• «در دفاع از سوسیالیسم» - جمعی از هواداران سازمان فدائیان خلق ایران در داخل کشور، به سوالاتی که اخبار روز پیرامون انتخابات ریاست جمهوری برای نظر خواهی منتشر کرده بود، پاسخ داده اند ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۲۱ خرداد ۱٣۹۲ -  ۱۱ ژوئن ۲۰۱٣

«در دفاع از سوسیالیسم» عنوانی است که «جمعی از هواداران سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) - داخل کشور» سال هاست بر بالای اعلامیه ها و بیانیه های خود می نویسند و به همین جهت نیز این جمع با همین عنوان شناخته شده اند. این جمع از جمله گروه های هوادار فدائیان خلق (اکثریت) در ایران است که تحولات سیاسی در کشور را دنبال و نسبت به آن ها اعلام موضع می کند.
این گروه به پرسش هایی که اخبار روز با تعدادی از صاحب نظران سیاسی پیرامون انتخابات ریاست جمهوری یازدهم مطرح کرده است، پاسخ داده اند:


 اخبار روز: چند روز مانده است به انتخابات، وضعیت را چه طور ارزیابی می کنید؟

در دفاع از سوسیالیسم: بار دیگر کارناوال انتخاباتی جمهوری اسلامی چند ماهی است بخشی از اپوزیسیون را مشغول خود ساخته. هر چهار سال یک بار اپوزیسیون خوار و حقیر از سر استیصال و یا انفعال چند هفته ای درگیر برنامه ای می شوند که حاکمیت برایشان تدارک دیده. بخشی از اپوزیسیون، رأی دهندگان حرفه ای اند و می پندارند اگر رأی ندهند، آراء در جیبشان بادکرده و چهار سال بر آنها سنگینی خواهد نمود. بخشی دیگر هم تحریمی های ناموسی اند و سی و اندی سال است منفعلانه تلاش می کنند، شناسنامه هایشان به نجس جمهوری اسلامی آلوده نشود.
    متأسفانه این وضعیت اپوزیسیون چپ و راست جمهوری اسلامی است که ادعایشان همواره گنده تر از وزنشان بوده. طی سی و چهار سال حاکمیت جمهوری اسلامی مردم بیش از سی بار پای صندوق های رأی رفته اند، و هر بار مشارکتیان و تحریمی ها اعلامیه هایی در تأیید حضور انتخاباتی و یا رد آن صادر کرده اند. اطلاعیه های متعددی که بعضی از آنها خارج از فضای اینترتی انعکاسی نداشته و کسی از مردم و هوادارانشان آن را نخوانده اند، چه رسد به اینکه مورد توجه قرار دهند.
    این تصویر ناخوش آیندی است از صحنه ی انتخابات که طی سی و چهار سال گذشته، هر بار به شکلی تکراری البته با افت و خیزهایی تکرار شده است. در این میان اگر حرکتی خود جوش هم پدید آمده اپوزیسیون رسمی و غیر رسمی سعی در مصادره ی آن به نفع خود داشته. چهار سال قبل آنهایی که رفتند و رأی دادند تا مردم به خیابان نیآید، وقتی برخلاف انتظارشان مردم به صورت خودجوش به خیابان ها ریختند، فرصت طلبانه آن را نتیجه ی درایت و برنامه ریزی خود ارزیابی نموده و طلبکار دیگران شدند. طرف دیگر هم که ذوق زده کاسه ی داغ تر از آش شده بود هیچ گاه نخواست اقرار کند که ارزیابی شان از کارزار انتخاباتی نادرست بوده است.

 اخبار روز: می گویند سعید جلیلی کاندیدای مطلوب آقای خامنه ای است؟

در دفاع از سوسیالیسم: شاید ولایتی و جلیلی برای خامنه ای مطلوب تر باشند، ولی هیچ یک از کاندیداها حتی روحانی، برای وی نامطلوب و یا دردسرساز نمی باشند. اینکه بخواهیم در بین این شش نفری که باقی مانده اند بدنبال فرد موهومی بگردیم که بتواند برای خامنه ای مشکل ساز شده یا موی دماغش شود، نهایت ساده انگاری است و نتیجه ی آن چیزی جز تحمیق توده ها و پاشیدن خاک به چشمان مردم نخواهد بود.
   
