• «مادران صلح» روز بیست و ششم شهریور در جمع محدودی روز جهانی صلح را گرامی داشتند + پیام خانم زهره تنکابنی از مادران صلح ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
آدينه  ۲۹ شهريور ۱٣۹۲ -  ۲۰ سپتامبر ۲۰۱٣

اخبار روز: مراسمی با شرکت عده ای از مادران صلح برای بزرگداشت روز جهانی صلح در تهران برگزار شد. به نوشته ی سایت مادران صلح، در این مراسم چند تن از مادران سخنرانی کردند. این سایت همچنین متن پیام خانم زهره ی تنکابنی یکی از مادران صلح را منتشر ساخته است. (عکس آرشیوی است)

بنابر گزارش مادر صلح شهلا فروزانفر، مادران صلح ایران روز جهانی صلح را که مصادف با سی ام شهریور در ایران است، روز بیست و ششم شهریور به واسطه کمبود امکانات جا و سایر موارد برگزار کردند.
در این گردهمایی محدود تعدادی از هنرمندان و نویسندگان و مترجمین و خانواده های سبز شاهد و پیشکسوتان حامی صلح و تعدادی از فرزندان جوان مادران در جمعی زنانه حضور یافتند.
مراسم با یک دقیقه سکوت برای مادران از دست رفته صلح هاله سحابی و دکتر شهلا فرجاد آغاز شد.

اولین سخنران مراسم مادر صلح صادقه شیردل بود که مطالب صلح خواهانه خود را بیان نمود.
سراسر تاریخ بشر حکایت از دفاع مردمان از صلح و همزیستی و عدالت و مساوات برای حصول یک زندگی بی دغدغه و بدون جنگ، پیشرفته و سرشار از نیک بختی بوده است. همواره اکثریت مردمان این کره خاکی حامی صلح و مخالف جنگ بوده اند.
وی همچنین در بخشی از سخنان خود به شرایط غیرانسانی تحریم بر مردم ایران اشاره کرد و علت آن را مناسبات پر اشتباه حاکم بر ایران دانست و خواهان آسیب شناسی رفتار حاکمان در سال های اخیر شد و اظهار امیدواری کرد که این اشتباه ها و خردسوزی ها کنار گذاشته شود.
خانم شیردل در خصوص وضعیت سوریه خطاب به جنگ طلبان این سوال را مطرح کرد، آیا تلفات انسانی و خسارت های مادی حمله نظامی مستقیم قادر به جبران خسارات حمله شیمیایی خواهد بود؟ تجربیات حمله نظامی مشابه به عراق و به ویژه لیبی نشان داد که فاجعه انسانی هولناک تری پیش روی مردمان قرار می گیرد.

خانم مژده دقیقی مترجم کتابهای ظلمت در نیمروز، فرار، ببر سفید، یک میهمانی و یک رقص، نقشه هایت را بسوزان، مشقتهای عشق، اینجا همه آدمیان این جوریند، ترجمان دردها، زندانهایی که برای زندگی انتخاب می کنیم و رویای نوشین، از شرایط حاکم بر حوزه فرهنگ نشر و ترجمه در وضعیت تحریم سخن گفت.
به گفته ی او بحران اقتصادی، گرانی کاغذ، نشر قاچاق کتابها و لغو مجوز در چاپهای دوم به بعد عملا این حوزه فرهنگ را ناخواسته فلج نموده است.
به سبب سختی معیشت مردم و فقر اقتصادی کالای فرهنگی در اولویت آخر قرار می گیرد. آنها که عاشقانه عمری را به نشر کتاب و ترجمه آن مبادرت کرده اند این روزها به سختی سر پا مانده اند.

خانم منصوره مسعودی دیگر مادر صلح با نگارشی انسانی و پر احساس حال امروز مردمان سوریه و آوارگان پرشمار آن را ترسیم کرد و خواهان شدت بخشیدن به تلاش های صلح جویانه و بر چیده شدن استبداد برای مردم رنجدیده سوریه شد.
این ذره ذره گرمی خاموش وار ما
یک روز بی گمان سر می زند
جایی و خورشید می شود

