• نشریه اقتصادی اکونومیست با اشاره به وابستگی غرب به واردات نفت از ایران تاکید کرد، هرگونه تحریم احتمالی ایران تحریم صادرات نفت این کشور را در بر نخواهد داشت. این در حالی است که گفته می شود در «ائتلاف بزرگ» علیه ایران توافق وجود ندارد. تنها امریکاست که خواستار اجرای آن چیزی است که در قطعنامه سازمان ملل متحد آمده است و حتی بیشتر از آن ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۴ شهريور ۱٣٨۵ -  ۵ سپتامبر ۲۰۰۶

نشریه اقتصادی اکونومیست با اشاره به وابستگی غرب به واردات نفت از ایران تاکید کرد، هرگونه تحریم احتمالی ایران تحریم صادرات نفت این کشور را در بر نخواهد داشت.
به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از اکونومیست، در شرایطی که احتمال تحریم ایران در اثر ادامه فعالیت‌های هسته‌ای در حال افزایش است دولت ایران مکررا بر این نکته تاکید می‌کند که هرگونه تحریم ایران برای دو طرف زیان‌بار است. این سخن به وابستگی کشورهای غربی به نفت وارداتی از ایران اشاره دارد و به طور غیرمستقیم بر احتمال امتناع ایران از فروش نفت به کشورهای غربی در صورت هرگونه تحریم ایران اشاره دارد.
اما آن چه که مسلم است آن است که هرگونه تحریم ایران یا تهدید به تحریم باعث بالا رفتن قیمت نفت خام می‌شود و این مسئله تا زمانی که ایران بتواند نفت خود را بفروشد به نفع ایران است.
به طور محسوس تولید نفت ایران از سه ماهه دوم سال ۲۰۰۵ رو به نزول گذاشته است. در سه ماهه منتهی به ژوئن ۲۰۰۵ تولید نفت ایران بالغ بر ۹۶/٣ میلیون بشکه در روز بود. این رقم در سه ماهه سوم سال ۲۰۰۵ به ٨۱/٣ میلیون بشکه در روز کاهش یافت.
اگر چه تولید نفت ایران در سه ماهه چهارم تا حدودی افزایش یافت و به ٨۵/٣ میلیون بشکه در روز رسید در سه ماهه اول سال ۲۰۰۶ مجددا تولید نفت ایران رو به کاهش گذاشت و به ٨۱/٣ میلیون بشکه در روز و در سه ماهه دوم نیز به رقم پایین ۷۱/٣ میلیون بشکه در روز رسید. این رقم پایین‌ترین میزان تولید نفت ایران از سه ماهه دوم سال ۲۰۰٣ است. میزان تولید نفت ایران در سه ماهه دوم سال ۲۰۰۶ به میزان ۶ درصد کمتر از میزان تولید نفت ایران در مدت مشابه سال قبل است.
کارشناسان دلایل متعددی را برای کاهش تدریجی تولید نفت ایران بر شمرده‌اند که فقدان سرمایه‌گذاری یکی از این دلایل است.
اکونومیست در بخش دیگری از گزارش خود به تلاش ایران برای افزایش تولید فرآورده‌های نفتی در داخل اشاره کرده است و تحقق اهداف ایران در این خصوص را غیرمحتمل دانسته است.
دولت محمود احمدی‌نژاد در نظر دارد با ساخت پالایشگاه‌های جدید و افزایش ظرفیت پالایشگاه‌های قدیمی به وابستگی ایران به واردات ۲۵ میلیون لیتر بنزین در روز پایان دهد.
اگرچه فعالیت‌های گسترده‌ای در این خصوص آغاز شده است اما به نظر نمی‌رسد هیچ یک از آنها در آینده نزدیک به نتیجه برسد. دولت ایران به شرکت‌های هندی و چینی در کنار شرکت‌های داخلی متوسل شده است در عین حال جای تردید وجود دارد که هدف دولت ایران مبنی بر افزایش ۱۰۰ درصدی تولید بنزین در ایران تا سال ۲۰۱۰ محقق شود.
