اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۲٨ شهريور ۱٣۹۲ -  ۱۹ سپتامبر ۲۰۱٣

 «۲ پیشنهاد برای تکمیل ۳۵ مصوبه اقتصادی دولت»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم مهدی حسن زاده است که در آن می خوانید؛نخستین اقدام مهم اقتصادی دولت تدبیر و امید با اعلام جزئیات ۳۵ مصوبه برای رفع موانع تولید در کوتاه مدت شکل گرفت تا امیدها به تدبیر دولت یازدهم برای عبور دادن اقتصاد کشور از شرایط خطیر رکود تورمی قوت گیرد. مروری بر جزئیات مصوبات دولت نشان می دهد توجه به جزئیات و تلاش برای نگاه همه جانبه در طراحی ساز و کارهای رونق کوتاه مدت تولید دیده شده است، به گونه ای که خلاءهای بخش های مختلف از جمله صندوق توسعه ملی، بانک ها، مشکلات ارزی تولید، موانع گمرکی و بدهی پیمانکاران همه در ۳۵ مصوبه دولت دیده شده و اقدامات کوتاه مدت بهبود وضعیت در هر یک از این بخش ها به خوبی و به شکل عملیاتی و با زمان بندی روشن طراحی شده است. با این حال توجه به مشخصه اصلی وضعیت فعلی اقتصاد یعنی رکود تورمی ضرورت توجه به راهکارهای کوتاه مدت رفع تورم در کنار رفع موانع تولید را یادآور می شود. راهکارهای کوتاه مدت مقابله با تورم موجود می تواند شامل ۲ راهکار ذیل باشد:
۱ - طراحی ساز و کار تضمین سبد حداقلی مواد غذایی برای اقشار ضعیف جامعه؛ بدون تردید تورم حدود ۴۰ درصد فعلی بیشترین فشار را به اقشار ضعیف جامعه وارد می کند. به ویژه این که نرخ تورم مواد غذایی که سهم اصلی سبد خانوارهای ضعیف را به خود اختصاص داده است بیش از ۵۰ درصد می باشد. در چنین شرایطی بسیاری از کارشناسان با توجه به تبعات فوری افزایش دریافتی نقدی اقشار ضعیف پیشنهادهایی برای تأمین سبد حداقلی مواد غذایی اقشار ضعیف را مطرح کرده اند. این سبد حداقلی چه به وسیله کوپن، کارت هوشمند و یا هر شیوه دیگر می تواند بخش عمده ای از تقاضای اقشار ضعیف جامعه را ساماندهی کند و جلوی آسیب دیدن بیشتر این بخش از جامعه از ترکش های تورم سنگین فعلی را بگیرد.
۲ - تسریع در آزادسازی بخشی از سهام عدالت؛ واگذاری سهام عدالت به حدود ۶ دهک از افراد جامعه اقدام بزرگی بود که در زمان دولت های نهم و دهم اتفاق افتاد اگر چه این اقدام ارزشمند به صورت ناقص و همراه با برخی نقدها صورت گرفت اما در هر صورت دولت فعلی را با ابزاری اثرگذار برای توانمندسازی اقشار ضعیف و متوسط جامعه مواجه کرد. اگر به فلسفه واگذاری سهام عدالت توجه کنیم ضرورت آزادسازی آن برای حضور مستقیم مردم در عرصه مدیریت اقتصادی بنگاه های بزرگ کاملاً روشن است اما پیشنهاد مشخص نگارنده این است که سهام عدالت به تناسب پرداخت اقساط از محل سود سهام آزاد شود و امکان فروش بخشی از سهام آزاد شده برای اقشار ضعیف تر فراهم شود تا با فروش آن بتوانند بخشی از افزایش هزینه های خود را از طریق افزایش قدرت خرید جبران کنند. لازم به ذکر است که تاکنون حدود یک میلیون تومان سهام به ازای هر فرد تحت عنوان سهام عدالت واگذار شده است. تاکنون حدود ۲۰ درصد ارزش اسمی سهام از طریق سود سهام بازپرداخت شده است.
با این حساب به ازای هر فرد ۲۰۰ هزار تومان سهام عدالت آزاد شده است. با توجه به این که هم اکنون ارزش روز سهام عدالت حدود ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان اعلام شده است، ارزش روز سهام آزاد شده به ازای هر فرد ۵۲۰ هزار تومان می باشد. در این میان توجه به فلسفه سهام عدالت به ویژه ضرورت حفظ مالکیت اقشار مردم بر سهام با هدف سودآوری در بلند مدت ما را به این نکته رهنمون می سازد که قطعاً مالکیت بخشی از سهام باید در دست صاحبان سهام حفظ شود اما می توان بخشی دیگر را با هدف تأمین نیازهای امروز صاحبان سهام آن هم در شرایط تورمی شدید فروخت. نکته مهم درباره آزادسازی و فروش سهام عدالت این است که نقدینگی ناشی از فروش سهام به هیچ وجه بر حجم نقدینگی جامعه نمی افزاید چرا که متقاضیان خرید سهام از محل نقدینگی خود یا فروش سایر دارایی های خود اقدام به خرید این سهام خواهند کرد. بر این اساس پیشنهاد مشخص نگارنده آزادسازی سهام عدالت و امکان فروش بخشی از سهام آزاد شده برای اقشار ضعیف تر جامعه است تا در عین حفظ مالکیت اقشار ضعیف بر بخشی از سهام عدالت، با فروش بخش دیگری از آن بتوانند تا اندازه ای از مشکلات امروز اقتصادی خود را رفع کنند.
در هر صورت هم زمان با تدابیر امیدوار کننده دولت برای رفع موانع تولید در کوتاه مدت، توجه به اقدامات فوری برای بهبود وضعیت معیشت مردم نیز ضروری است. اگر چه کلید اصلی حل مشکلات معیشتی مردم مهار تورم و جلوگیری از بی ارزش شدن دارایی اقشار ضعیف جامعه در کوران توفان تورم است اما تا رسیدن به کلید اصلی نیاز به برخی اقدامات فوری و کوتاه مدت نیز وجود دارد که دولت تدبیر و امید باید درباره آن ها تدبیر کند.

