اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ۱۴ مرداد ۱٣۹۲ -  ۵ اوت ۲۰۱٣

٢٥مین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت
تأثیر کشتار مخالفان در دهه شصت بر سازمان¬ها و احزاب سیاسی
استکهلم، ٢١ سپتامبر ٢٠١٣

تاریخ ایران، تاریخی خونین و همواره با شقاوت و قتل و کشتار و سرکوب همراه بوده است. حکام برای اعمال حکومت خودکامه و تامین منافع سیاسی و طبقاتی خود از سرکوب و قتل و کشتار به مثابه ابزاری برای عقیم کردن حقوق مردم و انقیاد جامعه و به عقب راندن جنبش¬های ترقی¬خواهانه استفاده کرده¬اند.
دهه¬ی ١٣٦٠ نقطه اوج این شقاوتها در دوران معاصر بوده است. رژیم جمهوری اسلامی ایران از همان روزهای اول که قدرت را به دست گرفت، برای ثبیت موقعیت خود و حاکم کردن استبداد طبقاتی و دینی بر جامعه، سرکوب مطالبات انقلابی مردم را در دستور کار خود قرار داد. با حمله به مطبوعات مستقل، تظاهرات زنان، حمله نظامی به کردستان، ترکمن صحرا و خوزستان در سالهای ١٣٥٨ و ١٣٥٩سرکوب را آغاز کرد. جمهوری اسلامی می¬دانست برای یکسره کردن کار انقلاب و شکست کامل آن، باید مخالفان سیاسی، به ویژه آنانی را که با مبارزات خود در دهه¬های ١٣٤٠ و ١٣٥٠ انقلاب را آبیاری کرده بودند، نابود کند. به همین جهت در ادامه اهداف سرکوبگرانه خود، با برنامه¬ از پیش تعیین شده، سی خرداد سال ١٣٦٠ را برای کشتار همگانی مخالفان و نابودی سازمانهای سیاسی برگزید. به فاصله سالهای ٦٠ تا ٦٣ ده¬ها هزار تن از هواداران و اعضای سازمانهای انقلابی را در سراسر ایران دستگیر، شکنجه و اعدام کرد. آمار دقیق اعدام شدگان در فاصله این سه سال به دلیل حاکمیت خفقان و سانسور در ایران هنوز به درستی مشخص نیست، اما تاکنون حدود دوازده هزار نام ومشخصات ثبت شده است. جمهوری اسلامی در ادامه جنایات خود، به اعدام مخالفان در سالهای بعدی دهه¬ی ١٣٦٠ ادامه داد و بیش از چهار هزار تن از زندانیان سیاسی دربند را که از کشتارهای سالهای اولیه دهه¬ی ١٣٦٠جان سالم بدر برده و هنوز اسیر و دربند حکومت بودند، در دادگاه¬های تفتیش عقاید دو سه دقیقه¬ای با طرح سه سئوال به فاصله ماه¬های تیر و شهریور تابستان ١٣٦٧ قتل¬عام کرد و به این ترتیب، کشتار عمومی و سراسری مخالفان را که در سی خرداد ١٣٦٠ آغاز کرده بود در سال ١٣٦٧ به اوج رساند.
اگرچه با وجود همه¬ی این شقاوتها، مبارزه برای تغییر و تحول در جامعه به اشکال گوناگون در دورانهای مختلف تاریخی ادامه داشته است و در دو مقطع تاریخی در دوران معاصر مردم علیه حکام شوریدند، اما چه شد که حکومتهای حاکم بر ایران توانستند استبداد را مجددا بر ایران حاکم و دیکتاتوری خود را برقرار کنند؟ آیا این، نشانه قدرت سرکوب است؟ چه عواملی باعث می¬شوند مردم و پیشاپیش آنها سازمانها و احزاب سیاسی نتوانند با سرکوب حاکم مقابله کنند؟ کشتار مخالفان در هه¬ی ١٣٦٠ چه تأثیری بر فعالیت و حیات سیاسی سازمانها و احزاب سیاسی و جامعه و انقلاب ایران داشت؟ قربانیان اصلی کشتارهای دهه¬ی شصت چه نیروهایی بودند؟ آیا نیروهای مخالف حکومت می¬توانستند با در پیش گرفتن سیاستهای متفاوتی از کشتار مخالفان در دهه¬ی ١٣٦٠ جلوگیری کنند؟
رهبران و کادرهای پنچ سازمان وحزب سیاسی چپ، ابراهیم علیزاده(حزب کمونیست ایران)، علی صادقی(حزب رنجبران ایران)، عباس توکل(سازمان فداییان-اقلیت)، حمید تقوایی(حزب کمونیست کارگری) و حسن حسام(سازمان انقلابی کارگران ایران(راه کارگر)-کمیته مرکزی در برنامه¬ای که کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید) به مناسبت ٢٥مین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در دهه¬ی شصت در استکهلم برگزار می¬کند، به این پرسشها پاسخ خواهند داد و این فصل مهم از تاریخ خونبار ایران را ورق خواهند زد.
مهمانان دیگر این برنامه، ترانه سرا و نمایشنامه نویس نامدار ایران ایرج جنتی عطایی و خواننده تبعیدی گسیو شاکری خواهند بود.
تاریخ: شنبه ٢١ سپتامبر ٢٠١٣، ساعت ٥ بعد از ظهر به وقت اروپای مرکزی و ساعت ٣٠/٧ بعداز ظهر به وقت ایران.
محل: استکهلم، سالن اجتماعات هوسبی ترف

برنامه همزمان از طریق شبکه اجتماعی جهانی پالتاک پخش خواهد شد.
آدرس: Iran kanone zendanian siasi
Category: Middle East
کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید)-واحد استکهلم
تاریخ انتشار اطلاعیه: سوم اوت ٢٠١٣