• شاعر بزرگ کرد شیرکو بیکس روز یکشنبه چشم از دنیا فروبست + متن وصیت نامه ی شیرکو و پیام کانون نویسندگان کردستان ایران به مناسبت درگذشت وی ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۴ مرداد ۱٣۹۲ -  ۵ اوت ۲۰۱٣

شاعر بزرگ و نامدار کرد شیرکو بیکس (بی که س) روز یکشنبه چشم از دنیا فروبست.
شیرکو بی‌کس، شاعر شعر مدرن و مطرح کرد که برای معالجه از کردستان عراق به سوئد رفته بود در پی بیماری همان‌جا از دنیا رفت٫ او مدتی در بیمارستانی در سوئد بستری بود٫
شیرکو بیکس شاعر معاصر کرد و برنده جایزه توخولسکی، برای محافل فرهنگی نامی آشناست٫ شیرکو در سال ۱۹۴۰ میلادی در شهر سلیمانیه (کردستان عراق) چشم به جهان گشود٫ پدرش” فائق بیکس“ از شاعران بنام کرد بود٫ بیکس به دلیل سیاسی از سال ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۲ در سوئد زندگی می‌کرد ولی پس از آن به عراق بازگشت٫ در ۱۹۶٨ اولین مجموعه شعر ”شیرکو“ بنام ”مهتاب شعر“ منتشر شد و از آن زمان تاکنون چندین مجموعه شعر، دو نمایشنامه منظوم و ترجمه ”پیرمرد و دریا“ نوشته ارنست همینگوی و "عروسی خون" اثر ”لورکا“ به زبان کردی از او به چاپ رسیده است .
”دو سرو کوهی“، ”‌عقاب“، ”رود“، ”سپیده دم“، ”آفات“، ”کرکس“، ”عطشم را شعله فرو می نشاند“‌، ”دره پروانه ها“، ”صلیب، مار و روز شمار یک شاعر“، ”سایه “‌ و ”آزادی، این واژه ی بی آبرو“ از جمله دفتر های شعر این شاعر کرد است که به زبان های فرانسوی، ایتالیایی، سوئدی، عربی و٫٫٫ ترجمه و چاپ شده اند٫ در ایران نیز در سالهای اخیر، مجموعه هایی از او همچون منظومه بلند ”دره پروانه“ و ”آزادی، این واژه ی بی آبرو“ با همت "محمد رئوف مرادی” ترجمه و به چاپ رسیده است.
سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان، متن وصیت نامه ی شیرکو را انتشار داده است:

                                                                                                   
وصیت نامه شیرکو بیکس
راستش را بخواهید من نمیخواهم در هیچکدام از تپه ها و گورستان های مشهور این شهر به خاک سپرده شوم. اول به خاطر اینکه جای خالی نمانده و دوم برای اینکه من اصولا اینگونه جاهای شلوغ را دوست ندارم! من میخواهم –اگر شهرداری شهرمان اجازه دهد- من را در جوار تندیس شهدای ۱۹۶٣ سلیمانی به خاک بسپارند.(فضای آنجا لذت بخش تر است و من نفسم نمی گیرد!)
من دوست دارم پس از مرگم هم همراه و همدم با مردم شهرم و صدای موسیقی و رقص و زیباییهای این پارک باشم.
میخواهم کتابخانه و دیوانهای اشعار و عکس هایم را در یک کافه تریا و باغچه ای کوچک نزدیک مزارم بگذارید تا پاتوقی شود برای شاعران و نویسندگان و دختران و پسران عاشق و همه آنها مهمان من باشند.
من دوست دارم از الان مانند یک رویا تمام این صحنه ها را در این پارک ببینم.
من می خواهم همزمان با صدای دلنواز ساز و آواز و مقام علی مردان و سرود "خدایا وطن را آباد کن"
در پرچم کردستان کفن شده و به خاک سپرده شوم.
من میخواهم در مراسم خاکسپاری و تعذیه ام موسیقی نواخته شود و تابلوی هنرمندان شهرم بر روی مزارم گذاشته شود.
من میخواهم پس از مرگم جایزه ای ادبی سالانه ای به نام "بیکس" به زیباترین دیوان شعر داده شود و هزینه آن از آنچه به ارث می گذارم پرداخت شود.


کانون نویسندگان کردستان نیز پیام زیر را به مناسبت درگذشت شیرکو بی کس منتشر کرده است:
ای صلیب قامت کرد! ای شاعر!
ای خواب پریده از ژرفای کلام! ای حکایت خوان رنگ و آئینه و زندگی!
ای کوه بلند زبان که از دامنه تا قلهات سرشار از درخت و گل و گیاه و غار و دره و آب و پرنده و انسان و هرآنچه جاندار است، بدرود.
از آنزمان که کوچ پا به عرصهی وجود گذاشت، تو کوچندهای و این بار کوچ به خاکت باز می گرداند. خاک را بنگر... غربال شکنجهی این همه سالت ... با خاک بیامیز که با قلمت بر قامتش شعر نگاشتهای.
با غم و اندوهی جانکاه روز یکشنبه ۱٣ مرداد ۲۷۱٣ کردی (۱٣۹۲ هـ.ش) خبر درگذشت بزرگ شاعر کرد، شیرکو بیکس، زلف بلند قصیدهی زبان و تاریخ ملتمان را شنیدیم و در سوگ این مصیبت نشستیم.
شیرکو بی کس، شاعر بزرگی که تمامی عمرش را صرف فریاد زدن آزار و چشم انداز کلمه، گام جمله و شیههی خون مبارزهی روای حق بودنمان کرد. شاعری که تمامی اعماق تاریخمان را با رگ های خویش و کلمه پیمود و الماس زخم هایمان را نمودار کرد.
شیرکو بیکس، شاعری که میان قلمش و ساقهی گل مرزی نمانده بود. میان صدای کلماتش و جوشش آب چشمه، فاصلهای نمانده بود. اما سرطان، میان نفس های او و هوا فاصله انداخت. این فاصلهی میان نفس شیرکوی شاعر و هواست، که بغض گریه را در گلوی ما نشانده است. این نفس بشکستنی پر درد است، مصیبتی است بس عظیم، خسرانی آشکار و شکافی است وسیع در دیوار تاریخ زبان و ادبیات ملتمان.
بدین مناسبت جانسوز، کانون نوسیندگان کردستان، مراتب تاسف و تالم خود را ابراز داشته و خود را شریک غم ملت و سرزمینمان می دانیم و نیز این مصیبت را به خانوادهی بزرگوار شاعر از دست رفتهمان و خانوادهی بزرگ ادبی کردستان و سازمان ها، تشکل ها و انجمنهای ادبی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و دولتی کردستان تسلیت عرض می نماییم. شادی روح آن شاعر بزرگوار و صبر دوستداران و بازماندگان وی را خواستاریم.
یادش همیشه گرامی و راهش همچنان پرشکوه باد

کانون نویسندگان کردستان
۱٣ مرداد ۲۷۱٣ کردی (۱٣۹۲ هـ . ش)