کیهان:حقوق کدام شهروندان ؟
«حقوق کدام شهروندان؟»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم حسام الدین برومند است که در آن می خوانید؛کلید واژه «حقوق شهروندی» مدتی است در فضای رسانه ای و مجازی به صورت گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته است. گویا این واژه مد شده و خیلی ها علاقه دارند به صورت مکرر به اصطلاح از «حقوق شهروندی» بگویند، در مقام تفسیر و تحلیل بنشینند و با ژست انتقادی، دولت و سایر نهادها را به این مطالبه فرا بخوانند.
اشکالی هم وجود ندارد اگر کارشناسان، صاحبنظران و حقوقدانان متعهد و اهل فن پیرامون حقوق شهروندی دیدگاه ها و نظرات شان را مطرح نموده و از ابعاد مختلف این موضوع را مورد واکاوی قرار دهند.
اما نکته ای که محور اصلی این یادداشت است رونمایی از تلاش های خزنده و تکاپوی جهت دار یک طیف و جریانی است که می خواهد به بهانه حقوق شهروندی، اغراض و اهداف نامشروع خود را پیگیری کند.
به عبارت روشن تر؛ حقوق شهروندی دستمایه ای شده تا این طیف مسئله دار، در قالب یک پروژه و با سناریوهای مختلف، موضوع اصلی را منحرف کرده و جعلیات و اسرائیلیاتی به نام حقوق شهروندی در فضای رسانه ای و مجازی پمپاژ نماید.
سوالی که به میان می آید این است که این طیف و جریان با چه روش هایی خواسته نامشروع خود را دنبال می کند؟
منظور و هدف اصلی این جریان از حقوق شهروندی چیست؟
مدعیان حقوق شهروندی چه خواب هایی دیده و چه نقاطی را نشانه رفته اند؟
قبل از واکاوی درباره پاسخ این سوالات و آنالیز رفتارشناسی مدعیان حقوق شهروندی دو نکته قابل اعتناست؛ اول اینکه موضوع این یادداشت شامل طرف خارجی و جبهه معاندان و بدخواهان ملت ایران نمی شود.
ناگفته پیداست هجمه حقوق شهروندی از سوی دشمنان نشان دار جمهوری اسلامی در ذیل همان مقوله «حقوق بشر» می گنجد! که برای همگان شناخته شده است.
حریف تلاش می کند از حقوق بشر و یا حقوق شهروندی به عنوان ابزار فشار و تهدیدی علیه جمهوری اسلامی استفاده کند. این زاویه از موضوع در جای خود و مستقلا قابل بحث است که در این نوشته جای پرداختن به آن نیست.
دوم اینکه جماعتی در میانه بحث حقوق شهروندی نه در پازل دشمن هستند و نه در پروژه ای قرار گرفته اند- که در ادامه توضیح داده می شود- که درصدد است معنای حقوق شهروندی را تحریف و سناریوهای پشت پرده را اجرایی و عملیاتی کنند.
این جماعت البته مورد استفاده رسانه ای و عملیات های روانی دشمن و اپوزیسیون خارج نشین قرار گرفته است. جماعت مورد اشاره کسانی هستند که نگاه کاسبکارانه به موضوع حقوق شهروندی دارند و به اصطلاح دکان زده اند تا بیشتر خودشان را مطرح نموده و علی رغم ژست آکادمیک یا در پوشش «وکیل دادگستری»، «استاد دانشگاه»، «حقوقدان» و...- با عرض پوزش- به دنبال «نام» یا «نان» هستند که طبیعی است بیرون از محور اصلی این یادداشت هستند و ارزش پرداختن ندارد اما پیرامون تحرکات زیرپوستی و تلاش های خزیده و خزنده طیف و جریانی که «حقوق شهروندی» را کاتالیزوری برای اغراض سیاسی نامشروع خود قرار داده گفتنی هایی هست؛
۱- بخشی از افراد این طیف که در داخل مدعی حقوق شهروندی شده اند و از حقوق مردم دم می زنند عمدتا سابقه فتنه آمریکایی- صهیونیستی را در کارنامه خود دارند.
بنابراین جای کمترین تردیدی وجود ندارد که این جماعت صلاحیت اظهارنظر درباره حقوق شهروندی و تعیین تکلیف برای دولت و سایر نهادها را ندارند.
آنها پیش از هر چیزی باید پاسخگوی جرم بزرگ و نابخشودنی فتنه آمریکایی - اسرائیلی سال ٨٨ باشند. عجیب نیست فتنه گرانی که خود حقوق مردم را نادیده گرفتند و شیرینی انتخابات ۴۰ میلیونی را در کام آحاد ملت تلخ کرده اند؛ اکنون حامی حقوق شهروندان و مردم شده اند؟!
صحنه تامل برانگیزی است از یکسو؛ به بهانه واهی تقلب در انتخابات، اردوکشی خیابانی کردند، کشور را به حاشیه بردند، خسارت جبران ناپذیری به بیت المال و اموال خصوصی مردم در آشوب ها و اغتشاشات زدند و از همه مهم تر - به تعبیر رهبر بصیر انقلاب- گناه بزرگ امیدوار کردن دشمن را مرتکب شدند و از سوی دیگر؛ مدعی دولت و نظام و نهادها می شوند که چرا حقوق شهروندی آنچنان که آنها نشانه رفته اند پیاده نشده است.
بنابراین رصد آشکار سابقه قبلی و رفتار بعدی و کنونی آنها نشان می دهد به دنبال تطهیر و سفید کردن خود از خیانت ها و جنایت هایی هستند که در سال ٨٨ مرتکب شدند و گویا حقوق نداشته شهروندان فتنه گر را مطالبه می کنند!
در این میان عده ای هم می خواهند از آب گل آلود ماهی مقصود خود را بگیرند و گستاخانه به بهانه حقوق شهروندی، فرقه های ضاله و افراد وابسته به تشکیلات بیگانه و سرویس های اطلاعاتی غربی و صهیونیستی را در قالب عنوان شریف «شهروندان» جا زده و از حقوق فلان گروه و بهمان فرقه دم می زنند!
۲- بخش دیگری از طیف یاد شده تلاش می کند با «آنچه که بازگشت به جامعه مدنی و عرصه اجتماعی» می خوانند معنای خاصی از حقوق شهروندی را در حوزه های حقوقی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بسترسازی نمایند.
گفتنی است؛ در این راه تلاش می کنند تا تحت پیشنهادهایی پرطمطراق و با ظاهری شیک، موضوع را به اصطلاح جلو ببرند.
از همین روی، برخی تشکیل «معاونت حقوق شهروندی» از سوی دولت یا تدوین «منشور حقوق شهروندی» را در این چنبره پیشنهاد و پیگیری می کنند.
در همین جا این نکته نیز گفتنی است که برخی لایحه جرم سیاسی را در ارتباط با همان پروژه حقوق شهروندی دنبال می نمایند.
این در حالی است که می کوشند خلاف قوانین موضوعه کشور و مواد متعدد قانون مجازات اسلامی، جرایم امنیتی را تحت الشعاع قرار دهند اما در رونمایی از تلاش این جماعت برای آنچه که از حقوق شهروندی دنبال می کنند باید گفت؛ گفتار و رفتار این مدعیان حقوق شهروندی در داخل که در سطح وسیعی در رسانه های وابسته به آنها بازتاب پیدا می کند به وضوح نشان می دهد آنها حقوق شهروندی را در سه عرصه در دستور کار دارند و می کوشند معنای انحرافی از آن را برای تحقق فتنه ای بزرگ اجرایی کنند.
از مسابقه این مدعیان حقوق شهروندی و اعلام مواضع آن ها می توان به اهداف پشت پرده تا حدودی دست یافت.
شواهد و قرائن موجود حاکی از آن است که مراد و معنای- بخوانید آرزو- آنها از حقوق شهروندی ٣ چیز و در ٣ ساحت مختلف است؛ الف: رادیکالیسم در عرصه سیاسی ب: سکولاریسم در عرصه حقوقی- اجتماعی پ: لیبرالیسم در عرصه فرهنگی
یعنی به بهانه حقوق شهروندی می خواهند فتنه انگیزی ها و حرکات افراطی و ساختارشکن را که هم در سابقه آنهاست و هم در آینده به دنبال آن هستند مباح نمایند.
همچنین به بهانه حقوق شهروندی مقررات و قواعد و آموزه های اسلامی را که در قوانین کشور آمده است کمرنگ کنند. و بالاخره بسیاری از ناهنجاری های فرهنگی و اجتماعی را شیوع بدهند و اگر نهادی طبق وظیفه قانونی خواست واکنش نشان بدهد ندای حقوق شهروندی سر بدهند!
٣- حقوق شهروندی در معنای حقیقی و اصلی آن که بهترین نمونه و جایگاه آن در قانون اساسی دیده شده و در فصل «حقوق ملت» مورد تاکید قرار گرفته است نباید مورد خدشه و سوءاستفاده فرصت طلبان و مدعیان دروغین حقوق شهروندی قرار بگیرد. علاوه بر قانون اساسی در دیگر قوانین موضوعه کشور و از جمله «قانون احترام به آزادی های مشروع و حفظ حقوق شهروندی» مصوب سال ٨٣ بر حقوق بحق مردم و شهروندان تاکید و تصریح شده و این محورها و شاخص ها باید مبنای حقوق شهروندی باشد.
تمامی قوا و نهادها در اجرای وظیفه قانونی شان علاوه بر اهتمام برای حفظ و تامین حقوق شهروندی و حقوق الناس باید از این مفاهیم ارزشی صیانت و پاسداری نمایند و اجازه جولان دادن به مدعیان و کاسبکاران و فتنه گران ندهند چرا که منظور آنها از شهروندان خودشان هستند که دست شان به خیانت و جنایت آغشته است و نه مردم شریف این مرزوبوم مقدس.

جمهوری اسلامی:تحلیل سیاسی هفته
«تحلیل سیاسی هفته»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می خوانید؛میلاد مسعود حضرت ثامن الحجج امام رضا علیه السلام، ایام و لحظات هفته جاری را سرشار از نور و سرور و برکت کرد. امام رضا علیه السلام، تنها امام معصومی هستند که مهمان ما ایرانیان می باشند و همانگونه که امام خمینی گفتند به برکت وجود این امام معصوم، مشهد مرکز واقعی ایران است و مردم ایران، پروانه وار گرد شمع وجود آن حضرت می چرخند و از فیوضات این پایگاه بزرگ معنوی بهره مند می شوند. ایران، هر چند قبل از تشریف فرمائی امام رضا علیه السلام نیز از برکت اهل بیت پیامبر بهره مند بود و همواره مأمن آل علی محسوب می شد اما حضور این امام معصوم به حضور امام زادگان نیز معنای خاصی بخشید و این سرزمین را به قطعه ای از بهشت تبدیل کرد. امید آنکه قدردان این برکات باشیم و میزبان شایسته ای برای اهل بیت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله محسوب گردیم.
در روزهای پایانی این هفته، تحرکات زیادی برای ورود به هفته دفاع مقدس که از اولین روزهای هفته آینده شروع می شود کاملاً مشهود بود. نهادها و ارگان های مرتبط با دفاع مقدس، برنامه های خود را برای هفته ای که یادآور غیرت و پایمردی آحاد ملت برای مقابله با تهاجم دشمن بعثی است اعلام کردند و عطر بر جای مانده از جوانمردی های شهدا و جانبازان و آزادگان سرافراز را در جامعه پراکندند و جامعه را برای استقبال از هفته دفاع مقدس آماده کردند.
در آستانه هفته دفاع مقدس، فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی روز سه شنبه این هفته با رهبر انقلاب دیدار داشتند. در این دیدار، فرمانده کل قوا، بر ضرورت مطلع بودن سپاهیان از جریان های مختلف و رویدادهای داخلی و خارجی تأکید کردند و آن را لازمه امکان پاسداری از انقلاب اسلامی به عنوان وظیفه ذاتی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برشمردند. ایشان، سپاه را دارای کارنامه ای درخشان در تمام عرصه ها دانستند و تصریح نمودند: ضرورتی ندارد سپاه در عرصه سیاسی فعالیت کند پاسداری از انقلاب نیازمند شناخت دقیق واقعیت هاست.
نکته مهم دیگر در بیانات رهبر انقلاب، توجه دادن به عامل اصلی دشمنی قدرت های سلطه گر با انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران بود. ایشان ضمن تبیین ماهیت انقلاب اسلامی که بیان قرآنی "لاتظلمون ولاتظلمون" است بر این نکته تأکید کردند که چون نظام جمهوری اسلامی زیر بار ظلم نمی رود و اهل ظلم کردن به دیگران هم نیست، قدرت های سلطه گر، این انقلاب را نقطه مقابل خود می دانند و با آن دشمنی می کنند. بر این اساس، مشکل اصلی دشمنان ما خود ماهیت انقلاب است نه موضوعاتی از قبیل فعالیت های هسته ای.
ایشان، توصیه ای نیز به دولتمردان و کسانی که در صحنه های سیاسی مشغول فعالیت هستند نمودند و گفتند من با نرمش قهرمانانه در عرصه دیپلماسی موافقم ولی بشرط آنکه بدانند طرف مقابل کیست و چه می خواهد و از یاد نبرند که او همانند یک حریف است که هر لحظه منتظر پیروز بیرون آمدن از میدان است. این توصیه برای آنست که مسئولان سیاست خارجی در مذاکرات با طرف های مقابل همواره به مطامع دشمن توجه داشته باشند و با حفظ هوشیاری بتوانند از صحنه های مذاکره پیروز خارج شوند. عمل به این توصیه در شرایط فعلی که موضوع آمریکا و فعالیت های هسته ای مطرح است از اهمیت زیادی برخوردار می باشد.
در عرصه بین المللی، این هفته برای آمریکا زمان شکست و عقب نشینی بود. توافق وزرای خارجه آمریکا و روسیه بر سر پیوستن سوریه به پیمان منع سلاح های شیمیائی، مخالفت سران شرکت کننده در اجلاس سازمان همکاری های شانگهای با تصمیم اوباما و مخالفت های جهانی با حمله نظامی آمریکا به سوریه، سرانجام رئیس جمهور آمریکا را وادار به عقب نشینی کرد و منطقه خاورمیانه را از کابوس جنگی دیگر نجات داد. این واقعه، علاوه بر اینکه شکستی برای سیاست های جنگ طلبانه ساکنان کاخ سفید بود، رژیم صهیونیستی را نیز با ناکامی بزرگی مواجه ساخت. محرک اصلی رئیس جمهور آمریکا برای حمله نظامی به سوریه، صهیونیست ها بودند. آنها مدت هاست که درصدد تضعیف محور مقاومت هستند و به هر وسیله ای برای ضربه زدن به دولت سوریه، حزب الله لبنان و نظام جمهوری اسلامی ایران متوسل می شوند. تحمیل جنگ داخلی بر دولت سوریه که از دو سال و نیم قبل آغاز شد و برای از پا در آوردن دولت بشار اسد حتی از تروریست های القاعده و تکفیری های کشورهای مختلف نیز استفاده گردید، نتوانست مشکل رژیم صهیونیستی را حل کند. به همین جهت صهیونیست ها رئیس جمهور آمریکا را به حمله نظامی به سوریه تشویق کردند و اکنون که این اقدام با مخالفت های جهانی مواجه شد و بهانه استفاده دولت سوریه از سلاح شیمیایی علیه مخالفان خود نیز بی اساس و ساختگی از آب درآمد، سران رژیم صهیونیستی بسیار خشمگین هستند. این ناکامی صهیونیست ها را ملت های مسلمان منطقه به فال نیک گرفته اند و البته تلاش ها برای منتفی شدن کامل احتمال حمله نظامی آمریکا به سوریه همچنان ادامه دارد. استقبال جهانی از ابتکار روسیه برای حل بحران سوریه نیز کمک خوبی به جلوگیری از جنگ افروزی در منطقه خاورمیانه خواهد بود.
در منطقه خاورمیانه، که سالهاست در اثر آتش افروزی آمریکا ملتهب است، کشور مصر همچنان به انبار باروتی شبیه است که هر لحظه احتمال منفجر شدن آن می رود. در روزهای گذشته تظاهرات طرفداران محمد مرسی رئیس جمهور قانونی مصر در شهرهای مختلف این کشور ادامه یافت کما اینکه سرکوب این تظاهرات توسط ارتش نیز ادامه دارد. طرفه اینکه حسنی مبارک دیکتاتور مخلوع مصر، که به لطف حاکمیت نظامیان از زندان آزاد شده، گفته است رئیس جمهور آینده مصر خوب است یک نظامی باشد. وی این را هم گفت که من قبلاً به ژنرال عبدالفتاح السیسی خوشبین نبودم ولی اکنون متوجه شدم که او انسان خوبی است. معنی این سخن اینست که حسنی مبارک از ژنرال السیسی به خاطر کودتا علیه حکومت مردمی و باز گرداندن اوضاع مصر به حالت قبل از انقلاب اظهار رضایت می کند.
وضعیت مصر با مخالفت های مردمی علیه حاکمیت نظامیان همانند انبار باروتی است که سرانجام روزی منفجر خواهد شد. قطعاً اوضاع به دلخواه نظامیان به پیش نخواهد رفت هر چند ممکن است آنها برای مدت کوتاهی تاخت و تازهائی در صحنه سیاسی مصر داشته باشند. حمایت آمریکا، عربستان و بعضی از کشورهای عربی از ژنرال السیسی نیز نمی تواند مشکل او را حل کند. قطعاً هیچ حکومتی بدون پشتوانه مردمی نمی تواند دوام یابد.
عراق نیز در هفته جاری ناآرام بود اما با این تفاوت که در این کشور، تروریست های مزدور آمریکا و القاعده با ایجاد انفجارهای پیاپی در شهرهای مختلف تلاش می کنند دولت نوری مالکی را متزلزل و وادار به کناره گیری نمایند درحالی که مردم عراق با دولت خود مشکلی ندارند. این هفته، منابع عراقی اعلام کردند سازمان جاسوسی آمریکا (سیا) با همکاری سازمان تروریستی القاعده درصدد تخریب عراق هستند. این منابع، با نام بردن از چهار افسر آمریکائی که در فرودگاه بغداد، سفارت آمریکا در بغداد، استان بصره و پاویون دولتی فرودگاه مستقر هستند از جزئیات اقدامات ضد عراقی آنها پرده برداشتند که عبارتند از جمع آوری اطلاعات، برنامه ریزی برای ترور و انفجار، توزیع مواد مخدر و ترویج اقدامات ضداخلاقی در جامعه عراقی. این چهار افسر، با حمایت سفارت آمریکا در عراق و با آزادی عمل کامل برای تخریب عراق، تضعیف دولت و ایجاد تفرقه و اختلاف اقدام می کنند و تروریست های القاعده نیز در خدمت آنها قرار دارند.
بدین ترتیب، نقش مخرب آمریکا در کشور عراق در دوران بعد از اشغال نیز ادامه دارد. این واقعیت نشان می دهد آمریکا در ظاهر به اشغال عراق پایان داده و در واقع همچنان کابوس اشغال بر سر این کشور سنگینی می کند. راه پایان دادن به این کابوس، اتحاد مردم و دولت عراق علیه دخالت های خارجی است، البته احزاب و گروه های سیاسی نیز باید منافع و مصالح کشورشان را بر منافع گروهی ترجیح دهند تا بتوانند عراق را از ناامنی کنونی که ناشی از دخالت های خارجی است نجات دهند.
ناآرامی های ترکیه نیز در هفته جاری ادامه داشت. مردم ترکیه در چند شهر به تظاهرات علیه دولت اردوغان ادامه دادند و با سیاست های شخص اردوغان به ویژه سیاست های منطقه ای وی مخالفت کردند. دولت اردوغان به دلیل دخالت در بعضی کشورهای همسایه از جمله سوریه و عراق اکنون دچار مشکلات زیادی است که در جمع بندی با اعتراضات مردم به سیاست های داخلی، دولت ترکیه را در شرایط متزلزلی قرار داده است. از آغاز ناآرامی های ترکیه در چند ماه گذشته تاکنون ده ها نفر از مردم توسط پلیس و نیروهای نظامی کشته شدند و به همین دلیل بعید است ناآرامی های ترکیه بدون آنکه موجب تغییراتی در این کشور شود به پایان برسد.

