوسیما، تاکنون از بیماری پودنکی بیخبر بوده اند.
حسین زارعی کارشناس کشتی پس از اعلام خبر درگذشت محسن پودنکی نوشت: «او بعد از کلی انتظار بابت گوشه چشم مسئولان پوشالی، جان به جان آفرین تسلیم کرد. محسن عزیز غصه نخور. مسئولان ما دوستت دارند. در مراسم تدفین تنهایت نخواهند گذاشت و با کت و شلوارهای آراسته مقابل دوربین عکاسان، ژست خواهند گرفت.»

تکرار ماجرای فیروز علیزاده
بیماری و مرگ محسن پودنکی، شباهت های متعددی با بیماری و مرگ فیروز علیزاده دیگر قهرمان کشتی فرنگی ایران دارد که شهریور ۱۳۸۴ اتفاق افتاد. فیروز صاحب رکوردی جاودانه و برنده اولین مدال طلای تاریخی کشتی فرنگی ایران از مسابقات قهرمانی جهان است.
پس از درگذشت او روزنامه شرق در گزارشی نوشت: «از مال دنیا هیچ نداشت جز موتورسیکلت قراضه ای که دائم خراب میشد و قهرمان جهان را در آستانه ۶۰ سالگی پیاده می گذاشت. فیروز به مرگ طبیعی نمرد و همین است که نمیگذارد هق هق همدوره ایها بند بیاید. فیروز بود و کارت بی ارزش توی جیب پیراهنش. کارتی که نشان میداد او پیشکسوت است. حتی بیمه خدمات درمانی هم نبود. او باید جراحی میشد اما بیمارستان، دو میلیون و ششصد هزار تومان برای جراحی میخواهد و توی جیب های فیروز، چیزی نیست جز همان کارت بیارزش...»
قهرمان مجروح روی تخت بیمارستان افتاده بود اما ترجیح میداد از کسی کمک نخواهد. در بیمارستان و آخرین مصاحبه اش به مرضیه دارابی روزنامه نگار ورزشی گفته بود: «چه بگویم؟ آنها که باید بدانند، میدانند.»
همزمان، روسای هیأتهای کشتی استانهای سراسر کشور به اتفاق خانواده هایشان راهی عربستان شدند برای زیارت خانه خدا.
روزنامه شرق در شرح ماجرا نوشت: «تاخیر در انجام عمل جراحی، زخم دیگری به قهرمان ملی میزند. خونریزی فیروز بند نمی آید، افت فشار باعث میشود تا به حالت کما فرو برود و پس از چند ساعت برای همیشه از میان ما برود.»
مرگ دلخراش فیروز علیزاده موجی از اعتراضات پیشکسوتان ورزش را به دنبال داشت و میپرسیدند چرا فدراسیون پزشکی ورزشی هیچ واکنشی به ۱۱ روز بستری شدن علیزاده در بیمارستان نشان نداده؟
مراسم تدفین علیزاده جنجالی شد. جمعی از پیشکسوتان مانند بهرام مشتاقی و شاپور مقربی گفتند: مسولان سازمان ورزش و کمیته ملی المپیک، نه تنها به درمان پای مصدوم او کمکی نکردند بلکه در هیچ مقطعی از زندگی به داد او نرسیدند.
۴۸ ساعت قبل از مرگ فیروز علیزاده، حسن رنگرز در شبکه خبر و برنامه زنده تلویزیونی حضور داشت. رنگرز که بغض کرده بود خطاب به بینندگان گفت: «من و فیروز علیزاده تنها مدالهای طلای تاریخ کشتی فرنگی ایران را گرفته ایم. ببینید او الان کجاست؟ چه برخوردهایی با او کرده اند و امروز چه بر سر او آمده؟ ».
رنگرز در همان برنامه گفت دلیل ناکامی های کشتی فرنگی را باید در همین بی توجهی هایی که به امثال فیروز علیزاده میشود، جست وجو کنید. گرچه ۹ سال بعد از آن ماجرا، رنگرز خودش به جرگه مسئولین پیوسته.
شیرین شیرزاد چهار روز قبل از درگذشت محسن گفت : «چندین بار به فدراسیون کشتی رفته و با آقایان خطیب و رنگرز صحبت کرده ام. قول همکاری دادند اما تاکنون حتی یک زنگ هم نزده اند. مدیرکل ورزش قم هم گفت که وزیر، حسن رنگرز را مسئول پیگیری وضعیت پودنکی کرده اما تاکنون چیزی ندیده ایم.»