 اخبار روز: کدام نیروها بیشتر بر روند انتخابات تاثیر گذاشته اند و یا تاثیر می گذارند، ان ها که انتخابات را جدی گرفته اند و یا آن ها که می گویند نمایشی است؟

در دفاع از سوسیالیسم: جای بسی تعجب است که تحرک اپوزیسیون در کشور ما صرفاً محدود به روزهای انتخابات شده و هر چهار سال یکبار تازه یادشان می افتد که فعالیت سیاسی کنند. مگر قرار است در انتخابات چه اتفاق خارق العاده ای رخ دهد و از صندوق های رأی چه معجزه ای سر زند؟ اگر هدف از مشارکت در کارزار انتخاباتی - چه برای حضور و چه برای تحریم - اصلاح وضع موجود و بالاتر از آن گذر از جمهوری اسلامی است، آیا چنین هدفی صرفاً در پای صندوق های رأی رقم خواهد خورد؟ حتی اگر چنین باشد، آیا هیچ وظیفه و مسئولیت دیگری بر ما مترتب نیست؟ یعنی می توان هر چهار سال یکبار در آستانه ی انتخابات آمد و مردم را برای حمایت از برنامه های دمکراتیک و البته متفاوت خود بسیج نمود؟ ما چنین اعتقادی نداریم. برای حضوری موثر در انتخابات و بالاتر از آن برای گذر از جمهوری اسلامی تمهیداتی لازم است و مقدماتی را باید فراهم نمائیم. حتی برای دست یابی به امتیازاتی جزئی از طریق انتخابات نیازمند فشاری متناسب از پایین و سازماندهی اعتراضات خیابانی هستیم. اگر این اهداف به چند روز ایام انتخابات محول شود، هیچگاه موفق نخواهیم شد و نمی توانیم بر روند انتخابات تأثیر گذار باشیم.
    کسانی هم که به امید چربش حاشیه بر متن به انتظار وقوع حوادث سال ٨٨ نشسته اند. شناختی از واقعیت های جامعه و آشنایی ابتدائی با روانشناسی اجتماعی ندارند. آنان چنین می پندارند که مردم بخاری و یا کولر اند که با زدن کلیدشان گرم و سرد شوند؟ با این توان اپوزیسیون و فضای یاس آلودی که از سرکوب حاکمیت و عملکرد ناصادقانه ی اصلاح طلبان در چهار سال گذشته بر جامعه و مردم مستولی گردیده، انتظار چربش حاشیه بر متن پندارگرایانه است.
   
 اخبار روز: اما عده ای می گویند رای ندادن و داغ نکردن کوره ی انتخابات یعنی انفعال، قهر و خانه نشینی؟ با اتخاذ چه سیاستی در قبال انتخابات ریاست جمهوری، می توان جنبش چپ و جنبش آزادیخواهی مردم ایران را تقویت کرد؟