رسالت:چالش اصلی انقلاب
«چالش اصلی انقلاب»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم محمدکاظم انبارلویی است که در آن می خوانید؛سپاه پاسداران انقلاب اسلامی براساس اصل ۱۵۰ قانون اساسی "نگهبان انقلاب و دستاوردهای آن" است. برای نگهبانی از انقلاب باید چالش های اصلی انقلاب را شناخت تا بدرستی از آن نگهبانی کرد.
مقام معظم رهبری در دیدار با فرماندهی سپاه فرمودند: "نباید چالش اصلی انقلاب را به چالش های خطی، رویارویی های جناحی و تقابل های فردی این و آن تقلیل داد. چالش اصلی، مقابله نظام سلطه با پیام شوق آفرین انقلاب اسلامی است." و بعد فرمودند: "نظام سلطه، سیاست جنگ افروزی، فقرآفرینی و فسادانگیزی را دنبال می کند. اسلام با این سیاست ها مخالف است، این مخالفت مبنای چالش اساسی با انقلاب است." سپاه برای پاسداری از انقلاب و در مقابل جنگ افروزی دشمن باید برنامه داشته باشد.
برای تقابل با فقرآفرینی دشمن راهبرد داشته باشد و از همه مهم تر برای مبارزه با فسادانگیزی و مفاسد، در ابعاد گوناگون نقشه راه داشته باشد.
بحمدالله توان نیروهای مسلح به طور اعم و سپاه به طور اخص در زمین، هوا دریا و حتی در اعماق دریا به گونه ای است که دشمن حتی از ابراز تهدید نظامی ابا دارد. ایران اکنون قدرت اول موشکی منطقه است.
خط مقاومت را، هم در سطح ملت ها و هم در سطح دولت ها مدیریت می کند. رژیم صهیونیستی در جنگ های ٣٣ روزه حزب الله و ۲۲ روزه و ٨ روزه حماس شانس خود را برای شکستن این خط آزمود و سر خود را بر صخره مقاومت کوبید و آن را شکست و مجروح کرد. بیش از دو سال و نیم است با صدور تروریسم به سوریه نتوانسته کوچک ترین خللی در خط مقاومت در سوریه پدید آورد. تهدید نظامی اخیر آمریکا هم به رسوایی کشید و معلوم شد آنها در جنگ با دولت و ملت سوریه از کثیف ترین سلاح ها استفاده می کنند و بی شرمانه آن را به گردن طرف مقابل می اندازند.
در بعد اقتصادی و مقابله با فقرآفرینی، سپاه می تواند در خلق حماسه اقتصادی، دولت را یاری دهد. پروژه هایی که پیمانکاران خارجی با فیس و افاده می خواهند اجرا کنند و درنهایت هم به دلیل تحریم یک دفعه همه تعهدات خود را زیر پا می گذارند، پاسداران انقلاب باید شانه پرقدرت خود را زیر آن ببرند و برای پذیرش مسئولیت کارهای بزرگ و پروژه های ملی آماده باشند. در دولت گذشته این کار با همت رئیس جمهور وقت در بخش نفت و گاز عملی شد و نتایج خوبی هم داشته است.
دهها هزار نیروی باتجربه و آموزش دیده و هزاران میلیارد تجهیزات فنی و سرمایه کافی دراختیار سپاه است. سپاه باید سهم مهمی را در تولید ملی به منظور فقرزدایی و تولید ثروت در کشور پذیرا باشد و نباید به طعنه و سرزنش برخی عوامل دشمن و نیز نفوذی های شرکت های چندملیتی اعتنا کند. اما درخصوص مبارزه با فساد در ابعاد گوناگون بویژه فساد سیاسی، فساد اقتصادی، فساد فرهنگی، فساد اجتماعی و... دست سپاه نباید بسته باشد. نگاه سپاه به فساد، بویژه فساد سیاسی باید یک نگاه راهبردی باشد. چالش اصلی انقلاب با فرهنگ و مولفه های سیاسی و فکری مدرنیته است.
بیش از یکصد سال ملت ما با جریان مدرنیته درگیر بوده است و این جریان فاسد در نهضت مشروطه و نهضت ملی دو انقلاب پیروز را با ناکامی مواجه کرد و در نهضت امام خمینی(ره) مزاحمت های گوناگون برای انقلابیون فراهم کردند. باید این جریان را رصد کرد، در هر مرحله از نبرد بی امان با استکبار جهانی، سپاه باید به نوعی نقش آفرینی کند. جریان مدرنیته زیر پوست فکری انقلاب نفوذ می کند و آن را از درون فاسد می نماید. در یکصد سال اخیر تلفات مادی و معنوی زیادی را به انقلاب و مردم تحمیل کرده است.
رصد هوشمندانه، نقد مشفقانه و برخورد حکیمانه با اسرای نبرد نرم دشمن می تواند ما را از چالش های پیش رو به سلامت عبور دهد. البته برخورد با چالش های یادشده فقط مختص سپاه نیست. علما، مراجع، روحانیون بزرگ، اساتید دانشگاه، نخبگان جامعه در همه قشرها، دانشجویان و دانش آموزان که در صف مقدم انقلاب اسلامی بوده و هستند وظیفه دارند در مقابله با مفاسد جریان مدرنیته بایستند و انقلاب را در برابر سموم این تفکر، محافظت کنند.
مردم و نخبگان باید کار خود را بکنند. سپاه از باب اینکه در قانون اساسی جایگاه ویژه ای برای صیانت از انقلاب و دستاوردهای آن دارد در این خصوص مأموریت خاص می یابد.سپاه همیشه با مردم، از مردم و برای مردم بوده است و در ظهور بحران ها، کادرهای اصلی سپاه از همین مردم تأمین می شود. سپاه باید استعداد جذب، به کارگیری، سازماندهی و بهره برداری از میلیون ها ایرانی را که در آرزوی قرارگرفتن در صف نگهبانان انقلاب هستند، داشته باشد.

