اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۱۰ شهريور ۱٣٨۵ -  ۱ سپتامبر ۲۰۰۶

باردیگر سالگرد فاجعه ملی تابستان ۱۳۶۷ است و اینبار، هیجد‌همین سالگرد آن. سالگردی نه بخاطر یک روز که برای روزها و هفته‌های متوالی در تابستان و پائیز سال ۱۳۶۷ و برای دوره‌ای از دهشت که در آن زندان‌های سیاسی کشور به حمام خون بدل شدند. در این دوره خون و جنایت رهبر جمهوری اسلامی فرمان نابودی صادر کرد و مجریان خونریز، در صحنه رقص مرگ، جنون‌آسا دست بکار شدند تا در طول چند هفته سرهای برافراشته چندین هزار زندانی سیاسی را در حلقه طناب اندازند.گردش تیغ خشم در این گردونه کشتار چنان شتابی بر خود گرفت که زندانبانان در ادامه سلاخی‌شان با گذر از چارچوب فتوای خمینی حتی برخی از آنانی را کشتند که از اتاق بازجوئی‌های چند دقیقه ای شرعی حکم زنده‌ماندن گرفته بودند! و کشتاری چنین بی‌سابقه و این سان ظالمانه، نتیجه ناگزیر آن‌چنان تصمیمی بود. هنوز هم پس از هیجده سال و علیرغم تلاش‌های خستگی‌ناپذیر خانواده‌های قربانیان این قتل‌عام و پیگیری‌های نهادهای سیاسی دموکراتیک ایرانی و بین‌المللی، تعداد واقعی قربانیان ناروشن مانده است. نام نزدیک به چهار هزار نفر در دست است ولی نام ناشناخته‌های دیگر همچنان نامعلوم! پس از دو دهه، ابعاد   این جنایت هولناک تاریخی هنوز هم آشکار نشده است.
پرونده این جنایت تنها به نام رهبر وقت جمهوری اسلامی و گروهی از عاملان اجرایی پروژه قتل‌عام زندانیان سیاسی، ثبت نیست. این، پرونده جمهوری اسلامی بمثابه یک نظام و حکومت است و نه پرونده فقط دیروز آن، که امروز آن؛ چرا که، سیاست رسمی و عملی حکومت همچنان بر مدار مسکوت‌ماندن این جنایت تاریخی قرار دارد و نیز ادامه حبس و قتل دگراندیشان در سطوح و اشکالی دیگر. سخن‌گفتن از این فاجعه ملی، و حتی یک اشاره به آن،   همچنان جزو خطوط قرمزها در جمهوری اسلامی است. تنها کسانی از این جنایت سخن می گویند که تصمیم می گیرند تا حکومت را به چالش بکشند و پایان‌یابی حکومت دینی را بخواهند. این پرونده اما یک پرونده ملی است و از ثبت همان اولین صفحه‌اش، از درون حکومت بیرون زده، دادخواست آزادیخواهان ایران شده   و در دست آزادی‌خواهان جهان قرار گرفته است.
این پرونده هیجده سال است که باز است و همچنان باز خواهد ماند تا که همه آمران و عاملان آن به اسم و رسم شناخته شوند و جنایتکاران در برابر دادگاه قرار گیرند. باز خواهد ماند تا وقتی که انگیزه‌های جانیان از ارتکاب این قتل‌عام ملی برای همگان روشن شود و تا آنزمان، هیچ بخششی در کار نخواهد بود. " ببخش و فراموش نکن "، فقط آنزمان می تواند به گزینه جامعه ایران و بشریت آزادی‌خواه بدل شود که هیچ رازی برای فراموش‌کردن وجود نداشته باشد و هیچ جنایتکار آمر و عامل، ناشناخته نماند. تا آنزمان، نیروی بیدار آزادی و دموکراسی حتی یک دم از ورق‌زدن این پرونده جنایت سیاسی و این سند جنایت عموم‌بشری باز نخواهد ایستاد. نه! فراموش نخواهیم کرد و نخواهیم گذاشت که فراموش شود.
و ‌اکنون همچون هر سالگردی و نیز همانگونه که در همه روزهای تمامی این سالها بوده است، یاد قربانیان قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال اشگ و خون ۱۳۶۷ را گرامی و بزرگ می داریم،نام یاران به خون خفته را به احترام بر   زبان می رانیم ، با خانواده‌ها و بستگان همه آنان ابراز همبستگی می کنیم و به پیمان دیرینه خود مبنی بر زنده‌نگهداشتن خاطره جانباختگان این فاجعه ملی و پیگیری شناسایی و محاکمه آمران و عاملان این جنایت پای می فشاریم.
 
هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
شهریور ماه ۱۳۸۵