در دفاع از سوسیالیسم: ما معتقدیم که تقویت جنبش چپ و جنبش آزادی خواهی را صرفاً به برگزاری انتخابات در جمهوری اسلامی نمی توان معطوف نمود. هر حرکت و موضوعی چه سیاسی، چه اقتصادی و چه فرهنگی که با زندگی و سرنوشت مردم مرتبط می گردد، اگر برای آن برنامه ریزی و ابزار سازی شود، می تواند وسیله ای در راستای تقویت جنبش چپ و جنبش آزادی خواهی باشد. از آنجائیکه انتخابات ریاست جمهوری هم موضوعی است که هر چهار سال یکبار و برای چند ماهی افکار عمومی را به خود جلب می کند و گاهاً فضای جامعه را ملتهب می سازد، می تواند بعنوان فرصتی برای روشنگری و شکل دهی توده های مردم تعریف شود. جنبش آزادی خواهی نبایستی این فرصت ارزشمند را از دست بدهد. استفاده از این موقعیت چه بصورت شرکت در انتخابات و چه تحریم فعالانه، می تواند ابزاری برای آگاهی رسانی و سازماندهی مردم باشد. جنبش آزادیخواهی در راستای تحقق دموکراسی و تغییر نظام حاکم بایستی سازماندهی جنبش های اجتماعی و سیاسی و ایجاد تشکل های مردمی برای بسیج توده ها حول خواست های اقتصادی و سیاسی دموکراتیک را در دستور کار خود قرار دهد.
    رمز توانمندی چپ در سازمان یابی و سازماندهی نهفته است. سلاح ما در مقابله با سلاح تبلیغاتی غیر قابل تصور سرمایه، تنها و تنها سازماندهی توده های کار و زحمت، روشنفکران دمکرات و عدالت خواه برای آگاه سازی و ایجاد حرکت های اجتماعی است. ما هیچ سلاح دیگری جز تشکیلات و سازماندهی را برای مبارزه در این آوردگاه نابرابر سراغ نداریم. از این رو چپ در این مبارزه، چه در کارزار انتخاباتی و چه در دیگر عرصه های مبارزات دمکراتیک و طبقاتی نمی تواند بدون استفاده از این سلاح کارآ به موفقیتی دست یابد. چپ در هر برهه ای از تاریخ و در هر گوشه ای از جهان هم اگر توانسته موفقیتی از گفتمان سیاسی کسب کند، صرفاً بدلیل بهره مندی از تشکیلاتی سیاسی و داشتن پشتوانه ای قوی از تشکل های توده ای بوده است. ما چاره ای نداریم جز آنکه "متشکل شویم و سازماندهی کنیم". در شرایطی که بخش بزرگی از جنبش چپ بخصوص در خارج از کشور به ساز نئولیبرالیسم می رقصد و از تشکل یابی می گریزد و سازماندهی توده ها را به فراموشی سپرده است، انتظار خارق العاده ای نمی توان از آن داشت. هم از این روست که عملکردش در داخل انعکاس لازم را ندارد.

 اخبار روز: عده ای می گویند رهبری قصد خانه نشین کردن مردم را دارد تا از حق رای خود استفاده نکنند...

در دفاع از سوسیالیسم: تردیدی نیست که حاکمیت و در رأس آن ولی فقیه از انتخابات دو هدف مهم را دنبال می کند؛ نخست حضور گسترده مردم، دوم روی کار آوردن دولتی مطیع و فرمانبر. اگر بپذیریم که یکی از مهم ترین کاربردهای انتخابات در جمهوری اسلامی پوشاندن رختی دیبا بر قامت عریان دیکتاتوری ولی فقیه است. پس حضور هر چه بیشتر مردم می تواند مشروعیت آن را در عرصه ی داخلی و بین المللی افزایش داده و پوششی بر چهره ی کریه اش باشد. بیهوده نیست که خامنه ای مدعی می شود: "هر رای واریز شده به صندوق رای، یک رای به جمهوری اسلامی است!" البته حکومت با تمهیداتی از جمله هم زمان سازی انتخابات ریاست جمهوری با انتخابات شوراها قادر خواهد بود، بخشی از مردم را بخصوص در شهرهای کوچک و مناطقی با بافت قومی و عشیرتی پای صندوق های رأی بکشاند. اضافه کنید به اینها تهدید، تطمیع و تقلب های گسترده را.
   
 اخبار روز: مشارکت بالا و دولت مطیع را چگونه می توان خنثی کرد و روند انتخابات را درجهت خواست مردم سمت داد؟

در دفاع از سوسیالیسم: ما دارویی اعجاز بخش سراغ نداریم. برای کوتاه مدت شاید نتوان راهکاری ارائه نمود. متأسفانه ما هر چهار سال یکبار و آن هم در آستانه ی انتخابات می خواهیم به چنین کار مهمی دست یازیم. به باور ما این نشدنی است مگر آنکه به معجزه اعتقاد داشته باشیم. باید برنامه ای دراز مدت تدارک دید، برای هر رویداد غیرمترقبه ای آماده بود و از تعجیل و بی قراری کودکانه دوری کرد. سه دهه است در اوان انتخابات یادمان می افتد که باید کاری کنیم و نمی توانیم. اگر بدین منوال ادامه دهیم سه دهه‍ی دیگر هم در این مقام خواهیم ماند.