پروین فهیمی مادر صلح اینگونه آغاز سخن کرد: واژه صلح را از کجا آغاز کنم، از حمله شیمیایی در سوریه، از کشتگان میدان تحریر یا از هم وطنان ایرانیم که پشت میله های زندان و دیوارهای بلند حصر گرفتارند؟
کسانی که بر طبل جنگ می کوبند خود در گناه نسل کشی با جنگ طلبان شریکند. انسان زاده نشده است که خشم و نفرت بکارد، ظلم ببیند. بنیان هستی بر عشق استوار است.
وی افزود: اگر حاکمان در سراسر این کره خاکی به خواست های بر حق مردمان هر سرزمین گردن نهند صلح می بالد و اثری از جنگ نخواهد بود. تجربه نشان داده است بقای قدرت تنها از مسیر احترام به خواستها و کرامت انسانی می گذرد. ظلم و بی عدالتی دوامی ندارد. صلح یک خواست مسلم برای هر انسانی است.
او که باد می کارد
تنها طوفان تشنه درو خواهد کرد
جنگ را به رویای زندگی شسته ایم
...
مجبورمان نکنید
ما صلح می خواهیم!

مادر دیگر صلح نرگس، درددلی کوتاه از چالش های نسلی با رویکردی صلح آمیز ارایه کرد و به این موضوع پرداخت که حامیان صلح تا چه حد می توانند در زندگی خصوصی در ارتباط با نسل جوان رفتاری صلح آمیز و مدارا گرایانه داشته باشند. وی افزود نگرش صلح طلبانه و برابری خواهانه طعم شیرین صلح را به فضای کوچک خانه هایمان میهمان می کند.

خانم اکرم مصباح از مفهوم گمشده صلح گفت. او گفت هرگز صلح این چنین در دام ابهام گرفتار نبوده است. عجبا هم قربانیان جنگ ها و هم جنگ طلبان از صلح سخن می گویند! حیرت آورتر اینکه برای استقرار صلح به حمله نظامی و کشتار بیشتر متوسل می شوند!
او گفت: ماندلا و لوتر کینگ در آسمان پر آشوب خونین ما تنها ستارگانی هستند که می درخشند.
تعاریف و کنش های کلیشه ای حامیان صلح باید دگرگون شود و در حوزه اندیشه و تعقل حامیان صلح مفاهیم و کنشهای جدید تعریف شود.

مادر صلح اقدس کشوری، همه افراد بشر را مانند خویشاوندان خود تعریف کرد و نشر رویکرد صلح طلبی را در روابط شخصی آدمها، بنیان صلح مداری دانست. وی گفت عدم خشونت ورزی و حقیقت زیبای زندگی پیوندی ناگسستنی دارند. کنشهای پرهیز از خشونت طلبی ظرفیت انسانی بزرگی در اختیار صلح طلبان قرار می دهد. ویرانی و نابودی قانون مردم نیست. او افزود: شاید هیچکس به اندازه من دادخواست ننوشته باشد. تجربه سال ها به من نشان می دهد که اگر پایه و اساس هر کنشی بر تعقل بنا شود کارهای بزرگی می توان انجام داد.

دیگر مادر صلح شهلا فروزانفر از راه کارهای مقابله با تحریم حتی از روزنه های کوچک برای کاهش رنج مردم ایران سخن گفت و پیشنهاد کرد هنرمندان حوزه هنر و سینما و ادبیات که در تحریم نیستند برای ارزآوری تلاشی شایسته نمایند.
وی گفت: برای فعالان مدنی و صلح خواهان کافی نیست که تنها برای توقف جنگ ها تلاش نمایند. باید برای خود نقشی در توسعه دموکراسی و انسان مداری و ممانعت از بروز جنگ های داخلی نیز قائل شوند.
کاش طفل شادی بر گردد از کوچه های هزاره، از میدان تحریر، از کوچه های حلب، از بغداد خونین ؛ کاش سهراب ما را هم پس بدهند و هم هاله را!
کاش در این خاورمیانه لعنتی وقتی باد می وزد بوی خون و باروت نداشته باشد!

مینو مرتاضی مادر مهربان صلح بسیار کوتاه از تفاوتهای اخلاق و کنش صلح مداران با مستبدین و جنگ طلبان سخن گفت و دایره وسیعی که صلح طلبان از مردمان پدید می آورند را ستود.
او توصیف یک رابطه انسانی جاری در خیابانهای شهر را با این تاکید که اگر مراقبت کافی نداشته باشیم می تواند صلح درون را به مخاطره بیاندازد؛ مثل همیشه گوارا و شیرین بیان کرد در حالیکه دست شکسته اش را در بغل داشت.

