• در این هفته و هفته آینده تمام نگاه ها و اخبار بین المللی معطوف به نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک خواهد بود. در این نشست جدا از پلاتفرم اعلان شده برای مباحث پیش رو، بیشترین تمرکز بر روابط بین ایران و آمریکا و هم چنین موضوع بحران سوریه است ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
پنج‌شنبه  ۴ مهر ۱٣۹۲ -  ۲۶ سپتامبر ۲۰۱٣

در این هفته و هفته آینده تمام نگاه ها و اخبار بین المللی معطوف به نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک خواهد بود. در این نشست جدا از پلاتفرم اعلان شده برای مباحث پیش رو، بیشترین تمرکز بر روابط بین ایران و آمریکا و هم چنین موضوع بحران سوریه است که در شرایط کنونی بیشترین تاثیر را بر آینده مسیر تحولات جهانی و نظام بین المللی خواهد داشت. فعلا تمام چشم ها و گوش ها به سخنان و دستان "باراک اوباما" و "حسن روحانی" روسای جمهوری ایران – آمریکا دوخته شده است تا شاید در این میانه جرقه یی "تاریخ ساز" زده شود. جهان سیاست به همان اندازه که به هنگام بستن دریچه یی "بدبینانه ترین" سناریوها را مدنظر قرار می دهد و در زمان گشودن دریچه یی متفاوت بیش از حد معمول و معقول در "خوش بینی" غرق می شود، بدون اینکه توازن منطقی را بین کنش بازیگران جهت کسب منافع در پروسه تحولات سیاسی - اجتماعی با رجوع به سوابق تاریخی در برداشت خود لحاظ کند. پس از فروکش کردن تندبادهای باروتی جنگ در خصوص بحران سوریه که با پیشنهاد خلع سلاح شیمیایی دمشق تا حدودی به ساحل امن رسید هم اکنون قدرت های بزرگ جهانی در پشت درهای بسته مذاکره برای صدور یک قطعنامه توسط شورای امنیت برای ضمانت اجرایی این مکانیزم مصالحه جویانه را در دستور کار خود قرار داده اند. در روز ۲۲ سپتامبر رای دهندگان آلمانی در وضعیتی بالاتر از انتظار به "آنگلا مرکل" صدراعظم این کشور در انتخابات پارلمانی روی خوش نشان دادند تا جایی که هم زمان با حذف متحد راستگرای وی از چرخه پارلمانی کار "آنجی" را برای تشکیل یک دولت ائتلافی با رقبای دیروزی سخت تر از گذشته کنند. در این هفته نوبت به تروریست های اسلامگرای گروه سومالیایی "الشباب" بود تا با حمله به یک مرکز خرید در نایروبی پایتخت کنیا بار دیگر ثابت کنند که این تفکر تروریستی در هر کجا حامل خشونت و بر هم زننده ثبات بوده و تمامی این برادران جهادی را باید بدون تبعیض در یک رده دسته بندی کرد.
نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد : در روز اول شصت و هشتمین نشست مجمع عمومی در نیویورک بعد از سخنان "بان کی مون" دبیرکل سازمان ملل متحد همگی حضار و هیات های نمایندگی در انتظار سخنان باراک اوباما بودند تا از خلال کلمه کلمه آن پیام تازه و خاصی را بشنوند که بتوان از آن به عنوان کلیدی برای باز کردن قفل زنگ زده سه دهه قطع رابطه با تهران به آن استناد کنند. چنانچه همین انتظار و اشتیاق را زمانی که چند ساعت بعد حسن روحانی همتای ایرانی وی پشت تریبون رفت را نیز می شد در چهره تک تک حاضران دید. تنها کمتر از ۱۲ ساعت زمان لازم بود تا این واقعیت اثبات شود که تنش و دشمنی تاریخی که سه دهه بین دو کشور حاکم بوده است به فوریت با یک "سورپرایز" از بین نرفته و فعلا هر دو بازیگر به شیوه دیپلماتیک در حد ارسال پالس های مثبت برای گشودن یک مسیر تازه از کارت های خود بسیار محتاطانه استفاده خواهند کرد. البته فعلا ترافیک نیویورک بسیار شلوغ است و می توان انتظار هر اتفاق و تصادفی را داشت به خصوص زمانی که "محمد جواد ظریف" و "جان کری" وزرای امور خارجه تهران – واشینگتن قرار است در نشست ایران و پنج به علاوه یک برای بررسی پرونده هسته یی این کشور دیدار و مذاکره رو در رو داشته باشند. فعلا با ادبیاتی که اوباما در سخنان خود به کار گرفت و عدم اشاره به "همه گزینه ها روی میز است" و سخنان روحانی به خصوص آنجا که پیشنهاد کرد "طرح جهان علیه خشونت" در دستور کار قرار گیرد، دو طرف راه را برای یک توافق حداقلی گشوده اند. هم چنین استقبال دو رئیس جمهوری از دیالوگ سازنده از سوی طرف مقابل دست وزرای خارجه آنان را برای دیدار آتی برای همکاری در چارچوب قواعد بین المللی و اعتمادسازی در مورد پرونده هسته یی باز گذاشته است.