 اخبار روز: آیا مردم در این انتخابات خواست های مشترکی را دنبال می کنند؟

در دفاع از سوسیالیسم: مردم به تناسب خاستگاه اجتماعی شان در مبارزات اجتماعی و به تبع آن در انتخابات بدنبال خواست هایی هستند. بعضی از این خواست ها عمومی است و بخشی دیگر به همان خاستگاه اجتماعی و تمایلات سیاسی و ایدئولوژیک آنها برمی گردد. ما خود بدنبال عبور از استبداد مذهبی و برقراری جمهوری دمکراتیک فدرال هستیم که سوسیالیسم را در افق خود دارد. بدین منظور کارگران، زحمتکشان و کمونیست ها، و اکثر طیف های چپ همراهان ما هستند. اما برای اهداف عمومی در این مبارزه سخت و نفس گیر همراهانی در بین نیروهای ترقی خواه، جمهوری خواهان دمکرات، نیروهای ملی و قومی، اقشار میانی و تحصیل کرده، زنان، دانشجویان و ... داریم. آزادی زندانیان سیاسی، تأمین آزادی های سیاسی، برگزاری انتخابات آزاد، غلبه بر بحران اقتصادی، حل مشکل معیشتی کارگران و زحمتکشان، مهار تورم و گرانی، رفع فقر و بیکاری، حل بحران هسته ای، رفع تبعیض جنسیتی و تأمین حقوق ملیت ها از جمله‍ی این خواست های عمومی می باشند.
    با این همه تأکید می کنیم، این خواست هایی است که می توانیم در آستانه ی انتخابات و برای تأثیر بر فضای آن طرح نمائیم، نه اینکه امیدی برای تخقق این خواست ها در نظام جمهوری اسلامی داشته باشیم. چرا که تسخیر کرسی ریاست جمهوری و اکثریت قاطع صندلی های مجلس توسط اصلاح طلبان نشان داد، اتکاء به صندوق های رأی در جمهوری اسلامی سیاستی ناکارآ و خاتمه یافته است.

 اخبار روز: اصلاح طلبان و بخشی از نیروهای اپوزسیون هاشمی رفسنجانی را فرصتی برای تغییر تعبیر می کردند. آیا رفسنجانی پیش از خرداد ٨٨، با رفسنجانی کاندیدای ریاست جمهوری تفاوتی داشت؟ رد صلاحیت وی را چگونه ارزیابی می نمائید؟

در دفاع از سوسیالیسم: حضور رفسنجانی را حتی در صورت تأیید صلاحیتش، نمی توانستیم فرصتی برای تغییر تعبیر نمائیم. رفسنجانی سالیان سال فرصت و قدرتی کافی برای تغییر را داشت، او نه تنها کاری نکرد بلکه وضعیت فاجعه بار کنونی به لحاظ اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و امنیتی بیش از همه بر دوش رهبری و رفسنجانی سنگینی می کند. رفسنجانی بخشی از واقعیت جمهوری اسلامی است و اگر تغییری پیش بیآید قبل از همه خود اوست که باید پاسخگو باشد. اساساً تقلای وی بیش از همه برای بقای جمهوری اسلامی و عدم پاسخگویی در پیشگاه مردم است. به زعم وی رفتار خامنه ای و بیت رهبری و جناح حاکم در جهت خلاف این خواست سیر می کند.
    اما نبایستی فراموش کنیم رفسنجانی امروز با رفسنجانی سالهای اقتدارش تفاوت هایی دارد. قدرت او سلب شده، امکان حرکاتش محدود شده، فرزندانش تحت تعقیب قضائی اند و از جانب رقبای قدرش، هر لحظه ضربه ای را در انتظار است. اما با این همه به لحاظ شخصیتی نمی توان تفاوت چندانی بین این دو رفسنجانی قائل شد. از طرفی دیگر رفسنجانی زخم خورده هم رقیبی خطرناک برای جناح حاکم و رهبر قدر ناشناس می باشد. از این رو نبایستی ساده لوحانه انتظار می داشتیم که صلاحیتش تأیید و در صورت تأیید صلاحیت اجازه می دادند وی پیروز شود. موسوی را که در مقایسه با رفسنجانی خطرش برای خامنه ای ناچیز بود، نتوانستند تحمل کنند. حال انتظار داریم خامنه ای، قدرت یابی مجدد رفسنجانی که همواره رقیبی برای وی محسوب می گردید را به راحتی پذیرا باشد؟
    رد صلاحیت رفسنجانی کودتایی بود قبل از انتخابات، برای کاستن از هزینه های محتملی که می توانست با حضور و اقبال مردم از وی در مخالت با وضع موجود برای خامنه ای و باند حاکم فراهم سازد. نظام مجبور شد شاخص ترین فرزندش را قربانی کند تا وضع حاکم ادامه یابد. رفسنجانی و مشایی هزینه ای بود که نظام با مهندسی آبرومند پیش از انتخابات تصمیم به کنار گذاشتن آنها گرفت. چرا که هزینه امروز بمراتب می تواند کمتر از فردا باشد. ضمن آنکه ترس حکومت از شورش های خیابانی و اعتراضات مردمی را تا حدودی مرتفع می سازد.

