• مادر معینی و مادران خاوران، نماد مادران همه ی زندانیان سیاسی و نماد همبستگی با همه زندانیان و شکنجه دیدگان و نماد دادخواهی همه جانباختگان در سراسر ایران هستند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۷ خرداد ۱٣۹۲ -  ۲٨ می ۲۰۱٣

با اندوه بسیار باخبر شدیم بانو عفت مریدی (مادر معینی)، روز جمعه سوم خردادماه ۱٣۹۲ خورشیدی در تهران چشم از جهان فروبسته است. بانو عفت مریدی، زاده ی سال ۱٣۰٨ خورشیدی در خرم آباد لرستان بود، در روزگار خود، پاره ای محدودیت های فرهنگی روزگار در باره ی کار و فعالیت زنان را بر نتابید و آموزگار شد. فراتر از درس و مشق مدرسه، شوق کتاب و کتابخوانی را در خانه و خانواده برانگیخت. در آغاز دهه ی پنجاه، دو فرزند جوان، آگاه و مبارز او هبت معینی (همایون) و بهروز معینی به دست ساواک دستگیر و شکنجه شدند و تا آستانه ی انقلاب پنجاه و هفت در زندان ماندند. در همه ی این سال ها، بانو عفت مریدی (مادر معینی)، همراه و همپای مادران دیگر زندانیان، پشت دیوارها و حصارها و میله های اوین و قصر و قزل قلعه، در دفاع از فرزندان زندانی خود کوشش ها کرد و سختی ها کشید.
در نخستین سال پس از انقلاب، بهروز معینی در حال فعالیت سیاسی- تشکیلاتی، در حادثه ی رانندگی جان باخت و مادر معینی سخت داغدار شد. در سال هزار و سیصد و شصت و دو خورشیدی، فرزند دیگر او هبت معینی (همایون) کادر برجسته ی جنبش فدائی و یکی ازرهبران سازمان فدائیان خلق ایران، دستگیر و شکنجه و زندانی شد. سال هزار و سیصد و شصت و هفت، در آن کشتار بزرگ زندانیان سیاسی به فرمان مستقیم آیت اله خمینی، هبت معینی در صف بزرگ رهروان راه آزادی و عدالت اجتماعی و پیشرفت ایران، جان باخت. در همه ی سال های پس از کشتار و در برابر تلاش های رژیم برای پرده پوشی جنایت، ترساندن خانواده ها و به فراموشی سپردن خاطره ی جانباختگان، مادر معینی در کنار مادران دیگر جانباختگان، هرگز تسلیم نشد. در جسم، خمیده قامت شد اما در روح و در روان، خدنگ ایستاد. سربلند زیست و سربلند رفت.
مادر معینی و مادران خاوران، نماد مادران همه ی زندانیان سیاسی و نماد همبستگی با همه زندانیان و شکنجه دیدگان اند. مادران خاوران نه تنها نماد دادخواهی همه جانباختگان خاوران که نماد دادخواهی درهرگوشه ی ایران و در سراسر ایران هستند. یاد و خاطره ی عزیز بانو عفت مریدی (مادر معینی) را گرامی می داریم و در گذشت او را به مادران خاوران، به خویشان و نزدیکان، به خاطره معینی، محمدرضا معینی و محمد اعظمی تسلیت می گوئیم و در این اندوه، در کنار آنان هستیم.

باقر ابراهیم زاده- رسول آذرنوش- احمد آزاد- یوسف اردلان- قادر اسکندانی- بانو اسکندانی- رضا اکرمی- اصغر اسلامی- بهمن امینی- منصور انصاری- ایراندخت انصاری- حجت الهامی- رحمت الهامی- ابراهیم آوخ- علی برزو- بیژن برهمندی- فرامرز بهار- حسین بهبودی-سهراب بهداد- محمود بهنام- ناصر پاکدامن- مهدی پرویز- ژینوس پزشکی- حسین پورجانکی- رضا پورکریمی- احمد پورمندی- علی پورنقوی- محمد پیروزفرد- حیدر تبریزی- فریبا ثابت- اسفند جاوید- فلور جاوید- مهدی جباری- بابک جزنی- مازیار جزنی- میهن جزنی- عاطفه جعفری- ناهید جعفرپور- فردوس جمشیدی- شهرزاد چگنی- علی اصغر حاج سید جوادی- محسن حرمتی پور- نقی حمیدیان- اسماعیل ختائی- اصغر خرسند- بهروز خسروی- بهروز خلیق- توران دانا- فران دانشگری- بهروز داوودی- مهرداد درویش پور- اکبر دوستدار- رضا دقتی-منوچهر دقتی- مهشید راستی- سهیل رسولی- نسرین رضائی - ناصر رحیم خانی- عبدالعلی رحیم خانی- هوشنگ رحیم خانی- فرهمند رکنی(اخوی)- مجید زربخش- کیومرث سلطان آبادی- مریم سطوت- نسرین سلمانی مظفر- اکبر سوری- بهمن سیاوشان- اکبر سیف- حماد شیبانی- عباس عاقلی زاده- حسن عزیزی- نادر عصاره- مه دی علوی- سرور علیمحمدی- ثریا علیمحمدی- فرزانه عظیمی- حمید عمرانی- طاهره غروی- هبت غفاری- اسفندیار صادق زاده- شهلا صالح پور- نبی صمیمی- جمشید طاهری پور- مهدی فتاپور- مسعود فتحی- حسن فخاری- احمد فرهادی- ملیحه فرهنگ- داریوش فریدونی- ناصر قاضی زاده- قدرت قلی زاده- فیروز قریشی- پرویز قریشی- شهرام قنبری- هایده قهرمانی- رضا کاویانی- مقصود کاسبی- اسفندیار کریمی- بهزاد کریمی- سودابه کسرائیان- سیروس کسرائیان- علی کشتگر- رئوف کعبی- حسن گلشاهی- سهیلا گلشاهی- جلیل مبشری- مهناز متین- مصطفی مدنی- باقر مرتضوی- بهجت محجوبی- عفت محجوبی- محمدرضا مهجوریان- عطا محسنی- پرویز مختاری- منوچهر مختاری- بهروز مطلب زاده- میرشجاع ملکوتیان- مرتضی ملک محمدی- عزت مصلی نژاد- ذبیح موسوی- ناصر مهاجر- امیر ممبینی- انور میرستاری- اشرف میرهاشمی- شیدانبوی- فرهاد نعمانی- فرخ نگهدار- داوود نوائیان- حمید نوذری- پرویز نویدی- شیدان وثیق- مهرداد وهابی- علی رضا هادی طلب- شهلا هوشیار- فاطمه یوری.