• برای دیدن تصویر جهان در این هفته ها و ماه ها باید رد "شط خونی" که از شاخ آفریقا تا خاورمیانه جاری است را به دقت دنبال کرد تا به این فهم رسید که این روزها به غیر از فعالین مدنی، کنشگران حقوق بشری، تشکل های مستقل، روزنامه نگاران متعهد و محافل صلح طلب، دیگران در حوزه نهاد قدرت را هیچ پروایی از بروز فاجعه بشری نیست ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲۴ مرداد ۱٣۹۲ -  ۱۵ اوت ۲۰۱٣

برای دیدن تصویر جهان در این هفته ها و ماه ها باید رد "شط خونی" که از شاخ آفریقا تا خاورمیانه جاری است را به دقت دنبال کرد تا به این فهم رسید که این روزها به غیر از فعالین مدنی، کنشگران حقوق بشری، تشکل های مستقل و مطالبه محور حول دمکراسی و عدالت اجتماعی، روزنامه نگاران متعهد و محافل صلح طلب، دیگران در حوزه نهاد قدرت را هیچ پروایی از بروز فاجعه بشری نیست. کاسبکاران سیاست جهانی در ابعاد ملی، منطقه یی و بین المللی هم چنان در کمال آرامش در حالی به ظاهر نگران خشونت های گسترده و سازمان یافته در طی بحران های موجود می باشند که گویی با بستن درب خانه از پنجره باز مدعوین جنایت و ویرانی را به مهمانی شام دعوت می کنند. بالماسکه یی که راه افتاده است بیش از آنچه به جشن شبیه باشد به مصیبتی می ماند که این بار هیولاهایی را با ماسک انسانی در کنار هم قرار داده تا شاید این توهم ایجاد شود که در بین این بازیگران و مهمانان هم می شود خوب و بد یا خیر و شر را جدا کرده و نابسامانی را سامان داد. در حالی که حدود دو سال است که در منطقه خاورمیانه شلتاق خون موج می زند تازه در آن سوی جهان بعضی ها که گمان می کردند بعد از کشتن "بن لادن" دیگر "القاعده" نابود می شود اینک با آوار حقایق نسبت به خطر تروریسم بین المللی هشدار می دهند. کشاکش اسلامگرایی محافظه کار با تحول طلبی سکولار برای ایجاد جوامع دمکراتیک در حالی بعد از خیزش های عربی با دخالت های غیرمجاز درونی و بیرونی از مسیر طبیعی خود خارج گردید که جوامع دوقطبی شده، بستر مساعدی را برای انحراف مطالبات اساسی مردم معترض این مناطق و بازتولید تروریسم در شکل جدید مهیا کرد. در شرایطی که در این حوزه ژئوپلتیک از کشته ها پشته می سازند و شمارش تلفات حوادث خونین از حد برون رفته است در آن سوی جهان افکارعمومی و محافل سیاسی هم چنان در سودای نقض حقوق بشر از سوی نهادهای قدرت در ماجرای "بردلی مینگ و ادوارد اسنودن" افشاگران اسناد سری آمریکا، تضاد بین نظم جامعه دمکراتیک را با امیال و اهداف "نهاد قدرت" کدخدای جهان به چالش می کشند.