این مجله در پایان با توجه به مخاطرات سیاسی ناشی از قطع یارانه‌های انرژی و همچنین عدم امکان افزایش قابل توجه تولید فرآورده های نفتی در داخل ایران، برداشت از حساب ذخیره ارزی و واردات بنزین را تنها گزینه پیش روی احمدی‌نژاد دانسته است.
 
بدبینی آلمان به دیدار لاریجانی و سولانا
  آفتاب: فرانک والتر اشتاین مایر، وزیر امور خارجه آلمان گفت که در مورد احتمال موفقیت ملاقات چند روز آینده لاریجانی و سولانا تردید دارد. به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، اشتاین مایر پس از ناکامی عنان در دستیابی به توافقی درباره تعلیق غنی‌سازی اورانیوم با مقامات ایران گفت که بعید می‌داند ملاقات لاریجانی با مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا با نتیجه موفقیت‌آمیزی همراه باشد.
او که در نشست سفرای خارجی آلمان سخن می‌گفت، تأکید کرد: «اگر این ملاقات موفقیت‌آمیز نباشد، ‌راه شورای امنیت اجتناب‌ناپذیر خواهد بود».
اشتاین مایر گفت: شورای امنیت باید فشار بیشتری به ایران وارد کند تا این کشور را وادار به اعمال تجدیدنظر در سیاست‌هایش کند. او در مورد جزئیات پیشنهادش توضیح بیشتری نداد.
با وجود این گفته‌ها، اشتاین‌ مایر و دوست بلازی، وزیر امور خارجه فرانسه تأکید کرده‌اند که باید از ایجاد شکاف و دو دستگی در شورای امنیت پرهیز کرد. دوست بلازی گفت: فرانسه، آلمان و سایر کشورها باید در عین پافشاری بر مواضع خود سیاست گفت‌وگو را در پیش بگیرند تا راه‌حلی بیابند که مانع بروز اختلاف و درگیری شود.
در همان حال سخنگوی دولت آلمان اعلام کرد که آنجلا مرکل صدر اعظم این کشور گزینه نظامی علیه ایران را رد کرده است. به گزارش خبرگزاری شینهوا، اولریخ ویلهلم به نقل از صدر اعظم آلمان گفت: مرکل گزینه نظامی را برای برخورد با موضوع هسته ای ایران رد می کند و همچنان باب گفتگوها را نیز با ایران باز می بیند.
 
گفتگو» و «قاطعیت» در مناقشه‌ی اتمی با ایران  
صدای آلمان: احتمالا این هفته نشستی برای رایزنی نمایندگان پنج کشور عضو دایمی شورای امنیت سازمان ملل به اضافه‌ی آلمان بر سر مناقشه‌ی اتمی با ایران در برلین برگزار خواهد شد. مارتین یگر سخنگوی وزارت خارجه‌ی آلمان روز دوشنبه در برلین اعلام کرد که مسئولان سیاسی وزارتخانه‌های خارجه‌ی شش کشور در برلین دیدار و گفتگو خواهند داشت.
ملاقات میان خاویر سولانا سردیپلمات اتحادیه‌ی اروپا و علی لاریجانی طرف ایرانی گفتگو بر سر مناقشه‌ی اتمی، در برلین صورت نخواهد گرفت. سولانا آخر هفته پس از رایزنی وزیران خارجه‌ی اتحادیه‌ی اروپا در فنلاند اعلام کرده بود که در روزهای آتی در اروپا با لاریجانی دیدار و گفتگو خواهد کرد. هنوز محل این دیدار مشخص نشده است.
فرانک والتر اشتاین‌مایر وزیر خارجه‌ی آلمان از ایران خواست که علامتی حاکی از آمادگی مصالحه بر سر مناقشه‌ی اتمی از خود نشان دهد. زیرا در غیر اینصورت، راه به شورای امنیت سازمان ملل ناگزیر خواهد بود. اشتاین‌مایر که در کنفرانس سفیران آلمان در برلین سخن می‌گفت، خواست که اگر گفتگوهای خاویر سولانا با مقامات ایرانی پیشرفتی به همراه نیاورد، فشار به ایران افزایش یابد. اشتاین‌مایر این توضیح ایران را که پیشنهاد جامعه‌ی جهانی پیش‌شرط‌هایی با توقعات بیجا از تهران دربر داشته است را تکذیب کرد.