سیاست روز:دردی که فراموش شده است
«دردی که فراموش شده است»عنوان یادداشت روز روزنامه سیاست روز به قلم قاسم غفوری است که در آن می خوانید؛زخم های بسیاری بر پیکر جهان اسلام است که ریشه و محور اصلی آن را عدم انسجام درونی امت اسلامی و وادادگی سران برخی از کشورها در برابر نظام سلطه تشکیل می دهد. استمرار بی تفاوتی جهان اسلام به مسائل و چالشهای موجود موجب شده تا دشمنان با خیالی آسوده به جنایات و اقدامات ضد اسلامی خود ادامه دهند.
این روزها جهان اسلام در حالی معطوف به مسائل سوریه گردیده است که در سایر کشورهای اسلامی نیز تحولاتی قابل توجه روی می دهد اما به دلیل عدم پردازش های رسانه ای و سانسورهای صورت گرفته توسط غول های رسانه ای غرب و نیز فضاسازی های توجیهی آنها ، عملا از دید جهان اسلام به دور مانده است.
از جمله این تحولات را می توان در بحرین مشاهده کرد. در هفته های اخیر در حالی جهانیان معطوف به سوریه شده اند که آل خلیفه در بحرین بر شدت سرکوب ها افزوده و حتی به کودکان نیز رحم نمی کند. سال جدید تحصیلی بحرین در حالی آغاز گردیده که صدها کودک در زندان های آل خلیفه به سر می برند و از رفتن به مدرسه محروم هستند. دهها نفر با اتهام اقدام علیه نظام بازداشت و به سالها زندان محکوم شده اند در حالی که جرم آنها صرفا حضور در راهپیمایی مسالمت آمیز برای احقاق حقوقشان بوده است.
نکته قابل توجه آنکه آل خلیفه در روزهای اخیر اقدامات گسترده ای را علیه علما و رهبران مذهبی صورت داده است. طرح اخراج آیت الله حسین النجاتی تنها بخش کوچکی از این اقدامات می باشد که با هدف اعمال فشار بر مردم و تهی کردن جامعه از علما و رهبران دینی صورت می گیرد . یکی از مولفه های مهمی که موجب شده تا بحرین همچنان در مسیر بیداری اسلامی صحیح حرکت کرده و با انحراف همراه نشود وجود رهبران مذهبی و علمای دینی نظیر شیخ عیسی قاسم و علی سلمان بوده است که مانع از چند دستگی در کشور شده اند.
اکنون بحرین به سرزمین سرکوب مردم مبدل شده است در حالی که از یک سو آل خلیفه و آل سعود از انحراف افکار عمومی به مسئله سوریه برای سرکوب مردم بهره می گیرند و از طرف دیگر سازمان ملل و کشورهای غربی مدعی حقوق بشر نیز به بهانه اولویت سوریه سکوت خود در برابر این سرکوب ها را توجیه می کنند. اقدامی که رسما مشارکت در سرکوب و کشتار مردم مظلوم بحرین است.
امروز به صراحت می توان گفت که مردم بحرین در کنار ستمگری آل خلیفه با دردی به نام سکوت جهان اسلام در برابر جنایات آل خلیفه و متحدان آن مواجه هستند. سکوتی که استمرار آن جز استمرار استبداد داخلی و استعمار خارجی علیه کشورهای اسلامی از جمله در بحرین نتیجه ای به همراه نخواهد داشت.

تهران امروز:آمریکا و تغییر ادبیات درباره ایران
«آمریکا و تغییر ادبیات درباره ایران»عنوان سرمقاله روزنامه تهران امروز به قلم حسن هانی زاده است که ر آن می خوانید؛اظهارات اخیر باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در مورد تعامل با ایران هر چند در واقع بخشی از ساختار ادبیاتی باراک اوباما را تشکیل می دهد، اما سیاست خارجی آمریکا و حضور قدرتمندانه لابی صهیونیست ها در آمریکا که تاثیر زیادی روی سیاست خارجی آمریکا باقی می گذارد، اجازه نمی دهد آمریکا یک تعریف قابل قبول از رابطه آمریکا و ایران داشته باشد.
در نتیجه به نظر می رسد باراک اوباما نمی تواند به تنهایی درباره جمهوری اسلامی ایران تصمیم بگیرد و در راستای حل مشکلات چند دهه ایران و آمریکا راهکاری را ایجاد کند.
باید تاکید کرد که لابی صهیونیست ها در مسائل خارجی آمریکا تصمیم گیرنده است. تازمانی که لابی صهیونیست ها در سیاست خارجی آمریکا تصمیم گیرنده باشد باراک اوباما نمی تواند سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران را شکل بدهد.
با توجه به شرایط موجود به نظر می آید رئیس جمهور آمریکا در نخستین مرحله باید یک گام مثبت برای نزدیک شدن به ایران بردارد. از این رو باید تاکید کرد اگر باراک اوباما بخواهد حسن نیت خود را در قبال ایران ثابت کند اول باید تعامل اساسی و عملی در مقابل تحریم های ایران داشته باشد و تحریم های اقتصادی تحمیل شده را لغو کند که در این باره سیاست خارجی آمریکا، وزارت خارجه این کشور و کنگره آمریکا باید تصمیم گیرنده باشند.
گام عملی نیز در این رابطه در جریان سفر آینده حسن روحانی رئیس جمهور ایران به نیویورک برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل محقق خواهد شد. به نظر می آید اگر آمریکایی ها حسن نیت نشان بدهند و بخواهند گام عملی در باره ایران بردارند این گام می تواند در حاشیه این اجلاس رخ بدهد.نشست های حاشیه ای و دیدار های احتمالی مقامات آمریکایی با مقامات بلندپایه ایرانی از جمله وزیر امور خارجه ایران می تواند در این مسیر راهگشا باشند.
نکته دیگری که نباید در این میان نادیده گرفت این است که آمریکا باید درباره مسائل منطقه ای نیز مواضع خود را تغییر دهد و از سیاست تهاجمی خود نسبت به سوریه و عراق دست بردارد و در پی سیاستی متوازن باشد و باید این را بپذیرد که جمهوری اسلامی ایران در منطقه تاثیرگذار است.
آمریکا در دوران باراک اوباما پیام های و سیگنال های زیادی برای ایران ارسال کرده است. این موضوع نشان دهنده این است که آمریکا نیازمند همکاری با ایران در حوزه منطقه ای است.اما این مسئله نشان دهنده تسلیم شدن ایران در مقابل آمریکا نیست و در این باره آمریکا باید سیاست خود را تغییر دهد.

حمایت:مهار شتابِ تورم انتظار کنونی مردم از دولت
«مهار شتابِ تورم انتظار کنونی مردم از دولت»عنوان یادداشت روز روزنامه حمایت به قلم سید محمد موسوی است که در آن می خوانید؛بنابر اعلام بانک مرکزی، در ماه گذشته تورم از مرز ۴۰ درصد گذشت که این خبر، هشداری است برای دولتمردانی که گرچه چند هفته ای از آغاز به کارشان نمی گذرد، باید بتوانند بر اساس وعده ای که به مردم داده اند در دوره ۱۰۰ روزه ،تغییر محسوسی در وضع اقتصاد و معیشت مردم ایجاد کنند.
گرچه رشد نقدینگی که میراثی برجای مانده از دولت گذشته است، در ایجاد چنین وضعی تأثیرگذار بوده است، در برهه کنونی مردم از دولت جدید انتظار تدبیری دارند که امید را همچنان در زنده نگاه دارد. در این میان، توقع معجزه ، چندان معقول و منطقی نیست؛ اما می توان با اتخاذ راهکارهایی، جلوی موج فزاینده گرانی ها را دست کم در برخی کالاها و اقلام مورد نیاز و اساسی مردم را گرفت.
بر اساس اعلام و تصریح پنج رییس کل پیشین و فعلی بانک مرکزی که در روزهای اخیر مصاحبه هایی با برخی رسانه های جمعی داشته اند، یکی از دلایل اصلی بروز تورم، جدای از بحث نقدینگی ، بی انضباطی پولی نیز دخالت بیش از حد دولت در عرصه اقتصاد است. بحث و نظرها و چالش های نظری و علمی در این باره، در جای خود امری کاملاً ضروری است، اما نکته مهم آن است که بدانیم در مقطع کنونی، چه علاجی می توان برای اوضاع اقتصادی در نظر گرفت.
از سوی دیگر با توجه به اینکه در آستانه آغاز سال تحصیلی هستیم و خانواده های ایرانی در اندیشه و تکاپوی خرید کیف، کفش، کتاب و دفتر برای فرزندانشان هستند یا برای ثبت نام فرزندان دانشجویان شان به دنبال فراهم کردن شهریه هستند، بیش از پیش انتظار می رود که دولتمردان در کوتاه مدت، فکری برای مهار تورم و گرانی و تقویت نسبی سبد درآمدی خانوارها کنند.
بی تردید، انجام سرمایه گذاری و در نظر داشتن برنامه ریزی های بلندمدت برای حل ریشه ای مشکلات و معضلات اقتصادی، امری کاملاً بایسته و عقلانی است، اما به هر حال، این مسئله نباید مانع از توجه مسئولان به حل نسبی مشکلات در دوره های کوتاه مدت و میان مدت شود.به عبارت دیگر نمی توان اقدامات بلندمدت را طوری برنامه ریزی کرد که برنامه ها و اقدامات کوتاه مدت نادیده گرفته شوند چه آنکه اساساً اجرای کارهای بلندمدت بدون وجود راهکارهای کوتاه مدت امکان پذیر نیست.