 اخبار روز: اما با رد صلاحیت ظاهرا کار تمام نشده است. عده ای سعی دارند او را در مقام یکی از رهبران اصلاحات در ایران بنشانند...

در دفاع از سوسیالیسم: رد صلاحیت رفسنجانی، بزرگترین خدمتی بود که خامنه ای در حق وی انجام داد. تا عده ای بتوانند شیادانه او را به عنوان قهرمان ملی و ناجی مردم معرفی کنند و فرصتی فراهم نمایند تا گذشته سیاهش را تطهیر کند. همچنین فرصتی بود برای آن بخش از اپوزیسیون که پس از سی و چهار سال هنوز نتوانسته اند ماهیت غیردمکراتیک و اصلاح ناپذیر جمهوری اسلامی را باور کنند. آنانی که هنوز ساده لوحانه بدنبال تغییر در ساختار جمهوری اسلامی، در چارچوب خود نظام هستند. اینان مصداق خوبی می توانند بر این گفته ی آلبرت انشتین باشند: "حماقت یعنی یک کار را به دفعات انجام دهید و منتظر نتیجه ای متفاوت باشید." کسانی که به امید اصلاح جمهوری اسلامی با حضور در کارناوال های مضحکی که به ناحق انتخابات نامید می شود. نه تنها رونق بخش بازار مکاره انتخابات جمهوری اسلامی هستند، بلکه بدون جیره و مواجب در استحکام بخشی نظام حاکم عملگی می کنند.

 اخبار روز: تقبیح آنانی که به تعبیر شما برای اصلاح جمهوری اسلامی "با حضور در کارناوال های مضحکی که به ناحق انتخابات نامید می شود." و "رونق بخش بازار مکاره جمهوری اسلامی" و تقویت کننده ی نظام حاکم هستند." را بایستی به معنی دعوت شما به تحریم انتخابات و یا دعوت به کناره گیری از صحنه سیاسی جاری تلقی نمود؟

در دفاع از سوسیالیسم: اگر صحنه سیاسی جاری را صرفاً به صحنه ی انتخابات و کارناوالی که تحت این نام راه انداخته اند، تقلیل دهیم، بعلی. ولی اگرمبارزه ی سیاسی را برای خارج از این کارناوال هم متصورید، نه. ما از صحنه ی سیاسی کناره گیری نمی کنیم و بالعکس نیروهای دمکرات و چپ را دعوت می کنیم که با درک موقعیت خود، مسئولانه و برای روشنگری و متشکل ساختن توده های مردم وارد این کارزار شوند.
    اما سخن گفتن از تحریم با حضور منفعلانه اپوزیسیون در کارزار انتخاباتی، نامعقول به نظر می رسد. تحریم، قهر از واقعیت های موجود جامعه نیست. تحریم کنش گری سیاسی است. تحریم می تواند در حضوری فعال و روشنگر برای سازماندهی مردم جهت اجتناب از مشارکت در انتخاباتی که رأی و اراده ی مردم تأثیری در نتیجه ی آن ندارد، تبلور یابد. تحریم بر بستر حرکت های اعتراضی و اجتماعی تعریف می شود و با پشتوانه ای از نیروهای تحریم کننده ی متشکل، قوی و هدفمند معنا می یابد. آیا نیروهای اپوزیسیون در چنین موقعیتی قرار دارند؟
به باور ما اپوزیسیون ایران هنوز با این جایگاه فاصله ی زیادی دارد. شاید اگر بجای واژه ی تحریم از عبارت "رأی نخواهیم داد" استفاده کنیم، مناسب تر باشد.