به گفته‌ی فیلیپ دوست بلازی، وزیر خارجه‌ی فرانسه، اینک موضوع بر سر آن خواهد بود که گفتگو با قاطعیت ترکیب گردد تا از رودرویی اجتناب شود. وی خواست که قاطعیت جامعه‌ی جهانی در این مناقشه تضمین گردد.
در نشست کشورهای ۵ به اضافه‌ی ۱ بویژه مباحث اصلی بر سر آن خواهد بود که آیا چین و روسیه اینک پس از پایان اولتیماتوم شورای امنیت، در نخستین مجازات‌ها علیه ایران شرکت خواهند کرد یا نه. این دو کشور تا کنون در این زمینه موضعی بسیار محتاطانه داشته‌اند.
از طرف دیگر کورت بک رهبر حزب سوسیال دمکرات آلمان اعلام کرد که رهبری این حزب مخالف گزینه‌ی نظامی در مناقشه‌ی اتمی است. به گفته‌ی وی پیش از آنکه شورای امنیت سازمان ملل بار دیگر وارد عمل شود، باید تمام تلاش‌های دیپلماتیک برای حل این مساله ادامه یابد.
گرنوت ارلر معاون اول وزارت خارجه‌ی آلمان، در پشت مطالبات سخت ایالات متحده‌ی آمریکا در مناقشه‌ی اتمی با ایران، مبارزه انتخاباتی برای کنگره در واشنگتن را نیز می‌بیند. وی در یک گفتگوی مطبوعاتی در برلین گفت که در ایالات متحده‌ی آمریکا پس از پاسخ منفی قاطعانه‌ی ایران به بسته‌ی پیشنهادی، بر زمینه‌ی پیکار انتخاباتی آنجا، گرایش نیرومندی وجود دارد که هر چه زودتر پاسخ روشنی به تهران داده شود.
از سوی دیگر، کوفی عنان دبیر کل سازمان ملل که روز دوشنبه از قطر دیدن می‌کرد در دوحه خواهان حل مسالمت‌آمیز مناقشه‌ی اتمی با ایران شد. عنان گفت که ما خواهان پرهیز از رودررویی هستیم و هیچکس در منطقه و در جامعه‌ی جهانی علاقه‌ای به رودررویی ندارد. عنان که ظاهرا ایالات متحده‌ی آمریکا را به دلیل موضع سرسختانه نسبت به ایران بطور غیرمستقیم مخاطب قرار می‌داد افزود که زمان تصمیماتی نیست که فقط یک طرف آن‌ها را اتخاذ کند.
                                  * * *
دولت ایران و موضع آن در برابر سازمان ملل متحد
کوفی عنان، دبیرکل سازمان ملل متحد، حین سفر خود به پایتخت‌های خاورمیانه و نزدیک در روزهای شنبه و یکشنبه (دوم و سوم سپتامبر) از ایران نیز دیدن کرد. اما عنان پس از گفتگو با رییس جمهور ایران، محمود احمدی‌نژاد، نیز به پیشرفتی در مناقشه اتمی دست پیدا نکرد. اگر چه رییس جمهور ایران با انجام مذاکرات جدید موافقت کرد، اما بار دیگر مخالفت خود را با متوقف کردن غنی‌سازی اورانیوم در ایران اعلام نمود. تفسیری در این باره نوشته راینر زوتفلد Rainer Sütfeld .   