آفرینش:توافقی مبهم درآب گل آلود سوریه
«توافقی مبهم درآب گل آلود سوریه»عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که در آن می خوانید؛بیش از دوسال کشمکش میان مخالفان و نظام سوریه، اوضاع را آنچنان باتلاق وار نمود که امروز تل خاکی از این کشور باقی نمانده و بیش ازصدهزار کشته و هشت میلیون آواره، حاصل اعتراضاتی بوده که ابتدا به صورت مسالمت آمیز آغاز شد و سپس به جنگی نیابتی و مذهبی مبدل گردید. مردمی که آن روزها به دنبال مطالبات سیاسی و حقوق شهروندی بودند، امروز به دنبال پناهگاهی برای دور ماندن از آتش انفجارها و تلاش برای زنده ماند هستند.
هرآنچه درمیدان سوریه به عنوان فجایع انسانی تاکنون دیده شده، صرفاً گریبان گیر مردم مظلوم این کشور بوده است و جنگ طلبان و حامیانشان از گزند این بلایا به دور ایستاده اند. دربدترین این تلفات انسانی استفاده از مواد شیمیایی بود که داغی بر دل انسانیت گذاشت. جنازه کودکان و زنان مظلوم جای هیچ صحبتی برای شنیع بودن این اقدام نگذاشت.
این امربهانه ای شد تا حامیان جنگ درجبهه مخالفان سوری، برطبل حقوق بشر و مداخله نظامی علیه حکومت دمشق بکوبند و آمریکا را وادار به عکس العمل کنند. قصد حمله آمریکا به سوریه هزینه های غیرقابل پیش بینی برای هردوطرف درگیر و حامیانشان به همراه خواهد داشت. به همین سبب روس ها طرح خود مبنی بر واگذاری و اعلام سلاح های شیمیایی حکومت دمشق جهت نظارت بین المللی را درجهت خاموش شدن آتش جنگ مطرح کردند که مورد پذیرش آمریکا و مجامع بین المللی قرار گرفت. اما درمورد این طرح و پذیرش آن از سوی آمریکا باید به چند نکته اشاره کرد که ابهاماتی را برای افکارعمومی به وجود آورده است. ابتدا باید به این امر اشاره کرد که اگر نیت قدرت های بزرگ و کشورهای دخیل در جنگ سوریه، خاموش کردن آتش جنگ و هوا خواهی از حقوق پای مال شده مردم مظلوم این کشور است، چرا تاکنون درمذاکرات مختلفی همچون ژنو به توافق نرسیده اند؟!
جدای از سیاست های دوگانه قدرت های بزرگ، امروز داشتن و استفاده از سلاح های کشتارجمعی درهر کشوری امری غیرقابل پذیرش است، لذا حکومت دمشق باید پیش از این دست به چنین اقدامی می زد.اما پرسش اینجاست که این توافق میان روس ها وآمریکایی ها چه نتیجه ای برای مردم سوریه به همراه دارد؟ آیا با این اقدام اسلحه ها بر روی زمین گذاشته می شود و سیل تسلیحات خارجی به سوریه متوقف خواهد شد؟
آیا با نظارت بین المللی بر زرادخانه های شیمیایی سوریه، مردم از جنگ طلبی گروه های افراطی و بمباران های کور نجات خواهند یافت؟ آیا این توافق زمینه را برای آتش بس و مذاکره مخالفان واقعی برای برگزاری اتنخاباتی آزاد درسوریه فراهم می سازد؟ پاسخ تمام این سوالات خیــــــــر می باشد!
پس می توان اینطور نتیجه گرفت که این توافق میان روس ها و آمریکا، تبادل منافع میان دو ابرقدرت جهان بوده و بس! . چون منافع ملموسی برای مردم سوریه نخواهد داشت. تاپیش از این توافق، مردم درزیر آتش جنگ بودند و امروز نیز با توافق این دو قدرت بازهم اسیر آتش خشم جنگ طلبان هستند.
منفعت این توافق صرفاً برای آمریکا و روسیه است. واشنگتن با تهدید به جنگ، روس ها را تحت فشارگذاشت و درمیدان امتیازگیری معامله ای میان دوکشور انجام شد. از یک سو آمریکا با کنترل سلاح های شیمیایی سوریه عملاً حکومت دمشق را خلع ید کرده و احتمال حمله نظامی و شیمیایی برعلیه اسرائیل را در نطفه ازبین می برد. ازسوی دیگرحضور ناظران بین المللی در این کشور زمینه را برای کنترل فعالیت ها و مراودات تسلیحاتی حکومت سوریه با کشورهایی همچون ایران را محدود خواهد ساخت و به قولی خط مقاومتی که مد نظر ایران است تحت فشارقرار خواهد گرفت.
روس ها نیز با این طرح زمینه و بهانه دخالت نظامی علیه حوزه استراتژیک و تحت نفوذ خود توسط آمریکا را کاسته اند. برای روس ها فرقی نمی کند که اسد بر مسند قدرت باشد یا خیر، بلکه آنها از حضور قدرت های خارجی همچون آمریکا در سوریه نگرانند و با این توافق حضور و نفوذ خود در سوریه را حفظ خواهند کرد. ازسوی دیگر روس ها با این توافق و با کسب وزن سیاسی در سطح روابط بین الملل، می توانند درمقابل کشورهایی همچون ترکیه و عربستان به دنبال سهم خواهی از اوضاع سوریه هستند، با قدرت بیشتری ایستادگی کند و مانع از فشاربیشتر بر حکومت دمشق گردد.

قانون:حضور روحانی در مجمع سازمان ملل؛فرصتی برای نمایش اعتدال
«حضور روحانی در مجمع سازمان ملل؛فرصتی برای نمایش اعتدال»عنوان یادداشت روز روزنامه قانون به قلم سید جعفر هاشمی است که در آن می خوانید؛حضور دکتر حسن روحانی، رئیس‏جمهور ایران، در مجمع عمومی سازمان ملل در این شرایط اقدام مناسب و بجایی است؛ چرا که امسال، سال اول روی کار آمدن دولت تدبیر و امید است لذا تمام دنیا در انتظار هستند که از زبان رئیس دولت، مواضع ایران را بشنوند و تفاوت‏هایی که دولت فعلی با دولت پیشین دارد را دریابند. مهم ترین تفاوتی که اکنون به وضوح مشاهده می‎شود بحث اعتدال در دولت دکتر روحانی است؛ امری که جزء لاینفک دین مبین اسلام است و از ابتدا نیز جمهوری اسلامی ایران آن را سرمشق خود قرار داده بود.
چه بسا اگر اوایل انقلاب، آمریکایی‏ها شیطنت نمی‎کردند هنوز سفارت‎شان در ایران دایر بود. لذا نفس عمل رفتن دکتر روحانی به مجمع عمومی سازمان ملل در این برهه امر پسندیده‏ای است؛ ضمن اینکه ایران اکنون رئیس جنبش عدم تعهد هم است، به همین خاطر رئیس‏جمهور ایران، دو سخنرانی در مجمع خواهد داشت. در حقیقت حضور وی در این دوره در مجمع سازمان ملل، مورد تایید همگان است ولی اگر دکتر روحانی بخواهد همه ساله در این اجلاس حضور پیدا کند، جای تامل دارد و واقعا باید یک تیم کارشناسی این مسئله را بررسی کند که آیا حضور رئیس‎جمهور ایران در ۴ دوره اجلاس طی ۴ سال ریاست جمهوری ضروری است یا خیر.
به نظر من حضور هر ساله رئیس‏جمهور در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل خیلی ضروری به نظر نمی آید، مگر این که حرف جدیدی برای گفتن داشته باشد. از دیگر سو برخی حدس و گمان‏هایی را مبنی بر دیدار دکتر روحانی و باراک اوباما طی این اجلاس مطرح می‏کنند اما به نظر من در این نشست، دیداری میان روسای جمهور ایران و آمریکا صورت نخواهد گرفت. در واقع در رابطه با مناسبات ایران و آمریکا اخیرا باراک اوباما در مصاحبه‎ای اعلام کرد با توجه به علائم و سیگنال‏های مثبتی که از جانب دولت جدید ایران دریافت کرده‎اند، می‎توانند و حاضر هستند مذاکرات مستقیمی با جمهوری اسلامی ایران داشته باشند. اما آیا چنین امری به صلاح است و آیا صداقت آن‎ها حقیقی است؟ این مسائل به جد جای تامل دارد.
به نظر من اکنون توپ در زمین آمریکاست؛ همچنانکه آن‎ها ابتدا بحث مذاکره را مطرح کردند، اما باید مدنظر داشت که در حال حاضر برخی تناقضات در رفتار دولتمردان آمریکایی مشاهده می‎شود. به عنوان نمونه پیام‎های خصوصی که از سوی آمریکایی‎ها به دست ایران می‎رسد با اظهارات‎شان در مصاحبه ها و کنگره فرق می‎کند؛ در همین رابطه وزیر خارجه آمریکا در کنگره راجع به ایران موضع‎گیری‏ها و صحبت‎های بسیار تندی داشت و هدفش این بود که با ایران رفتار سخت‎تری انجام شود. حتی اوباما زمانی که در مورد دریافت علائم مثبت از سوی ایران در رابطه با بحث همکاری برای خاموش کردن جنگ در سوریه سخن می‎گوید، همانجا بحث هسته‏‎ای ایران را خطر بزرگتری از بحران سوریه می‎داند. در حالی که این گونه صحبت‎ها، تعامل دو جانبه میان ایران و آمریکا را با مشکل مواجه می‎کند. لذا اگر واقع‎بینانه به موضوع بنگریم این آمریکایی‎ها هستند که باید مواضع‎شان را اصلاح کنند تا به جایی برسیم که بتوانیم مذاکره انجام دهیم.
از جمله اقداماتی که از جانب آمریکا باید مورد بررسی قرار گیرد، خویشتنداری، بیان صحبت‎های صادقانه و تدبیر در اعمال و گفتارشان است. همچنین آن ها باید یک پکیجی را آماده کنند که در آن انتظارات جمهوری اسلامی ایران نیز گنجانده شود؛ از جمله این انتظارات نیز بحث لغو تحریم‎ها و پیگیری همکاری‎های تکنولوژیکی و نفتی است. در نهایت اگر این اقدامات از سوی آمریکا انجام شود، آن‎ها تاحدودی حسن نیت‏شان را به ایران نشان داده‏اند و در این صورت بحث مذاکره نیز امکانپذیر است.

شرق:درخشش جهانی آزادکاران
«درخشش جهانی آزادکاران»عنوان سرمقاله روزنامه شرق به قلم منصور برزگر است که در آن می خوانید؛تیم ملی کشتی آزاد ایران، در این دوره از مسابقات جهانی با توجه به نفرات و امکاناتی که در اختیار داشت، نتایج خوبی گرفت. تیم ملی کشتی آزاد ایران که با اکثر نفرات المپیکی خود در این دوره حاضر شد، نشان داد تیم بسیار مقتدری است. ایران هرچند تیم باتجربه ای بود، اما جوانان زیادی در این تیم وجود دارند که می توانیم در المپیک ۲۰۱۶ برزیل هم شاهد موفقیت آنها باشیم. تیم ایران در این دوره از مسابقات با تغییر تاکتیک موفق شد، نتایج درخشانی را به دست بیاورد.
متاسفانه در این دوره «مهدی تقوی» نتوانست انتظارات را برآورده کند. کاملا مشخص بود که حریف آمریکایی بارها فیلم کشتی های تقوی را دیده است و توانست او را شکست دهد. تقوی از نظر روحی هم به هیچ عنوان آماده نبود و قبل از اعزام هم مشخص بود که هنوز به آمادگی کامل از نظر روحی نرسیده است. کادر فنی هم تمام تلاش خود را برای بهبود او انجام داده اما تاثیری نداشت. کمیل قاسمی نماینده ۱۲۰کیلوگرم کشورمان هم آمادگی روانی لازم برای این همه فشار که از او مدال می خواستند را نداشت. البته او حریف آمریکایی خود را هم دست کم گرفت. تصور می شد کمیل که سه بار حریف آمریکایی را شکست داده، این بار هم موفق خواهد شد اما حریف آمریکایی به خوبی دست او را خواند و موفق شد کمیل را حذف کند.
ما در وزن هایی که مدال گرفتیم، بسیار خوب عمل کردیم، در سبک وزن «رحیمی» و «اسماعیل پور» نشان دادند که حریفان قدرتمندی در سال های بعد برای همه رقبای داخلی و خارجی خودشان خواهند بود. هر دو این کشتی گیران شانس اول کسب مدال در المپیک خواهند بود. به نظر احسان لشکری با قرعه بدی مواجه شده بود، اما به خوبی حریفان خود را پشت سر گذاشت و اگر آسیب دیده نبود، می توانست صاحب مدال خوش رنگ تری شود.
مدال طلای رضا یزدانی به طور قطع به همه ایرانیان چسبید، با توجه به مصدومیت او در المپیک در حالی که شانس اول مدال طلا بود. یزدانی در این دوره بسیار قدرتمند ظاهر شد و تمام حریفان خود را با قدرت شکست داد. یزدانی اگر دچار مصدومیت نشود می تواند کامیابی های خود تا المپیک را ادامه دهد. باور دارم اگر فدراسیون کشتی وضعیت خوبی داشت و از نظر مالی می توانست شرایط خوبی را مهیا کند به طور قطع ما نتایج بهتری هم کسب می کردیم.
به نظرم نقش رسول خادم در این دوره از مسابقات، غیرقابل انکار است، شاید اگر «آقا رسول» در فدراسیون کشتی حضور نداشت تیم ایران اصلا به بوداپست اعزام نمی شد. کشتی گیران در این دوره از مسابقات جهانی از نظر روحی و روانی به شدت به خادم وابسته بودند و رابطه دوستانه همراه با احترامی بین آنها برقرار بود. رسول خادم می تواند در المپیک «ریودوژانیرو» چهره شاخص ورزش ایران شود، همانطور که محمدبنا در المپیک لندن این کار را صورت داد.

