• مشاهدات یک غواص: بسیاری از زنان و مردان در آغوش هم مردند. قایق مهاجران تبدیل به تابوتی پر از جسد شده بود. راهی بیابید که دیگر این فاجعه تکرار نشود ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
يکشنبه  ۱۴ مهر ۱٣۹۲ -  ۶ اکتبر ۲۰۱٣

کاوه بنایی - رم 
«در احترام به خانواده های کشور مبدأ, کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل خواسته است که تصاویر۱۵۵ مهاجرنجات یافته جزیره لمپدوزا منتشر نشود.»

....غواصان از فاجعه سخن می گویند:
ساعت ۷ صبح با قایق از مرکز غواصی, پس از ترک بندر لمپدوزا, با وسیله تنفس زیر آب به محل حادثه روانه شدیم. فقط صدای گریه و فریاد بود که شنیده می شد. دریا پر از جسد بود. هرگز مانند آن را ندیده بودیم. آنان دیگر شنا نمی کردند. مرده بودند. سیمون* اشک می ریزد. دریا پر از کفش کودکان بود. از ما خواسته شد با کاهش سرعت قایق حرکت کنیم. چرا که دریا را جسد پوشانده بود. آنچه را زیر آب دیدم, آن صحنه ها را هرگز فراموش نخواهم کرد. اجساد در میان قایق و بغل و زیر آن گیر کرده بودند. و در آغوش هم مردند. همانطور که ما یاد می گیریم باهم زندگی کنیم, در وقت خطر, تنها مردن را بر نمی گزینیم, این را من زیر آب دیدم. بسیاری از زنان و مردان جوان در آغوش هم مردند. هنوز در من ترس وجود دارد. قایق مهاجران تبدیل به تابوتی پر از جسد شده بود. لطفا دیگر کافی ست, راهی بیابید که دیگر این فاجعه تکرار نشود.
تلاش ادامه دارد, دریا خشمگین و وزش باد امکان ورود به عمق آب را از غواصان و گروه های امداد سلب کرده است. ماهیگران متهم شده اند که فاجعه را ندیده گرفته اند. آنان خشمگین اند و اعتراض می کنند و می گویند ما فقط یک قانون می شناسیم و آن قانون دریاست. کسی که در خطر است باید نجاتش داد. امروز اگر سوگوار هستیم بخاطر شکست سیاست ایتالیاست. ۵۰ ماهیگیر در ۵ قایق برای ادای احترام به غرق شده ها تاج گل را به محل حادثه برده و در آب انداختند, آنها گفتند زمانی که ما کمک می کردیم خیلی ها فقط عکس و فیلم می گرفتند! بخاطر تصرف یک قایق جهت کمک در دریا از ما شکایت انجام گرفته است.

صدها تن از مردم شهر پالرمو و کاتانیا با اقدام کمک مالی به انجمن های داوطلب برای بازماندگان و اهداء لباس و غذا, همبستگی خود را نشان دادند. گردهمائی مردم و افروختن شمع در جزیره لمپدوزا, به یاد قربانیان, کودکان, زنان و مردانی که زندگی خود را به نحو غم انگیزی در مهاجرت از دست داده اند, احساسات خویش را بر زبان می آورند و خواهان عدم تکرار این فاجعه می باشند.

یکصدو یازده تابوت حاوی اجساد در کشتی مهرو موم شد تا برای دفن در گورستان "بندراِمپدوکلِ" سیسیل منتقل شود. شهرداران شهرهای ایتالیا خواهان پذیرش باقی مانده تابوت ها و دفن آن در شهرهای خود شده اند.
در کنار این جو بسیار اسف انگیز و نفس گیر، مخالفان ساز خود را همچنان کوک می کنند و از شکایت از ۱۵۵ بازمانده قایق مهاجران به دلیل ورود غیرقانونی به خاک ایتالیا سخن می گویند!
رئیس پارلمان ایتالیا, خانم لائورا بالدرینی, همراه هیئتی از مجلس ایتالیا روز جمعه وارد جزیره لمپدوزا شد و بدون حضور خبرنگاران در حلقه محافظان, نیروهای ضد شورش, شهردار و بخشدار لمپدوزا و اپراتورها, از مرکز پذیرش مهاجران و ۱۵۵ نفر بازمانده فاجعه بازدید بعمل آورد. ضمن انتقاد از ازدحام بیش از اندازه مرکز پذیرش می گوید: مرکزی که ظرفیت ٣۰۰ نفر را ندارد چرا ۱۰۵۶ نفر را در شرایطی غیرانسانی در خود جای داده است؟