کلمات در برابر متعصبانی که تنها صدای خود را می‌شنوند، قدرتی ندارند. و کوفی عنان هم به هنگام دیدار خود از تهران چیزی بیش از کلمات نداشت که عرضه کند. پیش از آن همه چیزهای دیگر امتحان شده بود. با این همه دبیرکل سازمان ملل متحد تلاش کرد تا فرش قرمز برای بازگشت ایران به پای میز مذاکره بگستراند. ممکن است که فراخوان او به صبر بیشتر و هشدار او در این مورد که تحریم راه درستی برای حل مشکل نیست، خشم مقامات امریکایی را برانگیخته باشد، اما رییس جمهور ایران احمدی نژاد همه اینها را با خونسردی تمام نادیده گرفته است. همان گونه که اخطار عنان در رابطه با گفته‌های احمدی نژاد در مورد هولوکاست، کشتار یهودیان، را آشکارا به عنوان توهین رد کردند.
دولت ایران نیازی ندارد به اینکه انعطافی از خود در برابر دیپلماتهای عالی‌مقام جامعه جهانی نشان دهد. دولت ایران احتیاجی به این سازمان ملل متحد که به ظن‌اش پیرو غرب است، نمی‌بیند و خود را مستلزم رعایت قواعد سیاست بین‌الملل نمی‌داند. مناقشه اتمی ایران غیر قابل فهم شده است. و اینک که مهلت اولتیماتوم   به ایران به پایان رسیده و باز تبلیغات دولت ایران و وزارت دفاع امریکا به گوش می‌رسد، این مناقشه را باز هم کمتر از گذشته می‌توان فهمید.
تنها این پرسش در شورای امنیت، همچون زمانی که هنوز قطعنامه ۱۶۹۶ صادر نشده بود، همچنان مطرح است که آیا باید صبر کرد یا تحریم را مقرر داشت؟ دیدار بی‌حاصل عنان از ایران ثابت کرد که این قطعنامه بیهوده بود. پنج کشور دارای حق وتو و آلمان می‌خواستند نشان دهند که مخالفت آنها با بمب اتم ایران جدی است. اینک هر شش کشور باید تحریم‌هایی را بکار گیرند تا آبروی خود را حفظ کنند.
اما بجای آن در ائتلاف بزرگ علیه ایران توافق وجود ندارد. آلمان از فشار دیپلماتیک سخن می‌گوید، فرانسه از گفتگوی بیشتر، انگلیس خواستار احتیاط بیشتر است، چین می‌خواهد مهلت بیشتری بدهد و روسیه به تحریم‌های پیش‌بینی شده نه می‌گوید. تنها امریکاست که خواستار اجرای آن چیزی است که در قطعنامه سازمان ملل متحد آمده است. و حتی بیشتر از آن.
این واکنشها به گونه‌ای هستند که انگار دولت ایران خود این قطعنامه را نوشته تا سازمان ملل متحد را در وضعیتی نامطلوب قرار دهد. تقریبا شانس و چشم‌اندازی برای تأثیرگذاری بر ایران وجود ندارد. بدون اجرای قطعنامه‌ای که شش قدرت بر سر آن توافق کرده بودند، دولت ایران به هدف خود خواهد رسید که عبارت است از اینکه بی‌قدرتی غرب و سازمان ملل متحد را ثابت کند. و اگر قطعنامه اجرا شود و تحریم اقتصادی مقرر گردد هم باز رییس جمهور ایران به هدف خود میرسد که همانا اثبات دشمنی غرب و سازمان ملل متحد با ایران است.
هم اکنون این موضوع روشن شده است که گامی که شورای امنیت برداشت بیشتر به خود این نهاد آسیب زد تا اینکه بخواهد بر ایران تأثیری بگذارد. خوشبختانه هم اکنون تلاشهایی صورت می‌گیرد تا ایران را دوباره به پای میز مذاکره بکشانند و در برابر ایران صبور باشند، اگر چه قدرتمندان ایران در حقیقت مدتهاست که دیگر استحقاق چنین صبوری را ندارند. اما اگر جهان بخواهد گفتگو ادامه یابد، چاره‌ای جز این نیست. باید متحد و صبور بود و آمادگی داشت برای آنکه هم حقوق ایران را به رسمیت شناخت و هم وظایف آن را به آن یادآوری کرد. و چنانچه گفتگو فایده‌ای نداشت بایست تحریم را بکار گرفت، حتی اگر برای همه دردآور باشد.