مردم سالاری:هژمونی ایالات متحده آمریکا درباتلاق سوریه
«هژمونی ایالات متحده آمریکا در باتلاق سوریه»عنوان سرمقاله روزنامه مردم سالاری به قلم کرم محمدی است که در آن می خوانید؛ «سی ام» مردادماه بخش الغوطه سوریه شاهد حمله شیمیایی بود. حمله ای که مخالفان آن را به دولت مرکزی تحت ریاست بشاراسد نسبت داده و می دهند و دولت بشاراسد هم آن را کار مخالفان مسلح حکومتش می داند. انتشار فیلم ها و تصاویر مصدومان این حمله در شبکه های اجتماعی و شبکه های تلویزیونی؛ باعث شد تا در کمترین زمان ممکن واکنش های جهانی را به دنبال داشته باشد.
بدیهی بود که جنس واکنش ها کاملا متفاوت باشد. آمریکا، انگلستان، فرانسه و همچنین عربستان، ترکیه، اسرائیل، قطر و چند کشور عربی دیگر که همگی از حامیان و مسلح کنندگان مخالفان«بشاراسد» هستند؛ بلافاصله و بدون درنگ مسوول مستقیم این حملات را دولت مرکزی و ارتش تحت فرماندهی بشاراسد اعلام نمودند. در مقابل کشورهایی همچون روسیه، چین، ایران و تعدادی دیگر از دولت ها با موضوع حمله شیمیایی به نحو دیگری برخورد نموده و آن را کار مخالفان بشاراسد دانستند. سرگئی لاوروف وزیر امورخارجه روسیه صراحتا اعلام کرد که: «شواهد بسیاری در مورد استفاده از سلاح شیمیایی توسط شبه نظامیان(مخالفان بشاراسد) در سوریه وجود دارد.»
دولت های حامی حکومت مرکزی سوریه علت عدم استفاده ارتش این کشور از سلاح شیمیایی را چند دلیل و از جمله پیشروی های ارتش سوریه در مناطق مختلف و عقب نشینی اجتناب ناپذیر نیروهای مسلح مخالف، حضور بازرسان سازمان ملل متحد در دمشق که برای بررسی یک مورد دیگر استفاده از سلاح شیمیایی در این کشور به سر می بردند، موافقت فوری بشاراسد با ورود کارشناسان ویژه سلاح های شیمیایی سازمان ملل به سوریه بعد از جنایت الغوطه و... اعلام کردند.
مقامات سیاسی و نظامی آمریکایی و از جمله جان کری وزیر امور خارجه آمریکا و اوباما رئیس جمهور این کشور خیلی شفاف و صریح از لزوم حمله نظامی به هدف هایی مشخص در داخل خاک سوریه سخن گفتند. فضای رسانه ای چنان تحت تاثیر رجزخوانی مقامات آمریکایی قرار گرفت که هرلحظه منتظر اعلام خبر آغاز عملیات نظامی بودند. دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس نیز همپای آمریکایی ها از لزوم حمله به سوریه سخن گفت و موضوع را به مجلس این کشور برد. نمایندگان انگلیس که یک دهه پیش با همین بهانه شاهد مشارکت سربازان کشورشان در حمله به عراق بودند؛ جلسه پارلمان را به جلسه محاکمه هیات حاکمه انگلستان مبدل نمودند و در نهایت هم دلایل و سخنرانی «دیوید کامرون» نتوانست اکثریت آنان را قانع کند و مجلس انگلستان با تقاضای دولت برای مشارکت در حمله به سوریه مخالفت نمود.
به موازات تهدیدات غرب و کشورهای عربی همسوی آنها و وعده های صریح عربستان سعودی و قطر مبنی بر تامین تمامی هزینه های مالی حمله غرب به کشور عربی سوریه؛ مخالفان جنگ نیز بیکار ننشستند. دولت روسیه و شخص «ولادیمیرپوتین» رئیس جمهور این کشور به صراحت بر حمایت از سوریه تاکید نمود و کشتی های جنگی خود را به منطقه اعزام کرد. پوتین بار دیگر بر این گفته پیشین خود که: امروز دیگر هیچ کس اعتقادی به وجود نظام تک قطبی جهان ندارد و نظام حاکم کنونی برجهان؛ چند قطبی است؛ تاکید نمود. این موضع گیری یعنی که آمریکا دیگر نمی تواند مانند گذشته خود را کدخدای جهان دانسته و هر آنچه اراده نماید؛ انجام دهد. این موضع گیری و تظاهرات ملت های مختلف جهان که به پایتخت های اروپایی و آمریکا نیز کشیده شد؛ باعث تقویت جبهه مخالفان جنگ دیگری در خاورمیانه شد و آمریکایی ها را به عقب نشینی واداشت.
براساس قوانین آمریکا؛ رئیس جمهور این کشور فرمانده کل نیروهای مسلح بوده و می تواند بدون اذن و اجازه کنگره مبادرت به حمله نظامی کند اما ظرف مدت سه ماه باید مجوز لازم را کسب نماید. این موضوع بارها در تاریخ حملات نظامی آمریکا به وقوع پیوسته است. اما اینبار باراک اوباما با درک صحیح از اوضاع و مخالفت های و جهانی نیز آثار و پیامدهای به جای مانده منفی مداخله نظامی در کشورهای افغانستان و عراق در نزد افکار عمومی آمریکایی ها و ابهام جدی در نتایج عملی عملیات نظامی در رسیدن به اهداف مورد نظر واشنگتن؛ در پشت تریبون قرار گرفت و موضوع حمله به سوریه را به کنگره ارجاع داد. آگاهان سیاسی بر این باورند که اوباما توپ را آگاهانه در زمین کنگره انداخت.
امروز که نزدیک به یک ماه از وقوع حمله شیمیایی در سوریه می گذرد و تاکنون حمله نظامی آمریکا و فرانسه و... به سوریه انجام نشده است. این امر اگر چه به معنی پایان حتمی خطر وقوع جنگ نیست اما از طرف دیگر می تواند به عنوان تغییر روش آمریکا در عرصه جهانی برآورد گردد. آمریکا که بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و پایان جنگ سرد؛ به نوعی «هژمونی» دست یافته بود و بدون توجه به دیگر قدرت های جهانی؛ کشورهای سودان و لیبی ( در زمان معمرقدافی) را با موشک هدف قرار داد و افغانستان و عراق را اشغال نمود؛ امروز برای حمله به کشور سوریه با مقاومت جدی «روسیه» مواجه است، روسیه ای که بر ویرانه های اتحاد جماهیر شوروی بنا شده و با رهبری های «ولادیمیر پوتین» جهان تک قطبی و سرکشی های آمریکا را بر نمی تابد. مهم این است که در این عرصه روسیه تنها نیست و علاوه بر چین؛ بسیاری از دولت ها و از جمله جمهوری اسلامی ایران را هم در این مساله همراه خود دارد.
اینک اعلام مقامات بلند پایه پنتاگون مبنی بر حمله قریب الوقوع نظامی به سوریه به منظور مقابله با استفاده از سلاح های شیمیایی؛ جای خود را به نرمشی کاملا سیاسی داده است. نگاهی به تحولات تقریبا یک ماه گذشته به خوبی نشان می دهد که یک جانبه گرایی و «هژمون» آمریکا در «باتلاقی» به نام سوریه به چالش کشیده شده است. اینکه آیا بار دیگر آمریکایی ها می توانند بدون توجه به دیدگاه سایر قدرت های جهانی؛ استقلال و تمامیت ارضی یک کشور مستقل و عضو سازمان ملل متحد را مورد تعرض و حمله قرار دهند؛ موضوعی است که هفته های آینده آن را نشان خواهد داد.

