اخبار روز: www.iran-chabar.de
دوشنبه  ٨ مهر ۱٣۹۲ -  ٣۰ سپتامبر ۲۰۱٣

در عصر امروز، وسایل ارتباط جمعی نظیر: روزنامه، رادیو، تلویزیون، ماهواره و اینترنت برای انتقال اطلاعات جدید و تبادل افکار عمومی در پیشرفت فرهنگ و تمدن انسانی دارای نقش و اهمیت ویژه‌ای می‌باشد، به طوری که امروزه بسیاری از متفکران و دانشمندان بر این باورند که ما در عصری به نام "عصر ارتباطات" زندگی می‌کنیم و بسیاری از جوامع این روند را پذیرفته‌اند و حکومت‌های این جوامع برای خدمات‌رسانی هر چه بیشتر به شهروندان اجازه‌ی استقاده از آن را داده و راه را جهت بکارگیری از آن‌ها هموار می‌کنند.

افزایش و بالارفتن جمعیت، جمع‌شدن گروه‌ها به دور یکدیگر، وضعیت ویژه‌ی تمدن صنعتی، آشفتگی و نابسامانی زندگی اجتماعی، وابستگی و ارتباطات، عدم امنیت و بحران‌ها، تغییر و تحول نظام‌های سیاسی و اجتماعی، تحول در ساختارهای فرهنگی، عبور از جوامع سنتی به جوامع مدرن، بالا رفتن سطح آگاهی و وجدان اجتماعی از جمله مسائلی است که روز به روز نیاز انسان‌ها به اطلاعات و آگاهی از وقایع و رخداهای اطراف را بیشتر می‌کند تا جایی که پبشرفت وسایل ارتباط جمعی و پیشرفت‌های اقتصادی و اجتماعی و استحکام زیربنای دمکراسی و درک متقابل در جامعه‌ی جهانی و بین‌المللی نیازمند یکدیگر بوده و به هم دیگر مربوط می‌باشند.

امروزه افراد جامعه تلاش می‌کنند که در هر لحظه از روند و جریان کار و اموری که در کشور و پیرامونشان در حال اتفاق و وقوع است با خبر شوند و بتوانند به صورت مستقیم و غیرمستقیم در زندگی اجتماعی خود نقش داشته باشند، به همین علت آگاهی از اطلاعات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و عمومی یکی از ویژگی‌های عصر امروز به شمار می‌آیند و همین اطلاعات و آگاهی‌ها است که فرد را نسبت به زندگی فردی و اجتماعی علاقمند و توجه او را به آزادی و مسئولیت معطوف می‌کند.

در جوانع امروزی، انسان‌ها زمانی می‌تواند بهترین زندگی و وسایل زندگی را برای خود تأمین کند که از اطلاعات لازم و بروز و همچنین تفکرات سالم برخوردار باشند، به همین علت به دست آوردن و رسیدن به تمامی این موارد، تنها و تنها به وسیله‌ی وسایل ارتباط جمعی نظیر روزنامه، مجلات، وب‌سایت‌ها، ماهواره و غیره تحقق خواهد یافت.

بیشتر حکومت‌های خودکامه و دیکتاتور و یکی از آن‌ها، حکومت اسلامی ایران به صورت مستقیم و غیرمستقیم با این جریان و روند مخالفت کرده و از جمله‌ کشورهایی است که بیشترین موانع را در راه استفاده از وسایل ارتباط جمعی و کلیه‌ی ابزارهایی که به نوعی با این وسایل در ارتباط هستند و با چهارچوب افکار و ایدئولوژی وی همخوانی ندارند قرار داده است.

حکومت اسلامی ایران در آغاز روی کار آمدن، مدیریت صدا و سیمای ایران را در دست گرفت و آن را تحت نظارت و کنترل دولت قرار داد و برای رسانه‌های خارج از کشور و مخالف خود، موانع زیادی ایجاد کرد به طوری که هیچ رسانه‌ای آزاد و مستقلی در این کشور دیده نمی‌شود.

از آغاز دهه‌ی ٧٠ شمسی، یکی از ابزارهای اتباطی و اطلاع‌رسانی که وارد ایران شد، ماهواره بود. مسئولان حکومت اسلامی ایران با احساس خطر و نگرانی نسبت به این وسیله‌ی جدید ارتباطی، در سال ١٣٧٣ استفاده از وسایلی همچون ماهواره را ممنوع اعلام کرده و از همان زمان تاکنون و پس از گذشت ١٩ سال، در حالی که کمتر خانواده‌ای در ایران وجود دارد از ماهواره استفاده نکنند اما مسئولان حکومت، به طور کلی و به ویژه در کُردستان با روش‌های مختلف نظیر ارسال امواج پارازیت، طرح جمع‌آوری ماهواره و در برخی موارد با آتش کشیدن آن در برابر چشمان مردم، مخالفت خود را با استفاده شهروندان از این وسیله ارتباطی ابراز کرده‌اند.

در همین رابطه، از سال ١٣٨٠ گسترش خطوط تلفن و موبایل و همچنین کامپیوترهای شخصی، دسترسی به اینترنت و کم‌کم فیسبوک و اسکایپ و تویتر و غیره، حکومت اسلامی ایران را با مشکلات عدیده‌ای مواجه کرد و طی چند سال گذشته، به عنوان یکی از کشورهایی شناخته شده که اصلی‌ترین دشمن اینترنت به شمار می‌آید و بیشترین و بزرگ‌ترین مانع را از طریق فیلترینگ و سرعت کم ایجاد کرده است.

مسئولان حکومت اسلامی ایران، از سال ١٣٨٨ و به دنبال اعتراض مردم ایران، به دلایل امنیتی و همچنین افزایش دیدگاه اسلامی حاکم بر ایران و نظارت هر چه بیشتر بر محتوای وب‌سایت‌ها که به گفته‌ی آنان مناسب استفاده نیستند، با مطرح‌نمودن طرح‌هایی نظیر "اینترنت پاک، اینترنت حلال، اینترنت ملی، گوگل ارث اسلامی" درصدد بوده است افکار عمومی را به خود جلب نماید و در همین رابطه تاکنون فشار زیادی را بر خانواده‌ها و صاحب کافی‌نت‌ها و افرادی که از این مکان‌ها استفاده می‌کنند وارد کرده است.

هدف اصلی مسئولین حکومت این است که با ایجاد محدودیت‌ها و موانع بیشتر جهت استفاده از رسانه‌های ارتباطی به ویژه اینترنت، ایران را در یک چهار دیواری قرار داده و ارتباط مردم ایران را با دنیای خارج قطع کنند و اجازه ندهند مردم بیشتر از این با دنیای بیرون ارتباط داشته باشند و یا اگر ارتباطی وجود داشته باشد ارتباطی محدود و کنترل‌شده و تحت نظارت آنها باشد و مردم را در چهارچوب ایده و افکار محدود خود قرار دهند و اجازه ندهند سطح آگاهی مردم بیشتر شود.

آنچه مسلم است مسئولین حکومت اسلامی ایران ناتوان از اجرای اهداف خود هستند و هیچکدام از ترفندهایی آنان جهت قطع ارتباط شهروندان ایران با دنیای بیرون پاسخگو نبوده است و این ترفندهای آنان توانایی آن را ندارد در مقابل این پیشرفت‌هایی را که دنیای امروز در عصر ارتباطات به خود دیده است مقابله کند و مردم بیشتر از گذشته آگاه هستند و ماهیت این حکومت برای بیشتر مردم ایران مشخص و آشکار شده است.