بولدرینی با اشاره به سخنان مخالفان, می گوید: سرکوب مشکل را حل نمی کند, گمراه کننده است. فکر کنیم به کسانی که چیزی برای از دست دادن دارند, دلیل نقض حقوق بشر است. علت فرارها باید بررسی شود. اما افکار پوچ و واهی این را نمی خواهند.

بازماندگان از لحظات آخر حضور خود در قایق سخن گفتند. قایق با ۵۱٨ نفرسرنشین به فاصله ٨۰۰ متری دچار نقص فنی شده و از حرکت بازماند. آب لحظه به لحظه به داخل قایق نشت پیدا کرده و قایق به یک سمت متمایل شد. این اتفاق ساعت ٣:٣۰ نیمه شب افتاد. انها یک کشتی ماهیگیری را می بینند که در فاصله نه چندان دوری رد می شد. سپس قایق دیگری را در فاصله دورتری مشاهده می کنند. بازماندگان مدعی اند همانطور که ما آنها را مشاهده کردیم, آنها هم می توانستند ما را ببینند. ساعت ۶:۲۰ صبح قایق به وضعیت خطرناکی دچار شد. سرنشینان اقدام به افروختن آتش جهت هشدار و خبر بر می آیند. در این زمان پتو آغشته به بنزین, شعله اش به قایق سرایت می کند و فاجعه آغاز می شود. گارد ساحلی در فاصله ساعت ۶:۲۰ دقیقه تا ۶:۴۰ دقیقه به گروهای امداد خبر می دهد. ساعت ۷:۲۰ دقیقه صبح گروه های اماداد خود را به صحنه حادثه رسانده و عملیات نجات را در پیش می گیرند. نمی توان تاخیر و تردید در نجات را بررسی کرد چون شواهدی در دست نیست.
فرماندار سیسیل اظهار می دارد نباید منتظر و دنبال کمک از اروپا باشیم. ایتالیا باید قانون بد خود را در باره مهاجرت تغییر دهد.

"انریکولتا" نخست وزیرایتالیا در پاریس, ازدولت فرانسه و... خواهان نشست فوق العاده و فوری کشورهای اروپائی در باره مهاجرت شد. رئیس جمهور ایتالیا آقای "جورج ناپولیتانو" از مجلس خواست که نسبت به تغییر قانون چاره ای بیندیشند. متهم شدن به کمک و معاونت در جرم به کسانی که کمک ارائه می کنند باید تغییر کند.
تراژدی قایق مهاجرین با ۵۱٨ سرنشین, با بجا گذاشتن ۱۱۱ جسد و ۲۵۲ مفقود و ۱۵۵ بازمانده پایان پذیرفت. ٣۶٣ نفر در این رابطه جان باختند. سرتاسر ایتالیا در این شوک بسر می برد. دریای مدیترانه اینک به دریای مرگ تغییر نام داده است.

رادیو و تلویزیون اریتره با نشان دادن صحنه های فاجعه اخیر مدام در اخبار و بین خبرها از خطرناک بودن مسیر و سرانجام مرگ سخن می گوید. نبود انگیزه برای زندگی حتی زنان باردار را با داشتن کودکان خرد سال به سمتی می کشاند که در جستجوی تغییر شرایط خویش هستند. ناامیدی و یاس آنها را وادار می کند در ازای پرداخت پول، به قاچاقچیان اعتماد کنند و این می شود سرنوشت فراریان از کشورهائی که جنگ و نیستی, هستی شان را رقم زده است.

* simon Dlppolito غواص امدادگر