بهار:پایان رابطه گرگ ومیش
«پایان رابطه گرگ ومیش»عنوان یادداشت روز روزنامه بهار به قلم مصطفی ایزدی است که در آن می خوانید؛آیت الله خامنه ای بیش از ۴۰سال قبل کتابی را از «شیخ راضی آل یاسین» به فارسی ترجمه کردند که از نظر پژوهشگران تاریخ اسلام، اثری تحقیقی و قابل تحسین است. نام این کتاب به فارسی «صلح امام حسن (ع) بزرگ ترین نرمش قهرمانان تاریخ» است. با توجه به این سابقه ذهنی، وقتی عصر روز سه شنبه (۲۶/۶/۹۲) سخنان رهبری انقلاب را خطاب به پاسداران شنیدم که تعبیر «نرمش قهرمانانه» را در آن سخنرانی به کار بردند، به نظرم رسید یکی از معضلات سیاسی و بین المللی ایران، در حال رفع شدن است. می دانیم که یکی از مهم ترین رویدادهای صدر اسلام، صلح امام دوم شیعیان (ع) با خلیفه جور حاکم بر جهان اسلام، یعنی معاویه است.
این صلح که از نظر شیعیان هم ارزش با قیام امام حسین (ع) در کربلا ارزیابی می شود، می تواند در تمام زمان ها الگوی کسانی قرار گیرد که شرایط سختی را پیش روی خود دارند. همان گونه که پیروی از سرور شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) می تواند در برخورد با دشمن کارساز باشد و ما در جریان انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی، از آن بسیار پند آموختیم و شور آفریدیم. از نرمش قهرمانانه امام حسن (ع) در مقابل معاویه که قابل پیروی و پندآموزی و نیز شورآفرینی است، می توان بهره وافر برد.
در این یکی، دو ماه اخیر از اخبار آشکار و پیدای رسانه های داخلی می شد فهمید که سیاستمداران تازه پست گرفته، دارند برای تلطیف فضای بین المللی ایران، به ویژه برای آب کردن دیوار یخی بین ایران و ایالات متحده، گام هایی را برمی دارند، حتی خبر ردوبدل کردن نامه بین دو رییس جمهوری ایران و آمریکا که تایید شد و خبر دیدار همین دو نفر در مقر سازمان ملل متحد که تاکنون تایید نشده است، می توانست، نویددهنده شرایط جدیدی باشد که ایران در عرصه جهانی با آن روبه رو می شود. شرایط پیشین به اضافه یکسری موضع گیری های احتمالا نسنجیده بعضی دولتمردان دو کشور در چند سال اخیر، تاثیرات تلخی را بر زندگی عمومی مردم ایران گذاشته که برون رفت از فضای اثرپذیر آن شرایط نیازمند یک اقدام قهرمانانه بود.
همه انتظار داشتند روزی فرا رسد که این اقدام قهرمانانه صورت پذیرد. پیش از ظهور روز ذکر شده، موافقت رهبری با نرمش قهرمانانه و مولفه های همراه آن، کلید جدیدی را به دست مقام ریاست جمهوری سپرد تا او با تدبیری که دارد، قفل ایجاد روابط و دفع خطرهای احتمالی را باز کند. همیشه فکر می کردم اگر دو نفر با هم قهر هستند و پایان دادن به این قهر نیازمند مذاکره و تعامل و نشست و برخاست است، چرا هیچ یک کلیدی را برای باز کردن این در بسته نشان نمی دهند. چه اشکالی دارد، کسی که نگران رفتار دیگری است، لای در را به میزان یک سانتی متر باز کند و گوش به درخواست نفر دیگر بدهد، شاید از آن مواهبی برای ملک و ملت به دست آید. امروزه بیش از ٣۰سال از زمانی که امام خمینی(ره) رابطه ایران و آمریکا را رابطه میش و گرگ توصیف کردند، می گذرد.
امروز نه ایران میش است و نه آمریکا آن قدر قدرت دارد که گرگ تلقی شود. گرگ یک خصلت درنده خویی دارد و یک زور و قدرتی که از درنده خویی بهره ببرد و تقویت شود. مگر می شود در ٣۰سال گذشته ما همچنان ضعیف و زمینگیر و بی دست وپا همچون یک میش زبان بسته مانده باشیم و آمریکای قوی و متجاوز و دخالت گر، همچنان قوی و چابک همچون گرگ مانده باشد؟ ایران اسلامی، توانش افزایش یافته و آمریکا، قدرتش کم شده، تا جایی که اگر تصمیم می گیرد به سوریه حمله کند، زورش نمی رسد. دلیل آن مهم نیست، مهم اتفاقی است که نیفتاد. آنچه روز سه شنبه در دیدار سپاهیان با فرمانده کل قوا گذشت، نقطه پایانی بود بر رابطه تعریف شده گرگ و میش.
به یقین صاحب این تعریف، یعنی امام خمینی(ره) هم نمی خواستند این رابطه یا بی رابطه ای، برای همیشه در دنیای سیاست بماند. ایشان در زمان حیات شان از ایجاد رابطه بین ایران و آمریکا، در وقتی که به نفع کشورمان باشد، سخن گفته بودند. یعنی رابطه گرگ و میش را منحصر به صدر انقلاب اسلامی می دانستند.

آرمان:اولویت نخست روحانی چیست؟
«اولویت نخست روحانی چیست؟»عنوان یادداشت روز روزنامه آرمان به قلم محمدعلی سبحانی است که در آن می خوانید؛در حال حاضر شرایط هر دو کشور ایران و آمریکا با سال های گذشته تفاوت بسیاری کرده است. ادبیات و اظهارنظرهای هر دو طرف بخصوص بعد از انتخابات ۲۴ خرداد تغییرات چشمگیری را شاهد بوده است. غرب بلافاصله بعد از انتخاب روحانی استقبال خوبی ازاین مساله کرد. از طرف دیگر پیام ۲۴ خرداد در داخل کشور هم درک شد که جامعه خواهان افزایش تعامل و گفت وگو با جهان و کاهش تنش هاست و از این زاویه شرایط کشور هم اقتضا می کند که نگاه جدیدی در سیاست های خارجی جاری شود. آقای روحانی هم انصافا ورود خوبی به این مسائل داشتند و به نظر می رسد که واقعا به دنبال حل این مشکلات است.
دولت روحانی فرصت های دیپلماتیک را از دست نمی دهد. اینکه آقای روحانی در دومین سفر خارجی خود پس از ورود به پاستور، در مجمع عمومی سازمان ملل شرکت می کنند نیز نشان از این دارد که می خواهد جهان یک ایران جدید را درک کند و این نشان دهنده فهم ایشان از مفاهیم روابط بین الملل است. امروز همه به این نقطه مشترک رسیده اند که باید بیش از پیش جهان و فضای تعامل با کشورها را درک کنیم. ما در پرونده های مختلف با کشورهای جهان در رابطه هستیم و خوب است که طی تعاملات و گفت وگوهایی بتوانیم مشکلات را البته با حفظ حقوق و شأن ملت ایران حل کنیم. در مسیر رابطه ایران و آمریکا جدای از مساله سوریه، مساله هسته ای نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
البته مساله سوریه به خاطر بحث استفاده از سلاح های شیمیایی از فوریت بیشتری نسبت به مساله هسته ای برخوردار است اما همچنان مساله هسته ای اهمیت بیشتری دارد. آقای روحانی هم این مساله را خوب درک می کنند و می خواهند که دیدگاه سالم ایران در دنیا فهمیده شود. اولین کار روحانی باید اصلاح این تصویر باشد. به نظر می رسد که تا اینجای کار عملکرد روحانی خوب بوده است و توانسته که توجه ها را جلب کند و من شخصا به این قضایا خوشبین هستم و فکر می کنم که همگی باید منتظر اتفاقات خوبی باشیم. دولت آقای احمدی نژاد اساسا در سیاست خارجی مشی خاص خود را دنبال می کرد.
ما نیز بارها و بارها گفتیم و متذکر شدیم تا این مسائل اصلاح شوند که متاسفانه توجه کافی به این انتقادات دلسوزانه نشد. منافع ملی یک کشور در این راهبرد تعریف می شود که بتواند خطرات را از کشور دور و بیشترین امتیازات را در سطح بین المللی و منطقه ای کسب کند. این امر هم مستلزم آن است که سیاست ها متعادل و بصورت اولویت بندی شده مشخص باشند که در دولت های آقای احمدی نژاد شاهد رعایت این استاندارد در سیاست خارجی نبودیم.
اما آنچه در سیاست خارجی دولت سید محمد خاتمی بود تفاوت اساسی با دولت بعد از خود داشت و بر پایه سه محور اساسی تعریف شده بود. محور اول گفت وگوی تمدن ها بود که برای جلوگیری از جنگ مطرح شد و توانست تحرکات دولت بوش که بر طبل جنگ می کوبید را خنثی کند و همچنین ایران را از رفتن به زیر فشارها نجات دهد. محور دوم همکاری، همراهی ایجاد رابطه مناسب با همسایگان بود که باعث شد امنیت در منطقه تقویت شود.
مهم ترین مساله امنیتی برای یک کشور امنیت مرزی است که در آن دوران وضعیت خیلی خوبی پیدا کرد. محور سوم ایجاد هماهنگی بین سیاست های داخلی و خارجی بود که از مسائل اساسی در سیاست ورزی و اداره کشور است. در جهان امروز نمی شود در سیاست داخلی و خارجی دوگانه عمل کرد و بایدی که هر دو این رویکردها یک شعار و چارچوب داشته باشند.
متاسفانه آقای احمدی نژاد این رویکرد ها را بصورت کلی تغییر دادند و حتی بعضا مخالف بحث های مثبتی چون تنش زدایی و گفت وگوی تمدن ها عمل کردند. من فکر می کنم که روحانی به هر سه این محورهای پیشین نیاز دارند. هم در داخل و هم در خارج هم نشان داده اند که می توانند فضای اعتدال را ایجاد کنند و طبیعتا گفت وگو با جهان و تنش زدایی را در سیاست های خارجی خود اعمال خواهند کرد.

