• دخالت جنگ داخلی بیش از پیش فرقه ای شده در این کشور را پایان نخواهد داد بلکه برعکس تشدید خواهد کرد. در این میان، نظرسنجی ها نشانگر آن است که اپوریسیون بزرگی از طرف جامعه ی ایالات متحده، مانند نقاط دیگر دنیا، در برابر ایده ی دخالت نظامی وجود دارد ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۷ شهريور ۱٣۹۲ -  ٨ سپتامبر ۲۰۱٣

اوباما بر طبل جنگ می کوبد اما تمامی نظرسنجی ها نشانگر این اند که اکثریت مردم با هرگونه دخالت نظامی امپریالیستی مخالف هستند.
در چارچوب آمادگی برای بحث پیرامون یک دخالت نظامی در سوریه که هفته آینده در کنگره آمریکا در جریان خواهد بود رئیس جمهور اوباما پیشنهاد داده که لازم است از محدوده ی حمله ی "محدود و متناسب" بمنظور "آسیب رساندن به توان تولید سلاح شیمیایی در سوریه" فراتر رفت و استراتژی بلند مدتی در جهت تغییر رژیم در پیش گرفت.
بعد از شکست هفته ی گذشته ی اوباما هنگامی که نخست وزیر بریتانیا با رای منفی پارلمان برای دخالت نظامی در سوریه مواجه شد، مقامات آمریکا در پی حمایت های دیگری برای پروژه ی جنگی خود هستند. رسانه های بین المللی دست راست کمپینی از تبلیغات را جهت توجیه یک جنگ جدید خاورمیانه ای براه انداخته اند.
اوباما تور اروپایی به راه انداخته و همزمان با شرکت در اجلاس گروه 20 در روسیه قصد دارد سردمداران کشورها را با برنامه ی خود همراه کند.
ماهیت امپریالیستی این حمله بیش از پیش برای مردم سراسر جهان آشکار می باشد. این واقعیت که اوباما کوچکترین مخالفتی با قبضه کردن قدرت توسط نظامیان در مصر نکرد و در رابطه با سرکوب های مداوم در بحرین (کشور کوچک عربی که ناوگان پنجم دریایی آمریکا می باشد) سکوت کرد، دلایل جدید و به روزی هستند که دورویی وی را نشان می دهند.
دخالت نظامی آمریکا هیچ ارتباطی با حفاظت از شهروندان غیرنظامی سوری دربرابر سرکوب شدید رژیم اسد ندارد اما در عوض می تواند سلطه ی امپریالیستی غرب و آمریکا را در این منطقه حیاتی تقویت کند. این دخالت جنگ داخلی بیش از پیش فرقه ای شده در این کشور را پایان نخواهد داد بلکه برعکس تشدید خواهد کرد.
در این میان، نظرسنجی ها نشانگر آن است که اپوریسیون بزرگی از طرف جامعه ی ایالات متحده، مانند نقاط دیگر دنیا، در برابر ایده ی دخالت نظامی وجود دارد. تظاهرات ضدجنگ هر روز گسترش بیشتری می یابند؛ و بخش های متعددی از کمیته بین الملل کار گری (CIO) در آنها شرکت کرده اند.
مخالفت با طرح های امپریالیستی اوباما رو به گسترش است.