پیروزی مرکل در سایه باخت جناح راست: زمانی که به تدریج نتایج انتخابات پارلمانی آلمان اعلان می شد و در مقر حزب دمکرات مسیحی برای پیروزی بالاتر از انتظار این حزب حامیان آن سخت شادمان بودند، جناح مقابل نیز جهت حذف حزب "دمکرات های آزاد" متحد مرکل در ائتلاف کنونی چندان از نتایج کسب شده نگران نبودند. هر چند کاریزمای شخصی مرکل در این دوره از انتخابات پیروزی بزرگی را نصیب دمکرات مسیحی ها کرد اما این پیروزی در بطن خود به جهت عدم کسب اکثریت مطلق پارلمانی به نوعی یک شکست برای جناح راست محسوب می شد. مرکل تا حدودی با تمرکز بر پیروزی حزب خود و عدم حمایت از دمکرات های آزاد موجب سقوط متحد ائتلافی خویش در دولت گردید و هم اینک برای تداوم صدراعظمی به اجبار می بایست تن به شراکت در قدرت با رقبای چپ میانه دهد. در چنین وضعیتی صدراعظمی دوباره وی بیش از آنچه به پیروزی این حزب مربوط باشد، می تواند ناشی از پراکندگی و اختلاف در جناح چپ تلقی شود چرا که اگر سوسیال دمکرات ها، سبزها و حزب چپ می توانستند به توافق جهت ائتلاف دست یابند حتی کسب صدراعظمی دوباره برای مرکل نیز غیرممکن بود.

اردوی خونین سه روزه الشباب در نایروبی: حمله تروریستی اسلامگرایان الشباب به مرکز خرید "وست گیت" در نایروبی که گفته می شود حدود ۷۰ کشته و ده ها زخمی بر جای گذاشت، با انتشار اخبار جدیدی که حاکی از مشارکت حداقل دو آمریکایی و یک بریتانیایی معروف به "بیوه بلوند" در این عملیات بود هراس از جهانی شدن تروریسم القاعده یی را تشدید کرده است. این حمله خونبار نشان می دهد که شاخه های تروریستی هم فکر با تفکر القاعده چه در سومالی، پاکستان، عراق، افغانستان، مالی، لیبی و امروز مامن امن سوریه برای آنان، در حاصل جمع نهایی یک موجودیت ارگانیک بوده و نتایج کار آنان به یک سرانجام ختم می شود.
تروریسم در عراق به مرده ها هم رحم نمی کند : بی ثباتی در عراق و شمارش قربانیان حملات انتحاری دیگر به یک بحث تکراری تبدیل شده است اما ظاهرا بعد از جنگ مساجد این بار جنگ القاعده با مجالس ترحیم هم شروع شده تا دیگر هیچ جای امنی باقی نماند. حمله روز یکشنبه ۲۲ سپتامبر به خیمه عزاداران یک مجلس ترحیم در شهرک صدر به کشته شدن ۷۰ تن منجر گردید. نوع این عملیات وحشتناک تر از خود عملیات بوده است چرا که ابتدا یک خودروی بمب گذاری شده منفجر می شود بعد از ازدحام جمعیت انفجار خوروی دوم کشته بر کشته می افزاید و در مرحله سوم نیز با انفجار خودروی سوم در بین نیروهای امدادی و آتش نشان این شطرنج مرگ را تا مرحله کیش و مات زندگی ادامه می دهد.