ایرنا: محسن پودنکی عضو سابق تیم ملی کشتی فرنگی ایران در حالی یکشنبه شب به دیار باقی شتافت که تا آخرین لحظه های زندگی اش چشم انتظار وعده و وعید ها بود.
به گزارش ایرنا، محسن تا دیروز در کنج یکی از بیمارستانهای تهران تنها بود و بجز عده معدودی از جامعه کشتی کسی به عیادتش نرفت ودرایام تعطیلات نوروز که وقت فراغت نیزبود، کسی حالی از این عضو سابق تیم ملی نپرسید حتی بسیاری از هم تیمی هایش.
محسن چیزی در دنیا نداشت اما هر آنچه داشت را خرج بیماری اش کرد و سربلند رفت و حتی یک بار در این مدت از کسی خواهش مادی نداشت، او تنها می خواست کمکش کنند.
برخی در داستان بیماری محسن کارهای تبلیغاتی بسیاری انجام دادند اما همه اش وعده بود وعید. تنها ۵ میلیون تومان ازسوی صندوق حمایت از قهرمانان به وی تعلق گرفت وازسوی دیگر شرایط اهدای ماهیانه فقط ٣۵۰ هزار تومان حقوق مستمری به وی در حال فراهم شدن بود.
بسیاری در مدت بیماری اش به عیادتش رفتند در نهایت اما هیچ کس پیدا نشد و هیچ مرجعی هم راضی نشد که هزینه ارز مرجع وی را برای سفر به خارج بپردازد تا محسن که به نظر می رسد قربانی خرابی دستگاه رادیوتراپی و داروهای شیمیایی شده است را برای درمان راهی خارج از کشور کند.
محسن غریبانه رفت. اما مسلما بسیاری فردا برای نشان دادن خود به دوربین های تلویزیونی راهی شهر قم می شوند، اما آیا خانواده پودنکی وهمسر داغدارش که در این ایام مانند یک همسر وفادار تا آخرین لحظه در کنار همسرش باقی ماند، نیازی به این حضورها دارد؟.
دراین میان دو - سه نفری از بزرگان کشتی هم پیگیر روند درمانی محسن بودند که نخواسته اند نامی از آنها برده شود، خدا به آنها خیردهد، اینرا یکی از بستگان نزدیک پودنکی به خبرنگار ایرنا گفت.
جمعی از بزرگان یک رشته گلریزان برگزار کردند نامی هم از وی آوردند اما آخر سر سرپرست آن فدراسیون گفت: ˈسه میلیون تومان برای محسن در نظر گرفته ایم بیایید تحویل بگیریدˈاین را یکی از نزدیکان پودنکی گفت و تاکید کرد که این مبلغ را دریافت نکرده اند.
از سوی دیگر بازی دوستانه ای بین تیم های هنرمندان و صبای قم به نفع پودنکی در قم انجام شد و مدیرعامل هنرمندان از جمع آوری ۲۵۰ میلیون تومان برای کمک به محسن خبر داد. اما پیگیری خانواده پودنکی به جای نرسید و قمی ها اعلام کردند که چک این مبلغ هنوز وصول نشده است.
این بخشی از وعده و وعیدها بود و نشان می دهد که ما در سخن گفتن برای کمک آماده ایم اما در عمل متاسفانه نه.
بگذریم محسن از میان ما رفت و غریبانه نیز رفت او فقط ٣۵ سال داشت تازه مربیگری را پس از ده سال ملی پوشی دررده های سنی مختلف آغاز کرده بود و هزار امید داشت برای آینده اما پس از چهار سال تحمل درد و رنج ازمیان ما رفت. خاموش رفت اما امروز همه ما احتمالا به فکر توجیه خود هستیم و با این شرایط بهتر است تنها بگوییم ˈخدا بیامرزدت و روحت شاد قهرمان تنهاˈ.
پیکر مرحوم محسن پودنکی عضو سابق تیم ملی کشتی فرنگی ساعت ۱۰ صبح فردا ( سه شنبه) از مقابل منزل پدری وی واقع در شهرستان قم، خیابان خیام، کوچه شماره هفت، پلاک ۴۱ تشییع و در گلزار این شهر به خاک سپرده می شود.