"نه" به حمله ی آمریکا به سوریه!
دخالت نظامی آمریکا در سوریه بیش از پیش محتمل می نماید. اما پروژه های جنگی اوباما حمایت کمتری را نسبت به آنچه انتظار می رفته دریافت کرده است، حتی در بین متحدین سنتی ایالات متحده آمریکا.
نگرانی ها و رنج مردم سوریه به تازگی به دلیل تهدید نظامی آمریکا تشدید شده اند. پس از دوسال و نیم جنگ داخلی خونین سوریه در حال حاضر یک کشور ویران است که خوراک، برق و آب در آن یافت نمی شود و اغلب افراد بیکار شده اند. بنابه اظهارات سازمان های کوچک سوسیالیستی در منطقه که همزمان با رژیم اسد و پروژه نظامی آمریکا مبارزه می کنند، بیش از صد و پنجاه هزار نفر در این مدت کشته شده اند.
سیل پناهجویان در هفته های اخیر تشدید شده است. در حال حاضر 2میلیون پناهجو در کشورهای مجاور هستند که یک مییلون آنها در لبنان و یک میلیون بین ترکیه و اردن پخش شده اند.
تصاویر دلخراش منتشر شده در دو هفته گذشته از صدها انسان کشته شده و هزاران زخمی در پی استفاده از سلاح شیمیایی مردم سراسر دنیا را شوکه کرده است. اوباما و دیگر سیاستمداران از این نظر عمومی که "بالاخره باید کاری کرد" به نفع خود استفاده می کنند.
اما نکاتی در رابطه با اتهام استفاده از سلاح شیمیایی وجود دارد. بازرسان سازمان ملل گزارش خود را بعد از نیمه ی سپتامبر ارائه خواهند کرد. در این شرایط دولت اوباما مدعی است که شواهدی دارد که رژیم بشار اسد در پشت این حملات شیمیایی قرار داشته. اما این شواهد هنوز منتشر نشده اند و ادعای "مدارک" وجود سلاح های کشتار جمعی در عراق ( که برای توجیه حمله 2003 بکار رفت) هنوز در ذهن ها موجود است.
هنگامی که صحبت از استفاده از سلاح شیمیایی باشد، خود آمریکایی ها نیز آنچنان بی گناه نیستند. شواهد اخیر به عنوان مثال نشان داده اند که CIA صدام حسین را در بکار بردن سلاح شیمیایی در زمان جنگ با ایران کمک کرده است.
بعد از شکست تحقیرآمیز نخست وزیر بریتانیا در برابر پارلمان کشور خودش، اوباما تصمیم گرفته که منتظر حمایت اعضای کنگره بماند که در این دوشنبه 9سپتامبر در واشنگتن گرد هم می آیند. در این فاصله، دیگر متحدین بالقوه ایالات متحده نیز از حمایت خودداری کرده اند. اتحادیه عرب و ناتو اعلام کرده اند با تنبیه رژیم اسد موافق اند اما همکاری در عملیات نظامی را رد کرده اند. اردن نیز خود را مخالف هرگونه شرکت در عملیات های جنگی اعلام کرده است.
در پشت اوباما، وزیر خارجه جان کری و معاون رئیس جمهور جو بایدن نیز رژیم اسد را مسئول حملات شیمیایی معرفی کرده اما اعلام کرده اند خواهان یک عملیات نظامی محدود در این کشور هستند. " هدف ما رسیدن به تغییر رژیم در سوریه نیست بلکه هدف تناسب بخشیدن به نیروها در این کشور و پایان دادن به جنگ داخلی است. ما تنها یک یا دو روز دخالت نظامی می کنیم و سپس خواهیم رفت" اینها بیانات اوباما در شبکه CNN بوده است. اوباما همچنین اشاره کرده که این دخالت نظامی برای امنیت خود آمریکا نیز لازم می باشد. این هدف نامشخص – "تنبیه"- همچنین توجیه دیوید کامرون برای همراهی با امریکا در جنگ بوده است. اما با 285 رای مخالف و 272 موافق در مجلس رد شد؛ در حقیقت نمایندگان به خوبی احساسات ضدجنگ درون جامعه و همچنین خشم ناشی از سیاست ریاضت اقتصادی دولت راست را حس کرده اند. سی ونه نماینده از حرب محافظه کار دیوید کامرون و لیبرال-دموکرات ها ( که در ائتلاف با محافظه کاران در قدرت هستند) درست مانند اوپوزیسیون یعنی حرب کارگر رای منفی داده اند. و حتی اگر حزب کارگر، مثل همیشه، برای هرگونه تغییر موضع آماده باشد، کامرون مجبور شده که تایید کند که نه پارلمان و نه مردم بریتانیا کوچکترین دخالت نظامی را نمی خواهند. یک نظرسنجی BBC نشان داده که 75درصد بریتانیایی ها مخالف شرکت کشورشان در این جنگ هستند.
آمریکایی ها نیز مسئله ی مشابهی را در افکار عمومی مردم شان سراغ دارند. بر اساس نظرسنجی آژانس رویترز تنها 9 درصد جمعیت آمریکا به طور کامل موافق یک دخالت نظامی در سوریه هستند. حتی در فرانسه، جایی که رئیس جمهور هولاند اولین نفر حاضر برای ورود به جنگ است فشار برای تایید گرفتن از پارلمان قبل از تصمیم گیری بالا می باشد.
حتی محافل فکری امپریالیستی چون گروه بحران بین المللی (کلوبی از سیاستمداران قدیمی بین المللی) نگرانی عمیق خود را نسبت به پخته بودن این طرح اعلام کرده اند. از نظر این گروه این مسئله می تواند باعث بدتر شدن اوضاع در سوریه و منطقه شود. همین تشکل بیان می دارد که کشتارهای وسیع تری قبل از کشتار اخیر اتفاق افتاده که چنین واکنش هایی را در پی نداشته است.
اما آمریکایی ها همزمان از دوسو تحت فشار هستند. یک حمله ای که به نتیجه نرسد فارغ از کشته شدن غیرنظامیان بیشتر، موقعیت اوباما را تقویت نخواهد کرد. با به تاخیر انداختن این طرح، کاخ سفید این فرصت را خواهد داشت که بر روی افکار عمومی کار کرده و حمایت برای عبور از مرز "پروژه ی دخالت محدود و چند روزه" را کسب کند.

