• تقاضاهای آلبرت وودفاکس برای بازگشائی پرونده اش تا بحال چندین بار رد شده اند. او همچنان به امید آزادی، در قوطی ۲ متر در ۳ متری نفس می کشد. هرمان والس اما بعد از ۴۱ سال زندگی در سلول انفرادی، روز سه شنبه ۱ اکتبر ۲۰۱۳ زیر فشار اعتراضات جهانی آزاد شد و چهار روز بعد درگذشت ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۱۶ مهر ۱٣۹۲ -  ٨ اکتبر ۲۰۱٣

انتظار ندارم خوانندگان فارسی زبان زیادی که این سطور را می خوانند چیز زیادی از هرمان والس (Herman Wallace) بدانند. با این حال پرونده هرمان والس و "٣ آنگولائی"، موضوعی جهانی شده است و عفو بین المللی هم تا بحال بارها خواهان آزادی هرمان والس و دوستان وی شده است. از معرفی والس و "٣ آنگولائی" شروع کنم.
در سال ١٩٧١، هرمان والس همراه با دو نفر دیگر به نام‌های آلبرت وودفاکس و رابرت کینگ به جرم سرقت مسلحانه به زندان لوئیزیانا که به "زندان آنگولا" معروف است، منتقل شد. قبل از این انتقال، وودفاکس در هارلم نیویورک با حزب "پلنگ‌های سیاه" آشنا می شود و با هرمان والس شعبه پلنگ‌های سیاه را در زندان فوق سازمان می دهند.
زندان‌های آمریکا علی العموم کارخانجات و مزارعی برای تولید با نیروی کاری با بیگاری هستند. والس و دیگر اعضای پلنگ‌های سیاه آنگولا شروع به سازماندهی اعتراض و نوشتن طومار اعتراضی به جداسازی زندانیان بر اساس نژاد، رنگ پوست، شرایط بد زندان و تجاوز جنسی به زندانیان شدند. والس و وودفاکس به همراه کینگ در سال ١٩٧٢ محکوم به قتل یکی از زندانبانان زندان فوق با ضربات چاقو شدند. این ٣ تن بارها تأکید کرده اند که کل ماجرای قتل زندانبان مزبور یک پاپوش دوزی ای بیش نبود. همسر زندانبان کشته شده هم گفته است که باور نمی کند "٣ آنگولائی" همسرش را به قتل رساندند. از همان زمان قتل زندانبان فوق، این سه زندانی از هم جدا شده و به سلول‌های انفرادی ٦ فوت در ٩ فوت (١.٨٣ متر در ٢.٧٤ متر) منتقل شدند. این ٣ تن همچنان در این قوطی‌ها تا سال ١٩٩٧ باقی ماندند! تا اینکه یکی از مقامات قبلی پلنگ‌های سیاه و چند دانشجو و فعال حقوق زندانی ها متوجه شدند که این "٣ آنگولائی" همچنان در آن سلول انفرادی بسر می برند. تلاش‌های زیادی برای باز کردن دوباره پرونده آنها صورت گرفت.
رابرت کینگ بعد از ٣٢ سال زندان که ٢٩ سال از آن سالها را در سلول انفرادی کوچکتر از ٢ متر در ٣ متر گذراند، بالاخره آزاد شد. او اکنون یک فعال سیاسی علیه حکم اعدام و فعال عرصه آگاه کردن جامعه و افکار عمومی نسبت به وضعیت اسفبار زندانهای آمریکاست و تا بحال در پارلمان کشورهای زیادی، از جمله هلند، پرتقال، بریتانیا، فرانسه، برزیل، اندونزی و آفریقای جنوبی در این موارد سخن گفته است. اما دو تن دیگر از هم پرونده ایهای کینگ، والس و وودفاکس برای مدت کوتاهی در سال ٢٠٠٨ بعد از ٣٦ سال حبس در سلول انفرادی به خوابگاهی با حداکثر مراقبت منتقل شدند که بعد از چند ماه از این حادثه، زمانی که تقاضای وودفاکس برای باز کردن پرونده اش رد شد، بار دیگر به سلول‌های انفرادی منتقل شدند. مقامات زندان از آن زمان، شواهد زیادی و از جمله DNA حادثه فوق را "گم" کرده اند.
تقاضاهای آلبرت وودفاکس برای بازگشائی پرونده اش تا بحال چندین بار رد شده اند. او همچنان به امید آزادی، در قوطی ٢ متر در ٣ متری نفس می کشد. هرمان والس اما بعد از ٤١ سال زندگی در سلول انفرادی، روز سه شنبه ١ اکتبر ٢٠١٣ زیر فشار اعتراضات جهانی آزاد شد. والس را از همانجا یکراست به مرکزی (Hospice) که در آنجا بیمارانی که روزهای آخر زندگی شان را می گذارنند، منتقل کردند. او به سرطان کبد مبتلاست و بسیار محتمل است که قبل از اینکه این خطوط از نظر شما گذشته باشد، هرمان والس دیگر زنده نباشد!

مقاله کوتاه ویکی پدیا در رابطه با کیس "٣ آنگولائی" حاوی اطلاعات ابتدائی خوب است.
en.wikipedia.org

ویدئوئی جالب درباره هرمان والس از “Democracy Now”
www.democracynow.org
٢ اکتبر ٢٠١٣
***

بعد التحریر:
این مطلب روز بعد از آزادی هرمان والس به نگارش در آمد و ٣ روز بعد از نگارش آن، هرمان والس، همچنانکه انتظار می رفت، برای همیشه دنیا را به درود گفت.