اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۲ خرداد ۱٣۹۲ -  ۲ ژوئن ۲۰۱٣

سرانجام با گذار از راهروهای پیچ در پیچ و فیلتر های قوی شورای نگهبان، هشت کاندید انتخابات ریاست جمهوری در دور اول شروع به کار کرد. این در حالی است که پیشتر نماینده ی بروکراتها یعنی رفسنجانی و همچنین سایه ی دولت کنونی که به سران فتنه نام برده می شد یعنی مشایی به اصطلاح شورای نگهبان صلاحیتشان برای نامزد بودن در انتخابات محرز نشده بود.
می شود گفت این اندک امیدی که بعضی از خوشبینان نظام جهت اصلاح و برگرداندن وضع کشور به حالت تقریبا عادی داشتند نیز با این حذف های غیر منطقی توام با کین و سیاست به حداقل رسید، شاید می شد تصور کرد با آمدن این دو شخص تنور انتخابات برای مدتی کوتاهی هم که شده جامعه ی متکثر ایرانی را به امیدی کاذب سوق دهد. این در حالی است که ملت های ایران وقایع سال ٨٨ را هنوز از یاد نبرده اند و تقریبا همگی با دید شک به این ماراتن خسته کننده می نگرند.
چیدمان مناظرات انتخاباتی نیز با تغیرات فاحش نسبت به سال ٨٨ هم در کیفیت و هم در کمیت به راه بی هدف خود ادامه می دهد. به قول بعضی از کاندیداها: ما خود نمی دانیم این مناظرات به کجا کشیده می شود . مناظراتی که در هر کشور دموکرات باید بر اساس خواسته ها و نیازهای جامعه از زبان نامزدهای آن انتخابات جاری شود با از پیش تعیین شدن سوالات و جوابها مخاطب تلویزیونی را در این فکر فرو می برد که رئیس جمهور کشورش باید بر اساس کدام پارادایم و خصیصه انتخاب شود.
در همان دور اول مناظرات انتخاباتی، کاندیداهای این سمت که فی النفسه احراز و چگونگی صلاحیت آنها هم مورد سوال واقع است اعتراضات خود را به نحوه این شو ی تلویزیونی ابراز کردند. پاسخ گویی به سوالات کلان کشور که ارتباط مستقیم با دغدغه های مردم و جامعه ی بحران زده ی ایران دارد در ۲ دقیقه خود گویای این مسئله است که چقدر سمت ریاست جمهوری در ایران به پایین ترین حد منزلت خود رسیده است.
اینکه به اصطلاح هشت کاندید به اسم ریاست جمهور آینده بیاورند که مردم از طریق این دلقک بازی ها از افکار و پروژه های آنان آشنا شوند خود توهین به شعور عمومی هر شخص جامعه ی فرا فرهنگ و فرا ملیت ایرانی است.
مطرح کردن سولات تستی در بین کاندیداها و اینکه حتما باید با بله خیر یا موافقم مخالفم جواب دهید چگونه می تواند جوابگوی نیازهای جامعه ی ایرانی باشد و آیا هدف صدا و سیما از نحو ه ی این گونه مناظرات مسخره و بدون هیچ پرنسیپ اخلاقی چیست؟ آیا این شکل نگاه کردن به موضوعات مهم جامعه و رصد کردن به انتخابات سرنوشت ساز برای هر کشوری به سخره گرفتن اندیشه، وقت، احساسات و سلایق مردم است یا اینکه اصولا نظام توتالیتر ایران بعد از حوادث و افشاگریهای داخل در مناظرات ٨٨ بین کاندیداها تصمیم بر این گرفته هر طور شده برای پرهیز از تکرار این وقایع که دامنه ی آن تا سران کشوری و لشکری نیز کشیده شد دست به دامان این نوع سیرک بازی ها و مسخره بازی های بی محتوا بشود؟
به نظر من برای سیستم دسپوت رژیم ایران هیچ اهمیتی نخواهد داشت که کاندیداها چگونه، از کجا و به چه نحو سخن از پروژه های خود برای در اختیار گرفتن سکان ریاست جمهوری می کنند بلکه با این نمایشات میدیایی سعی در هر چه بیشتر به تشریفاتی درآوردن این پست و مضحک جلوه دادن آن در افکار عمومی می کنند ضمنا این را نباید فراموش کرد که دوران ٨ ساله ریاست جمهوری احمدی نژاد تا می رفت به اقتدار این پست و کم رنگی مقام رهبری می انجامید به این دلیل است که سیستم فکر می کند که به تناسب ارج و اقتدار پست ریاست جمهوری، منزلت و نقش رهبری کم رنگتر می شود و به تناسب فرمایشی بودن این مقام که اجراییات و امور دیپلوماسی را بر عهده دارد امورات کشوری خود به خود بعنوان فصل الخطاب به رهبری تفویض و واگذار می شود.                                                       نمونه ی آن را می توان در دوران ریاست جمهوری بنی صدر در ریاکسیون با رهبری آیت الله خمینی مشاهده کرد. باید مشاهده کرد که آیا نظام اسلامی ایران به حذف نهاد ریاست جمهوری در آینده می اندیشد و اینکه آیا برگردان آن به نظام پارلمانی چه عواقب و کنش هایی را برای کشور ایران در پی خواهد داشت.