هنرمند متعهد به انسان مرضیه وفا مهر، دو فیلم کوتاه با موضوع کودکان و جنگ ۸ ساله ایران از منظر کودک و دریافت هایش از جنگ ارایه کرد. کار کودک بازی کردن است. تلخی جنگ را کودکان بازی می کنند و به خشونت های جاری روزانه پشت می کنند.
مرضیه یک فیلم ده دقیقه ای هم از عشق به زندگی و پرهیز از نامیدی با همه مرارتهایش نشان داد. دست مایه کار، زندگی یک نویسنده زن بود. صداقت و نگاه بی طرفانه اما حزن آلود فیلم ساز به زندگی یک زن روشنفکر تامل برانگیز بود.


باز هم روز جهانی صلح
مادر صلح: زهره تنکابنی

بیست و هشت شهریور روز جهانی فریاد برای صلح فرارسید. امسال توسط برنده گان جایزه صلح نوبل بر طبل جنگ کوفتند اما مردم آگاه و خسته از جنگ در سراسر جهان بر جلوگیری از جنگ پای فشردند و بدین ترتیب فعلاً مانع از آن شدند. جای امیدواری است که بالاخره روزی فرا رسد که جنگ طلبان کاملاً از دست یازیدن به کشتار و نابودی بشریت و دستاورد های آن عقب بنشینند و اجازه دهند تا مردم خود سرنوشت خود را تعیین کنند. اما حرص و آز سرمایه مالی را پایانی نیست، لذا چشم هوشیار انسانها باید همیشه باز باشد و خستگی ناپذیر از برقراری صلح در تمامی کره خاکی ما دفاع کنند.
سال گذشته در چنین روزهائی نوشتم که استبداد و سرمایه مالی دو لبه یک تیغند که جنگ ها را بوجود میاورند. استبداد با ایستادگی لجوجانه در برابر اعطای حقوق مردم خویش به سرکوب بی امان تظاهرات صلح امیز مردم برای حفظ قدرت منحوس خود میپردازد و سردمداران جنگ طلب سرمایه به این بهانه بر طبل جنگ میکوبند. پدیده نوظهور در زمان کنونی ایجاد گروه های خلق الساعه خونخوار به بهانه کمک به مردمیست که توسط خود انان نابود میشوند و این بار انسان ها در میان دو لبه دیگر تیغ بناچار از مرز و بوم خویش کنده شده و به ناچار به آوارگی تن میدهند. سال گذشته گفتم که امثال آقای بشار اسد بزرگترین اشتباهش این است که مردمی را که به حقوق شان واقف شده و آن را به طور مسالمت آمیز از حاکمان طلب میکنند را نمیتوان برای همیشه سرکوب کرد. مردم بیشمارند و دار ودسته حاکمان اگرچه مسلح ولی کم شمارند. بعلاوه در روزگاری که وسایل ارتباط جمعی بشدت گسترده است و جنگ طلبان چون گرگی در انتظار طعمه، هر حاکمی باید بداند که نمیتوان ادم کشت و براحتی از عواقب ان گریخت. خوشبختانه مردم ایران فهیم تر از ان هستند که تن به پرداخت هزینه های ویران کننده دهند. بلکه با حفظ باور خویش به کسب حقوق حقه خود بموقع دست به عمل دموکراتیک همچون استفاده از انتخابات برای رسیدن به آنچه در خیابان نشان دادند می زنند، مدنی ترین و عاقلانه ترین راه را در پیش می گیرند و به مسئولین نشان می دهند که عقب نشینی موقت شان به معنی دست شستن از خواسته های شان نیست.
کشتار انسان ها در هر کجا و بهر شیوه همیشه بوسیله مردم سراسر جهان محکوم است چه با بمب های شیمیائی، چه باترور، و چه با سلاح سرد یا گرم. کشتار انسانها در هر کجا چه در افغانستان، چه در پاکستان، چه در شهرهای عراق، چه در پایگاه اشرف، چه در سومالی، چه در نیجریه چه در تونس، چه در لیبی، و بالاخره در هر کجای این کره خاکی نفرت انگیز و محکوم است.

مادر صلح - زهره تنکابنی - ۲۸ شهریور۱۳۹۲