چه عواملی در امکان حمله آمریکا دخیل اند؟!
اوباما در حال حاضر در صورت به زمین گذاشتن این عملیات مشکلات بزرگی خواهد داشت. او در این ماه ها با صدای بلند اعلام کرده که استفاده از سلاح شیمیایی خط قرمزی برای آمریکا است که نباید از آن عبور شود. مسئله در اینجا قدرت و وجهه ی امپریالیسم آمریکا می باشد که باید ثابت کند که همیشه قادر است نقش "ژاندارم دنیا" را بازی کند، مخصوصا در برابر ایران. خاورمیانه بیشتر به دلیل نفتی که دارد منطقه ای به نهایت مهم از نظر استراتژیک می باشد.
امپریالیسم آمریکا بخش بزرگی از اراده خود را پس از جنگ های عراق و افغانستان از دست داده است. برتری نظامی و بیش از صدهزار سرباز در هر کدام از این کشورها نتوانسته اند که پیروزی های خواسته شده را بدست آورند و تنها از پس خود کشورهایی چندپاره شده، ناامن از بمب ها و کاملا ویران از منظر اقتصادی به جای گداشته اند.
شش ناو جنگی مسلح به موشک های Tomahawk در دریای مدیترانه و در خلیج فارس مستقر هستند. اوباما عنوان می کند که به عنوان فرمانده اصلی نیروهای آمریکایی این اختیار را دارد که حتی بدون نظر کنگره دستور حمله صادر کند ضمن اینکه بیان می کند که می تواند حمایت کنگره را در گردهمایی آتی بدست آورد.
می توان از حمله جلوگیری کرد؟
بسیار کم احتمال است. اگر افکار ضدجنگ موفق شوند که نمایندگان کنگره را وادار به دادن رای منفی به برنامه ی دخالت کنند اوباما می تواند خود را پشت این قضیه پنهان کند اما لغو پروژه اش می تواند جایگاه او را به شدت تضعیف کند.

چه چیزی تا بدینجا اوباما را مردد نگاه داشته است؟
یک جنگ جدید همراه با مصرف حجم عظیمی از منابع در کشوری که تا همین جا نیز گرفتار مشکلات اقتصادی است بی شک یک شکست جدید برای ایالات متحده خواهد بود.
این سوال در ماه گذشته توسط ژنرال مانتیر دمپسی فرمانده ارشد آمریکایی در عراق در 2003 و 2004 عنوان شده است. برای به کنترل گرفتن ظرفیت های سلاح های شیمیایی در سوریه از نظر وی "یک منطقه پرواز ممنوع بهمراه حملات هوایی از سوی موشک های صدها جنگنده، زیردریایی و دیگر تجهیزات نیاز است. هزاران سرباز از نیروهای ویژه و سرباز پیاده جهت حمله و تامین امنیت سایت های حساس لازم است. هزینه ها قابل توجه است: بیش از 1000 میلیارد دلار در ماه." حتی یک حمله ی محدود به صدها جنگنده و ناو نیاز دارد. دمپسی همچنین توجه را به این سو جلب کرده که ایالات متحده هیچ متحد قابل اعتمادی در بین شورشیان ندارد در حالی که اغلب پیکارها این روزها بیش از پیش توسط شبه نظامیان جهادی مرتبط با القاعده هدایت می شوند. از نظر وی، ده سال گذشته نشان داده اند که "ما باید عجله کنیم و برای پیامدهای ناخواسته ی اعمال مان آماده باشیم. اگر سازوکار رژیم فرو ریزد بدون اینکه اپوزیسیون باقابلی برای گرفتن کنترل وجود داشته باشد ما ناخواسته تندروها را تقویت کرده ایم و باعث تشدید استفاده از سلاح شیمیایی می شویم؛ سلاحی که خودمان می خواسته ایم جلویش را بگیریم"