ماه مهمانی خدا یا ضیافت خونین تروریسم: کشورهای خاورمیانه و شاخ آفریقا در وضعیتی به پیشواز ماه رمضان رفتند که در وضعیت خوب آن دو اردوگاه اسلامگرایی محافظه کار و سکولاریسم ترقی خواه (نمونه مصر و تونس) هم چنان به کشاکش خود با تمام توان ادامه می دهند. این کشاکش و منازعه تا به آنجا ادامه پیدا کرد که بالاخره در شامگاه روز چهارشنبه ۱۴ آگوست درگیری بین ساکنان میادین اطراف دانشگاه قاهره و مسجد رابعه العدویه و پلیس با تجمع کنندگان حامی اخوان المسلمین و "محمد مرسی" در یک جنگ خیابانی تمام عیار که به دیگر شهرهای مصر نیز کشید، بیش از ۵۰۰ کشته و چند هزار زخمی از دو طرف بر جای گذاشت. در موقعیت بد و هولناک این تراژدی نیز با فضای مساعدی که قدرتمندان منطقه یی و بین المللی به بهانه جنگ با "بشار اسد" در بحران سوریه برای سلول های خفته القاعده و بنیادگرایان مذهبی مهیا کردند هم اکنون جدا از میدان منازعه اصلی، عراق، افغانستان و پاکستان یکسره در خشونت غرق شده و این کشورها تبدیل به آزمایشگاهی جهت تست تاکتیک های جدید جنگی و فرقه یی توسط تروریست های افراطی برای به آشوب کشیدن کل منطقه شده است. حمله به زندان هایی که خطرناک ترین تروریست های مرتبط با القاعده و طالبان را در خود جای داده بود و فراری دادن آنان از زندان در پاکستان، عراق و لیبی در کنار تاکتیک جدید حملات انتحاری در گورستان ها در جریان خاکسپاری قربانیان قبلی در "ننگرهار و کویته" این روزها به تاکتیک "جنگ مساجد" افزوده شده تا این گمان به واقعیت تبدیل شود که برای گرایشات جزمی اسلامی و بنیادگرایان تروریست هیچ مکانی مقدس و امن نخواهد بود. تاکنون هیچ کدام از مدعیان دمکراسی و آنان که به ظاهر در صف مبارزه با تروریسم القاعده یی ایستاده اند به این پرسش ساده پاسخ نداده اند که چرا در طی دو سال گذشته این جنبش تروریستی که به واسطه ضرباتی که متحمل شده و در کما قرار گرفته بود به یک باره جان دوباره یی پیدا کرد. بدون شک آدرس و سرنخ این ماجرا به حوادث لیبی و سوریه برمی گردد و متهمین اصلی آن هم کسانی می باشند که برای تسویه حساب های قدیمی و چینش های جدید ژئوپلتیک از مخرب ترین و خشونت ورزترین نیروهای ایدئولوژیک برای ساقط کردن دولت های غیرهمسو با خود استفاده کردند و امروز آنچه "کشته اند" را "درو" می کنند. گروه های چون "جبهه النصره" در سوریه یا "امارت اسلامی عراق" و نمونه های مشابه آن نه ناشناخته اند و نه اینکه بدون آدرس می باشند چرا که پادگان ها و پایگاه های نظامی آموزشی آنان هم اینک در ترکیه، لبنان، اردن، لیبی و عراق با حمایت مالی دولت ها و شیوخ پرنفوذ منطقه عربی فعال بوده و حتی برای هماهنگی حملات خود در سوریه به طور رسمی با "ارتش آزاد سوریه" همکاری می کنند. تا زمانی که برای مدعیان دمکراسی و قدرتمندان منطقه یی تروریسم خوب و بد وجود دارد نه تنها گروه هایی چون القاعده از بین نخواهد رفت که حتی از درون همین دوگانگی ها بهترین بستر جهت تثبیت و بازتولید خود را بهره می گیرند. اینکه تازه بعد از دو سال جنگ فرقه یی در سوریه و کمک همه جانبه بازیگران خارجی به این چرخه خشونت به تازگی ژنرال "مارتین دمپسی" رئیس ستاد ارتش آمریکا گفته است "از درک این موضوع که شورشیان سوریه بقصد مبارزه با دشمن مشترک با جهادگران رادیکال همکاری می کنند، شگفت زده نیست" طنز بدون شرحی است که عمق تراتژدی آن احتیاج به هیچ تفسیری ندارد.

جای کمی هم برای دیگران: تنش در روابط بین روسیه و آمریکا به خصوص بعد از پناهندگی ادوراد اسنودن به مسکو و هم چنین سخنان خشم آلود و غیردیپلمالتیک "باراک اوباما" رئیس جمهوری آمریکا در خصوص امکان بازنگری در روابط با مسکو اگر چه "جنگ سرد" حدود بیست سالی است که پایان یافته اما نشان می دهد که جهان وارد دوران "صلح سرد" شده است. شاید امضای طومار ۱۰۰ هزار نفری برای معرفی سرباز "بردلی مینگ" که احتمالا در دادگاه نظامی به محکومیت سنگین حبس ابد دچار می شود بهترین جواب جامعه مدنی و حقوق بشری به نهاد قدرت در به اصطلاح بزرگترین قدرت لیبرال دمکراسی باشد که لیبرالیسم اجتماعی خود را به "حاشیه" رانده و نئولیبرالیسم اقتصادی و تجاوزگری خارجی را هم چنان در "متن" نگهداشته است. تلاش برای از سر گیری مذاکرات صلح خاورمیانه که با ابتکار "جان کری" وزیر امور خارجه آمریکا آغاز شد با عطش کابینه "بنیامین نتانیاهو" برای احداث خانه سازی در شهرک های یهودی نشین در بیت المقدس شرقی و کرانه باختری که توسط قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد غیرقانونی اعلان شده است، به بهانه آرام کردن جناح تندروی دولت ائتلافی در ازای آزادسازی حدود صد تن از زندانیان فلسطینی، در همین گام اول خود شکست خورده باید به حساب آید. تنش در روابط دهلی – اسلام آباد بعد از قتل پنج سرباز هندی در منطقه کشمیر توسط نظامیان و شبه نظامیان مرتبط با پاکستان وارد دور باطلی شده است که پایانی بر این منازعه تاریخی را نوید نمی دهد. در اروپای بحران زده نیز پس از رای دیوان عالی ایتالیا برای محکومیت "سیلویو برلوسکونی" و اظهارات تازه "جورجیو ناپولیتانو" رئیس جمهوری این کشور مبنی بر اجتناب ناپذیر بودن حبس برای نخست وزیر پوپولیست سابق و هم چنین موج نژادپرستانه یی که علیه "سیسیل کی ینگه" وزیر مهاجرت ایتالیا راه افتاده که حتی معاون مجلس سنا وی را به اورانگوتان تشبیه کرد، کابینه ائتلافی "انریکو لتا" را در لبه پرتگاه سقوط قرار داده است.