ابتکار:نرمش قهرمانانه ضامن استقلال و اقتدار
«نرمش قهرمانانه ضامن استقلال و اقتدار»عنوان سرمقاله روزنامه ابتکار به قلم اشکان بنکدار جهرمی است که در آن می خوانید؛رهبر انقلاب در دیدار فرماندهان، پیشکسوتان و پرسنل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در رابطه با سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران فرمودند: عرصه دیپلماسی، عرصه لبخند و درخواست مذاکره و مذاکره است اما همه این رفتارها باید در چارچوب چالش اصلی فهم و درک شود. رهبر معظم انقلاب ضمن موافقت با حرکت های صحیح و منطقی در سیاستهای خارجی و داخلی افزودند: با مسئله ای که سالهای پیش نرمش قهرمانانه خواندم موافقم چرا که این حرکت در مواقعی بسیار خوب و لازم است اما با پایبندی به یک شرط اصلی. ایشان درک ماهیت طرف مقابل و فهم صحیح هدفگذاری او را، شرط اصلی استفاده از تاکتیک نرمش قهرمانانه اعلام کردند.
اتخاذ چنین رویکرد واضحی ازسوی مقام معظم رهبری شاید جواب قاطعی باشد به گروههای تندرویی که با تحلیلهای ناصواب به طور مداوم در صدد متهم و منزوی ساختن دلسوزان کشور بوده و هستند. افرادی که در عین ادعای ولایت پذیری تنها سعی شان پوشاندن جامه ولایت به خواستهای خود، جهت تحمیل بر اکثریت بوده است. نگاهی به گفته های یکی دو ماهه اخیر این گروه که تاکتیک جدید دولت در سیاست خارجی را هدف گرفته بود، نشان می دهد که چگونه آنان دیپلماسی خارجی دولت یازدهم را عملی ساختن پروژه نوشاندن جام زهر دوم در تاریخ پس از انقلاب می دانستند.
پر واضح است که تفاوت انتخابات ریاست جمهوری اخیر با انتخابات پیشین از نوع خود، آن است که این بار تنها نگاه ها معطوف به مسائل داخلی منهای ارتباطش با روابط خارجی نبود. مردم این بار به تجربه دریافته بودند که بهبود وضعیت معیشت شان آن چنان با نوع تعامل با دنیای خارج پیوند خورده که به جهت بهبود اقتصاد، راهی جز گزینش نگاهی متفاوت در زمینه ی روابط خارجی ندارند.
اخبار این روزها در زمینه دیپلماسی نامه نگاری و بیانات رهبر معظم انقلاب نشان می دهد که داشتن تعامل مثبت با جهان، به ویژه غرب اکنون از موضوعی ضد ارزش به امری ضروری بدل شده است.
نگاهی به گذشته مشخص می نماید که پرداختن به مسئله مذاکره با غرب به ویژه آمریکا به عنوان کشوری که یکی از پیچیده ترین روابط را پس از انقلاب با آن داشته ایم نه تنها گوشی شنوا در سیاست حاکم نداشته، بلکه یکی از پرهزینه ترین امور برای اظهار کنندگان آن بوده است. امری که در سوی مخالف، افرادی را شامل می شود که نگاهی تندروانه و منبعث از قرائت سختگیرانه مذهبی و انقلابی دارند. این افراد در باورشان ملتی را متصورند که با رابطه ای یک سویه در انقیاد استکبار جهانی گرفتار خواهد آمد و عزت و استقلال خود را از دست خواهد داد.
البته در سوی دیگر، موافقان مذاکره با آمریکا نیز معترفند که مسیر پیش رو، با آن همه نشیب و فرازهای تاریخی، مسیر راحتی نخواهد بود. بدیهی است که گروههای طرفدار اسرائیل در آمریکا به سبب داشتن تفکر مخالفت دائمی و ریشه ای با جمهوری اسلامی از هر گونه کار شکنی دریغ نخواهند کرد ولی یک رابطه مدیریت شده خواهد توانست چنین گروههایی را در موضع ضعف سیاسی قرار دهد به نوعی که این جریانات، دیگر نتوانند با تکیه بر رفتار ماجراجویانه ی برخی عناصر داخلی، افکار عمومی در غرب را با خود همراه کنند.
مورد دیگر این که انتخابات اخیر بیش از ۷۰ درصد واجدین شرایط را به پای صندوقهای رأی آورد و خلق حماسه ای سیاسی را موجب شد. این موضوع، در کنار برنامه های رئیس جمهور معتدل، از نوعی همگرایی ملی خبر می دهد که در پیامدش، اعتماد به نفس سیاسی در سطح کشور و جهان را باعث می شود. بدیهی است که مذاکره در چنین شرایطی نه از سر استیصال بلکه از سر درایت و اعتماد به نفس سیاسی است. مذاکره ای که نقطه ی شروعش حل و فصل مسائل هسته ای و انتهایش رابطه ای است ضامن منافع طرفین. ایجاد چنین رابطه ای، نه تنها استقلال کشور ما را زایل نمی سازد بلکه کام مخالفان و برخی دیگر از کشورهایی که منافع خود را در عزلت ایران می بینند، تلخ می کند. کشورهایی که با سوء استفاده از انزوای سیاسی کشور در چندسال گذشته به باج خواهی اقتصادی، سیاسی و گاه ارضی می پردازند. ممالکی که خود را دوست می شمارند ولی تنها به فکر منافع خویش هستند. دولتهایی که بدانها دل بسته ایم ولی آنها فقط به منفعت حاصل از رابطه با ما چشم دوخته اند و گاه با زیرکی و نشان دادن تمایلاتی به غرب، ازما بیش از پیش طلب می کنند.این گونه است که تفسیر ما از استقلال گاه باژگونه تعبیر می شود.
کلام آخر این که مذاکره و ایجاد رابطه به معنای پذیرش تمام گرایشات طرف مقابل نیست. چه بسا کشورهایی در دنیا هستند که در عین داشتن تمایلاتی متضاد و مخالف، با هم رابطه ای متقابل دارند. تجربه به ما نشان می دهد ارتباط با دنیا ضامن استقلال و قدرت است و انزوا طلبی جزگرفتار شدن در دام باج خواهی ها و ضعف کشور چیزی را به دنبال نخواهد داشت.

دنیای اقتصاد:بلوغ جنبش ضد تحریم
«بلوغ جنبش ضد تحریم»عنوان سرمقاله روزنامه دنیای اقتصاد به قلم دکتر اکبر کمیجانی است که در آن می خوانید؛در ابتدای این نوشتار لازم می دانم تحسین و تقدیر خود را نسبت به اقدامات ارزشمند کلیه نخبگان ایرانی داخل و خارج از کشور اعلام کنم که در سه ماه اخیر به حمایت از «جنبش مدنی اعتراض به تحریم ها» پرداختند؛ از همکاران اقتصاددان گرفته تا نخبگان سایر حوزه ها و از فعالان بخش خصوصی گرفته تا فعالان سازمان های مردم نهاد و اما در این یادداشت کوتاه به ارائه سه نکته در مورد «جنبش اعتراض به تحریم ها» خواهم پرداخت؛ جنبشی که به نظر می رسد در سه ماه اخیر دوران طفولیت خود را پشت سر گذاشته و به تدریج به گفتمانی فراگیر در میان نخبگان ایرانی داخل و خارج کشور تبدیل شده است.
دو نکته ابتدایی، پیشنهادهای نگارنده برای محتوای سخنان نخبگانی است که در داخل و خارج از کشور مایل به ایفای نقش در حمایت از جنبش مدنی اعتراض به تحریم ها هستند. نکته سوم هم توصیه ای است خطاب به دیپلمات های ایرانی و غربی:
اول) تاثیر اصلی تحریم ها، تخریب بخش غیرنظامی اقتصاد کشورهای تحت تحریم. لازم است نخبگان ایرانی، از تمام تریبون های ممکن داخلی و خارجی استفاده کرده و نخبگان کشورهای غربی را خطاب قرار دهند که تحریم های اقتصادی، چه در مورد ایران و چه در مورد دیگر کشورهای تحریم شده، اگرچه عموما به بهانه «جلوگیری از توسعه بنیه نظامی» و «تضعیف بنیه مالی دولت های تحت تحریم» وضع می شوند، اما در عمل تاثیر اصلی آنها عبارت است از: «تخریب اکثر بخش های غیرنظامی اقتصاد» و نیز «تضعیف بنیه بخش خصوصی در کشورهای تحت تحریم»؛ فرآیندی که قطعا نمی تواند در راستای «توسعه دموکراسی» و «بهبود وضعیت حقوق بشر» در کشورهای تحریم شده ارزیابی شود.
خلاصه آنکه جامعه نخبگان ایرانی، چه اقتصاددانان و چه غیراقتصاددانان، چه مقیم داخل و چه مقیم خارج کشور، لازم است به شکل های مختلف تلاش کنند صدای خود را در مورد نتایج نامنصفانه این تحریم ها به گوش نخبگان کشورهای غربی برسانند. لازم است تحریم ها هم به لحاظ «اخلاقیات» و هم به لحاظ «میزان تاثیرگذاری در دستیابی به اهداف بیان شده» مورد نقد قرار گیرد. در این زمینه لازم است هر گروهی از نخبگان و متخصصان، به مقتضای مزیت خود وارد عمل شوند. مثلا «اتاق صنایع و معادن و بازرگانی ایران»، به عنوان شاخص ترین نماینده بخش خصوصی کشور، وظیفه سنگینی دارد و لازم است تا حد ممکن در مجامع و کنفرانس های داخلی و خارجی و نیز در رسانه های بین المللی به روشنگری در زمینه لطمه سنگین تحریم ها به بخش خصوصی و بخش غیرنظامی اقتصاد ایران بپردازد.
دوم) ادعای غربی ها درباره کارشکنی دیپلماتیک دولت ایران، در دوره دولت جدید قابل قبول نیست. نخبگان مشارکت کننده در جنبش مدنی اعتراض به تحریم ها، باید بر این نکته تاکید کنند که صرف نظر از مواضع دولت قبلی، موضع رسمی دولت جدید جمهوری اسلامی ایران - چه قبل از: انتخابات و چه بعد از انتخابات - عبارت بوده است از «اعتدال در عرصه سیاست خارجی» و نیز «استقبال از مذاکره سازنده و بدون پیش شرط با کشورهای غربی.» دولت جدید ایران که در انتخاباتی پرشکوه و کم نظیر انتخاب شده، معتقد است که مذاکرات دیپلماتیک همراه با خوش بینی و مثبت اندیشی دو طرف، می تواند کلید دستیابی به توافق مطلوبی باشد که هم ایران و هم کشورهای غربی از آن نفع خواهند برد.
پیام صلح طلبانه مردم ایران که در انتخابات اخیر با رای قاطع آنان به گفتمان اعتدال محور نمود یافت، زمانی برجسته تر می شود که توجه کنیم در حال حاضر ایران دموکراتیک ترین کشور منطقه خاورمیانه است. به این ترتیب لازم است نخبگان ایرانی در قالب جنبش مدنی ضد تحریم نخبگان غربی را خطاب قرار داده و به آنها بگویند که اگر سیاستمداران غربی بخواهند به پیام صلح طلبانه مردم ایران در انتخابات اخیر احترام بگذارند، قطعا باید به بازنگری سریع در تحریم های نامنصفانه موجود علیه کشورمان بپردازند.
سوم) اهمیت هوشیاری سیاستمداران ایرانی و غربی. همان طور که پروفسور محمدهاشم پسران در مقاله خود پیرامون جنبش مدنی اعتراض به تحریم ها (سرمقاله دنیای اقتصاد در تاریخ ۱۲ مرداد ۹۲) به درستی اشاره کرده، «لازم است هم سیاستمداران ایرانی و هم سیاستمداران غربی به خوبی قدر «فرصت کم نظیر» حاصل شده بعد از انتخابات ریاست جمهوری پرشکوه اخیر ایران را بدانند؛ فرصتی که اگر به خوبی قدر دانسته نشده و به سرعت از آن استفاده نشود، چه بسا با «پشیمانی های کم نظیر» همراه شود.»
در حاشیه این اشاره صحیح پروفسور پسران، باید توجه کنیم که شرط کلیدی موفقیت جنبش مدنی اعتراض به تحریم ها آن است که دولتمردان و تیم دیپلماتیک دولت جدید نیز با هوشمندی مناسب قدر فرصت ناشی از همدلی نخبگان ایرانی با دولت جدید را بدانند؛ همدلی وسیعی که یکی از مصداق های آن را می توانیم در استقبال سریع و فراگیر نخبگان ایرانی از جنبش مدنی اعتراض به تحریم ها مشاهده کنیم. وضعیت پرامید ایجادشده بعد از انتخابات در داخل و خارج کشور، هم شرایط مساعدی را برای مذاکرات خوش بینانه و موفقیت آمیز برای دیپلمات های غربی مهیا کرده و هم شرایط مناسبی را در اختیار تیم دیپلماتیک دولت جدید قرار داده است تا بتوانند از یک طرف با تدبیر مناسب حقانیت موضع رسمی کشور (استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای) را با زبانی مستدل برای کشورهای غربی توجیه کنند و از طرف دیگر ابتکار عمل در مذاکرات با هدف کاهش مرحله به مرحله و نهایتا لغو تحریم ها را پیگیری کنند.
در پایان نگارنده امیدوار است که حرکت مبارک «جنبش مدنی ضد تحریم»، بتواند با هوشیاری دیپلمات های غربی و هوشمندی دیپلمات های ایرانی همراه شود و به زودی به ارائه یک برنامه زمان بندی منطقی برای کاهش تحریم های غیرمنطقی و غیرعقلایی موجود علیه کشورمان منجر شود؛ فرآیندی که می تواند سرآغاز فصل تازه ای از تعامل برنده - برنده بین ایران و کشورهای غربی محسوب شود.

منبع: جام جم آنلاین