چه نوع حمله ای؟ چقدر زمان خواهد برد؟
بی شک این نبرد شامل حمله ی موشک های توماهاک با قدرت آتش وسیع و شلیک شده از سوی چهار ناو جنگی مستقر در مدیترانه خواهد بود. ترکیه نیز پیشنهاد در اختیار گذاشتن موشک های معروف 304;ncirlik خود را مانند مورد دو جنگ عراق داده است.
از آغاز صحبت از حملاتی بوده که تنها چند روز به طول می انجامند. اما جان کری اکنون از استراتژی ای صحبت می کند که هدفش افرایش حمایت از اپوزیسیون سوریه " جهات اصلاح دینامیک جنگ" است. از تابستان فعلی آمریکایی ها با گشاده دستی سلاح هایی را به گروه های شورشی و به انتخاب خود فرستاده اند.
هیچ کس باور نمی کند که یک چنین حمله ی مختصری بتواند باعث سقوط رژیم اسد شود. بمباران کوزوو و صربستان توسط ناتو در 1999 هفتاد و هشت روز به طول انجامید بدون اینکه باعث شود میلوسویک قدرت را ترک کند. در لیبی، قذافی به قیمت فرو ریختن 26000راکت هوایی بر روی شش هزار هدف نظامی سقوط کرد.
واکنش شورشیان به دخالت نظامی آمریکا چه بوده است؟
ارتش آزاد سوریه خود را همسو با این حمله نشان داده اما خواسته که گسترده باشد تا بتواند نیروی هوایی سوریه را ویران کند. در عوض هرگونه تهاجم نیروهای زمینی را رد کرده است. ائتلاف ملی سوریه از به تعویق انداختن حمله توسط اوباما انتقاد کرده و آن را ناشی از نبود رهبری و ضعف اوباما دانسته است.
مانند همیشه شاهد آشفتگی بزرگی در بین گروه های مختلف چپ هستیم. در سوئد، هواداران اصلی شورشیان در درون نیروهای چپ، گوت کیلدن و بنی آسمن (هر دو عضو SUQI دبیرخانه متحد بین الملل چهارم) با دخالت آمریکا مخالف نیستند: " به عنوان سوسیالیست، ما صلح طلب نیستیم، و حق اپوزیسیون مبنی بر قبول دخالت نظامی و سود جستن نظامی از این طریق را رد نمی کنیم. اپوزیسیون آن چیزی را که مایل است برای دفاع از خود داشته باشد در دست ندارد. بنابراین طبیعتا ما با حملات هوایی پیش رو مخالفتی نداریم." این هواداران شورشیان سوری از کنار این واقعیت عبور کرده اند که اگر مبارزه در سوریه با یک شورش بزرگ مردمی آغاز شده، در طولانی مدت تبدیل به یک جنگ وحشیانه داخلی به همراه سواستفاده هایی از هر دو طرف شده و این همه در حالی که جهادی ها نقشی بیش از پیش بزرگ را در جنگ با اسد داشته اند.

نتیجه ی حمله ی احتمالی هوایی چه خواهد بود؟
حملات هوایی تلفات عظیم جانی به بار خواهند آورد و نیز زیان هایی را به زیرساخت ها خواهند رساند. ضربه های "دقیق" و "حساب شده" وجود خارجی ندارند. برای مردم این تنها مایه ی رنج و نگرانی خواهد بود.
برای ارتش سوریه این نبرد یک آزمون بسیار مهم خواهد بود. ما شاهد فروپاشی ارتش های عراق و لیبی هنگامی که با قوی ترین ماشین جنگی دنیا روبرو شدند بودیم. اما همان دخالت نظامی به شدت محدود در لیبی ماه ها به طول انجامید.
موشک ها و حملات هوایی باعث ویرانی نا مشخصی می شوند در حالیکه یک حمله ی کوتاه مدت مشخصا نه باعث بیرون راندن اسد از قدرت می شود و نه این امکان را می دهد که شرایط اصلاح شود. اما در صورتیکه رژیم ضعیف شود تنش ها بین گروه های مختلف شورشیان بیشتر می شود. خطر پیش رو این خواهد بود که یک درگیری و آشفتگی ادامه دار مانند مورد عراق و یا لبنان در زمان داخلی بوحود آید.
آمریکایی ها و متحدین شان همچنین باید انتظار تلافی متحدین سوریه از جمله حزب الله و ایران را داشته باشند. این مسئله می تواند باعث گسترش جنگ به خاورمیانه شود، چیزی که تا همین جا نیز با بالا گرفتن حملات تروریستی در عراق و لبنان در جریان است.
امپریالیسم آمریکا همچنین بیش از هر زمان دیگری در خاوریانه منفور خواهد شد. سطح حمایت ها از این حمله از طرف جامعه ی غرب از زمان جنگ عراق و لیبی نیز ضعیف تر خواهد بود و با روشن شدن آثار این جنگ کاهش بیشتری نیز خواهند داشت.
*نه به دخالت نظامی ایالات متحده و متحدینش در سوریه! بیرون رفتن تمامی نیروهای خارجی!
*ساختن کمیته های دفاع غیر فرقه ای و دفاعی کارگران و فقرا در برابر حملات فرقه ای از هر جناح!
*حقوق ملی، دموکراتیک و مذهبی برای همه ی گروه های قومی!
*انتخابات آزاد برای یک مجلس موسسان انقلابی!
*برای یک کنفدراسیون سوسیالیستی داوطلبانه خاورمیانه و شمال آفریقا

مقاله ای از Par Per-Åke Westerlund از حزب "عدالت سوسیالیستی" سوئد
ترجمه: الف شیبانی